Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

woensdag 29 mei 2019

van lieve mensen en leuke dingen...

Ik zocht wat oude foto's.
Van toen ik nog niet zo lang" in de kraam"werkte.
En we er financieel weer een beetje bovenop kwamen, mijn ouders en ik, die toen nog thuis woonde.
Want jongens ,een eerder fotoboek liet zien dat er echt wel krappe tijden waren.
Al moet ik zeggen dat ondanks de wat armoedige uitstraling ( oude maar nette kleding, en vloerbedekking die echt aan vervanging toe was), er wel veel liefde en gezelligheid was.
Een nichtje wat ik laatst sprak dacht schijnbaar zelfs dat wij vroeger heel rijk waren...zo zie je maar, het was niet echt te merken voor mensen die niet direct om ons heen stonden, maar toch wil ik nooit meer terug naar zoveel moeite moeten doen om rekeningen betaald te krijgen!



Dat is misschien wel een van de redenen dat ik zo gek ben op kringlopen.
Deze ( zes) vrije dagen, deed ik dat maar liefst twee keer!
Een keer met dochterlief, en een keer met mijn beste vriendin.
Dit was een van de aankopen.
Met dit idee.
Al volgde er eerst nog even een kleine uithuiszetting....
Omdat er nog een grote schilderbeurt nodig was....en die tegelspiegeltjes mochten ook verdwijnen.
En zo hebben muis en muisje nu een mooi fris onderkomen.
Met de belofte dat ik nu stop met minihuisjes, en aan het echte huis verder ga.
Behalve familie muis hebben we nog een ander diertje bijgekregen.
Dit schattige lammetje waar ik helemaal verliefd op werd.
Toch liep ik door....
Gingen dochterlief en ik na het kringlopen nog even naar de nabijgelegen prachtige meubelzaak.
Toen we daar ( ja ik weet het kijken, kijken en niet kopen), weer uit kwamen, spookte deze kleine toch nog door mijn hoofd...
Om een lang verhaal kort te maken...dochterlief vond het niet erg om even terug te lopen.
En voor het luttele bedrag van 2,00 euro, mocht het lammetje mee.
Ik denk dat het me zo aanspreekt omdat ik vroeger een speelgoedlammetje had .
Als het goed is moet het nog ergens op de grote zolder liggen, binnenkort word die aangepakt, dus wie weet komt er een lammetjes verzameling...
Of eigenlijk is er die al.
Want de andere beeldjes mochten voor een klein prijsje meteen mee.


En dus...
Het fotoboek met de foto's van mijn moeder toen ze het weer beter kreeg, het lieve lammetje ( met vriendjes in totaal 4,00 euro), een paar takken ( heerlijk ruikende) rozen uit de tuin, en natuurlijk nog steeds mijn kopjes in de stolp.
En nog net te zien, het leuke en lieve cadeautje wat ik van een geweldige vriendin kreeg met mijn verjaardag.
En zo kunnen wat spulletjes op de piano , mij steeds als ik er langs loop, weer heel gelukkig maken!

Of er nog meer gebeurde?
Ja ik kreeg voor het eerst in mijn leven een orchidee terug in bloei.
Kleine oma ( mijn schoonmoeder) zou trots geweest zijn op mij.
En terwijl ik de orchidee en de kleine muis die ik voor mijn verjaardag kreeg op de foto probeer te zetten, zie ik iets bewegen op de achtergrond.
Karel. En die heeft een echte muis te pakken!
Heerlijk maf beest.
Hij wil er altijd bij zijn als er wat "actie" in of om het huis is.
En dat was er hier.
Ik vond namelijk ( op die internet veilingplaats) een super lief tafeltje voor 10 euro.
En dat kan ook nog wel een likje verse verf gebruiken.
In het kader van,"en nu maak ik voortaan lekker zelf uit wat ik in huis zet", heb ik besloten om het poppenhuis gewoon in de huiskamer te zetten.
Dan zie ik het elke dag en hoop ik zo de inspiratie te hebben, om het eindelijk eens helemaal af te maken!
Natuurlijk kookte ik ook.
In dit geval weer een luxe toetje ( nou ja twee).
 https://sophietjes.nl/aardbeien-cheesecake-toetje-in-een-glaasje/
en
 https://www.culy.nl/recepten/banoffee-pie-laagjes-een-glaasje/
Ik heb het grote geluk dat ik nog steeds mag koken voor mijn neef.
Al gaat het de laatste tijd iets minder en maak ik hem vooral blij met lekkere toetjes.
Gisteren maakte ( en bracht) ik er weer een paar.
Om ze vervolgens zo mee te nemen.
Je kunt het al een beetje zien aankomen...deze keer maakte ik de banoffee toetjes te vol...
Gelukkig staan ze al in bakjes ( klemgezet met doekjes), dus de schade bleef beperkt, maar het ging wel over het randje van het glaasje.
Geen probleem, neef besloot er dan maar direct een op te eten.
En zo mocht ik ( voor het eerst) zien hoe hij ook echt genoot van zo;n klein feestje in een glaasje.
Wat een mooi cadeau!
Zelf heeft hij ook een groot cadeau mogen krijgen.
Na de beslissing om toch voor de levensverlengende chemo te gaan, heeft hij er nog een mooi stukje leven bij mogen krijgen.
Niet alles is rozengeur en maneschijn, de pijnmedicatie moet regelmatig opgehoogd worden en hij ligt steeds vaker even in het bed wat in de huiskamer staat.
Maar wat heeft hij nog mooie momenten met zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen mogen beleven ( en gelukkig nog steeds), nu heel bewust van de beperkte tijd die nog rest...
Ik zou zoveel voor ze willen doen, maar ik kan niet zoveel.
Wat ik wel kan?
Regelmatig gaat er een brief die kant op , compleet met foto's.
Soms oude ( zoals van mijn ouders, die altijd verliefd bleven, waar zulke leuke foto's van zijn, waar de liefde en het plezier van af spat), of van zijn ( toen nog ) jonge kinderen, die veel bij ons thuis waren, waar mijn moeder en ik met heel veel plezier op paste, en ik gelukkig toen ook al veel foto's maakte.
Maar ook gewoon met waar ik mee bezig ben, van gezellig dingen doen met de kinderen of gerommel in huis.
Natuurlijk het koken en maken van toetjes.
Soms komt er een complete slowcooker zijn kant op ( dan kan hij alvast wat hongerig worden door de lekkere kookgeur), en soms alleen een pak van zijn lieveling koekjes.
We beseffen dat we enorm boffen, met deze extra tijd...
En we zijn ons ook extra bewust hoe belangrijk het is om van de kleine dingen ( en elkaar) te genieten!
Niks groots, niks bijzonders.
Het gewone en het kleine, dat zijn de dingen die je vaak bij blijven.
En ja...dan kom je thuis van zo'n bezoekje, en besluit ( ondanks de berg afwas die je er van gaat krijgen, en dat het belachelijk luxe is), om die halve verpakking mascarpone maar gewoon te gaan gebruiken.
Een extra doos aardbeien had ik niet in huis...maar nog wel vruchten in de diepvries...waarna het pas echt een afwasverzameling werd...wegens eerst koken en dan door een zeef, omdat er anders wel heel veel pitjes in zaten.
En zo hadden wij op een gewone woensdagavond een klein toetjesfeestje.
Omdat het waard is de mooie dingen in het leven te vieren, te genieten als je kunt, van kleine dingen.

Lieve mensen, fijne dagen, genieten wat je kan, van lieve mensen en leuke dingen!
groetjes, Franca.

woensdag 8 mei 2019

van huishoud ergernis en een beetje lief doen

Dat krijg je ervan als je even niet post, ik moest gewoon even terugzoeken naar foto's.
Hier op 1e paasdag, na het ontbijt met de jongens ( de rest was aan het werk of , had een uitje het weekend) , lekker rustig aan gedaan.
Kon ik heerlijk buiten aan prutsen , zodat we nu drie dieren kussens hebben.
Klaar!
Gingen we ergens in een weekend samen ( manlief en ik) even naar een super leuke rommelmarkt ( en merkte ik meteen hoe lang dochterlief elke dag moet rijden, het was in dezelfde plaats waar zij werkt).
Waar ik deze Keulse potten en fijne maatbeker vond ( hier nog niet afgewassen), voor 5 euro bij elkaar. Dan voel je je echt even een boffer.
Een klein kastje wat nu zo op het aanrecht staat( met achter mijn hand foto's van onze kinderen toen ze klein waren).
En vond ik deze boeken en kleedje toen ik met dochterlief een marktje kon doen met Koningsdag ( nadat ik al een hele ochtend op een gezin gewacht had, en een dag later een ander gezin kreeg met een baby'tje wat echt vers van de pers was ).
Dit is een eerbetoon!
Gek hè, dat een poppenhuis emmertje met wat werkmateriaal een eerbetoon zou zijn.
En toch is dat zo.
Met name de sprayflacon.
Die ik er vandaag expres bij gezet heb ( ook al past dat misschien niet precies).
Nou heb ik iets uit te leggen....

Ik ben het een beetje beu, beu dat sommige mensen alles zo goed kunnen.
Die precies dingen op een bepaalde dag doen, de mooiste huishoud schema's hebben, en altijd vinden dat ze het beter doen.
En ja, je mag werken zoals jij dat wil, maar laat ons dan ook gewoon ons eigen ding doen.

Ik heb geen vast schema, en de eerste dag thuis heb ik meestal helemaal geen zin om meteen aan het poetsen te gaan.
Sterker nog, als ik besluit wel te gaan poetsen, is een aanmoedigende video , een lekker muziekje en zelfs meestal nog een geurkaarsje, zowat een noodzaak om aan de gang te kunnen.

En tussendoor als ik 8 dagen werk ( en ja hé, ik ben ook de jongste niet meer), dan doe ik het thuis rustig aan wat betreft poetsen.
Ik zet eens een wasje aan ( minstens een draai handdoeken en mijn uniformen) , poets het toilet keurig dagelijks ( maar wel met kant en klaar doekjes of een sprayflacon).
En als er gespetterd is tegen het keukenraam, ga ik echt niet netjes een spons en zeem ter hand nemen, maar is zo'n andere sprayflacon ( glas) super om snel even bij te werken.

Wat ik hier nou wil zeggen?
Ik krijg de laatste tijd zo vaak commentaar  , op poets werk.
Een oma die vind dat haar schoondochter te weinig poetst ( maar die wel alle tijd en aandacht voor haar drie kinderen heeft), ik zelf die het huis volgens velen te vol heb staan ( en dat lekker zo laat zo lang als ik daar plezier in heb),Jonge mensen die ( vaak lange dagen) buitenshuis werken, en dan niet altijd zin hebben om op die paar vrije dagen te gaan poetsen, die dan maar een hulp inschakelen, mensen die wel of niet met middelen werken die ze zelf maken of die wel of niet goed voor het milieu zijn.
Laten we gewoon het huishouden allemaal doen zoals we zelf willen.
De een op schema, de ander zoals het uit komt, de een wast wekelijks de ramen, de ander hooguit eens in de drie maanden, het is allemaal goed!
Doe het zoals jij  ( en je gezin) je er goed bij voelt, en als het te veel is ( en je kunt het je veroorloven), vraag lekker hulp.
Maar laten we stopen met dat kritische gedoe.
Zo dat was mijn ergernis van vandaag, nu naar de orde van de dag.

Met deze uitspraak:
Ik verander hier veel, dan lijk ik net een kind wat met haar poppenhuis speelt.
Kijk daar word ik blij van!
Soms doe ik dat letterlijk, want de muisjes hadden lang genoeg met hun pootjes in de sneeuw gestaan, ze kregen een zomerse entourage.
Wat me deed beseffen dat ik dat inrichten wel heel leuk vind.
Waarom ben ik zo bang ( alweer) om het niet goed ( netjes) genoeg te doen?
Vanavond krijgt mijn huiskamer( van het poppenhuis) eindelijk een parketvloer ( van ijslollystokjes), en ga ik heel snel verder met het poppenhuis.
Maakte ik gisteren deze hartige taart samen met oudste.
Met geitenkaas en spinazie.

En lustte hij wat er over was, vanmiddag best koud voor de lunch.
Verder maakte ik twee heerlijke vega gerechten.
Vegan bami met kipstuckjes en wokgroenten.
en vegan kapsalon met zoete aardappelfriet en homemade knoflooksaus.
Helaas geen foto's, het is gemaakt op werkdagen en dan gaan we gewoon snel eten, aan geen foto gedacht.
Maar lekker!
Vast niet supergezond, maar dat moet soms ook maar even kunnen.
Het kwam van de site :www.eatpurelove.nl
En echte aanrader, daar ga ik vaker even een snel recept zoeken!
Probeer ik wat dingen af te maken( zoals dit dekentje voor in het poppenhuis), maar dat kleine werk spreekt me toch niet zo aan, nog even doorbijten.
Is dit mijn huiskamer , 's morgens vroeg , terwijl ik wachtte op een gezinnetje.
Vol? Ja.
Knus? Vind ik wel.
Gewoon ons huis, waar wij ( die er wonen) ons fijn voelen!
En dit is het toen ik na de laatste werkdag thuis kwam.
Nu met een mooie bos bloemen ( van de moeder van de kraamvrouw gekregen omdat ik goed voor haar dochter gezorgd had, hoe lief is dat).
En tussendoor is het gewoon zoals het is.




Zo en nu geen gemopper meer!
Ik ga hier:
Proberen een gezellige poppenhuis huiskamer van te maken!
Fijne dag, poets zoals je zelf wil en trek je van niemand iets aan die vind dat ze het beter kan!

groetjes, Franca.