En weer bracht de kringloopwinkel uitkomst. Wat ben ik daar al vaak blij mee geweest. Na de nachthemden en toiletspullen ( die alles bij elkaar heel wat kostte), raakte mijn potje wel erg snel leeg. Maar schoonmoeder moet netjes zijn in het ziekenhuis, en dus ging ik op pad. Een nachthemd heeft ze inmiddels aan ( lekker met lange mouwen) dit is de rest van mijn buit: 2 rokken, 4 broeken, 6 blouses of truitjes, en twee nachthemden. Inmiddels allemaal gewassen en gestreken. Schoonmoeder kan vooruit.
Legde hij een nieuw zeil, en hingen we onze oude huiskamergordijnen op. Het seniorenbed hadden we nog op zolder staan ( van mijn ouders), en zo kregen ze een hele nieuwe slaapkamer. En mocht ik van een afstandje horen , hoe blij schoonmoeder hiermee was.
Ik gaf: de man die met maar een paar spulletjes stond te wachten voorrang. De jonge vent met kinderen ( en een volle tas) moest toch echt even wachten.
Lieve supermarktmijnheer: ik weet dat ik veel boodschappen had, en dat u drie kinderen bij had. Maar weet U wel mijnheer: dat ik een idiote week heb gehad? Direct na ( of eigenlijk al tijdens) het zorgen voor Pa/opa en zijn overlijden, het regelen van uitvaart en alles wat daarbij komt, was schoonmoeder ziek, en werd opgenomen in het ziekenhuis.
We zorgen voor spulletjes en voor bezoekjes. Hun ( niet zo schone) huisje is nu brandschoon, en heeft een goed fris bed op verzorghoogte. Weet U wel mijnheer dat ik deze week een aflosgezin kreeg, waar ik van de conditie van de baby schrok, die dezelfde dag nog in het ziekenhuis belande? Dat ik de dag erna een gezinnetje kreeg en bijna 80 kilometer reed? Terwijl ik dat soms nog steeds wat eng vind? Nee ik heb hem dit niet verteld, maar het maalde in mijn hoofd. Omdat hij tot 5 keer tegen zijn kinderen zei: "die mevrouw heeft wel heel veel boodschappen, nou moeten we wel erg lang wachten". Ja mijnheer, en daarom.
Ik weet dat ik nog dagelijks geef. Maar wat op welke dag, kan ik echt niet meer bijhouden. Ik krijg ook heel veel, lieve kaartje, en mooie bos bloemen, de aardbeiencake en een fijn gesprek.
Toch was het gisteren even helemaal genoeg.
Dat schoonvader het allemaal gewoon vind, zijn vrouw geen ruimte geeft om ook maar iets te vertellen. Zelf altijd luxe grote auto's reed, en ons maar sukkels vind met een klein Fordje. Veel gebeurd voor het oog van het kerkvolk, groot en duur ,maar de gewone dingen...En nu is het heel gewoon dat zijn zoon alles doet, en betaald.
We doen het hoor! Voor schoonmoeder, voor mijn lieve man, en ook een beetje voor mezelf, omdat ik me anders zo schaam.
En dus gingen we er even uit. Hadden we eindelijk even tijd voor elkaar. Kans om te praten over Pa/opa. Lopen langs het water, langs het oude haventje, zagen zoveel mooie oude boten, een fijn historisch stadje. Dronken Italiaanse koffie in een voormalige kruidkelder, en aten ( samen een) bakje friet van een prima frietkraampje. Keken we rond in het kleine lieve winkeltje: "Oude liefde". We genoten van de zon en van de rust.
Vandaag kunnen we er dus weer tegen. Ga ik de inmiddels gigantische berg strijk te lijf, en vanmiddag lekker op de koffie. Bij een nichtje, met een ander nichtje. Twee fijne positieve meiden. Het komt wel goed allemaal. Er zijn gelukkig ook hele lieve mensen om ons heen!
groetjes, Franca.