nudges, veranderingen en de beste wensen....

Nudges.
Ik moest het woord even opzoeken...
Het is zoiets als:
een subtiel duwtje in de goede richting geven.
Ik kom erop omdat ik het ( piepkleine) boekje van twee verouderingsartsen kocht.
Wat overigens om een of de andere reden bij de Bijenkorf 12,50 kost en bij bol 15 euro...

Om bij het begint te beginnen...
We hadden een paar dagen samen vrij, manlief en ik, en besloten een dagje Eindhoven te doen.
Eerst naar ( lang naar verlangd, nu de kans)  Stijp S, waar we een aantal winkeltjes in een ruimte bezochten ( ik vond vooral het brocante zaakje leuk, daar deed ik ook mijn enige aankoop daar, een zeepje in een mooi doosje), de winkel en het restaurant van Piet Hein Eek ( leuk, maar ik hoef niet nog een keer, maar wat is die man slim), en een hal met brocante en vintage spulletjes ( heel leuk als je net je huis gaat inrichten, en grappig om te zien), het was nog niet eens 2 uur, dus besloten we ook nog even de stad in te gaan...
Parkeren om die tijd is dus niet handig, maar uiteindelijk gelukt.

Natuurlijk gaan we dan naar van Piere, een heerlijke boekhandel!
Waar je ook nog eens lekkere koffie kunt drinken . Eén boek kocht ik daar, best netjes voor mijn doen.
Door naar de Bijenkorf, waar ik hoopte ( tevergeefs) op een mooie boeken opruiming.
Wat ik wel vond was het kleine boekje : 10 jaar cadeau, van de heren David van Bodegom en Rudi Westerdorp.

En zo kom ik dus op nudges, de heren geven er een heleboel.
Met als doel om een stuk gezonder te gaan leven, zonder allerlei dwingelandij.
Ik zal iets noemen.
Als je een airfrayer op het aanrecht zet, heb je eens stuk sneller de neiging om frietjes te eten....

Sommige lijken zo voor de hand liggend, maar als je er even over nadenkt, klopt het wel.
Als voorbeeld noem ik even het eten van de kraamvrouw in de meeste gezinnetjes.
Vaak zijn ze niet gewend om fruit te eten of voldoende water te drinken.
Als ik ze de eerste dagen elke dag een behoorlijke portie fruit kan geven ( mooi opgediend en liefst op bed gepresenteerd), en zorg dat er steeds een kan water naast het bed staat, komen ze ( vaak tot nu verbazing) tot de conclusie dat ze nu zo'n goed ontlastingspatroon hebben, terwijl ze er anders zo'n moeite mee hebben....

En eerlijk is eerlijk, ik zie inderdaad vaak al aan de keuken wat voor eetgewoontes een gezin heeft.
Nog steeds kom ik in gezinnen waar de frietpan een vaste plaats op het aanrecht heeft...al heeft gelukkig in ieder geval de airfryer nu soms die plaats ingenomen, alle kleine beetjes helpen!

En ik zelf?
Zoals je op bovenstaande foto ziet, ben ik geen haar beter!
Dat mooie voornemen om staand op de laptop te werken...., nou dat is gewoon stilletjes verdwenen ( en kijk eens hoe rustig de kamer toen was),misschien niet minimalistisch, maar wel rustig.
Dus ga ik het boekje eens op mijn gemakje lezen, en langzaam een paar nugdes aanbrengen.
Ik ben benieuwd!

In ieder geval heb ik gisteren heel vroeg al in huis gewerkt, de laptop aan (  de nieuwe van coffee with Kate, was lekker lang, die hoef je niet te kijken, maar kun je gewoon luisteren onder het werk).
Dit keer die van de 27ste ( the basics of frugal en self contained living).
Ik kijk meer van die stukje, maar vlieg er vaak snel doorheen ( vaak klikken), maar Kate is lekker om al poetsend naar te luisteren.
Ze heeft ook boekjes geschreven, maar ik luister liever naar haar!


Ik zou ook nog even iets schrijven over het eerst minimalistische gezinnetje waar ik werkte.
Daar waren volop nugdes!
Leeg was het , en schoon!
Maar niet ongezellig, de muren hadden een zacht kleurtje, en de twee tafeltjes ( die multi-inzetbaar waren), waren beslist niet minimalistisch strak.
Er was een ( klein) boekenkastje, en het kastje waar de tv op stond.
Verder een grote tafel met vier comfortabele stoelen, een bank met nog twee makkelijke stoelen.

Niks bijzonders in totaal, en toch...
Alles was ongelooflijk netjes, zo was er voor nu even ( en ik weet zeker dat die inmiddels weg is) een klein afvalbakje op de babykamer, verder ging je voor elk prulletje ( of bijvoorbeeld voor mij een watje) naar het balkon waar de afval bak en de papierbak en zo stond.

In de douche stond een bakje met wat schoonmaakspulletje en twee wissers ( een voor droog en een voor nat), en op de wasmachine ( de badkamer is piepklein) twee mandjes, een met verzorgingsspulletjes en een met handdoeken.
De keuken is super georganiseerd.
Met alleen een waterkoker op het aanrecht ( die leeg ging na elk gebruik en waar de stekker uit ging), en de rest ongelooflijk georganiseerd in kastjes.

Aan mij de vraag om na de verzorging van moeder en kind ( en helpen met de borstvoeding op gang te krijgen), het hele appartement met een droog wisdoekje te lopen. Dat deed me denken aan vroeger, toen ik een tante mee ging helpen die in een klooster werkte, daar deden ze dat ook elke dag.
En misschien zit er ook wel degelijk een verband tussen ...

Een enkele keer vroeg de kraamvrouw me ook nat te wissen ( niet gewoon dweilen dus), dan werd een speciaal wisdoekje uitgespoeld en er één keer ( met een zelfgemaakt ) schoonmaakmiddel op gesprayd en daar "dweilde"ik dan mee.
Ik denk niet dat ik voor de huiskamer het doekje drie keer hoefde te spoelen, zo schoon was het daar.
Moet ik er natuurlijk wel bij zeggen dat er binnen geen schoenen gedragen werden.

Nog met een kant en klaar doekje de wastafel en het toilet, en het zag er weer spic en span uit...
De nugdes daar?
Vooral het ontbreken van dingen, en het feit dat alles een vaste plaats had maakte dat ze op een bepaalde manier leven, die vast heel gezond is.
Of ik het zo wil?

Daar heb ik echt over nagedacht, en  ook er over gesproken met de kraamvrouw.
Ze deed me denken aan de daily connoisseur ( op youtube).
Ik heb dat ook tegen haar verteld.
En heb haar ook een compliment gegeven over hoe netjes haar huis was ( en later over hoe geweldig ze zorgde voor haar baby, niet te vergeten).
Zelf gaf ze aan dat weinig hebben ook betekend dat alles overzichtelijk blijft, en dat je wel kunt kopen wat je echt nodig hebt, als je geen overbodige spulletjes koopt.

Ze heeft alles perfect voor elkaar in haar huishouding, heel waarschijnlijk ook een manier omdat ( en daar kan ik natuurlijk niks over vertellen) er andere dingen speelde waardoor het heel belangrijk voor haar was om dingen overzichtelijk te houden.
En ze was thuis, werkte niet buitenshuis, dat maakt ook een groot verschil.

Ik werk ( onregelmatig ) buitenshuis, en dat heeft wel degelijk invloed.
Maar toch...samen met de nugdes, ga ik weer eens wat dingen anders aanpakken in huis.
Kleine veranderingen, die misschien wel prima gevolgen hebben...

Dat is meteen een goed voornemen, voor mij.
Nudges maken in huis!

Voor jullie allemaal:
De beste wensen voor het nieuwe jaar!
Mag het geluk, voorspoed en gezondheid brengen.
En misschien kunnen we samen wat nudges in huis aanbrengen, die daar ook een stukje aan bijdragen!

groetjes, Franca.

een hoop geklets over eerste kerstdag en zo.....

Oudste werkte keihard in de tuin de laatste weken .
Niet alleen spitte hij helemaal alleen de hele moestuin en het stuk schuin voor het huis om ( en geloof me dat zijn grote lappen), ook maakte hij deze composthoop en ruimde veel troep die opa verzameld had op.

Klaar voor een nieuw jaar groente verbouwen.

Samen met manlief plantte hij ook nog een paar nieuwe bomen.
Terwijl manlief zelf ( en dat blijk ik helaas niet op de foto te hebben), driekwart rondom de moestuin een heg aanplantte en de dode planten in de beuken heg verving ( die helaas de grote droogte deze zomer niet overleefde).

Karel vond het maar al te gezellig om om hen heen te spelen.

Zelf had ik net voor dit laatste kraambed een uitje met mijn nichtje, en omdat ze vorige keer mij trakteerde op een lunch, besloot ik die nu voor haar te maken, gewoon thuis.
Met pompoensoep als voorgerecht, daarna dit bordje en als "toetje" , koffie met een truffeltje.
Aan een leuk gedekte tafel, heel gezellig.

Het kraamcentrum vroeg me een gezinnetje over te nemen waar een collega alleen nog de opstart gedaan had ( omdat zij het wat moeilijk vond), de dag erna kwam er nog een gezinnetje bij.
En hoewel ze wel een flink stuk uit elkaar wonen ( en auto rijden nou eenmaal niet mijn hobby is) , heb ik een hele fijne week gehad.
Druk, echt keihard gewerkt, flink meegedacht en oplossingen bedacht.
Veel verschil gezien tussen de twee gezinnen, maar ook allebei heel veel liefde voor hun kindje.
 Een gezin wat echt minimalistisch leefde ( en dingen heel precies wilde, misschien kom ik daar nog wel eens op terug), en een moeder die kraam technisch helemaal oké, was , maar toch een virusje had opgelopen. Het kwam allemaal goed!

En dus sloot ik twee gezinnetjes af, waarbij allebei de kindjes boven geboortegewicht waren en het prima deden  , en ze prima in staat waren om heel goed voor hun baby's te zorgen ( al ging een kraamvrouw lekker even bij haar familie logeren met kerst , om zich daar te laten verwennen, met man en kind natuurlijk).

Waarna ik mij op onze kerst kon gaan storten.
 Eerst nog even twijfelend of ik toch nog een echte grote boom zou nemen, om vervolgens te besluiten: nee hoor, het is goed zo!
Een paar extra snoertjes met lampjes ( nog in de kerstdoos boven gevonden), een extra in het boompje, een op de grote schaal en een aan de krans op de voordeur ( die ik op de 1e kerstdag 's middags nog even in elkaar flanste). was het goed.
Wat ik namelijk miste was meer het licht van de grote boom, als de boom zelf.
Opgelost!

Vanmorgen had ik zomaar dit ontbijt...
Een stukje Frisse aardbeien kwarktaart ( van project gezond), dat was het tenminste van oorsprong..
Gisterochtend , was ik ( zoals gewoonlijk) vroeg op.
Kerstochtend en alle tijd om te koken.
Ik had tot de dag ervoor gewerkt, dus helemaal niks voorbereid.
De vrijdagavond ervoor waren wel wat extra boodschappen gedaan, en maandag haalde manlief nog wat verse groenten.

Het menu was simpel, zoals altijd met kerst.
Uitproberen doen we door het jaar heen genoeg, het kerstmenu is geen verrassing en geeft dus lekker ook geen stress!

De peertjes schillen en opzetten, was zo gedaan, het leek me leuk om ook iets redelijk gezonds bij de toetjes te doen.
We eten namelijk met kerst altijd kant en klaar toetjes.
De kinderen vinden dat heerlijk, en we eten ze verder het hele jaar niet.
Hoe hard ik er ook voor ben om zelf te maken, een keer in het jaar mag het "slecht" zijn.

Maar toch...
Even neuzen leverde me dit recept op: https://www.projectgezond.nl/frisse-aardbeien-kwarktaart/
Prima, de meeste dingen hieruit heb ik zo in huis, al werden de aardbeien nu een zakje diepvriesfruit wat ik nog even moest ontdooien.
En zo maakt ik zomaar nog even een taart.

Daarna was de tomatensoep ( tomatensoep met balletjes en peterselieroom) aan de beurt.
Ooit uit een kookboekje voor gezonde maaltijden voor kinderen gehaald en inmiddels een favoriet hier in huis.
Dochterlief schoof  intussen aan voor een ontbijtje, en nam nog een kopje koffie.
Manlief  en oudste schoven ook aan voor een ontbijtje , waarna ik naar boven ging voor een douche en nette kleding. En manlief mijn inmiddels flinke afwas te lijf ging.

Dochterlief nam opa mee naar de kerk.
Het is hem in zijn rug geschoten bij het in de auto tillen van zijn rollator, en zo kon hij toch naar de kerk. Daarna koffie met een simpel en licht ( diepvries) taartje, we eten tenslotte vanavond al genoeg.

Lunch en nog even vlees bakken, groente alvast schoon maken en wat voorbereiden.
Een rustige middag ( waarin ik nog snel een krans voor de voordeur maakte) en vroeg in de avond aan tafel.
Ons kerstmenu:

-Tomatensoep met balletjes ( waar ik een klein pannetje voor mezelf achterhield voor de balletjes er in gingen).
- krielaardappeltjes
- varkenshaas met champignons ( en voor mij een kabeljauwfilet uit de diepvries)
-stoof peertjes
-broccoli
-spuitjes

- kant en klaar toetjes met slagroom en ijstaart
en natuurlijk de bosvruchten kwarktaart.
-koffie en een bonbonnetje van jongste zoon.

En dan besef je hoezeer je boft...

Samen aan tafel, heerlijk eten, geen vleugje stress.
Veel plezier, veel verhalen ( zo hoor je nog eens wat over hun jeugd wat ze toen echt niet vertelde).
We hebben een heerlijk avond gehad.
Genoten met de kinderen, na afloop hebben manlief en ik samen afgewassen en hij heeft zelfs alles nog terug op zijn plaats gezet.
En zo zat ik vanmorgen aan de taart als ontbijt, al had ik er wel netjes de koek vanaf gesneden, het snoepen kan niet blijven duren!

Na de sint was er een avond waarin ik een hele chocoladeletter at...
En me de volgende ochtend echt niet lekker voelde.
Dat moest anders!
Sindsdien laat ik de suiker ( zoveel mogelijk) staan.
Gisteren at ik wel wat ongezonder, maar vandaag ga ik weer gewoon aan gezonde kost.
Voor opa komt er vandaag ook nog een kerstdinertje , omdat hij gisteren bij familie uitgenodigd was.
Maar ik hou het dan simpel, daar voel ik me een stuk beter bij.

Koken voor een paar mensen, een lekker wandeling en eten met opa.
Daar kan hopelijk nog het maken van een vilten muisje ( was het plan om voor vriendin te maken, en moet af omdat het een kerstmuisje is), bij en dan nog vijf dagen vrij samen met manlief.
Ik heb er zin in!

Voor jullie allemaal nog fijne dagen !
groetjes, Franca.

zalig kerstfeest

Het lantaarntje wat ik voor sinterklaas kreeg, met twee nieuwe fotolijstje waar ik mezelf mee verwende.
Ik heb er meteen een vraag aan mijn kinderen aan gekoppeld....
Of er na kerst , misschien nieuwe foto's van hen in mogen...
Ik hou zo van foto's, maar nu de kinderen groot zijn, is poseren voor een foto, nou niet bepaald hun hobby.
Ik blijf het toch proberen, wie weet.

Tja, dan moet ( en wil)  je te veel en onvermijdelijk komt dan de migraine.
En het was een flinke dit keer.
Niks kon ik, als een beetje hulpeloos op de bank en nog liever op bed liggen.
Met intussen constant door mijn hoofd spelend wat er allemaal nog moest, wat de hoofdpijn natuurlijk alleen maar verergerde.
Net als een huis wat nog wel erg rommelig was na een volle werkweek.
Manlief was ( als zo vaak) mijn redding!
Hij ruimde, en zette alvast een miniboompje.
Een klein uitje ( met nog steeds migraine maar handelbaar door medicatie) met mijn nichtje hielp om me uit de piekerzone te halen, net als een lief kaartje van een vriendin.
Tja , en als de huiskamer er zo al weer uit ziet, helpt dat ook!
En niet te vergeten, dochterlief, die op haar vrije middag een start maakte met het opruimen ( achteraf net voor onverwacht bezoek, wat was ik toen blij).

Bij het uitje kocht ik ( natuurlijk bij de koopjeshoek, voor 50 cent per stuk) nog wat leuke kersthangertjes bij.

En daarna besloot ik: dit is genoeg!

We houden het gewoon hier bij.

En hoewel de poppenwagen ( het verhaal hierover vertel ik nog wel een keertje) in eerste instantie een grapje was, mag het mooi zo blijven staan dit jaar.

Klaar, niks me druk maken, gewoon zo laten.

Die grote boom komt volgend jaar wel weer.

Op verschillende plekken in de huiskamer staan klein dingetjes, en daardoor hoef ik niks weg te zetten, of moeilijk te doen.
Toch geeft het zo voldoende kerstsfeer.

De trap staat er anders ook ( en ik had al ooit waxinelichtjes in de lepels, maar vond het te gevaarlijk om ze aan te doen.
Met deze neppers kan dat best.

Natuurlijk staan er ook wat oude boekjes.
En hoewel ik het kerstmolentje nog niet tevoorschijn heb gehaald, staan er al wel wat kaarsjes klaar.

Een grote schaal ( dat krijg je als je met mijn nichtje op pad bent, die denkt altijd in het groot), werd gevuld met ballen en de vogeltjes die ik al had.
De kaars kreeg ik een paar jaar geleden van datzelfde nichtje ( wie wat bewaard heeft wat).
De schaal stond in het afgeprijsde ( ja , ik ga wel met het nichtje met de dure smaak op pad, maar blijf wel mijn in mijn eigen uitgave patroon) hoek van een woonwinkel ( 7,50).
Hij stond als fruitschaal en ik kan je vertellen dat hij heel wat duurder was eerst!
We waren eerst bij een prachtige boerderij geweest, waar een kerstfair was, prachtig, maar wel veel boven mijn budget ( behalve de koopjeshoek dus).
Een simpel opgemaakte schaal daar ,begon met 40 euro.
En hoewel ik best zie dat dit niet perfect is, is het prima voor mij!
Misschien leg ik er nog een amaryllisbol bij ( ik zie nog een kaal plekje), maar dat komt wel goed.
Ik heb er nog een liggen van de lidl ( en genoeg ideeën op Google afbeeldingen).
En zo is de tafel ( voor het eerst in tijden), best rustig.

Tot slot de hal.
Zo gezellig om daar ook wat lichtjes te hebben als ik langsloop.
En daar achter, een beetje weggestopt staat het:
Zalig kerstfeest!

Want daar gaat het tenslotte om!
Niet of de boom groot of klein is, maar of er lieve mensen om je heen zijn!
Die je helpen als het een beetje veel word, die je mee nemen en je gedachten even afleiden.
Die een lief kaartje afgeven en geen idee hebben hoe leuk je dat vind.
Ik moet zo weer aan het werk, heb nog veel te doen en werk zelfs tot en met de dag voor kerst.
Maar het is goed zo.
We gaan eerste kerstdag met het gezin vieren, simpel, geen gedoe.
En tweede kerstdag met zijn tweetjes, eten we de restjes en gaan lekker wandelen.
Maar deze aanloop is ook al een beetje kerst.

Mag ik jullie allemaal een hele fijne kersttijd toewensen!

              Zalig kerstfeest!

groetjes, Franca.

kinderachtig, maar leuk

Het is natuurlijk vreselijk kinderachtig, maar mijn beste vriendin en ik houden nog steeds elk jaar samen een sinterklaas-koffieochtend.
Leuke cadeautjes uitzoeken word steeds moeilijker ( we hebben al zoveel), maar iets knutselen kon prima dit jaar, omdat ik nog dagen op moest maken en dus veel tijd had.

j

Dus knutselde dochter en ik een ochtendje samen ( alleen dat was al super leuk), om onze surprises te maken.
De binnenkant was naar wens, en buitenkant wellenswaar geschilderd met speciale beton look verf ( overgehouden van een eerder projectje), maar mooi was het zo toch nog niet....

Dus besloot ik de volgende dag om de fles ( het huisje) een tuintje te geven, en een deurtje, dat was al beter.. maar toch...

Daar staat het cadeautje.
Een wit vilten muisje.
Daar is het huisje natuurlijk voor gemaakt.

Als je een muisje cadeau geeft, is het wel zo leuk als hij ook een huisje krijgt.
Met een tuintje dus.

 En niet te vergeten...een waslijntje en een dak.

En als het huisje voor muis klaar is....

Staat ie nog een paar dagen in de huiskamer, zodat ik er stiekem zelf ook nog even van kan genieten.
Inmiddels is muis met huis verhuisd naar de vriendin, die heeft het huisje ook nog een paar dagen in de huiskamer gehad.
Wat een genieten, knutselen in een flow met je dochter, een dak bevestigen met je man, genieten van het resultaat en de reactie van je vriendin.
En dat allemaal voor een simpele koffieochtend.
En gewoon gemaakt met een oude wasmiddelenfles en dingen die je al in huis hebt.
Wat een fijn sint gedoe!

Met het gezin vierde we sinterklaas in het weekend vooraf.
Omdat niemand vrij kon zijn op de dag zelf.
Eerst surprises en grappige pakjes, daarna een late lunch, waar opa ook bij aan schoof.
Simpel, maar heel fijn.

Grappig genoeg zaten we onverwacht met ons hele gezin ( alleen schoonzoon was nog laat aan het werk) aan tafel op pakjesavond.
Oudste kwam eerder uit zijn werk omdat het zo rustig was op de zaak, dochterlief had een ingreep door de kaakchirurg achter de rug en kon niet gaan werken, ze besloot toen maar ( met zelfgemaakte soep en al) bij ons aan te schuiven.
En jongste was op een karwei op een boot in Vlissingen en kwam onverwacht ook een dag eerder thuis.
Het was even puzzelen met het eten ( we hadden erop gerekend met zijn tweeën te zijn), maar dochter had haar soep, jongste had 's middags al warm gegeten en bakte een tosti en we bleken meer dan genoeg te hebben om oudste mee te laten eten.
Kortom, het was wat rommelig, maar wat heerlijk zo met het hele gezin weer eens aan tafel te zitten.
Het zal steeds minder voor komen ( wel voor speciale gelegenheden, maar niet zomaar onverwacht aan de keukentafel), en ik heb er echt van genoten!

Dan is het weer mooi geweest met het sint vieren.

Opruimen die handel, en voorzichtig richtig kerst.

Met de leuke lantaarn die ik voor Sint kreeg op tafel begint de sfeer al wat te komen.

Op de keukentafel zelfs al wat meer...

En kijk wat een leuk cadeautje vriendin voor mij in petto had.
Precies op tijd, omdat de knijperzak die ik had wel erg afgeraffeld er uit begon te zien.
En nu?

Inmiddels heb ik al weer een kraambed achter de rug.
Met een prachtige ( acht pond zware ) baby, een net zo mooi oudste kindje van vijf.
En in huis bij een gezinnetje met een kindje van vijf rond sinterklaas is helemaal super leuk, wat een spanning en wat kreeg hij leuke ( kleine) cadeautjes.
Dit zijn ouders die ( hoe jong ook) het helemaal goed doen!

Weinig complicaties, een baby die op dag vijf al op ( boven) geboortegewicht zat met borstvoeding, een stagiaire die het goed deed ( drie dagen er bij gehad), en hele aardige mensen.
Helaas vind ik dan dat ik met toch wel nuttig moet maken en ga als een gek aan het poetsen ( en het was trouwens al erg netjes), dom, want na een paar dagen super moe, voor niks...
Ik heb nog steeds wat te leren!

Nu vrij.
Uitrusten, en komend weekend een leuke kerstmarkt bezoeken.
Helaas ook nog twee werkstukken maken voor een bijscholing en een examen doen....
Ik heb zin in de vrije dagen met kerst, nu al!

Groetjes, en veel plezier met de kerst voorbereidingen !
Franca.

worteltjestaart

Oudste is aan het harken ( weer twee overvolle kruiwagens vandaag), het is bijna niet bij te houden dat blad. En ja, ik heb netjes toestemming gevraagd of ik hem van achteren mocht fotograferen...

Zelf begin in met een stevig werkje, 100 gram walnoten heb ik nodig.
En dat is dan nog best wat.

Hier de andere benodigdheden ( zie je die enorme klont boter), en het boek met het recept.

Al die schaaltjes, geven wel even afwas.

Maar ook een lekkere taart!

Haas wil worteltjestaart, zo heet het boek wat ik zomaar in de kringloopwinkel kocht, terwijl ik niet eens kleine kinderen heb.
Maar ik vond het verhaal zo leuk, en wilde het recept graag proberen.

Omdat manlief pas laat van zijn werk kwam ( druk, druk, druk, daar), namen we samen een stukje taart als toetje.
De mannen waren toen niet thuis, maar na het sporten keek ik nog even in de koelkast ( of ze geproefd hadden) en toen bleek de halve taart al weg te zijn!
Bij navraag kreeg ik prima commentaren!

Dus mocht je zin hebben in hele lekkere worteltjestaart:
Haas wil worteltjestaart van Annemarie Bon en Gertie Jaquet.

Met hier een stukje over het boek, van de schrijfster zelf:

 https://www.hebban.nl/artikelen/annemarie-bon-worteltjestaart-is-niet-per-se-gezond

Zo, en nu naar buiten!
Het is prachtig weer en ik mag er wel wat worteltjestaart vanaf gaan wandelen ( of harken).
Fijn weekend!
groetjes, Franca.

de reuring van een gezin...

Vakantiedagen opmaken in de herfst.
Dan ga ik dus rommelen.
En zo rommelde ik wat aan het aanrecht.

Niet om te koken dit keer, maar om het wat anders neer te zetten.
Er mocht namelijk een plankje (  waar ik zo blij mee ben) bij komen.

En de mannen hebben toch recht op ( het aanrecht haha) een beetje ruimte om hun brood 's morgens te kunnen smeren.

Dus een oude mand en een oude plank erbij, en toch wat meer overzicht ( nu het rekje boven de mand nog even opruimen).

Zie je Karel denken?
Leuk hoor, zo'n wintervoorraad, maar ik wil gewoon naar buiten!

Er zijn al plannen voor: walnoten in de worteltaart, en pompoentaart morgen als toetje.

Waarschijnlijk komt het omdat we (bijna) altijd aan de keukentafel eten ( en omdat ik zo'n rommelkont ben) ,maar onze eetkamer tafel staat altijd vol met van alles en nog wat.

Hier zit ik vaak 's ochtends aan mijn laptop.

Tijdschriften liggen ( of staan) open op de bladzijde die inspiratie geeft.
 Zie je het plankje op het aanrecht , op de foto rechtsboven van het onderste tijdschrift?
Teruggevonden in een oud tijdschrift, en nu weer zo leuk.
Het bovenste is die van het blog van Maria.

Met op het verhoogde plankje al een stukje kerst.....

Maar met sinterklaas op de achterkant....

Terwijl een vriendin appt dat ze ( op weg naar schilderles), de autoruit moet krabben, zit ik hier aan mijn ontbijtje.
Op mijn gemakje, dit keer hoef ik nergens naar toe...
Normaal ben ik degene die er vroeg uit moet ( de vriendin heeft geen baan buitenshuis), maar dat zeg ik maar niet.

Op de achtergrond het recept voor worteltaart, die vandaag in de planning zit.

 Met af en toe een stukje tekst wat me zomaar aanspreekt

Later....soep maken.

 Van geroosterde groenten...
Geroosterde tomatensoep.

En kan ik het niet laten, om het "nieuwe" plankje mee op tafel te zetten....

Heel leuk zo'n vakantie....maar ik mis wel iets...mensen om me heen!
Ik mis de hectiek of misschien beter de reuring van de jonge gezinnen.
Ik zou zomaar de hele dag in pyjama kunnen blijven lopen en niemand ( behalve oudste die 's ochtends vrij is door zijn baan in de horeca en er een pesthekel aan heeft als iemand lang in pyjama loopt)  zou er last van hebben.

Hoe zou het zijn als je niet meer ( betaald ) werkt?
Zou je dan je dagen goed en effectief in kunnen delen, of zou ( ik dan) verzanden in te weinig doen en me nutteloos voelen?
Het heeft me wel aan het denken gezet!
Ten eerste dat ik voorlopig nog gewoon wil blijven werken ( en daar twijfel ik echt geregeld over).
Verder over het indelen van je dag , een ritme in je dagen maken.
Ik ben nogal van alles of niets, soms een dag keihard sjouwen ( en dan de dag er na migraine omdat ik over mijn grenzen ben gegaan) en dan een paar dagen vrijwel niks kunnen.

Ik ben nog een paar dagen "alleen" ( oudste is de ochtenden thuis) thuis, voordat mijn man ook een paar dagen vrij heeft en we samen iets kunnen gaan doen.
Prima oefendagen om een ritme te zoeken.
Een ritme dat ik helemaal zelf zal moet doen .
Oudste is welleswaar thuis, maar deelt zijn eigen dag ( ochtend) in.
Hij kan dat prima!
Even in de tuin werken, even op de laptop ( doet hij boven), de hond van de overburen uitlaten ( zijn dagelijks karweitje) en op zijn tijd wat eten, voor hij op de fiets stapt naar zijn werk.
'Mijn dagen zijn altijd verschillend, maar als ik werk is er wel een gewoon ritme.
Vroeg opstaan ( fijn wat tijd voor mezelf), ontbijt,en wat rommelen om vaatwasser, wasmachine en zo aan te zetten of leeg te maken, douchen en uniform aan, vertrekken naar het werk.

Nu gaan zoeken wat werkt voor deze dagen...we zullen zien...
Om toch een beetje te genieten van de sfeer van een gezin wijs ik jullie naar een blog:

homesongblog.com

Net bij uit gekomen ( al geloof ik dat er soms minder toeval zit ik dingen dan we denken) en ik vind het al zo leuk!
Een blog van een moeder met drie kinderen, die ( zover ik nu gezien heb) niet buitenshuis werkt.
Die helemaal op gaat in het ( eenvoudig) huislijk leven.
Een stukje sentiment van ons gezin toen de kinderen klein waren ( al werkte ik wel af en toe als oproepkracht , waar ik wel degelijk de voordelen van zie nu en had ik niet zulke mooie plaatjes, toch een stuk meer chaos).
Is dit nu alleen maar een klaagzang?
Nee hoor, ik tel mijn zegeningen en dat zijn er heel wat!

Het feit dat ik een geweldige man en kinderen heb, een fijn huis en nu heerlijk de tijd om dingen te doen in huis waar ik normaal niet aan toe kom.
Dat ik sowieso een baan heb en dan ook nog een waar ik mijn uitdaging in vind en ( hoop) iets kan toevoegen waardoor een gezin goed ( gaat of ) kan functioneren, waarin ik ouders vol zelfvertrouwen kan achterlaten na een weekje hulp bij de verzorging van hun pasgeboren kindje, ( en ik zelf geniet van de sfeer en reuring in een jong gezin).
Dat ik het geld heb om ( soms kleine) dingen te kopen of het materiaal om iets te kunnen maken, zonder er echt bij stil te hoeven staan ( en dat dat niet vanzelfsprekend is heb ik vroeger al ervaren).
Dat mijn kinderen dicht bij ons ( of nog in huis) wonen, zodat ik kans heb op een fijn contact, ook nu ze volwassen zijn.
Dat dochterlief nog graag een vrije dag  ( of middag) met me doorbrengt, of op zondagochtend even koffie komt drinken, dat ik met oudste soms ineens op een goed moment een goed gesprek kan hebben wat mijn ogen weer eens opent, en me "fris" laat denken.
Dat jongste heel weinig thuis is, maar me soms met een opmerking zo kan raken ( op een goede manier), dat ik er soms nog dagen over nadenk.

Ik ga nog even genieten van deze dagen thuis!
Wetend dat er weer drukke werkdagen gaan volgen, en er een tijd komt dat de kinderen echt uitgevlogen zijn.
Gewoon genieten van nu ( maar met de tijd van straks in mijn achterhoofd, wel dat dagritme eens bekijken).

Fijne dag!
groetjes, Franca.