thuis

En  (&) toen?

Rust.

Maar ook onrust.

Dat breiwerk is wel even leuk, maar niet rustgevend genoeg.

Dan maar ruimen, bezig zijn.

Ik wilde het leger, rustig, zei ik tegen mijn dochter.

Maar weg doen?

Het werd bij elkaar zetten ( en een beetje weg doen).

In een houten bak op het kleine tafeltje, in een rieten mand op de grote.

Toch al wat rustiger.

Al kon ik het natuurlijk niet laten ook iets gezelligs te doen ( en dat mogen jullie best rotzooi vinden).

Is zeker nog niet alles opgeruimd.

Staat er nog een bak met vaatdoeken ( en een paar pannenlappen), op een stapel boeken.

Komt goed, niet alles tegelijk.

Met dochters hulp.

Was het aanrecht een stuk leger.

Was, omdat manlief de bak met appels terug wilde, en ik het sinaasappelgeurkaarsje ( heerlijk om even aan te steken na het koken en eten), erbij zette.

Stukken rustiger in ieder geval .

En manlief en zoon kunnen nu weer wat beter uit de voeten.

Het is lekker dat ruimen.

Als je begint, kun je bijna niet stoppen.

Inmiddels is ook de slaapkamer veel rustiger .

En ga ik zo door het hele huis.

Wat ruimen en flink poetsen.

Gek hoe rustig en blij een mens daar van kan worden.

 

Tussendoor lees ik een bieb boek met leuke tips.

Prachtige foto's.

 

Met de wetenschap dat we helemaal niet zoveel nodig hebben.

Dat geluk in andere dingen zit als de nieuwste schoonmaak spullen, mode, of andere heel vergankelijke dingen.

Hoe zeer instagram ons ook probeert om  ons steeds allerlei gezellige nieuwe dingen aan te laten schaffen.

Gelukkig is daar ook nog steeds  fairylandcottage ( met nu een filmpje met de "home toer" van haar mini huisje op youtube). Die laat zien dat je helemaal niet zoveel nodig hebt om gelukkig te zijn.

Dat is ( met de gezellige Parisienne Farmgirl, en de poets motivatie van Clean my space) het soort filmpje of instagram foto's die ik graag kijk.

Positief, en inspirerend.

Heerlijk om een stukje film te kijken, dan aan de slag te gaan en bij de koffie weer eens stukje kijken.

Geloof me, eind van de dag is je huis heerlijk schoon en netjes.

Wel merk ik dat ik enorm veel energie krijg als ik ( met afstand) een stukje ga wandelen met een vriendin.

Appjes , telefoon en mailtjes zijn leuk, maar ik mis het echte contact.

Misschien ben ik te voorzichtig.

Maar liever dat, dan mensen  aansteken, of zelf ziek worden, al besef ik meteen dat we niet alles in de hand hebben, maar we doen ons best.

 Toch ik vind het wel stil en ongezellig.

Nog een reden om niet te veel op instagram te kijken, waar mensen veel uitstapjes maken en gezellige dingen doen.

Laat mij maar rommelen in huis.

 

 Zo bakte ik een ricotta zalmtaart.

Kookte een lekkere curry met zoete aardappel en spinazie.

En verwerk ik zachtjes dat manlief toch niet de beloofde vrije dagen krijgt ( die hij gelijk met mij zou hebben).

Nou ja, nu is het weekend en zijn we samen vrij.

En daar ga ik tot in mijn tenen van genieten.

Fijn weekend!

En geniet van de de kleine huislijke dingen, straks kunnen we hopelijk weer lekker op pad naar vrienden, familie en ook kringloopwinkels en gezellige marktjes, voor nu :

Geniet van het goed thuis!

 Groetjes, Franca.

 

 

zo veel gaande

 Soms is er zoveel gaande, dat je even rust zoekt op je eigen manier.

Breien.

Wandelen met een vriendin, naar een vriendin.

Je dochter die op de koffie komt en je helpt op gang te komen ( zoals jij vroeger bij haar deed als haar kamer te erg was en ze niet wist waar te beginnen).

Dit keer waren de rollen omgedraaid en hielp zij mij.

 Ik vond het volle in huis zo gezellig, maar nu staat het tegen en ruim ik op.

Leeg en simpel , dat wil ik nu.

Waarom?

Omdat er zoveel in de wereld gaande is dat rust en eenvoud mij nu helpt.

Omdat je meer zou willen doen voor mensen met verdriet, en we afstand moeten houden, geen knuffel voor de lieve vriendin wiens ouders nu beide corona hebben.

Verdriet voor jongste, die door een eenzijdig ongeval een hele goede vriend verloor.

Paniek bij mij, als er een nieuwsbrief komt waarin staat dat een collega te laat iets opmerkte , mijn grootste schrik om ooit mee te maken, zij maakte het helaas mee.

 

En nu?

Niet helemaal in paniek schieten.

Rustig blijven.

Overdenken wat er wel goed is.

Opruimen , weggooien.

Je huis zoveel mogelijk een thuis maken. 

Mensen van afstand proberen te steunen.

Bedenken wat er wel is,wat goed is.

Hoe geweldig het is dat de kinderen bij elkaar aankloppen als het moeilijk is , ( al is het maar om de nieuwe blouse te vermaken voor de uitvaart, maar dan is er meteen een koffie moment waar veel besproken word).

 

Ik heb mijn plusuren opgenomen, een paar dagen thuis.

Tijd om te overdenken en simpele dingen te doen.

Er gewoon zijn voor degene die dat nodig hebben.

Zelf pas op de plaats.

Ik brei nog maar een stukje.

Groetjes, Franca.