het liep anders

Soms komen dingen bij elkaar. En dan krijg je sponaan zin om iets aan te pakken.
Zo kreeg ik de avondwacht op 31 december omdat er iemand zich ziekmelde. De dag onverwacht vrij , dat moest weer even wennen.
De kast, die moest nog hoognodig opgeruimd worden( en schoongemaakt). En daar hikte ik al even tegenin. Juist omdat het toch nog opgeruimd moest worden, werd de bende steeds groter. Met welke logica? Dat kan alleen met de mijne.

Toen las ik een zinnetje in het boekje wat ik van Jezebelle kreeg: "Het huis was een prettig huis".
Kijk dat vond ik de laatste tijd niet meer thuis. Dat wilde ik ook weer.
De zolder opruimen hielp. Maar ik wilde meer.
Achter de computer kwam ik via Jikke's bij Yvestown uit, waar ik al maanden niet meer geweest was. En daar zag ik een keukenkast. Zo wilde ik het. Kleurrijk, vrolijk, met al mijn heerlijke kookboeken op een rij!


Inmiddels zag mijn kast er zo uit. Weinig om trots op te zijn. Helemaal niet prettig. Ik wilde dat servies niet weer afwassen, waarna het ongebruikt in de kast bleef staan tot het weer stoffig was. Dus nam ik een besluit: het servies gaat in een doos. Dit is mijn huis, waar wij ons fijn in moeten voelen. Geen plaatsvervangend huis voor mijn moeder. Ik kan haar ook gedenken zonder spullen, zeker zonder mijn hele huis vol met haar spullen. Dus ging het servies in een doos naar zolder ( daar is nu weer plek zat). Op de bovenste plank zette ik de decoratieve spulletjes, die ik gewoon mooi vind.
Dochterlief ( nog in pyjama met vest) vond het leuk om de kookboeken op kleur te zetten. We rommelde gezellig aan, met de radio op de top foute nummers. En genoten.
Zo rustig en mooi is de kast nu.
Wat leuke decoratieve spulletjes, en vol trots mijn ( ik beken enorme) collectie kookboeken.
Het boekje wat de aanleiding gaf nog even op de standaard, straks ligt daar om en om een favoriet kookboek te kijk.
Oudste zoon had een rijles van 2 uur, dochter hielp mij mee, manlief was in de nieuwe badkamer bezig. Jongste zoon met vrienden vuurwerk afsteken. Verschrikkelijk, maar hij verheugd er zich het hele jaar op. Kreeg goede instructies en ging op pad. Een telefoontje van het kraamcentum liet me even schrikken ( nu al aan de slag) maar gaf de verrassende melding dat er een vrijwilliger gevonden was voor de oudjaar/nieuwjaarsnacht. Fijn dan kon ik die lekker samen met mijn gezin door brengen. Dat maakte me zo blij! Kussen voor manlief, knuffels voor dochter. Die zou alvast de tafel dekken, terwijl manlief met oudste zoon ( inmiddels thuis) de badkuip op zijn kop ging zetten, om die te kunnen schilderen.
Jongste stak zijn hoofd om de deur, waar pappa was? Boven, zei ik zonder hem echt aan te kijken.
5 minuten later zag alles er anders uit! Een omgevallen vuurpijl had mijn zoon geraakt!
Gelukkig blijft manlief altijd rustig. Spoelen, precies kijken wat er gebeurd is, handelen.
Ik kon alleen maar dingen aandragen. Glaasjes water, koud washandje in de nek (hij zag zo inwit, ging bijna van zijn stokje) verbandspulletjes, een pincet om stukjes weg te halen.

Nog 5 minuten later wisten we wat een geluk hij had gehad! Een brandwond op zijn bovenarm, een suiszend oor rechts ( maar hij hoorde nog wel iets), en een flink gat in zijn onderarm. Waar we wellenswaar de pezen konden zien liggen , maar alles werkte gelukkig nog. Een engeltje op zijn schouder moet hij gehad hebben.

De twee vrienden die hem thuisbrachten hadden ook even een glaasje water en geruststellende woorden nodig.
Het vuurwerk was ook voor hen over . Als het dan iets bracht hoopte ik maar op nooit meer vuurwerk.
En zo liep alles anders! De rest van de middag brachten we door bij huisarts en eerste hulp, waar hij de twijfelachtige eer had het eerste vuurwerkslachtoffer te zijn wat binnenkwam.
Geen oliebollen . We kwamen thuis om 17.30 uur ( waren om 13.00 uur vertrokken) Een maaltijd hebben we nog gemaakt. Oudste maakte nog appelflappen van bladerdeeg, dat was meer dan genoeg.

Hij heeft nog geluk gehad. Voorlopig zijn we vaste klant bij de wondpoli. Op zijn onderarm zal een flink litteken blijven, en de brandplek zal misschien ook een litteken nalaten. Maar zijn oor lijkt zich wat te herstellen, en zijn arm werkt nog prima!
Dankbaar dat zijn we! En hij? Hij baalde al bij de dokter dat hij nou geen pot had met siervuurwerk om om middernacht af te steken! Wat een geschrokken ( zelf bang van vuurwerk zijnde) moeder dan zegt?
Dat mogen jullie zelf bedenken!

groetjes, Franca.

zoveel leuks

Direct na mijn blogje een nieuwe plaatsen?
Jazeker, omdat ik nog zoveel had wat ik wilde laten zien. En omdat het niet alleen kommer en kwel was de laatste dagen ( al moet je zo'n nachtje doorhalen eigenlijk niet meer doen op mijn leeftijd, zelfs mijn man durf ik nauwelijks onder ogen te komen zonder make-up).

De vogelkrans die ik van de vriendin uit het hoge noorden kreeg. Nog even zo, binnenkort zal ik de krans goed ophangen. Een leuk aandenken aan een fijne ochtend.
De boeken die Sandra me stuurde. Mag ik ze doorgeven aan iemand die ik zelf kies Sandra? Dan weet ik wel iemand!

Het pakje van Jezebelle is toch nog aangekomen ( gisteren om precies te zijn). Het was opengegaan en opnieuw verpakt door t.n.t. Hartstikke leuk Jezebelle! Ik zal het boekje met plezier lezen , en ook de andere dingen met plezier gebruiken!

Drie dingen heb ik gehouden van de spulletjes van mijn moeder. Dit tafelkleed, omdat het vaak op tafel lag als er een feestje was.
De dubbelwandige theepot ( onze heeft een erg kleine inhoud voor ons gezin). En nog een mooi klein koekenpannetje ( niet op foto). Goed gedaan hè.
De boekjes die erbij liggen? Ja ik ging naar de stad gisteren, en zonder boeken thuiskomen is te moeilijk ( zelfs als je er net zoveel weg hebt gedaan). Ieder zijn eigen gebrek zullen we maar denken.
Het breiwerkje was weer eens mijn redding. Na zo weinig slaap kon ik niet veel. Een goede bekende kwam langs ( midden in de troep) en veel thee drinken en breien zorgde voor rust.

Hier is "hij" dan. De spiegel van mijn dromen. Ik had nog wel een spiegel, en die kon er wel hangen. Maar ik had een droom. Een droom van zo'n echt prachtige spiegel!
Ik keek in tijdschriften, boeken en op Internet. Maar zag de spiegel nergens.
Gisteren gingen we naar de stad. Om er even uit te zijn, tijdens de koffie besloten we even bij dat mooie woonwinkeltje binnen te lopen. En daar stond"hij". Precies de spiegel die ik zocht. Wel duur. Maar mooi!
En de laatste. Ik besloot het te doen. Zomaar, gewoon omdat dit de spiegel was ( en we verder zo weinig uitgegeven hebben aan de badkamer zelf).
Bij de kassa bleek.. dat we 30% korting kregen!
Nog een keer blij!

Vandaag heeft mijn man de spiegel opgehangen, en het is net zo mooi als ik droomde.
Wie weet gaat het lukken: ga ik deze vakantie van manlief nog in bad in onze nieuwe badkamer, aan hem zal het niet liggen, hij is hard aan het werk.
Ik heb even uitstel, mijn wacht begint om 18.00 uur ( tot 2.00 uur). Mooi nog even tijd om wat uit te rusten, uitgestelde karweitjes te doen ( die ellendige declaratie altijd) en gewoon nog even te genieten, van vrij met mijn hele gezin!

Ik wil jullie allemaal bedanken voor alle lieve reacties die ik dit jaar mocht krijgen. Zeker omdat er wel een erg moeilijke tijd in zat. We hopen op betere tijden volgend jaar .
Voor iedereen die hier meeleest:

GELUKKIG NIEUWJAAR!

groetjes, Franca.

ode aan mijn man

Om jullie niet al te veel schrik aan te jagen...eerst een foto van mijn (bijna) bloeiende amarillus.

Vanaf nu: hou je vast!
Het begon voorzichtig. Met een aantal dozen in de huiskamer. Daarna nog veel meer dozen. Veel meer hier, heeel veel in het achterhuis,een stuk of zes in de hal, en regelmatig een stuk of wat in de keuken.
Uiteindelijk zaten we rondom in de rotzooi. Gek werd ik ervan. Gelukkig zette manlief door.
Deze kunnen weg.
Helaas, de kabouters zijn ze hier ook ontgroeit.
Een volle doos "pas leren lezen boekjes"gaan naar het nichtje van manlief ( die kindjes in de juiste leeftijd heeft).
Help!
Het is goedgekomen. Dankzij mijn man! Alle lof voor hem. Niet alleen sjouwde hij alle dozen naar beneden ( en sommige weer terug omhoog), omdat het boven veel te koud is m iets uit te zoeken, ook kookte hij een dag( lekkere zuurkoolstampot), en haalde friet de andere dag. Hij liet me volledig vrij in wat ik wilde houden of wegdoen ( andere was er vast nog meer weg gegaan). Hij stond me bij als er emotionele dingen langs kwamen ( wie verwacht een brief te vinden waarin de vader je moeder om verkering vraagt in 1951).
En toen ik de tweede dag niet veel mee bij kon dragen ( twee uur slaap op de bank is niet bevorderlijk voor een mens), ging hij rustig maar gestaag door ( en vroeg steeds wat ik met alles wilde).
Het is dus geheel aan hem te danken dat ze er staan. viertien dozen ( echt waar 14) . Klaar om naar kringloop en boekenmarkt te gaan.
En dat gaat hij deze week ook nog doen.
Niet overdreven dus. Deze ode aan mijn man. Ik ben je dankbaar manlief ( en ja dat heb ik al zeker 200 keer gezegt de laatste dagen, maar het is nog steeds hartstikke waar).

groetjes, Franca.

van een fijne kerst en heel veel rommel

Een echte witte kerst hadden we.
Met zo'n sneeuwlaag, dat we zelfs een paar keer heen en weer moesten rijden om over de sneeuwrand aan het eind van de straat heen te komen, om naar de nachtmis te kunnen.
Dan is het koud natuurlijk.
En toch was het vooral een warme en liefdevolle kerst.
We gingen naar de kerk, hadden fijne simpele ( en erg lekkere) maaltijden. Zelfs een midden in de nacht na de nachtmis. We gingen bij Pa/opa langs ( en zagen hem heerlijk lachen om een grapje).
Waren veel samen als gezin ( en op een kleinigheidje na geen ruzietjes).
Tweede kerstdag kregen we onverwachte visite van een geweldige vriendin en haar man. Heerlijke mensen, een bezoek waar je energie van krijgt. Na de koffie wilde ze graag wat van ons besneeuwde buitengebiedje zien. En dus liepen we een flink stuk door de sneeuw, aten we nog een boterham samen en hadden een heel gezellige ochtend.

De dag na kerst is minder!
De zolder is aan de beurt!
O jongens waar zijn we aan begonnen!
Manlief heeft alles naar beneden gedragen ( het moet tenslotte toch weg). En nou staat het achterhuis, de hal, de keuken en vooral de huiskamer vol dozen. Dozen met boeken, en dozen met spulletjes van pa en ma ( die zijn het ergste om door te zoeken en op te ruimen).
Heel veel dozen heb ik al doorgekeken. Heel erg veel al weggedaan. Nu zijn we op zo'n punt dat alles vol lijkt te staan ( wegens schoonouders die alles kunnen gebruiken durven we niks in de schuur te zetten, alles is dus nog in huis) en we geen kant meer op kunnen.
Voor vandaag was het laat zat, dus moesten we stoppen. Liever had ik gewoon doorgewerkt tot we alles op de aanhanger kunnen gooien. Hopelijk zijn we morgenvroeg snel zover. Als dat lukt zit hier een blij mens!
Nog even volhouden dus. Eerst maar eens proberen te slapen. Door alle emoties van het doorzoeken van de spulletjes van pa en ma kan ik de slaap niet vatten. En dan zit je dus om 3.30 uur ( nog geen oog dichtgedaan) maar een blogje te schrijven. Wie weet heb ik het zo van me afgeschreven en slaap ik nog wat.
Na morgen heb ik de laatste vrije dag wel iets leuks verdient vind ik. Iemand een suggestie?

groetjes, Franca.

wit

Van ons huis uit gezien, lijkt de hele wereld wit.
gisteren deden we al de boodschappen. En gezien er geen ingewikkelde recepten gekookt hoeven worden ( simpel geld ook voor de kerstmaaltijd) hadden we vandaag de tijd voor elkaar.
Zodat ik samen met mijn man een heerlijke wandeling door de verse sneeuw kon maken.
Eerst even rondom huis. De buizen geven nu nul energie, maar blijken meer te besparen als we aanvankelijk dachten. In een half jaar gebruikten we 1000 kubieke meter minder gas!
Onze straat ( nou ja ons zandpad), laat niet eens meer zien waar de sloot is.
Fijn het natuurgebied vlak bij ons huis in. Op veel plaatsen waren we de eerste mensen op de verse sneeuw.
Alleen de dieren gingen ons voor.
Onze brievenbus met een mooie witte hoed.
Thuisgekomen, eerst samen lunchen en dan met dochterlief nog even rommelen.
Wat ons een krakkemikkig kersthuisje en wat vreemde kerstpoppetjes opleverde ( maar heel gezellig was).
Kwam er onverwacht een collega van manlief op de koffie ( die zo aardig was om zijn kerstpakket even langs te brengen), en keken we samen een mooie film,terwijl ik een nieuwe sjaal op de pennen zette.
Ontspannen zei ik toch!
Net hebben we genoten van de lekkere maaltijd die manlief maakte. En als dit blogje klaar is, brei ik nog lekker even verder tot het tijd is naar de nachtmis te gaan.
Kortom: ik kan het aanbevelen! Een simpel kerstfeest.
En dus wens ik jullie allemaal niet alleen een zalig en vredig, maar ook een simpel kerstfeest toe!
groetjes, Franca.

zalig kerstfeest!

Er stonden al 13 foto's, met de 14e was ik bezig, toen alles wegviel. Nu eerst maar de helft.
Kerstavond. Ze lekker ontspannen heb ik die nog nooit gehad!
Gisteren de laatste werkdag. Een bijzonder gezin. Moeder Pools , vader kwam uit Iran. Heel veel familie, een kakofonie van talen. Door het slechte weer soms plotselinge logees. Die ik dan onverwacht tegenkwam als ik de was af wilde halen. Geen Kerst in huis hier, wel families die goed en met respect met elkaar omgingen.
En schoon...ongelooflijk schoon! In geen jaren zo'n schoon huis gezien ( en zeker niet het onze).
En de baby? Een mooie donkere schoonheid. Dat mannetje gaat nog vele harten breken.
Maaltijden klaargemaakt door de zussen van de kraamheer. Lunches ( je moet echt niet zelf je boterham mee te brengen, de koelkast staat open voor jou) met brood van de Marokkaanse bakker ( en vele hartig gevulde flappen) roomboter en zelfs taart. Kilo's ben ik aangekomen voor mijn gevoel.
Oké, misschien geen kerst, maar sfeer genoeg, ik had weer een heel fijne week!
En nu op naar onze simpele kerst.
De bovenkant van het kinderboekenkastje.
Onze simpele boom.
Het enige kerststuk.
De schouw.
Ik heb het raam er maar even voor open gezet. Mijn voornemen was eigenlijk om geen sneeuwfoto's te plaatsen, maar na het pak sneeuw wat er vannacht bijgevallen is kan ik het toch niet laten.

Als je je fiets niet binnen zet....

Het schuurtje. Met die sneeuw is alles mooi.
Ik leerde veel deze week. Eerst al door het gezin waar ik bij de bevalling was. Zo jong nog, en zo netjes alles op een rijtje. Ik kon er van leren. Daarna "mijn" heel bijzondere gezin. Twee mensen met zulke verschillende culturen, die al 11 jaar heel gelukkig met elkaar zijn. Wiens families zoveel respect naar de ouders en de rest van de familie hebben. Waar het eenvoudig maar zo ongelooflijk schoon was ( die gewoonte van schoenen uit bij de deur hadden wij hier vroeger ook, we nemen dat per direct weer op).
Beide ouders hadden heel hard gewerkt om te komen waar ze nu waren ( met soms drie banen). Mensen om met respect en bewondering naar te kijken.

Deze ervaring en de ervaring met ( juist dat) liedje vorige week( en ook nog een boek wat ik pas las), zorgen ervoor dat ik nu de beslissing kan nemen.
De "lege" huiskamer vind ik heerlijk. Het is een begin, de spullen die in dozen gingen komen zeker niet terug! Mijn moeder gedenk ik toch wel, daar heb ik al haar oude spulletjes niet voor nodig.
Ik weet het, vele van jullie hebben dat al gezegd, maar nu is het kwartje eindelijk gevallen : het huis gaat grondig opgeruimd worden. Ons huis wordt het weer. Een stuk leger, makkelijker maar wel met sfeer.
Ik laat jullie meegenieten.
Nu eerst aan tafel. Manlief heeft gekookt, ik mag aanschuiven.
Ik probeer vandaag de rest nog hier te plaatsen, mocht het niet meer lukken, alvast:

ZALIG KERSTFEEST!

groetjes, Franca.

simpele kerst

Heel simpel, zal onze kerst eruitzien.
Tot de dag voor kerst ben ik aan het werk.
Het is goed zo. Een kerststuk gemaakt, geen krans aan de voordeur, geen kerststuk voor de keuken en de hal. Gewoon een heel simpel kerstfeest.

Het enige kerststuk wat ik maak dit jaar.
En zelfs dat is simpel van kleur.
Dit bakje kreeg ik van de collega's uit mijn team, omdat ik 25 jaar kraamverzorgster ben.
Dit is het boeket wat ik van de organisatie kreeg.
Tijdens de kerstviering van de hele organisatie naar voren lopen. In een zaal met zeker vierhonderd mensen. En daar mijn boemetje in ontvangst nemen. Bibbers vooraf, draaierig tijdens , maar wel gedaan!
Lieve reacties. En iets vreemds: er was een bandje van vier mannen, ik zat koud toen ze naar mij kwamen, en ze het lied : daar aan de waterkant voor mij speelden! Wegkijken ( wat ik natuurlijk probeerde) had geen zin. Met een extra toevoeging in het liedje moest ik wel kijken.
Als je dan weet dat "daar aan de waterkant" het liedje van pa en ma was. Dat net toen mijn moeder op haar sterfbed lag, juist dat liedje beneden door een bandje gespeeld werd, en nu op deze jubileumdag voor mij.
En geloof me, niemand daar wist van het liedje van pa en ma.
Kippenvel!
En zo was mijn toen( 25 jaar geleden) zo trotse moeder en toch een beetje bij!
Ik loop achter. Sint heeft me goed bedacht.

Ook bij mijn beste vriendin.

Gisternacht bij een bevalling geweest. Er werd een heel mooi klein meisje geboren. Een mooi bolletje zwarte haartjes, fijn kindje, kortom een plaatje. Met een kranige kraamvrouw die het geweldig deed. En voor de eerste keer mocht ik meemaken dat de vader van de kraamvrouw ( zo noemen wij de moeder) zijn dochter tijdens de bevalling steunde en haar er zo mooi doorheen hielp. Ongelooflijk ontroerend! Helaas koos de kraamvrouw ( nog laat in haar zwangerschap) voor 3 uurs hulp, en had het kraamcentrum andere plannen voor mij. Dus wacht ik nu opnieuw.
En hoop zo dadelijk naar een leuk gezinnetje te gaan , daar fijn te werken en ze ook wat kerstsfeer mee te geven.

Thuis is het rustig.
Bijna alle decoraties die normaal in de huiskamer staan, zijn in dozen gepakt.
Het is zo heerlijk simpel en rustig nu. Het ene kerstuk komt op de tafel te staan, het gekregen bakje op de schouw en natuurlijk ook een plekje voor mijn mooie boeket op de andere tafel.
Vanmiddag zetten man en kinderen een bescheiden boom. En dat is dan: ons simpele kerstfeest.

Donderdag is er kerstviering bij Pa/opa. Manlief heeft er een vrije dag voor genomen ( ik kan dat niet zomaar, en moet dan werken), zo is er toch iemand van ons bij hem.
Laat dat gezinnetje maar komen! Ik ben er klaar voor.
groetjes, Franca.

14

De vraag was: 14 boeken of schrijvers noemen die ergens in je leven veel indruk maakte.
Bij deze:
In willekeurige volgorde:
1-De verhalenreus: een groot sprookjesboek waaruit iedereen me mocht voorlezen. Ik kan me nog herinneren dat buurmeisje Anja voorlas over blauwbaard. Zo heerlijk griezelig en toch zo fijn.
2- Pipo (40 welterustenverhaaltjes) mijn moeder die voorlas, bijna net zo fijn als haar zelfverzonnen verhaaltjes voor het slapengaan. Ooit was ik ziek, droevig of allebei, en z'on jaar of 14 en vroeg haar of ze alsjeblief...en ze las voor uit pipo . Zuiver geluk om aan terug te denken.
3-Huize bolstaat . Letterlijk stukgelezen. Dat wilde ik ook zoveel helpen in een gezin. Z'on lief klein babietje verzorgen. Misschien wel waarom ik mijn vak ging uitoefenen.
4-De Carolien boeken . ook stukgelezen. Door mij en alle neefjes, nichtjes en kinderen van vrienden en kennissen van mijn ouders.
5-Alles van Maria Oomkens. Haar boeken blijven gewoon altijd mooi. Haar boek Atmoe troef lag jaren op mijn nachtkastje als ultiem troostboek.
6- Alles van Rosamunde Pilcher . Omdat het zo heerlijk de Engelse sfeer weergeeft.
7- Lekker zuinig van Hanneke van van Veen en haar broer Dimitri van Veen. Hiermee begon mijn consuminderleven. En ook mijn hernieuwde kookliefhebberij.
8-alles van Marieke Henselmans. Omdat ze zo gezellig over consuminderen en het gewone leven kan schrijven.
9- Boeken van Katie Fforde. Het leest zo lekker weg. Geen pretenties gewoon lekker leesvoer. Met veel Engelse sfeer.
10-De ommuurde tuin van Caterine Dunne.
11-huis vol verleden .Geertrude verweij.
12- leven in overvloed .Sarah Ban Breathnach.
13- eenvoudig gelukkig. van Toor de Haas.
14-opgeruimd. Brooks Palmer.
Ik wil 15, 16 en nog duizend boeken beschrijven.
Maar zal het braaf hierbij laten .
voor nu tenminste!
groetjes, Franca.

Van fijn,knus, en een heerlijke verrassing

Gelukkig hield Poespoes me gezelschap. Vier dagen en een nacht duurde het tenslotte. Voor ik eindelijk naar een gezinnetje werd gestuurd. Dat bleek geen acht uurszorg maar drie uurszorg te zijn. Zodat er nog een gezinnetje bijkwam ( met extra zorg wegens voormalige drugsverslaving). Pittige dagen. Uitdagend. Heerlijk! En uiteindelijk allebei met een goed gevoel af kunnen sluiten. Gek genoeg was het niet het gezinnetje met de voormalige verslaving die me heel wat kopzorgen gaf, maar juist het "gewone" gezinnetje. Zo zie je maar, vaak zijn dingen niet zoals ze lijken.

Inmiddels ben ik weer thuis. Hebben we een hele ontspannen sinterklaasavond gehad, zijn alle pakjes die ik stuurde goed aangekomen, en verheug ik me op het kerstfeest. Inclusief versieringen en kerstboom. Die ik natuurlijk nog lang niet heb staan ( jullie kennen me inmiddels, ik ben meer van het laatste nippertje).
Judith vroeg naar het pesto recept ( op de foto klikken dan is het leesbaar).
Dan zal ik meteen het kookboek laten zien waar ik de laatste tijd regelmatig uit kook. Met altijd een heerlijk resultaat!
Meteen het recept van de gebakken kipstukjes ( die je in grote hoeveelheid maakt en dan in porties in de vriezer doet, net zoals de pesto).
Als de pesto en kipstukjes al kant en klaar in de vriezer zitten is het maar tikken om dit lekkere gerecht op tafel te zetten. Succes Judith!
Een verleiding die ik niet kon weerstaan! Zal ik het doen? Gewoon nieuwe wol kopen en iets uit dit boek maken? Ik heb nog wel wat "wol" liggen om een simpele sjaal te maken, maar het begint toch te kriebelen om een iets moeilijkers te doen. Zal ik?
Die sokken bijvoorbeeld. Een niet te groot project ( qua hoeveelheid wol dan) en ik wil al zo lang eens proberen om sokken te breien. Vandaag ga ik met dochterlief naar de stad, ik zal eens zien wat ze daar hebben.
Sinterklaas gaf lieve cadeautjes ( maar met het recept in drie delen is dit blogje lang genoeg, foto's van mijn cadeautjes volgen later). Als twee kinderen een kruik vragen, weet je( behalve dat het echt koud is boven), dat je bescheiden kinderen hebt. Maar alleen een rubberen kruik is wat kaal.
Als je dan toch in de wacht zit, een oude te kleine trui van zoonlief in zijn kast vind ( die hij ooit zo leuk vond dat hij het niet over zijn hart kon krijgen die weg te doen). Dan kom je in actie en maakt er twee kruikenzakken van. Voor zoonlief natuurlijk met het favoriete stukje. Dan blijft er voor dochterlief alleen een saai blauw stuk over. Geen probleem. De reactie? Twee blije tienerkinderen. Met een rubberen kruik met kruikenzak! Hebben we toch iets goeds gedaan in onze consuminderopvoeding!
Een boterham voor onze eekhoorn ( en ik heb nog wat walnoten in huis, die krijgt hij ook steeds een paar), zo komt onze eekhoorn de winter wel door!

En dan de grootste verrassing van deze week! Niet alleen stuurde ik pakjes, ik mocht er ook een ontvangen!
En wat voor een. Geertrude schreef haar tweede boek. Het eerste heb ik destijds direct besteld ( en meerdere om weg te geven daarna). Dit keer wist ik wel dat er weer een boek aan zat te komen, maar doordat ze stopte met haar blog, had ik niet direct in de gaten dat haar nieuwe boek uit was. Schandalig! En dat voor iemand die zich een fan van Geertrude noemt!
En dan komt de postbode met een pakje. Het nieuwe boek van Geertrude! Gesigneerd door de schrijfster zelf! Met een mooie fotokaart en nog een leuk oud boek! Jongens het hield niet op.
s' Avonds heb ik het nog een paar keer gezegt : he jongens weten jullie het wel? Ik heb een nieuw boek gehad! Van de schrijfster zelf! Gesigneerd! Nou ja ze kennen me hè, ja mam, ik weet het mam. Ja zeg, ik ben er ook zo blij mee. Dank je wel Geertrude!
Twee dagen lekker en makkelijk eten. Gewoon de slow-cooker aanzetten!
Die laatste stukjes met kruimeltjes zijn toch niet zo lekker ( en het roodborstje smult ervan).

Jullie dachten toch niet dan ik heb zitten niksen tijdens de wacht hè? Met naalden tien ben je zo klaar. En zo krijgt mijn dochter binnen een paar dagen een nieuwe sjaal. Lekker grof bestelde ze , en dat betekent dus ook : zo klaar.
Nu ga ik nog even mijn man gezelschap houden. Die zit in zijn eentje te ontbijten. Daarna douchen en warm aankleden, we gaan op de fiets naar de stad. Dochterlief en ik. Wat nieuwe kleren kopen voor Pa/Opa en vast ook iets voor dochterlief ( die al zeker vier maanden niks nieuws kreeg, alleen zelf bij kringloopwinkels kocht). Ik wil haar graag met iets nieuws verrassen , eens kijken wat we kunnen vinden.
groetjes, Franca.