Lange dagen in "mijn" gezinnetje,en wat leerde ik veel.
Van de kraamheer die ( broekie als hij is) door een ongeluk wat hij ternauwernood overleefde al een wijs man was.
Dit keer geen gezeur van de kraamheer "ik ben zo moe, ik moet ( de hele dag) gaan slapen".
Dit keer een man die zijn schouders er onder zette, en gaat voor zijn gezin.
Als je weet welke gevolgen dat ongeluk had en heeft, nog een extra reden om mijn petje af te nemen voor deze man!
Doordat het gezin dicht bij woonde, kon ik met de fiets naar het werk, gevolg was wel dat ik geen energie had om nog wat boodschappen te halen.
En dan blijkt dat je nog best twee dagen kunt koken met "niks"in huis.
Zoals : witvis uit de diepvries.
Even aanbakken ( ik gebruik dan de gietijzeren schaal van de kringloop) in wat boter,een sausje gemaakt van wat luxe producten die over waren van een gezellig avondje: roomkaas,scheutje slagroom,peper, zout,beetje tijm,en ( dacht ik aan omdat Nigel het er op tv over had) een mespuntje Garam masala erbij, met tot slot een uitgeperste sinaasappel.
Saus over de gebakken vis en 15 tot 20 minuutjes in de oven.
Doperwtjes en rijst ( en voor de liefhebber wat gebakken aardappelen , gemaakt van overgebleven aardappelen van gisteren) erbij en we aten vorstelijk!
De dag erop had ik hetzelfde "probleem".
Op de fiets thuis om 17.00 uur .
De rest komt over een half uur thuis ( met berehonger).
Alles wat nog in de groentebak lag zoals paprika, lenteuitjes, en tomaat, in stukjes gesneden.
Twee pannen op het vuur. Een met spekblokjes erin, de andere met alleen groenten. Even roerbakken, flink wat eieren klutsen en verdelen over beide pannen.
Weer een dagje gegeten.
Al ziet er dit misschien niet zo uit: we aten ook zeer gezond en lekker.
Zoals deze kikkererwten-Quinoa salade. Een super lekkere en heel gezonde maaltijdsalade ( ik ben de enige die dit als maaltijd eet thuis, de rest eet er graag wat bij).
De puddingbroodjes die dochterlief dit weekend maakte heb ik overgeslagen ( heb het concept pudding op brood nooit zo goed begrepen), de rest vond ze heerlijk.
Nog even, en dan halen we weer allerlei lekkers uit de tuin.
Hoe vind je onze roze aardbeien?
Al hebben we ook gewoon wit bloeiende aardbeien.
Had ik het gisteren reuze naar mijn zin in mijn vintage jurk ( van de kringloop voor 3,50), al mag er wel een stukje af. Zie je de dekens op het gras? Drie keer raden hoe wij onze middag door brachten (op een deken in de zon, lezend in afgeschreven tijdschriften van de bieb en het geleende kookboek plenty).
Couscoussalade.
Wens van dochter.
Die dochter van ons. Stond weer op de planken met de modeshow van school. Niet in en of ander klein gebouwtje, maar poep-sjiek in een prachtig oud gebouw van de spoorwegen.
Ze mocht haar colbert en een extravagante jurk showen.
De foto's die ik maakte hebben te veel gezichtjes. Ik laat jullie nog wel wat zien . Nu is ze naar school, nog even bikkelen en het is vakantie, gelukkig heeft ze een flinke bak van de couscous-salade mee.
En verder?
Hangt dit tijdschrift in de veranda. Gekregen van een vriendin. Om de droom warm te houden.
Gingen we naar de herdenking van de vader van een goede vriend van jongste.
Onderweg naar huis bracht manlief het zo onder woorden: wat ben je rijk als mensen je zo gedenken!
Wat zegt een mooi huis of een nette tuin , als er zoveel mensen met zoveel liefde en warmte ( en ook anekdotes, waar om gelachen kon worden) over je spreken.
Het was even moeilijk om te gaan, nog nooit zoiets mee gemaakt. Meestal ga je naar een kerk of crematorium.
Deze mensen ( de vader tijdens zijn ziekte) hadden hele andere keuzes gemaakt.
Zo werd hij gecremeerd ( in een door zijn zonen getimmerde kist) met alleen naaste familie erbij, vervoerd in eigen vervoer.
Was de herdenking op eigen erf.
De vraag vooraf om luchtige vrolijke kleding te dragen.
Er was drank en ( na de herdenking) heerlijk eten.
En toch...wat leerde we veel.
De toespraak van zijn oudste zoon ( de andere zonen stonden erbij), het verhaal van de steen, en waarom ze juist die woorden erin gegraveerd hadden. Deze man ( eigenzinnig als hij soms was), laat iets prachtigs na: vier zonen uit het goede hout gesneden, net zo eigenzinnig, handig en stoer als hun vader.
Alle eer aan deze man en hun moeder.
Kijk die Poespoes eens genieten van de zon.
Tja, hoe sluit je af na zo'n verhaal.
Ik zal het maar doen met de woorden die de kraamvrouw om haar nek droeg ( hanger gekregen van haar man).
Live de life you love,
Love de life you live.
en op de andere kant:
Carpe diem
Ik zeg het nog maar en keertje: wat een week!
groetjes, Franca.
