Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

dinsdag 30 januari 2018

eentje voor bij een potje thee...heel lang dus

Ik moet tot mijn schande bekennen dat ik geen idee meer heb uit welk kookboek dit komt.
Zodra ik het recept terug vind, laat ik het weten.
Het was in ieder geval lekker en super makkelijk.
Al ziet het er bij mij stukken minder mooi uit.
Deze komt in ieder geval uit het laatste kookboek van Jamie: 5 ingrediënten.
Waar deze geroosterde knoflook een verrassend lekker onderdeel van was.
Om in de Griekse yoghurt ( met bieslook), een heerlijke toevoeging op het gerecht te maken.
Mijn fotodag had ik duidelijk niet.
Maar het gaf opnieuw een fijn ( oven) gerecht wat super simpel te maken is.
Mits je ( zoals ik dus), niet zelf je cajun kruiden moet samenstellen omdat dat niet meer in mijn kruidenkastje stond.
Het rare hoopje links onderaan is een half blikje zalm met crème fraice ( ziet er niet uit maar was lekker).
Helaas vergeten een foto van de hele schaal te maken, maar de jongens wilde het vaker eten, en dat is pas een goed teken!
 Uiteindelijk was het pas weer na het kraambed dat ik aan het kastje toe kwam.
Gelukkig had een een "heel gezin" ( een gezin waar ik de hele dag in huis was), maar ook hier bleek meer aan de hand dan voorzien was.
Bovendien had ik de opstart in de avond ( drie uurtje), waardoor alle volgende dagen 8 uur waren. Geen kans om uren of te bouwen dus, achteraf trouwens maar goed in dit gezinnetje.
Neem daarbij toch weer een doorwaakte nacht ( wat mij leerde om ook als ik denk dat het goed komt, toch de verloskundige in te schakelen, en niet zelf de last van verantwoording op mijn schouders te nemen).
Het kwam allemaal helemaal goed, maar er was echt geen ruimte om in de avond nog maar iets te ondernemen ( ik had zelfs geen energie om te breien).
Maar och, ik liet een blij, goed draaiend gezinnetje achter, met een babietje wat met borstvoeding al boven geboortegewicht zat. En daar doe je het voor!
Het bauwe kastje verven bleek een zaak van lange adem ( en veel laagjes ) te zijn.

Maar stukje bij beetje komt het goed.
Kijk, dat lichtblauwe van de binnenkant ( die ik zo laat), dat was de kleur toen het kastje op de babykamer stond.
En ook nog in mijn herinnering.
In werkelijkheid was het knalblauw geworden toen jongste wat ouder werd, en beplakt met Tarzan stikkers, dat was ik even vergeten.
Kun je meteen zien hoe selectief ons geheugen is.
Dochterlief vroeg of ik even mee ging naar die nieuwe kringloopwinkel waar ik goedkope verf gevonden had, die wel van een goed merk was.
Graag, al hadden ze helaas geen potje verf meer over.
Dan de dichtbij gelegen vertrouwde kringloopwinkel.
Daar vond dochterlief een map met stofstalen voor gordijnen....
Huiskamer, en hal vloer werden meteen bij thuiskomst gebruikt om het een en ander te schikken...
De dag er na liet ze zien wat er van geworden was: twee plaids voor over de bank.
Karel vind ze prima.
Een voor de zomer en een voor de winter. Eentje heeft ze inmiddels al met de hand doorgestikt ( al heet dat vast anders), fijn werk om met netflix erbij te doen, zei ze.
En nog genoeg stof over om er voor mij een te maken.
Soms overstemd de leerling de leermeester!
Stofstaalboek : 3,50
Stof aan de achterkant: van marktkraam die stopte: gemiddeld 70 cent de meter.
Drie plaids voor heel weinig!
Super gedaan dochterlief!
Ook onze Karel doet het goed.
Mag inmiddels weer buiten, blijft netjes in de buurt, en is zo gezellig om om je heen te hebben.
Bovendien zorgt dat buiten uitleven voor een heel lieve knuffelige kat in de avond!
Tja, ik zelf op het blog...
Ik doe het niet vaak, maar ik wilde even laten zien dat ik nu ( voor mijn doen) kort haar heb.
Naar de kapper geweest en de lange lokken kunnen doneren voor mensen die door cemo een haarstuk nodig hebben.
Goed gevoel, juist deze dagen nu de buurvrouw en vriendin van een collega/vriendin besloot dat het na jaren vechten genoeg was.
Gemengde gevoelens. Een stukje begrip, maar ook zorg voor nabestaanden.
Laten we discussie hier maar niet aan gaan, en respect hebben voor ieders keuze.
Gek dat zoiets als haar doneren kan helpen om iets te verwerken, maar dat was wel zo.
 Op het gevaar af te langdradig te worden, jaag ik er nog gauw een paar eet-foto's door.

Warme halloumi salade.

Ontbijtje met een oud nummer van Vogue living ( gekocht voor 25 cent toen dochterlief haar stalenboek kocht , met nog een paar heel luxe tijdschriften).
De trigger was de foto van de borstvoedende vrouw op de cover ( vakgek ben je ook op vrije dagen).
Ze blijkt een dame te zijn die maar liefst acht kinderen groot brengt ( samen met haar man) op een prachtig kasteel in Frankrijk.
Haar man is fotograaf en dat is te zien!
Werkelijk elk plaatje is om in te lijsten en dan heeft ze ook nog de lekkerste recepten op haar blog staan.
http://mimithorisson.com/
Waarschuwing: een keer daar ben je zomaar nog niet weg!
Haar kookboek is niet meer zo makkelijk te krijgen ( tenminste niet voor een redelijke prijs), maar lijkt me prachtig:

Mijn keuken
een jaar koken op het Franse platteland.
van Mimi Thorisson.
Hoe het met mijn anti diabetes missie is?
Heel goed.
Ik zoek nog steeds dingen op, vertel er over en nu ga samen met mijn nichtje een aantal kookboeken en sites bekijken om gezonde recepten op te zoeken.
Ernstig nodig omdat haar zoon laatste een glucosewaarde had van 33!
Naast een bezoek aan de huisarts ( natuurlijk het allerbelangrijkste), is een andere leefwijze dan wel op zijn plaats!
https://www.diabetesfonds.nl/over-diabetes/heb-ik-diabetes/wat-zijn-normale-bloedsuikerwaarden
Hier het recept : ovenschotel met zalm en zoete aardappel.
Van de site : Voedzaam en snel.
Recept 1,5 keer ( was oorspronkelijk voor 3 personen).
En de zoete aardappel toch maar even voor koken ( anders word het net als bij mij toch iets te knapperig).
Ik ga dit recept tenminste zeker nog een keertje maken!
Voedzaam en snel heeft een aparte bijlage met koolhydraatarme ( en toch lekkere en snelle) recepten.

En nu?
Kastje afwerken, proberen het stof van de verbouwing onder controle te houden ( onmogelijk maar toch), en genieten van het zonnetje, het is zo weer over.
Tot slot een groot compliment aan mijn leidinggevende.
Na mijn mailtje van het ( voor mij) wel erg moeilijke gezinnetje, heeft ze keurig onze taken op papier gezet, naar mij gestuurd om door te spreken voor overleg en nu komt het op de site van ons kraamcentum.
Een dame die haar beloftes waar maakt!




Aan de slag!
Fijne zonnige dag!
groetjes, Franca.

 


vrijdag 12 januari 2018

wie heeft er voor mij.....

We gaan door met gezond eten ( en dat is geen straf).
Opruimen lukte niet best deze week, hoewel er wel twee dozen boeken naar de boekenmarkt gingen.
De kast met kerstspullen moet leeg en uitgezocht, er staan nog steeds twee dozen met kerstspul op de overloop, wegens....past gewoon niet.
Oeps!
De kalender die ik vorig jaar in de kringloopwinkel vond is in gebruik genomen.
Elke dag schrijf ik iets op over de dag.
De kalender heet ook: Hoe was je dag?
Grappig dat je nu merkt ( nu je steeds iets schrijft) , hoeveel kleine fijne dingen er gebeuren.
Zoals die wandeling met een vriendin met koffie daarna ( waar oudste koekjes voor ons bakte en we gewoon niet uitgepraat raakte, zodat we daarna via app en mail maar verder kletste).
Of het gezamenlijk uitzoeken van de boeken voor de boekenmarkt, waar we allemaal zomaar gratis een potje honing kregen van de imker ( en ik een stapeltje Mollie Makes mee nam, om uitgelezen weer door te geven).
Tijdschriften zijn overigens gratis bij de boekenmarkt hoor, dus doe ik niemand te kort! 
Of dat ik op de koffie ging in een gezinnetje waar 28 of 29 jaar geleden kraamde ( en er nu en prachtige kleinzoon van anderhalf jaar, lekker aan het spelen was van die op dezelfde liefdevolle manier opgevoed word als zijn moeder en ooms destijds, en een heerlijk mannetje bleek te zijn).
Lief hoor, dat de mannen het blauwe kastje van de zolder in de schuur haalde en in de voorkamer zetten.
Maar ja....het zag er toch iets anders uit dan in mijn herinnering...
Lief blauw was het dacht ik, knalblauw, stuk en er hadden stikkers op gezeten, dat bleek de werkelijkheid.
Drie keer raden wat ik dit weekend ga doen?
Soms zijn restjes geen straf!
Een chili met pompoen , courgette spaghetti en boontjes.
Niks te klagen!
En dat blauwe kastje?
Dat deed ( afgewassen dat wel), dienst als : even uit de weg plekje ", voor de hapjes.
Verwarming uit in de voorkamer, makkelijk dat het klaar staat voor de gasten komen.
Jongste heeft het mee gemaakt.
 En zo stond het later op tafel.
Nog een reden om dankbaar te zijn.
Oudste maakte een rumtaart voor jongste, prachtig gemaakt, mooi opgespoten met rum slagroom, maak ik geen foto!
De foto's die ik wel heb van de taart zijn toen de taart binnen gedragen werd, met "vuurwerk" er op!
Speciaal voor jongste die gek is op vuurwerk ( met bijbehorende kruitlucht en walm,ik had geen idee dat je dat dan ook krijgt).
Ze leuk dat ze zoiets voor elkaar doen.
Hier zit een blije trotse moeder!
En het feestje was overigens hartstikke gezellig.
Grappig hoe opa heel rustig zat te luisteren en genieten van het "jong volk".
Fijn om weer even bij te kletsen met de ouders van jongste zijn vriendinnetje en met zijn peet oom en tante.




Afbeeldingsresultaat voor zsazsa almanak'
Vorig jaar kocht ik er twee, en maakte ook een vriendin blij.
Dit jaar was ik te laat, en heb ik er geen.
De vriendin heeft er voor zichzelf nog een kunnen vinden ( via vrienden in België ).
Vandaar deze vraag:
Wie heeft er voor mij een zsazsaalmanak 2018?
In ruil voor de Genoeg winter 2017 ( wat het laatste nieuwe nummer is), of een leuk kookboek?
Ik zou er heel blij mee zijn!

En nu?
Voor vandaag op het program:
-kastje schuren en schilderen , heeft iemand een idee welke kleur?
-nog een doos boeken naar de boekenmarkt brengen.
-op ziekenbezoek, samen met dochterlief bij haar peet tante.
-de aangevraagde boeken ophalen bij de bieb.
-nog wat feestgedruis opruimen...

Nou ja, vervelen zal ik me niet!

Fijn weekend!
groetjes, Franca.

maandag 8 januari 2018

Marie en Cor 2 en nog steeds opruimen

Verzamel momenten, geen dingen...
Ja ja, dat probeer ik echt, maar stiekem blijk ik ook heel veel dingen te hebben.
Opruimen gaat goed.
In de huiskamer is al te merken dat het minder vol is.
Al ontstaat er nu een soort stuivertje wisselen: het witte kastje is naar de huiskamer gegaan ( daarover zo meer), en het blauwe ( nog uit de babykamer van een van de jongens) ging naar het voorkamertje ( waar ook het poppenhuis staat).

Dus het ziet er opgeruimder en overzichtelijker uit, maar...het echte weggooien blijft erg moeilijk!
Dus belanden er ook weer spullen op zolder ( wegens zonde om weg te gooien).
Toch ben ik al best tevreden, een mens moet ook niet alles tegelijkertijd willen.
Ik ruim in ieder geval weer zonder de beloning van een dikke plak chocola!
Het witte kastje staat nu dus binnen ( zo noemen wij de huiskamer), met daarop de laptop...
Tja, zitten is het nieuwe roken.
Dus probeer ik nu staand te internetten.
Met een bankje om afwisselend op een been te staan.
Ik weet nu hoe het op de lange duur gaat bevallen, maar tot nu toe gaat het goed.
Grappig is ook dat  ik nu vaak even iets anders ga doen ( zelfs vanmorgen even op de knalgele home trainer), maar een minuutje, maar beter dan wanneer ik stil zit ( dat kan ik heel lang volhouden).
Intussen heb ik ook wat namen die veel te melden hebben over diabetes ( je dacht toch niet dat je al van me af was over dit onderwerp).
Kijk maar eens op google naar: diabetoloog Hanno Pijl.
Hij is er van overtuigd dat voeding helpt!

En Dr. Michael Mosley  , die maakte een hele reportage over dit onderwerp.
Met als uitkomst het vastendieet ( wat ik dus niet vol kan houden) en het boekje met de vastendieet work-out ( wat ik net van de bieb geleend heb).
Interessant is dat hij het erg goed vind als je korte ( dus mijn minuut is zo slecht nog niet) stevige work-outs doet, en ook simpele oefeningen als kracht training.
Ik ga het proberen, en jullie horen wel wat ik er van vind.

Verder moet ik ook Karine Hoenderdos niet vergeten, die samen met Hanno de boeken:
Diabetes type 2? Maak jezelf beter en Diabetes type 2? het kookboek schreef.
Het kookboek heb ik nog niet geleend, het eerste boek wel.
Maar nog niet gelezen.

Tot slot het tv programma hoe word ik 100 ( vast nog terug te zien op internet), waar ook een aantal boeken van geschreven zijn ( al was het boek er volgens mij eerder).
De schrijver is: William Cortvriendt.
Hij heeft pas nog een nieuw boek geschreven, dat is volgens mij nog niet eens uit: Lichter.
Maar ik bedoel vooral zijn boeken ( in samenwerking met Prins van den Bregh) hoe word ik 100 kookboek en het hoe word ik 100 actieboek.
Al moet ik er wel bij zeggen dat ik ze alleen wil lenen van de bieb, wegens verschrikkelijk hoge prijs!
Op het ( nog steeds in de lucht zijnde) blog ( hoe word ik 100) kun je trouwens ook lezen hoe het nu met de kandidaten die aan het programma mee deden gaat ( en het ziet er uit als een eerlijke mening).

Genoeg theorie, ik ga de keuken poetsen.
Nodig met een flinke verbouwing in huis, en een verjaardag ( van jongste) a.s. vrijdag!

Tot snel!



groetjes, Franca.


zondag 7 januari 2018

Marie , Cor en saving dad.....

Soms mag je jezelf verwennen.
Ik zag deze schaal al maanden geleden, maar ik had die natuurlijk niet echt nodig.
Maar nu is er op veel plaatsen opruiming, en besloot ik toch het een en ander te kopen.
De schaal, en het geurkaarsje ( 50% bij de Z.eman).
Zeep ( 50% bij K.uidvat).
Petit four schaaltjes en hertje ( 50% bij A.en .H).
Pannenlappen 20 cent bij kringloopwinkel ( maar gemaakt door bejaarden in het plaatselijke  bejaardenhuis .
En de schaaltjes komen uit manlief zijn kerstpakket.
Het totaal is natuurlijk helemaal niks bijzonders, maar ik ben er blij mee!
Recept uit de happy Pear
Met pure chocolade in de chili.
Het mais dakje liet ik zitten, ik deed ze in een volkoren wrap met wat crème fraîche.
 Hier kun je het recept misschien wat beter lezen ( maar vast ook op hun site te vinden.

Gevulde paprika.

Met wel drie soorten verste kruiden!

 Dat is nog eens een lekkere maaltijd.
Net als dit..
Al had ik voor de foto de groene kruiden ( en ik heb ze in huis hoor) nog wel er over mogen gooien.
Ontbijt.
Je ziet ik ben weer helemaal terug bij de gezonde maaltijden.

Reden?
Ik was in huis bij een Syrische gezin.
Lieve aardige gastvrije mensen.
Dat betekende dat ik constant at, frietjes, soep ( linzen en champions), een compleet Syrisch ontbijt ( en ik kan je vertellen dat is niet mis),zoet eten zoals baklava en een flink stuk chocoladetaart, en ( toen ze van een Nederlandse dame hoorde dat dat hier in de kraamtijd gegeten word ) beschuit met muisjes, en dan niet één, nee meteen twee, om van de (4!) tosti's , net voor ik naar huis ging op de laatste dag nog maar niet te spreken!
En alle zoete drankjes die ik tussendoor kreeg.
Nee zeggen was geen optie ( ik heb het echt geprobeerd, en zeker niet alles opgegeten wat me aangeboden is).
Lief hoor, die gastvrijheid, maar...
Ik ben gewoon een kilo aangekomen in deze week.

En laten we eerlijk zijn, hoewel ik weer prima op weg was afgelopen zomer, sluipen stiekem de kilootjes er weer aan.
Ik kan nog dezelfde kleren aan hoor, maar ze zitten net wat strakker.
Want ik heb een vreselijke hekel aan opruimen, en vind dan ( stom ja) dat ik als beloning wel eens stuk chocola verdien....

En dat dagelijks naar buiten, en een stuk lopen of fietsen....dat is eens stuk minder leuk als het buiten koud en nat is.
Kortom tijd om weer wat op te gaan letten.

Zeker na het zien van deze film:

https://bmovies.re/watch-fixing-dad-2015-hd-1080p-quality-online-free-bmovies/watching.html

Vroeger had ik een lieve buurvrouw, die ziek was.
Door diabetes.
Haar zoon was bij ons in huis als ze weer eens opgenomen was in het ziekenhuis.
Ik ging haar elke avond helpen met de afwas en poetste een beetje in haar ( mini) huisje.
Haar naam was Marie.
Ze stierf veel te jong aan de complicaties van deze vreselijke ziekte, waardoor ze haar lieve en prachtige schoondochter en haar schitterende kleinzonen, nooit heeft leren kennen.

Ook had ik een fantastische schoonmoeder, die ( hoewel ze zo dicht bij ons woonde) ik pas echt leerde kennen aan het eind van haar leven.
Toen ze , door complicaties van die verschrikkelijke ziekte diabetes, in een verpleeghuis woonde.
Ik leerde haar toen pas kennen, omdat ze als ze bij mijn schoonvader was, nooit echt haar eigen ik liet zien.
Ik ben boos geweest op mijn schoonvader, omdat hij haar steeds verleidde om lekkere dingen te eten ( voor hem is stevig of zelf dik een teken van gezond en mooi), maar uiteindelijk maken we allemaal onze eigen keuze.
Zijn we zelf verantwoordelijk voor wat er onze mond in gaat!

Ik heb de neiging hetzelfde te reageren op problemen als deze dames deden: ik ga zitten pak iets lekkers...
Ik wil geen diabetes!
Dus ga ik dit jaar ten strijde.
Ik ga gezonder leven.
Gezond eten.
En hier over schrijven.
Voor Marie en voor Cor!

Kijk alsjeblief naar de film saving dad!
Omdat het een prachtige film is ( die op tv moet komen), maar ook omdat het onze ogen kan openen en de ziekte diabetes ( diabetes 2 dan) kan voorkomen , genezen of verbeteren, en dus het leven van heel veel mensen een stuk leuker maken!

Lieve groetjes, Franca.