Wie van jullie kan het?
Zomaar nee zeggen?
Als je voorzitter ( van ons zelfstandig team, verplicht door werkgever) , het duidelijk te veel wordt om baan, hulp aan dochters ( een zwanger van tweede kindje, een nog niet heel lang geleden bevallen van tweede kindje en heeft zeer ernstige bekkenklachten) en het voorzitterschap te combineren, het vraagt of iemand het tijdelijk van haar over kan nemen.
Dat voorzitterschap dus, ik zei ja.
Vrijwilliger worden bij de boekenmarkt, leuk, ik zocht nog een vrijwilligersbaantje, hou van boeken, ontmoet nieuwe mensen, ik zei ja.
Net als ik ga helpen als er iemand van de familie ziek is of iets gebroken heeft en tijdelijk haar eigen huishouding niet kan doen, natuurlijk zeg je dan ja.
Soms krijg je de deksel op je kop, dat maakte we rond de jaarwisseling mee.
We hielpen, en behalve veel geld en tijd, koste het ook veel spanning en stress.
Niet voor herhaling vatbaar.
Wat die taart met nee zeggen te doen heeft?
Tja, bij het klaarzetten van de boeken hebben ze de traditie dat een van de dames voor chocoladebollen zorgt bij de koffie ( zelfgebakken nog wel).
Ik hoorde dat vooraf en had me voorgenomen om ze af te slaan.
Ik ben niet zo dol op chocoladebollen, tenminste niet op een hele.
Ik neem wel eens een stukje van de chocoladebol van mijn man, of hooguit een halve, om me daarna vaak ineens niet helemaal lekker te voelen. Zo'n ding is een combinatie van veel vet en veel suiker, dat valt nu eenmaal niet altijd lekker.
Dan ben je daar, word geroepen voor de koffie en zwicht....ach die dame heeft zo haar best gedaan....ze heeft het al zo druk en heeft ook nog de tijd genomen om te bakken...ze zijn gelukkig niet zo groot...iedereen neemt er een, ik durf geen nee te zeggen... en daar ging ik.
Chocoladebol op.
De hele middag last , 's avond bewust iets lichts gegeten en toch...ik bleef me wat naarig voelen. Gelukkig was het de volgende dag helemaal over.
Waarom durf ik het toch niet gewoon nee zeggen?
Ik eet al weken minder suiker, met als gevolg dat zelfs een appeltje ineens heel zoet kan smaken.
Heel lekker!
Maar zo'n bol komt dan wel aan!
Gisteren de verjaardag van dochterlief.
Met een taart, een heerlijk uitziende H-ema taart .
Ik zei nee..
Waarop ( lijnende) a.s. schoonouders van dochterlief het commentaar gaven van: och die ene keer dat ... 24 wordt.....
Hun goed recht, maar waarom voel ik me dan toch schuldig?
Ik heb het later aan dochterlief verteld, van de slecht gevallen bol.
Waarom ik dit ( licht zeurende ik weet het) verhaal hier vertel?
Omdat ik zojuist een ( al wat ouder) stukje op you-tube zag:
https://www.youtube.com/watch?v=w7lN0j3ANr4
Ik had best een stukje taart mogen nemen, de a.s schoonouders hadden gelijk: het was tenslotte feest.
Maar dan een klein stukje, voor een speciale dag.
Ik hou van vieren, en ik hou van taart.
Maar met suiker ben ik inmiddels wat voorzichtiger.
Tenslotte hebben we gezien hoe veel zoet ( met name enorme bakken roomijs) , diabetes bij mijn schoonmoeder veroorzaakte.
En ook welke gevolgen dat had.
Ik heb het youtube filmpje toch maar naar alle drie onze kinderen gestuurd.
In de hoop dat ze er zelf hun lering uit trekken.
Dus soms moet ik leren nee te zeggen.
Mag ik opkomen voor mijn eigen overtuiging ( of ervaring), en soms zeg ik ja, omdat taart lekker is en omdat een nieuwe ervaring spannend is, maar ook heel leuk en leerzaam!
Dus door met de boekenmarkt ( volgende keer zonder chocoladebol), gaan voor het tijdelijke voorzitterschap ( ook al vind ik het super eng), en echt wel regelmatig een lekkere taart op het blog en in huis ( om in kleine stukjes van te genieten).
Geniet lekker, maar bewust!
groetjes, Franca.
16 Delicious Fall Squash Soup Recipes
1 dag geleden