En gelukkig bleek het met gebrek aan eetlust reuze mee te vallen.
Al na een kleine week at hij weer volop, en was hij zijn verkoudheid kwijt.
Opa is weer de oude, gaat op rak ( soms drie keer per dag ergens op de koffie), en wil alleen de boodschappen op zijn vaste adressen ( wat dachten we ook om worstenbroodjes bij de supermarkt mee te brengen i.p.v. bij de slager).
Loslaten en het op zijn eigen manier laten doen Franca!
En toen besloot hij ineens toch zijn ( 88ste) verjaardag te vieren.
Dus de avond er voor boodschappen gehaald ( manlief zijn verdienste) en nog wat gepoetst in zijn huisje.
Gelukkig hadden we het cadeau al klaar.
We gaven hem namelijk een digitaal fotolijstje en dan ben je best wat tijd kwijt met foto's er op zetten.
De foto's die nog op mijn laptop stonden gingen snel.
Maar daarna kwamen de foto's die alleen op dvd stonden.
Gelukkig had manlief nog een laptop met cd speler en wilde dochterlief wel een avondje helpen.
Zodat opa nu kan pronken met een lijstje met 200 familiefoto's!
Met leuke rondom huis foto's tussendoor ( zoals de koeien).
Mijn beste vriendin was ook jarig, en ik vond een heel speciaal cadeau voor haar.
Zij is namelijk degene die ook van poppenhuizen houd, maar heeft ( beide) poppenhuizen inmiddels prachtig ingericht.
Toch wilde ik graag iets speciaals voor haar doen, tenslotte is ze er altijd voor mij!
En zo kwam ik bij dit prachtige miniatuur breiwerk uit.
Nou oogde het wat iel zo, dus zocht ik op internet naar leuke inpakideetjes.
Zodat ik heel ouderwets closetrolletjes aan het verven ging....
Dat maakte al leukere pakjes.
Met wat mooie plaatjes er op werd het een klein, fijn en lief cadeautje.
En tenslotte besloot ik een cadeautje niet te maken.
Ik vond namelijk een heel leuk en simpel patroontje voor een dekentje, maar dochterlief wist me er van te overtuigen dat de mensen waar het voor is, misschien helemaal niet van zelfgebreid houden.
Dat het misschien slimmer is om t.z.t. een cadeau bon te doen.
Maar dat dekentje brei ik toch nog een keer.
En verder:
Raakt het huis inmiddels zichtbaar leger .
En word het zo steeds makkelijker om het netjes en schoon te houden.
Zelfs tijdschriften gaan inmiddels met stapels het huis uit.
Ik zit er zelfs aan te denken om deurtjes te vragen voor de boekenkast ( aan manlief), zodat ook dat stuk rustiger oogt.
Ik doe netjes elke dag mijn rondje, wasmachine aan, aanrecht leeg en schoon, even bij vegen ( die verbouwing hè ) bed netjes,badkamer en toilet even bij werken en klaar.
En met die kleine dingen heb ik nu "gewoon" altijd een keurig net huis.
Waar ik enorm van geniet!
Zelfs als er onverwacht visite komt ben ik alleen maar trots.
Liefst zou ik kasten open maken om te laten zien hoe netjes die nu zijn ( maar dat doe ik toch maar niet).
En als ik vrij ben werk ik verder, stukje bij beetje gaan alle in de loop der jaren gekochte of bewaarde spulletjes door mijn handen.
Sommige mogen blijven, maar veel mag weg.
Ik denk niet dat de kinderen nog erg blij zijn met oud speelgoed of andere spulletjes, dus ik bewaar alleen waar ik zelf blij van word of echt gebruik,en dat scheelt enorm.
Dat je weer zo blij kunt zijn met je eigen huis!
Groetjes, en geniet van je (t) huis!
Franca.