Soms komt een wens zomaar uit!
Ik moest even terugzoeken, maar op 22 juni 2010 staat het blogje,
waarin ik schreef over een vijf jaar oud tijdschrift. Met daarin een gezin met 13 kinderen. En dat ik zo graag zou horen ( en zien) hoe het nu met ze is.

En kijk: ruim een jaar later komt mijn wens uit!
Zomaar rondzappend ( niks op de tv), komt ik bij het BNN programma : "je zal het maar hebben",uit. Een blik op een stukje in het voorprogramma en vliegensvlug zet ik de dvd speler aan het opnemen. Yes! De familie Blokland op tv. En kijk eens hier. Dat heerlijk rustig lezende meisje, zit nog op dezelfde stoel als destijds in het tijdschrift te zien was. Geen trends hier.

Het lekker ondeugende jochie in dat ronde raam. Is het geen plaatje!

Die keuken, nog net zo simpel en basic en nog net zo mooi.

De strenge blik van moeder, naar dat giegelende jongetje tijdens het bidden. Ik zie mezelf terug ( foto's die onverwacht genomen zijn, bewijzen het).

Al die kindjes in die enorme badkuip.

Het rekje wat vader vast gemaakt heeft voor de veiligheid , tussen de keuken en een hoger gelegen kamertje (de opkamer). Duidelijk gemaakt van een oude box. Zoals de hekjes rond de trap ( te zien bij de zolder waar Arie, vader en opa biljarten) duidelijk oude deuren zijn.
Ik heb genoten!
Nee , ik weet niet of het verstandig is om 16 kinderen te hebben.
En ja misschien ziet het er mooier uit dan het in werkelijkheid is ( zomer, mooi weer, iedereen thuis, prachtig aan het water).
Maar ook, wat een mooie kinderen! Stuk voor stuk. Wat een rust ( ondanks het aantal). Zelfs de kledingstijl vind ik prachtig. Misschien omdat je wel mooie basic-stukken zoekt als je zoveel kinderen moet kleden.
En die inrichting! Om van te smullen, zo mooi! Zo echt en puur. Puur dat is de goede omschrijving. En eerlijk. Zo'n washok! Rauwe werkelijkheid.
Niks overbodigs in huis. Daar kan ik van leren. Vaak zoek je wat op wat je weer aan de gang zet, of op het goede spoor. Zoek je inspiratie. Deze moeder heeft daar vast geen tijd voor. 16 kinderen grootbrengen, ga er maar aan staan.
Dank je wel familie Blokland, voor dit prachtige kijkje in jullie leven!

Nou lijkt mijn pannetjes gedoe ineens heel kinderlijk. Maar hier geniet ik ook van. Dochterlief had tegen klasgenootjes verteld: gisteren hadden we cheesecake, vandaag een warm chocoladetaartje en morgen een soort koek als hoofdgerecht.

En schandalig genoeg, was het nog waar ook.

Dit is het warme chocoladetaartje ( toen het al wat afgekoeld was).

Moet ik er nog bijzeggen dat het echt heel lekker was?

En hier het recept voor ketelkoek. De hoeveelheid bleek groter dan mijn vorm, dus rommelde ik wat met een tweede vorm.

Dit was de mooiste.

En zo hebben we het gegeten. Met wat gesmolten roomboter en suiker.

Maar koek als hoofdgerecht kon deze moeder toch niet echt over haar hart krijgen. Ook al hoort het misschien zo. Ik wilde toch wat vitamientjes.

En dus kwamen de pannetjes nog een keer op tafel . Dit keer voor een hoofdgerecht: winterpannetje met spruitjes. Wat neerkwam op spruitjes met gerookte zalm en mosterdsaus. Behalve wat jongste betreft, voor herhaling vatbaar. Maar die houd dan ook echt niet van spruitjes.
Voor de duidelijkheid: we hebben eerst het pannetje gegeten en daarna de ketelkoek als toet(je).

Bij de familie Blokland waren de pannen van forser aard. Als je het zelf nog eens wil bekijken:http://sites.bnn.nl/page/jzhmz/archief/74121#gallery
Als je met kleine kinderen in de buurt gaat kijken: niet alle beelden zijn misschien geschikt. Wel die van de familie Blokland, maar niet van de andere stukken tussendoor. Ik ga aan de slag. De huiskamer een goede beurt geven. Om daarna nog een keertje te gaan kijken. Jongens wat bof ik!
groetjes, Franca.
ps. het is aflevering 2: onderdeel van een groep.