Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

donderdag 31 juli 2014

van eten, eten en nog meer eten

Gepelde cashewnoten stond er in het recept.
Maar liefst 95 gram, daar ben je even mee van de straat.
Een variatie op het recept van Antoinette uit de dunne vegetarier , nu van Jacinta uit de snelle vegetarier.
Jacinta gaf het als extra naam; La Viata E Bella mee.
Wat zoiets is als: geniet van het leven.
Nou genieten doe ik ( zoveel mogelijk ) in het leven, en met dit gerecht lukt dat prima!
Het complete plaatje ( en eten in de veranda) als dat geen genieten is.
Kleine waarschuwing: neem een niet te grote portie!
De vorige keer dat we dit aten, moest ik verplicht gaan wandelen, omdat ik me zo vol voelde.
Kleine portie dus, met wat frisse salade erbij.
Recept.
Weer een tak foto?
Meer een peper foto.
Zie je het?
Een pepertje aan de plant, een aan deze, zelfs drie aan het plantje buiten.
Uit de mijmering van Annemiek.
Gevulde courgette.
Bijna een hele ( nou ja halve dus) voor mij.
Ze zal toch niet echt vinden dat een hele gevulde courgette voor een persoon is?
De eerste worteltjes uit eigen tuin.
Lekker dat ze waren!
Al weet ik nog steeds niet zeker of er meer gewicht aan worteltjes of aan zand op het aanrecht lag...
Of ik een keer pompoentaart wilde bakken, vroeg oudste.
Da's goed, zei ik, en ging door waarmee ik bezig was.
Gisteravond kwam hij de huiskamer binnen. Mam, ik heb de pompoen alvast gesneden...
Dat kan ook natuurlijk, dan moet ik wel aan de slag!
En dus....zaten oudste en ik vanmorgen aan de koffie met pompoentaart.
Ik moet zeggen ..... veel lekkerder dan verwacht!
De grootste is natuurlijk voor zoonlief ( met dubbele portie slagroom), als je zo actief bent als hij is dat geen enkel probleem.
Mijn "nieuwe " jurkje zit echter toch wat strakker.
En dat terwijl ik een flinke ( tussen 6,5 en 10 km.) avondwandeling maakte met een vriendin.
En de dag er op naar de stad fietste ( toch ook gauw iets van 12, of 13 km. enkele reis). Maar ja, laten we eerlijk zijn, tegen al dit eten kan geen wandeling of fietstochtje op ( zeker niet als je in de stad een flink stuk worteltaart eet).
De klapper van vandaag!
Omdat ik op visite ging bij een bloemiste,durfde ik ( in eerste instantie) geen bloemetje mee te nemen. Later hoorde ik dat juist zij het zo leuk vind om een bloemetje te krijgen, en dat niemand dat ooit doen, en dus... kreeg ze een lief miniboeketje in een heel mooi klein rozig glazen vaasje met vogeltjes, zo lief. Ze was er echt heel blij mee!
Jongste ( die ik om raad vroeg) adviseerde om een taart voor haar te bakken.
En zo bakte ik een rijstevlaai ( naar Annemieks recept, en die kijkt niet naar wat extra boter of suiker).
In een wat kleinere vorm ( in de andere zat tenslotte al de pompoentaart).
Van de overige ingrediƫnten, maakte ik maar een rijstevlaai-toetje.
De rijstevlaai.
Nooit geweten dat het zo makkelijk te maken was, en toch zo lekker!
Had ik dat maar geweten toen mijn moeder nog leefde!
Die was gek op rijstevlaai, maar at het maar eens in de paar jaar, als ze in Limburg was.
Dit is een geweldig recept!
Wat ik vast nog heel erg vaak ga maken!
Ik weet tenminste welke taart ik voor mijn verjaardag kies!
Ook het minipuntje uit de hoge schaal, smaakte uit de kunst als toetje.
Dochterlief vond het wel heel erg: twee taarten en slagroom na de halve courgette ( die deelde dochterlief en ik vandaag), er was ook nog koolrabi, aardappeltjes uit eigen tuin,de miniworteltjes uit eigen tuin en voor de liefhebbers een stukje vlees.
Volgens haar is het eten op haar kamer een stuk simpeler en lichter.
Maar goed ook!
Hier gaan we ook weer gewoon terug op gezond en toch lekker.
Morgen weer aan de slag bij een baby'tje, dan heb ik vanzelf niet zoveel tijd om te bakken en bewerkelijke ( en machtige) dingen te maken.
 Maar nu nog even, heel even...lekker genieten van thuis.
Van dochterlief die twee weken op haar kamer was, en vanavond weer thuis kwam. Van oudste die zoveel gewerkt heeft de laatste tijd ( ik denk dat hij geen pannenkoek meer kan zien) , die vandaag zijn broertje hielp met het schuren en polijsten van zijn brommer ( ach ze zo samen bezig te zien), wat jammer dat ze er zo'n hekel aan hebben als ik foto's maak! De stralende snoet van jongste , als hij mij de inmiddels glanzende onderdelen laat zien! 

Dochterlief die ( net thuis) Oma in haar rolstoel zet en direct een lekker eind gaat wandelen met haar.
En manlief, dat ik het getroffen heb met hem weet ik al lang. En toch verrast hij me altijd weer.
Door wijsheid, slimme dingen, dingen die hij maakt en bedenkt, maar vooral omdat hij is wie hij is: wat rustig, lief en ongelooflijk zorgzaam voor de mensen waar hij van houd. Ik bof, en dat al bijna vijfentwintig jaar!

groetjes, Franca.

zaterdag 26 juli 2014

550 ste blogberichtje, gewoon van alles wat

Het 550 ste berichtje.
Ik werd er warempel een beetje zenuwachtig van.
Moest ik nu niet iets heel bijzonders doen?
Daar liep ik nog wat over te dubben toen het bericht van de vliegtuigcrash kwam. Hoe betrekkelijk is zoiets dan!

Na een week heb ik besloten.
Ik wens alle nabestaanden heel veel sterkte, met het onvoorstelbare leed.
En dat 550 ste blogje?
Gewoon een kijkje rondom huis ( of dat nu vanuit het keukenraam of vanuit de pipowagen is). Omdat maar weer eens blijkt dat het gewone zo verschrikkelijk waardevol is!

Paarse broccoli in de tuin.

Een week geleden werd er een klein meisje geboren, waar ik  mee voor mocht zorgen.
Ze woont met haar ouders in een bijzonder huis, direct aan de snelweg.
Waardoor je aan een kant van het huis niet kan komen, geen deuren hebt, en geen ramen die open kunnen.
Vreemd gevoel voor iemand als ik die alle ruimte om zich heen gewend is.
Haar ouders wonen er met plezier ( en ik had toch maar mooi weer eens de kans om te ervaren hoe zo'n huis nou voelt). Daarna zou ik nog een dag werken, maar er kwam geen oproep.
Vandaag was ik lekker vrij en ging naar mijn twee favoriete plaatsen: de bieb en de kringloopwinkel.
Waar ik o.a. deze twee prachtige boeken vond ( en laat een van mijn petekindjes nou a.s. Vrijdag jarig zijn). De onderste heeft prachtige platen voor elke maand van het jaar, en zelfs de groenten die dan in de tuin groeien, de bovenste staat vol dieren-weetjes ( die ik echt niet allemaal wist), daar kan zo'n slim petekind mee vooruit.
Ook bofte ik enorm  met deze (nieuwe) zak met "wol".
De vorige van de kringloopwinkel is inmiddels het blauwe baby vestje geworden.
Heeft iemand een idee wat ik kan maken met dit garen?
Tien bollen van 50 gram ( 500 gram dus) zwart voor naalden 3,5. Het heet Annell Rapido.
Ken je dat gevoel? Dat je niet te snel wilt lezen, omdat je boek dan zo snel "op" is?
Dit boekje vond ik ook vandaag, en het is om te smullen!

Na thuiskomst heb ik de middag voornamelijk zo doorgebracht, breien en lezen.
Af en toe een hoofdstuk, en dan weer even alleen breien en mijmeren.
Wat een zaligheid!
Kreeg meteen mijn rug wat rust ,daar ging ik Dinsdag keihard doorheen, dweilen met de slechte dweilstok ging nog net, het nadrogen was net te veel.
 Gauw verder over het boek, kijk die waslijn....
En die kamer ( eigenlijk direct het hele huis, na de grondige schoonmaak).
Smullen zei ik al.
Het is het 12e boekje uit de serie van het kleine huis.
In dit boekje is Rose de hoofdpersoon.
Ze is de ( 7 jarige ) dochter van Laura en Almanzo, die met zijn allen richting Missouri reizen met een huifkar, omdat in Zuid-Dakota een grote droogte heerst, waardoor al jaren de oogsten mislukken.
Wat een reis in die tijd, en wat een moed en ondernemingszin.
Daar kan ik nog veel van leren.

Het is maar goed dat ik nu tegen het zwarte garen aan ben gelopen.
Nu "moet" ik wel iets voor mezelf maken.
Zwart voor een baby'tje vind ik niet echt mooi.
En ik heb de laatste tijd al heel veel babydingetjes gemaakt.
Het werkt fijn, makkelijk, snel klaar en zo leuk om weg te geven. Het onderste is trouwens ook een baby-vestje, ik laat het nog wel zien als het in elkaar zit.
Het kookboek de snelle vegetarier staat de laatste week op het plankje in de keuken.
Tot nu toe vond ik alle ( vijf) recepten die ik hier uit maakte heel erg lekker.
-tomatensalsa
-peterselie-basilicum-walnotenpesto ( het mand met kruiden doet het geweldig)
-pasta met koriander-cannellinisaus( koriander ook uit de mand)
-pompoencurry ( met de pomoenen uit eigen tuin)
en vandaag:-de easy notenburgers.
Wat ik zeker nog een keer ga maken is de la vita e bella citroen-ricottalasagne ( die uit het kookboek van Antoinette , de dunne vegetarier al voortreffelijk was).
En de rauwe courgettepasta ( die ik eerder ook al uit een ander kookboek maakte).
Ik kan nog wel even vooruit!
Voor vandaag staan de gemakkelijke notenburgers op het menu ( met een zalige knoflook-komkommerdip en de paarse broccoli uit de tuin).
Omdat ik nu al een hele tijd vegetarisch kook ( met nog steeds heel vaak  vlees erbij voor de rest), wilde ik een goed basis-vega-kookboek aan schaffen.
Wegens de flinke prijs, heb ik ze eerst maar van de bieb geleend.
Deze week eens experimenteren, en uitvinden welke voor mij de beste is.
Ik laat wel wat horen.
Het echt prachtige boeket wat ik van het laatste gezin kreeg.
Met de twee basiskookboeken en een Engelstalig  vega boekje.
Ooit was het in het Nederlands verkrijgbaar, maar ik kom er niet meer aan.
Mocht een van jullie het toevallig in huis hebben....ik wil er best  voor betalen. Het heet:
De studentenkookgids vega!
In het Engels kan natuurlijk ook, maar kookboeken vind ik toch altijd erg fijn in het Nederlands.
Het idee zag ik ooit bij de kleine aarde in Boxtel: pompoenen laten groeien op de mest cq composthoop.
Het werkt fantastisch zoals je ziet!

 Zo fantastisch dat we deze week al pompoencurry aten , al staat er in het kookboek ( de snelle vegetarier) bij dat dat een Herfst of Winter gerecht is.
Het smaakte heerlijk!
Morgen op verzoek van ouste een zoete Pompoentaart.
Ik ben benieuwd!

Verder in de tuin:
Koolrabi.
Zonnebloemen.

Niet veel, wel uit eigen tuin: uien. We aten ook al: aardappels uit eigen tuin, boter-boontjes, sla en heel veel rucola,en in het plantje in de woonkamer komen zelfs pepertjes. Hoe leuk is dat?

Tot slot: de notenburger, met knoflook-komkommer-dip en de paarse broccoli ( die eenmaal gekookt helemaal niet paars meer was helaas).
Wel een heerlijk maaltje!

En zo werd dit een heel gewoon berichtje, al was het de 550ste.
Met een onderlaagje, omdat ik heel goed besef dat er heel veel mensen zijn die het zo graag nog even gewoon hadden gehad.
Die nu wachten op het lichaam of zelfs de lichamen van hun geliefden.
Die een uitvaart voorbereiden.

Heel erg dankbaar ben ik, met mijn geliefden om me heen en de gewone dingetjes om over te kletsen.

Geniet van het "gewone"!
En vergeet je geliefde(n) niet te vertellen hoeveel je van ze houd!

groetjes, Franca.

dinsdag 15 juli 2014

heel lang gezwijmel over de vakantie in Engeland

Vakantie in Cornwall.
Ik kan het iedereen aanbevelen.
Wat een zaligheid!
Met lange kust-wandelingen.
Heerlijk uitzichten.


En dit bordje.
Hoe Engels kun je het bedenken?
Het kleine witte huisje op de kade. Daar gaat het over in de brief.
Ik had mijn breiwerk bij, maar heb toch maar besloten tot een wandeling....
We verbleven in het plaatsje Lostwithiel ( net als thuis, een paar kilometer buiten het dorp). Hier betekende dat heel ontspannen heuvelafwaarts richting dorp, om er op de terugweg (weer) achter te komen dat mijn conditie toch niet zo super is! Wat een klim!
  Fijne avondwandelingen vanuit het huisje.
Wat een zalige ontspanning.
Net als lekker lezen en breien in de tuin van het huisje.
Het landhuis Lanhydrock bezoeken ( en de ronddwalen in de tuin natuurlijk).
Ware woorden vinden.
Meer dan 50 prachtig ingerichte kamers. Alleen al minstens zes verschillende keukens ( aparte keukens voor verschillende voedingsmiddelen, zoals een voor zuivel, vlees, enz.).
 Nogmaals zeer ware woorden!
En hoewel het er simpel uit ziet....de lekkerste chili die ik ooit gegeten heb!
Vegetarisch en zo ongelooflijk lekker.
 Etalage van een van de schitterende winkeltjes in Lostwithiel.
Ik werd gewoon verliefd op het miniformaat kastje.
Tja en dan komt toch die dag dat je spulletjes alweer ingepakt zijn en je ( heel vroeg in de ochtend, want het is ver) je thuis voor een week weer moet verlaten.
En thuis....blijkt dat je wel heel flink hebt ingeslagen bij de charity-shops.
Ik kan nog een jaar vooruit ( heerlijk Engels wegdromen).
Volop spulletjes om te maken ( waaronder drie patronen die bij een Engels naai-blad zaten , korte breinaalden en zelfs een paar kinder-breinaalden) en een hoofd vol ideeƫn en plannen.
Het blauwe vestje ( bijna, nog de knopen aan zetten) afgewerkt in Engeland, met oude marine knopen ( toch een stukje Cornwall er in).
Thuis, rommeling, vol en van alles gaande, maar wel lekker thuis.
Waar dochterlief haar diploma ophaalde ( vergezeld door beide broers, omdat wij in Engeland waren, hoe lief is dat), alle kinderen maar dochter vooral super voor Opa en Oma zorgde!
Waar toch ook zoveel moois is, wat we nu weer even extra waarderen!

Als jullie het tot hier volgehouden hebben...petje af!
Fijne vakantie voor iedereen!

groetjes, Franca.