Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

vrijdag 27 februari 2009

voorjaar

Eindelijk is het zover: het is weer bijna voorjaar. Eindelijk zie ik bolletjes opkomen in de tuin.
De lente is mijn absolute favoriete jaargetijde. Ik heb wat foto's van vorig jaar van een c.d. gehaald ( het inscannen komt er steeds niet van). Dit is al echt zomers, en jongens wat heb ik daar zin in. Weer mooie kleuren in de tuin, wat plukken uit onze eigen ( of uit opa's) hof. Met zo'n vergiet vol verse groenten naar binnen lopen en dat direct klaarmaken voor de maaltijd,heerlijk!
We hebben een rommelige tuin, waar heus wel onkruid instaat, als je in het voorjaar alles goed op orde hebt, kom je de zomer wel door. Juist het volle en kleurige ( en zeker niet keurige) vind ik zo gezellig.
Opa zorgt ook vaak voor wat " plukgoed", wat een heerlijkheid om als je huiskamer aan kant is even naar buiten te lopen en een mooi boeketje samen te stellen. Het mag dan soms stil zijn hier in de winter, de lente en zomer maken alles goed.
En hier heb ik heel veel zin in! Mijn was weer aan de waslijn buiten drogen. Met een kopje koffie op mijn bankje voor het huiskamerraam ( dat is net binnen deze heg) en dan de kinderen een voor een thuis zien komen, hun verhalen aanhoren en lekker de tijd hebben.

Vandaag is dat nog iets anders. Ik heb een lange dag in het gezin, op zich geen straf omdat het hele lieve mensen zijn. Hun babyzoontje (hoewel een mager scharminkeltje) doet het prima, en hun dreumes dochtertje is een schatje. Maar het is vandaag boekenmarkt in ons dorp.En tevens kledingmarkt.Helaas ,een mens kan niet alles hebben. Wat ik wel heb? Een lieve man die vandaag bij mijn vader op bezoek gaat ( en de bestelde camera op gaat halen in de stad), een schat van een dochter die eergisteren( de startdag) voor ons gekookt heeft. Oudste die gisteren even boodschappen mee ging doen. En jongste die steeds beter in zijn vel komt te zitten, waarmee ik weer zo fijn gezellige gesprekken kan voeren.
Een mens kan niet alles hebben, maar ik heb al heel veel om dankbaar voor te zijn!
groetjes, Franca.

Update:
Het babietje groeit prima, en is dus al iets minder een scharminkeltje.
De kleding/boekenmarkt is over twee weken ( dan ben ik dus opnieuw aan het werk). Nu is manlief aan het koken ( en kan ik zodirect lekker aanschuiven).
Ik ben wel moe, maar heb supergezellig gewerkt! Leuk als het zo goed klikt met mensen.
groetjes, Franca.

woensdag 25 februari 2009

kaal

Wat kaal zo zonder foto's.
Manlief heeft beloofd wat foto's in te scannen, dus zodra hij dat gedaan heeft heb ik weer wat beeldmateriaal.
Ik schrijf nog snel even een stukje. Zodirect spullen klaarzetten en naar bed. Vannacht om 2.00 uur begint mijn wacht.

Geen groot nieuws vandaag, maar ik wil graag even laten weten wie het oude kookboekje gewonnen heeft.
En de winaar is....Geertrude!
Wil je nog even je adres doorgeven? Dan stuur ik het boekje zo snel mogelijk naar je op!
Ik vind het heel jammer voor Jezebelle, zou er het liefst twee gehad hebben om weg te geven. Volgende maand wil ik weer een boekje op die manier weggeven, dus nieuwe ronde nieuwe kansen.
Ik ga me voorbereiden op de wacht, tot snel.
groetjes, Franca.

dinsdag 24 februari 2009

camera en schort

Om met de camera te beginnen: die heeft nu echt de geest gegeven.
Na weken van twee tot drie keer proberen voor ik een foto kon maken, en minstens dagelijks nieuwe ( nieuw opgeladen) batterijen is het nu echt over. Voorlopig dus alleen foto's van een telefoon ( dankzij hulpvaardige jongste zoon) ,of moeilijk via een videocamera.
Dit is de naaidoos die mijn moeder altijd gebruikte. Op zoek naar knopen, bedacht ik dat hier misschien nog wat te vinden was. Leuk om de naaidoos weer eens van binnen te bekijken ( staat altijd ter decoratie in de voorkamer). En zo vind je gordijnband die overbleef toen er ( inmiddels 20 jaar geleden) gordijnen voor dit huis gemaakt werden( en ik heb ze nog hangen).
Heel veel stopgaren, breivisjes, oogjes voor popjes en knuffels, een echt raderwieltje ( zo raderde mijn moeder nog de patronen uit), en nog allerlei mogelijke en onmogelijke rommeltjes. Geen ( goede kleur) knopen helaas. Vandaar dat mijn schort nu even ( te) hardroze knopen heeft, ik koop morgen andere als de winkels weer normaal open zijn ( nu is alles dicht wegens carnaval).
Mijn moeder kon heel goed naaien. Ze had ook een ( bijna afgeronde) opleiding op een naaischool gehad. Ironisch genoeg moest ze daar vanaf om bij een jong gezin te gaan werken, waar net de moeder van gestorven was. Dat gezin was... het gezin van mijn schoonvader! Zijn moeder overleed toen hij 9 was ( hij was de oudste). Mijn moeder bleef dit gezin ook later nog af en toe bezoeken. Toen ze al wat ouder was bracht ik haar een keer met de auto, en leerde op deze wel erg bizarre manier mijn man kennen. Op zolder heb ik nog de lesboeken van mijn moeder met proeflapjes van moeilijke inzetten e.d. In mijn ( vroege) jeugd naaide mijn moeder heel veel . Later ( toen ik negen was) is ze weer gaan werken en had ze de tijd ( en energie) niet meer. Jammer want ze was er erg goed in. Ze maakte zelfs van de kleding die mijn ( rijkere en vrijgezelle) tantes wegdeden nog hartstikke leuke kleding voor mij. Zelf ben ik nooit zo'n ster geworden. Ik heb wel naailes gehad, maar als ik geen steun en toeverlaat in de buurt heb om me uit de penari te helpen, hou ik het bij iets simpels ( overigens wel met veel plezier, waarschijnlijk door de herindering van mijn moeder achter een snorrende naaimachine.
En wat wazige foto van de schort. Ga er ook nog een maken voor dochter en beste vriendin. Zal ( zodra ik weer een redelijke camera heb) er foto's van maken. Verder leende ik vandaag het boekje: Gek op winkelen van India Knight. Indis Knight heeft een nieuw boekje uit, wat met zuinig zijn te maken heeft.=The Thrift book. Amazon heeft het nu voor halve prijs ( wat nog niet echt goedkoop is met verzendkosten vanuit America erbij) bij Bol is het nog erg duur. Daarom ( en wegens mijn goede voornemen) en niet zeker weten of het boekje wel de moeite is, kreeg ik dit alvast te leen. Onverwacht bleek het toch leuke stukjes te hebben( als je een zuinig boekje zoekt en er een over winkelen krijgt is dat nogal een tegenstelling).

Direct overgeschreven uit : Gek op winkelen: - Ik begrijp niets van mensen die het niets lijkt te kunnen schelen hoe ze wonen of waar ze op zitten of waar ze naar kijken - ik sta kortom, perplex ( op een voorzichtig bewonderende manier) bij mensen die niet op een of andere manier bezig zijn met het bouwen van een gigantisch nest...... Geweldig toch?

Of deze: .......Als dat zo is, is mijn hoofd vast een totaal vacuüm, want het huis staat werkelijk vol dingen die nergens echt goed voor zijn, behalve dat ze decoratie zijn en een glimlach op mijn gezicht toveren.....

Oké, nog eentje......Ik raak altijd van mijn stuk door van die keukens waarvan ik altijd dacht dat ze alleen op tv bestonden: lege smetteloze aanrechten met een eenzame fluitketel erop, zonder zichtbare bewijzen ( alles is weggewerkt) dat er ooit koekjes gegeten, gevingerverft, in stoofpotten geroerd of gewoon gekletst wordt met een kop thee erbij.....

Als je zo een sfeer neer kunt zetten, ben je het waard gelezen te worden. Toch heb ik nog nooit een boekje van haar gelezen, (nu wel een aangevraagd bij " mijn bieb"). Ik ga nog wat verder neuzen in dit boekje, lekker rustig aan, morgen alweer mijn laatste vrije dag. Het lijkt wel of mijn vrije dagen steeds korter zijn.( of wil ik gewoon zo veel).
groetjes, Franca.

zondag 22 februari 2009

gezellig thuis

Had ik het eerder over iets gezelligs gaan doen met mijn man. Hij koos ervoor om gezellig thuis te blijven. Even geen drukte, geen moeten, maar gewoon gezellig thuis aanrommelen.
En dat is het dus geworden. Zodat hij tijd had om aan zijn oude engelse auto ( die nu alleen een kapotte bodemplaat, aan een soort van draaispit is) te werken. Ik ( dolblij) aan een naaiwerkje begon.
En we verder wat aanrommelde in huis( zodat ook de was weer bij is). Lekker zo'n "rust" dagje.
Met alle tijd om (eindelijk) een naaiwerkje te starten. Kun je al zien wat het gaat worden? Je ziet wel meteen, wat het was. Namelijk een oud dekbedovertrek van de kringloopwinkel. Ik heb het ooit gekocht wegens het leuke stofje, en ben heel benieuwd hoe het uit zal pakken.
Als je het nog niet geraden had: een ouderwetse schort. Het patroon komt uit het : Huis -tuin§keukenboek ,van: H. van der Klift. Het is van 1977, wat vol staat met allerlei simpele patroontjes en recepten. Helaas nog niet simpel genoeg voor mij. Ik krijg niet helemaal duidelijk hoe het nou moet met de tailleband. Ik zal nog even puzzelen en anders ga ik even bij de moeder van mijn beste vriendin langs, die ziet het waarschijnlijk meteen. En ik vind het geen straf om daar even op de koffie te gaan!
Ons toetje gisteren: De chocola zag er in het echt toch goed uit hoor, al lijkt die op de foto wat dof. Smaakte lekker, wel wat machtig. Wat goed uitkwam omdat er toch wat minder van het hoofdgerecht gegeten was...
De zomerse chili. O, jee, de zomerse chili. Als je in een recept leest : 2 theelepels milde chilipoeder, denk dan niet zoals ik: ach, milde of gewone zal wel niet zoveel uitmaken!!! De chili was heet!!!!! Vooral de eerste hap bij het proeven was schrikken. Het was te eten, met veel stokbrood, en daarop zelfs boter, maar de volgende keer komt er dus of milde chilipoeder in, of veel minder.
Achter de recepten van vandaag nog een recept voor potato-bread, daar ben ik gisteren niet meer aan toe gekomen, maar dat ga ik deze week nog wel maken. Ooit heb ik een recept met kant en klare aardappelpuree gemaakt, en dat was verrassend lekker. Oudste zoon vond dit wel leuk, dus weer eens een gezamelijk project met hem.
En over projecten gesproken: dit is het project van manlief. En hoewel je er waarschijnlijk niet veel meer van snapt als ik, verdiend het toch echt ook eens een plaatsje hier. Als je even meekijkt: foto 1: heeft hij een malletje gemaakt van een kartonnen doos.
Foto 2 : er is naar die vorm" iets" voor de bodem gemaakt( dit is dus de onderkant van een auto, die hij aan het opknappen is).
Foto 3: hier zit het geheel in elkaar. Ik zie dat het knap en netjes werk is,het helamaal snappen is een ander verhaal. Onvoorstelbaar dat we hier ( over een paar jaar) in kunnen gaan toeren( in de hele auto dan hè).

Omdat we alle tijd hadden, hebben we ook wat rondgesnuffeld op internet. Gezocht naar een leuk, betaalbaar huisje in Engeland. De meeste huisjes die leuk en betaalbaar zijn, zijn al geboekt. We zijn natuurlijk ook erg laat. Nog steeds vind ik het heel moeilijk om onze oudste zoon alleen thuis te laten. We denken nu over een oplossing als: een mensen hier in huis laten logeren die af en toe een oogje in het zeil houden, maar hem ook zijn vrijheid gunnen( klinkt dit erg idealistisch ? ). Het rondsnuffelen alleen was al erg leuk. Wat een grappige huisjes, en een heerlijke uitzichten, superleuke stadjes, met van die lekker tuttige rommelwinkeltje. Als we DE oplossing voor oudste vinden, ben ik zo weg!
Ik weet niet wat het is, maar Engeland heeft het voor mij. Zou het een hoog tuttigheids gehalte zijn, wat we gemeen hebben?

Het naaihoekje is nog niet af. Maar ik laat het voorlopig even zo. Ik kijk wel wat rond ( in huis) tot het is zoals ik het voor ogen heb. En als ik nou omkijk ( ik zit met mijn rug naar het tafeltje) ziet het er al best gezellig uit. Er komen twee knoppenrekjes ( een tegen het tafeltje en een tegen de muur) waar ik van alles aan kan hangen. Nou twijfel ( dat zou mijn achternaam kunnen zijn) ik nog over een metalen bordje of een memobord met prikkers. Dus een foto van het naaihoekje moet nog even wachten, tot ik weet wat ik wil.
Ik ga er wel in werken vandaag, en daar ging het toch eigenlijk om nietwaar? Oudste zoon is inmiddels wakker, en even een blokje om, om wakker te worden. Zo fanatiek ben ik helaas niet, voor mij wordt het gewoon een snelle douche en aan de slag. De keuken aan kant, bij vriendins moeder langs, en een kadootje zoeken voor diezelfde vriendin, die morgen jarig is. Klinkt niet slecht toch?
groetjes, Franca.

zaterdag 21 februari 2009

toch een fijne dag

Je hebt van die dagen, dat het niet zo wil. Vanmorgen leek het er zo een te worden. Alles leek wat grauw (niet in het minst door de dikke mist die hier hing) en ik moest nodig op zoek naar positiviteit.
Ik begon een ( dagelijks) mailtje te lezen( liep wat achter het was van gisteren) wat ik altijd mag ontvangen van een Mevrouw die ook voor Genoeg schrijft.
Ze helpt mensen die ( financieel) zwaar zitten, en kan vaak uit de moeilijkste situaties iets goeds halen. Dus dat kon ik gebruiken! Ik gaf een reactie op haar stukje, en kreeg later ineens vier stukjes met dezelfde titel in mijn mailbox,wat verbaasd opende ik ze... En wat denk je... Ze bleek het stukje ( anoniem) naar alle mensen die haar stukje dagelijks ontvangen doorgestuurd! En had inmiddels drie leuke reacties gehad en die weer doorgestuurd naar mij. Ik voelde me helemaal vereerd!
Dit is een oud kookboek.
Met goedkope recepten voor elke dag van het jaar.
Duidelijk nog uit de guldentijd. Ik kon geen jaartal vinden, maar het lijkt me ongeveer van de jaren 70.
Ik heb het dubbel, heeft iemand interesse? Als er een gegadigde is stuur ik het naar je op, zijn er meer dan wordt het loten. Ik zal tot dinsdag wachten op reacties, dan stuur ik het ( als er interesse is) op.
Zelf ben ik een engelstalig boek aan het lezen van Rosamunde Pilcher. Ik had het al even liggen, maar vond het zo'n pil dat ik bang was om eraan te beginnen. Het blijkt echter heel makkelijk leesbaar. Dat geeft nieuwe mogelijkheden! Katie Fforde heeft namelijk verschillende boeken geschreven die niet in het Nederlands vertaald zijn, verschillende ervan hebben ze ( in het engels dus) bij "mijn" bibliotheek.
Omdat ze zeker niet moeilijker zijn dan dit boek, liggen deze boeken nu ook binnen mijn bereik. Yes! Daar ben ik blij mee!
Ook wij kregen een doos van onze supermarktzegels ( leuk, het voelde een beetje als een kerstpakket openen), zie je dat pakket zitten? Hier worden morgen vast zoete broodjes gebakken. Ik hoop maar dat ze net zo lekker zijn als " de echte" die ik laatst maakte.
Ziehier een lekkere kom kerriesoep. Zelfgemaakt met kip en rijst erin ( en ui natuurlijk), een beetje yoghurt en zelfs wat citroen. De soep was heerlijk, maar de appelschijfjes die je er volgens het recept bij kon eten, hadden weinig toegevoegde waarde( vond het geen combinatie).
Ik had de soep in een braadpan gemaakt omdat je eerst, de kip,ui en kerrie moet bakken, dat leek me veiliger in een pan met dikke bodem.
En verder? Het plankje hangt, de rest komt vanavond ( hoop ik), nog steeds niks gemaakt, wel op visite geweest ( en mijn 80 jarige tante dus heel blij gemaakt).
Tot slot nog 1 foto, dit was gisteren het begin van een pan goulash, al vergat ik later het eindproduct op de foto te zetten. Maar het was heerlijk!
Het blijft fijn om op dagen dat het niet zo wil de keuken in te duiken. Het is er dan snel warm, de kinderen vinden het ( bijna) altijd erg leuk om iets bijzonders aan te treffen, het geeft snel resultaat en koken is een ontspannen bezigheid.
Toch ben ik vaak boos op mezelf dat ik niet wat meer inzet toon, en aan het handwerken ga. Zeker als ik al die prachtige werkstukken zie op de verschillende blogs. Maar misschien eis ik te veel van mezelf, ik vind het ook belangrijk dat het huis schoon en gezellig is. Probeer met een zekere regelmaat familie en vrienden te bezoeken, en om de dag naar pa te gaan. Tel daarbij een halve baan en drie pubers en dan moet ik misschien toch niet alles willen. Morgen is voor mijn man en mij. Hij is degene die er vaak bij inschiet. We wonen wellenswaar in Brabant, maar gaan niet carnavallen, maar iets gezellige gaan we ondernemen morgen. Ik laat nog wel horen wat het is geworden!

Neem ik meteen een goed advies van mijn vriendin ter harte. Deze vriendin is ( inmiddels meer dan 20 jaar geleden) naar Friesland verhuisd. Vond daar een baan, begon een ( pittige) studie, en werd ook nog eens verliefd op de buurman( en hij op haar) . Inmiddels zijn ze al jaren getrouwd en hebben twee geweldige kinderen. We hebben niet zoveel contact meer, maar regelmatig een mailtje en af en toe een kaart of belletje blijven we trouw volhouden. Bij haar stortte ik vandaag mijn hart uit. En wat denk je.. Ik kreeg een geweldig lief mailtje( zeg maar mail) terug, wat me echt een hart onder de riem stak. Zie je , echte vrienden zijn zo kostbaar, ongeacht hoe ver wonen. Dus of dit een fijne dag is geworden? Van een dag met een grauw randje, werd het een dag met een gouden randje. Dankzij verschillende lieve mensen, die me weer net even dat beetje moed gaven waar ik op zat te wachten. Dank je wel lieve mensen!
groetjes, Franca.

donderdag 19 februari 2009

voorjaar

Wat als , je de laatste werkdag erop hebt zitten, en je kunt maar niet in slaap vallen? Je vult je declaratielijst in ( een ramp met wijkgezinnen, wat is reistijd, wat is eigen tijd, wat is pauze alleen werktijd is duidelijk) je tobt over je vader die ineens een liesbreuk blijkt te hebben ( wat als ze een 85 jarige man moeten opereren) , je twijfelt of deze baan nog wel de goede baan is voor jou ( je neemt alle zorgen mee naar huis, denkt aan de weeskinderen in het a.z.c. die helemaal alleen in een vreemd land terecht zijn gekomen), en tobt over " jou" babietje ( die de laatste dag een wat opgezet buikje had, je hebt de verloskundige nog gebeld, maar die vond het geen probleem zolang hij goed poept, plast en drinkt en zijn temp. was toch goed?) Je hebt gedaan wat je kon, maar sluit toch niet helemaal met een goed gevoel af.
Die nacht wordt het 4.45 uur voor je de slaap kunt vatten.
De eerste vrije dag ga je even naar de "bieb" doet wat wasjes, rommelt wat aan en houd je je vooral heel rustig.
Maar dat kan toch zo maar niet? Als je geen troost vind thuis, dan maar op pad. Je lakt je nieuwe regel (goed voornemen van dit jaar) eens lekker aan je laars. En koopt in je favoriete kleine stadje zomaar een Prima en een Country Living. Wel ja toe maar, doe maar duur!
Je leest het artikel over vintage kleding( die alleen maar vintage lijkt, het blijkt dure nieuwe kleding te zijn) en je bent blij met de echte vintage kleding die jij en je dochter zo graag in kringloopwinkels kopen. Je wilde deze winter wat warme truien erbij, en vond die in een ongelooflijke uitverkoop bij de Hema ( voor 2 euro per stuk) en nog een paar in de kringloopwinkel. De truien hielden je lekker warm deze winter, al hoop je dat ze langzamerhand weer in de kledingkist kunnen zodat je weer je ( vintage) bloemen en ruitenblousjes kunt gaan dragen.
De Country living had een artikel over: create a room of you own, werkruime voor als je voor jezelf wil gaan beginnen, een kantoor aan huis of gewoon een lekkere werkplek. En laat ik daar nou al mee bezig zijn!
Wellenswaar geen hele kamer, maar met mijn hoekje ben ik ook al heel blij.
O jongens wat zou ik het graag doen. Naar de Country Living spring fair gaan. Natuurlijk zijn er in Nederland geweldige fairs. Maar zomaar even ertussen uit, even iets heel anders, even naar mijn zo geliefde Engeland. Wat zou dat geweldig zijn!
Komt dat omdat je nog steeds niet zeker weet of er dit jaar wel een vakantie naar Engeland inzit? Omdat je oudste zoon( terecht hij is al zeventien) dit jaar niet meer mee wil, en om zo' n jongen nou een hele week alleen thuis te laten.. Hoe is een vakantie dan voor ons? Kunnen we dan wel genieten, of maak ik me de hele tijd zorgen?
Tot slot nog wat lieve handwerkideetjes, ze zien er lief en snoezig uit. Ik weet het nog niet helemaal. De (donkere) bollen wol die ik heb moeten eerst op( weer zo' n goed voornemen) , is het net genoeg voor een trui, of ga ik toch maar steken oefenen door blokken voor een plaid te breien. Als ik die snoezige spul zie, weet ik wat ik liever zou doen, we zullen nog maar even denken.
Ja ik kocht ook nog een d.v.d. ( als je dan toch uit bent, dan maar goed) , gelukkig koste het maar ( bijna) vijf euro, dat helpt tegen mijn schuldgevoel. Het is de d.v.d. : American Quilt. Ooit met veel plezier als boek gelezen , bedacht ik dat het misschien zou helpen om even lekker te ontspannen.
Nu maar hopen dat de d.v.d. net zo leuk is als het boek. Dat is natuurlijk niet altijd zeker.
Tot slot kocht ik voor de kinderen ieder een soort lollie. Je roert daarmee in de warme melk en dan krijg je warme chocolademelk( waarom ik er nou geen voor mezelf kocht snap ik nog niet, als iets troost geeft is het een lekkere beker warme chocolademelk).
Dit is het allegaartje wat klaarligt op mijn " nieuwe" naaitafel. Een lief boekje wat ik ooit in een kringloopwinkel vond, een paddestoel( een kleinigheidje wat mijn moeder ooit voor me meebracht , van een uitstapje) de plank die manlief zelf uitsneed en die op de babykamer ( en nog jaren op haar kinderkamer) van mijn dochter hing( tot ze het te kinderachtig vond) met een Vera muis plaatje( en tekst). Het leuke stofje vond ik ook in een kringloopwinkel en bleek een echte Laura Ashley servet te zijn, een grappig oud rekje( slecht geverft, maar ik vind het zo lief) een lithoplaat met en heel lief jongetje, die ( in een echt hollands interieur) een tekening maakt met zijn verfdoos. Een superlief prentje van een jongetje en meisje met hondjes en een poesje, en een aankleedpopje van papier wat ik vorig jaar voor mijn verjaardag kreeg.
We zullen zien of we hier een gezellig geheel van kunnen maken. En dan moet er nog een stopcontact bijgemaakt worden( leve mijn handige man ) anders kan ik niks doen met mijn naaimachine.
Werk genoeg dus voor mijn vrije weekend.

En die titel? Voorjaar? Man wat heb ik daar zin in. Hoe gezellig de winter ook is, hoe heerlijk de stoofpotjes ook zijn ( deze week maak ik er weer een paar uit het boekje : 101 low budget recepten ( vandaar dat het ook op een foto staat, gaf me inspiratie bij het boodschappenlijstje), ik krijg zin in salades en zon.
In buiten eten, geen luiken meer dicht meteen na het eten, maar lekker nog even buiten zijn. Geen d.v.d kijken op donkere zon ( of zaterdag) middagen , maar lekker gaan fietsen of zwemmen. Geen warme truien en vesten, maar lekkere zwierige vintage jurken en vrolijke rokken.
Om alvast een beetje lentegevoel te krijgen, leg ik een fleurig kleedje op tafel, zoek alvast wat kledingkasten uit, en koop ik misschien zelfs een voorjaarsboeketje. Ik heb zelfs zin in de grote schoonmaak!
In alles er even uit en pas weer terug als het gewassen en geboend is! Ik ben niet van het grote weggooien. Dus zet ik wel weer wat op zolder ( tot grote wanhoop van mijn man) en ga op zoek naar voorjaars gordijnen en andere lichte spulletjes. Dus laat het voorjaar maar komen. Ik ben er ( dan) klaar voor.
groetjes, Franca.

maandag 16 februari 2009

gitaar en nog wat

Hier is 'hij' dan. Dochters eerste echte gitaar. Vanaf Dinsdag haar eerste gitaarles.
Haar grote wens is eindelijk uitgekomen!
Verder een rustige zondagmiddag. Vroeg thuis ( door wijkgezinnen) nog wat hartjes gehaakt. En wat aangerommeld. Vreemd, zo' n halve werkdag.
En dit is een ' nieuwe' aanwinst. Schoonvader bracht dit mee, wetende dat ik wel van oude spulletje hou.
Ik vind het inderdaad een hartstikke leuke kist, maar weet nog niet precies wat ik ermee kan doen. Iemand een suggestie?
Vandaag ging ik ( na weer zo'n korte werkdag) even bij mijn nichtje op de koffie. Een leuk mens, die altijd iets positiefs te vertellen heeft. Nu vertelde ze over een verbouwing in het bedrijf van haar man. Ze was daar elke dag aanwezig. Voorzag de bouwvakkers van koffie, soep en broodjes, en ruimde alle troep op. Uiteraard niet in haar allerbeste plunje. Na verloop van tijd had ze een etentje met haar man en wat hoge pieten,en terwijl ze op haar man zat te wachten ( keurig in de make-up en sjieke kleding) kwam er een man binnen die zich uitgebreid aan haar voor wilde stellen. Haar reactie dat ze hem al twee weken dagelijks had gezien, bracht hem in grote verwarring. Hij stamelde nog iets van ' kleren maken de man', maar kon zich er niet goed meer uitpraten. Mijn nichtje kennende heeft ze er eens hartelijk om gelachen. Er zijn ook niet veel vrouwen zoals zij, die ondanks dat haar man nu een miljoenenzaak heeft, helemaal zichzelf is gebleven. Ik heb nog nooit meegemaakt, dat ze zich ook maar iets anders gedroeg, of ze tegen een arme sloeber of tegen een poepchic iemand staat te praten. Heerlijk, wat een mens.

Ze doet ook gewoon haar eigen huishouding, en is daar zo goed in dat ik altijd weer flink zin heb om zelf aan de slag te gaan als ik bij haar op de koffie ben geweest. Vandaar dat ik vandaag beneden gestoft en gezogen heb, vier draaien was gewassen en opgeruimd( behalve mijn beddengoed, maar dat doe ik zo direct gewoon weer op mijn bed) en zelfs mijn linnenkast leeggeschoven en helemaal netjes heb gemaakt.
Dat zijn de betere bezoekjes , waar je met zoveel energie vandaan komt!

In principe morgen nog een dag werken. Ik heb vandaag mijn telefoon de hele tijd bij me gehouden (normaal helemaal tegen mijn principes) maar geen bericht over nieuwe gezinnen. Het zal dus wel erg rustig zijn. Jammer want dat betekend erg weinig uren, dus ook maar weinig vrije dagen. Nou ja wie weet is het morgen heel anders. Als ik weer zo vroeg klaar ben, rij ik langs de kringloopwinkel in de plaats waar ' mijn' gezin woont, en ga daarna bij pa op bezoek. Lekker dat ik thuis nou al zoveel gedaan heb, dat is met lange werkdagen weleens anders. Zo zie je maar, elke nadeel ' heb' zijn voordeel ( of was dat eigenlijk andersom).
groetjes, Franca.

zaterdag 14 februari 2009

chocolade hart-taart ofwel valentijnstaart

Hoe vind je deze enorme,geweldige,heerlijke,machtige taart?
Mijn dochter heeft die, helemaal zelfstandig gemaakt. Zelf bedacht, inkopen gedaan, gebakken en versiert.
Omdat ik nog druk met werk ben, heb ik niet zoveel aan valentijnsdag gedaan. Toch lag er een kleinigheid( in een roze papiertje verpakt) bij mijn ontbijtbordje( met dank aan manlief). Was er een enorme chocoladetaart en had manlief lekker voor ons gekookt. Wat wil een mens nog meer?
Vandaag de laatste dag in het Afgaanse gezin, ben benieuwd welk gezin ik erbij krijg komende dagen. Moet zo direct nog even goed de werktijden opschrijven, daar ben ik altijd wat laks in waardoor ik mezelf nogal eens tekort doe. Niet zo slim dus.
Als ik vanmiddag niet te laat thuis ben hoop ik het naaihoekje af te kunnen werken. Manlief heeft het schilderkarwei overgenomen, dus het tafeltje is al klaar! Nou snel aan de slag, misschien tot later, fijne Zondag.
groetjes, Franca.

woensdag 11 februari 2009

Gedicht

Gisteren mocht mijn dochter haar zelfgeschreven gedicht voorlezen in een theater.
Mijn dochter! Dezelfde die zo moeilijk leerde lezen, die door haar leerkracht op de gang werd gezet omdat die dacht dat mijn dochter haar best niet deed. Terwijl diezelfde dochter elke dag doodmoe thuiskwam omdat ze zo hard probeerde. De dochter die we zelf maar lieten testen, omdat ze bij school pas ruim een jaar later aan de beurt zou zijn. De dochter die toen erg intelligent maar zwaar diselecties bleek te zijn.
Die dochter mocht in een theater haar eigen gedicht voorlezen.
En het komt ook nog in een boekje.
Of ik trots ben? Ik loop naast mijn schoenen van trots!

Verder kreeg ik als opkikkertje een hartstikke leuk koekblik ( met koek) van mijn beste vriendin.
We hebben samen weer eens gezellig koffie gedronken ( met honingkoekjes), en bijgekletst.

Vandaag startte ik weer met werken. Ik kreeg twee gezinnen per dag voor basiszorg. Vroeger noemde we dit wijkzorg, het is gemiddeld drie uur per gezin. Waarvan de eerste vier dagen ongeveer 2 uur s' ochtends en 1 uur s' middags. Daarna werken we drie uur achter elkaar ( om reiskosten te besparen). Dit keer ga ik naar een gezin in een asiel zoekerscentrum en een gezin wat inmiddels in een gewoon huis woont ( ook dit gezin woonde eerder in een a.z.c.). En dan drukken ze weer even met je neus op de feiten. Deze mensen hebben niks. En dan ook echt niks. Het Afghaans gezin ( die van het huis) leeft nog steeds heel eenvoudig. Daar kan ik nog heel veel van leren. Ook hun oudste twee kinderen voeden ze erg goed op , en beide kinderen kunnen ook nog eens supergoed leren. Een plezier om naar toe te gaan deze mensen. De andere kraamvrouw is nog er jong ( 20) , dit is haar tweede kind ( oudste is net een jaar) , en ook deze ( Sommalie se) mevrouw doet het erg goed. Ze heeft nog erg veel pijn ( was voorheen besneden) maar zorgt heel goed voor beide kindjes.
Ik weet dat ik soms erg kan zeuren, vandaag zag ik weer eens dat ik echt niks te zeuren heb. Ik ga nog eens lekker van mijn eigen gezinnetje genieten, en dan vroeg naar bed. Hoewel ik nou weinig huishoudelijk werk heb, is het zwaar werk omdat er geen bed op klossen staat, badjes op het grote bed gezet moeten worden. En allerlei oplossingen gezocht moeten worden ter vervanging van dingen die ze niet hebben. Een uitdaging, maar wat is deze baan soms geweldig!
groetjes, Franca.

maandag 9 februari 2009

1 na laatste vrije dag

En wat doe je dan zoal? Om te beginnen open je de luiken,(na het ontbijt, de afwas, het eerste wasje en het douchen).Kijk naar de hyacinten die het nou echt goed gaan doen.
Op je rubberlaarzen, omdat alleen voor het huis een paadje met klinkers is ( verder vooral veel modder).
Schuur je het nieuwe tafeltje. schrobt het toilet, en stoft en stofzuigt boven. Doe je boodschappen,en laat je de place-mat maken bij de copyshop. Om nog even een paar boterhammen te eten terwijl je naar de B.B.C. kijkt. Homes under the hammer, al blijf je niet echt zitten, en hang je meteen het wasje even op.
Bak je honingkoekjes voor als de kinderen uit school komen. De trommel zit ook vol, als je het doet dan ook meteen heel veel. Het recept is uit het kookboekje van winnie the Poeh.
Bak je een brood,( en laat het iets te donker worden).
En een rijstevlaai. Om dan snel aan het eten te beginnen,(hutspot met worst en de rest van het stoofpotje van gisteren. Manlief is wat later, maar kinderen helpen mee met tafeldekken, opruimen en afwassen.
Hier hebben we ons vanavond mee verwend. Goed dat ik bijna aan de slag moet, anders zitten de kilo's die er net af zijn er zo weer aan. Klinkt alsof ik het druk heb gehad, toch voelde het niet als een te drukke dag.
Morgen bij pa langs en misschien nog even bij een vriendin. Nou heb ik zo lang vrij gehad, en ik wil alleen maar meer. Nog niet achter de naaimachine gezeten, wil nog een patroon (na) tekenen, en nog stofjes knippen. Kortom, ik kom weer tijd tekort. Na dit kraambed, wil ik vooral meer aan het naaiwerk doen, het is zo verleidelijk om snel iets te bakken, ( of iets lekkers te koken) maar nu wil ik wel eens een naaiproject starten ( en afwerken). Ik zie anderen zulke leuke dingen maken, dat wil ik ook. Al ben ik geen supernaaister, iets simpels moet toch lukken. Daar heb ik nou al weer zin in. Misschien kan er morgen nog ( een kleine) start gemaakt worden. We zullen zien.
groetjes, Franca.

zondag 8 februari 2009

een eekhoorntje en lekkere luchtjes

Hij zat zo mooi op het vogelkastje, maar tegen de tijd dat ik het fototoestel had, zat hij alweer op de schutting.Ooit gaat het me lukken een mooie foto van "ons " eekhoorntje te maken.
Het ruikt heerlijk in huis. Dank zij het : "No Knead, Dutch Oven Bread". Het lijkt onmogelijk, toch is dit brood in een braadpan gebakken ( in de oven, dat dan weer wel) . In mijn " nieuwe" Pan. Een grappig recept, zelfs op you-tube te zien hoe je het moet bakken.
En zo ziet het eruit op het rekje. Jammer dat we net brood met goulashsoep ophadden, nou moeten we maar even wachten voor we gaan proeven.
In de slow-cooker staat de" runderstoofpot met wortels" , uit: Alle smaken van de regenboog, alvast langzaam te pruttelen. Dan is het klaar als we straks van de verjaardag thuis komen. Sorry voor de ( nog niet gewassen) goulashsoep kop ernaast.
Samen met de hyacinten, ruikt het verrukkelijk in huis.Op naar het feest.
groetjes, Franca.