Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

woensdag 26 oktober 2022

rustig aan....


 Op 1 oktober schreef ik vol goede moed dat ik beter was.

Helaas juichte ik te vroeg.

Moe, kortademig, niks kunnen doen.

De eerstvolgende kraamweek had ik ziekteverlof ( met de eerste dagen erbij in totaal 10 dagen) daarna ging mijn vakantie in.

Er kwam een wandelschema ( en 5 minuten lukte helaas niet), en  oefeningen ( waar ik van de fysio zelfs mee moest stoppen).

Even was er schrik, ik zal toch niet een van degene zijn die lang last heeft, ik was niet eens zo ziek...


Inmiddels kan ik melden dat het goed gaat!

Ik heb vakantie , en had daardoor alle tijd om rustig beter te worden.

Ga nou niet schrijven dat ziekteverlof daar voor is, omdat ik bewust hier voor gekozen heb.

Om in alle rust op mijn manier te herstellen en toch ( zonder schuldgevoel) te kunnen doen wat ik wil.

 

Nou is dat weinig spectaculair hoor.

Ik maakte een gezond soepje..


 En "kookte"dingen die niet moeilijk ( vermoeiend) maar wel super gezond zijn.

Zoals deze salade met linzen, waar nog een heerlijk dressing over ging.


In nestelde mij ( zoals deze muisjes) in huis en nam mijn tijd om te herstellen.

Bloeduitslagen ( aangevraagd wegens grote vermoeidheid, en omdat ik al jaren geen vlees eet, dacht ik even....) , bleken uitstekend.

Dus geen verwijten ( naar mezelf, niemand anders zei dat) dat het kwam omdat ik geen vlees eet...

Na het stoppen van de oefeningen, probeerde ik wel het wandelschema zoveel mogelijk aan te houden.

Kookte ik simpel en gezond, en rustte ik veel ( middagslaapjes op de bank, het moet niet gekker worden), en steeds als ik iets deed , daarna weer op de plaats rust.

Zo probeerde ik de huiskamer te stofzuigen, maar moest dat na een paar pogingen opgeven, gelukkig was jongste thuis en nam die het van mij over.  

Inmiddels gaat het ( sinds zondag) veel beter.

Ik kan ( nog wel in stukjes) weer het huishouden doen ( hoe snel je dan stof en spinnenwebben hebt, jongste moest meer het plafond dan de vloer stofzuigen).

De keuken en huiskamer zijn weer netjes, op naar de bovenverdieping , maar dat is nog wel een dingetje:

Ik had namelijk het uitzoeken van mijn kledingkast halverwege toen ik ziek werd, dus er staan nog een paar manden en een bankje vol kleding die uitgezocht moet worden.

En als ik ergens een hekel aan heb....



Het boek waar ik de volgende gerechten uit maakte:


Hartige pannenstoelentaart.


Die er bij mij zo uit zag..

Inmiddels kon ik zelf weer een paar boodschappen doen, en ging ik op weg voor filodeeg.

Voor de zekerheid nam ik een winkelwagentje , hoewel ik maar een paar dingen nodig had.

Maar de steun was wel zo fijn, onzeker als je bent als je steeds zo moe en draaierig bent.

Kwam ik een oude bekende tegen met een lang en droevig verhaal, wat was ik blij met mijn steuntje...

Nu begrijp ik pas wat een rollator voor ouderen is..



Pittige Midden-Oosterse kikkererwtensalade.

Waarbij ik de kikkererwten , roosterde in ons "nieuwe" oventje.

Hier nog op tafel, inmiddels op de plank onder de magnetron, direct te gebruiken.

Al een tijdje was ik op zoek naar een klein oventje.

Jongste wil nog wel eens worstenbroodjes kopen, en dan is het verwarmen in zo'n grote oven  ( die slecht geïsoleerd is) niet erg energiebewust.

En toen ik een portie van de paddenstoelentaart opwarmde voor jongste ( die laat thuis kwam) voelde ik mijn gewoon schuldig.

Dus keek ik nog eens op marktplaats en vond een minioventje voor heel weinig, vlak bij en alleen tijdens een verbouwing/verhuizing gebruikt.

Het is niet dat we nooit meer onze grote oven gebruiken, maar voor de veel dingen gaan we nu voor de kleine.


Dit was de salade overigens.

Weer super simpel, gezond en lekker!

Vooral de dressings zijn zo goed.

Het derde recept uit het boek: jackfruit chili.


 Jackfruit voorbereiden , kruiden en de oven is.

Smullen!




Toen ik zelf nog geen auto kon rijden en zo vermoeid was, wilde ik er toch even uit.

Manlief ging mee naar een kringloop waar ik heel lang niet geweest was.

Ik kocht niet veel ,maar wat heerlijk om er even uit te zijn.

De twee paddenstoelen setjes , kocht ik daar wel, voor 50 cent per stuk.

Ik had het dienblad op de tafel staan en bij elke wandeling kwam er wat herfstachtig materiaal bij.

De paddenstoelen zijn een leuke aanvulling.

Van je kinderen moet je het hebben als je niet zo fit bent.

Dochterlief kwam zodra ik uit de pipowagen mocht een dagje langs, een schoondochter is fysiotherapeut en hielp mij met het wandelschema en de oefeningen en kwam regelmatig even kijken hoe het ging, en de andere bracht zelfgebakken appeltaart en ingemaakte peren en appelmoes.



Wat een boffer ben ik!


 

Mijn beste vriendin kwam, hoorde mijn ( best klaag) verhaal aan en bracht ook nog een bloemetje mee.


Ik vond ik de een euro opruimhoek ook nog deze nep kaars.

Ik had er online al eens naar gekeken, maar vond de prijzen vrij pittig.

Nu heb ik er maar liefst drie.

Waarvan er 2 nog in de originele verpakking zaten, helemaal nieuw, waarschijnlijk had iemand ze cadeau gekregen en niet gebruikt.

Doen jullie dat trouwens ook?

Bedenken hoe dingen soms in de kringloopwinkel komen die nog nieuw zijn, of is dat alleen mijn tik?

Ik vind deze kaarsen leuk om in een stukje of zo te zetten, waar een echte kaars niet veilig is.


Waar ik trouwens geen foto van heb is van opa.

We kochten een mooie elektrische denken voor hem.

Hij is namelijk onze grootverbruiker in gas.

Toen hij zijn huisje (ver) bouwde wilde hij niks weten van verwarming of isolatie.

Omdat hij oud is en veel zit , zet hij de gaskachel in de huismaker heel hoog.

Zo hoog dat het 's avonds als manlief binnen komt voor de verzorging en een praatje , het vaak tussen de 25 en 30 graden is.

Gelukkig hebben we nu nog een goed energiecontract, maar dat blijft niet eeuwig .

Manlief had uitgerekend dat opa alleen in zijn kleine huisje , met de nieuwe gasprijzen , op een bedrag van 8oo euro in de maand uit zou komen.

Dat is echt niet te doen, vandaar de deken.

Een extra veilige, die zichzelf na verloop van tijd ook uitschakelt, en makkelijk te bedienen is.

En nu afwachten of opa die ook blijft gebruiken....we gaan het zien.

Hij zit er in ieder geval nu warmpjes bij!




Karel, op het randje van de bank, waar ik aan de computer zit.

Gezellig in de buurt, liefst op schoot, maar dan moet ik niet te veel typen dat is irritant....


En nu?

Ik heb nog bijna een week vakantie.

Inmiddels kan ik weer auto rijden en redelijke stukken wandelen, en ben ik minder snel moe.

Alle hoop dus dat ik na de vakantie weer aan het werk kan.

Vandaag de bovenverdieping....

Maar vooral:

Nu zo door blijven gaan!

Met dagelijks een wandeling ( en niet denken ik moet poetsen en heb geen tijd), en de oefeningen om mijn spieren weer sterk te maken helpen goed, dus die ( en later andere) moet ik er ook echt in houden.

 

Daarbij wil ik graag nog even iets kwijt: wat moet het verschrikkelijk zijn als je longcovid hebt!

Voor mij was het een paar weken dat ik mij niet fit voelde, maar die mensen hebben het echt benauwd, kunnen niks doen, komen nauwelijks van de bank.

Wat hoop ik dat de onderzoeken die nu lopen een uitkomst gaan bieden!

Ik bof, het was maar tijdelijk, maar wat verschrikkelijk als dit maanden of jaren duurt en je niet eens weet of het ooit beter gaat worden!

Heel veel sterkte voor alle longcovid patiënten ( die ook nog vaak mensen uit de gezondheidszorg zijn, en bij de eerste uitbraak besmet raakte).

 

Wat fijn als je gezond mag zijn, geniet er echt bewust van!

 Lieve groetjes, Franca.

 


 

 





 

 



zaterdag 1 oktober 2022

vijf dagen in de pipowagen


 Na het rommelen in huis en inruimen van de kast ging ik weer aan het werk.

Eerst een gezinnetje voor 2 dagen, 6 uur, daarna vier dagen van 2 gezinnetjes van 3 uur.

Eén dag had ik nog over, geen idee waar ik heen zou gaan...

Toen belande ik hier...

Niet lekker in de avond, ziek in de nacht, toch even temperatuur opnemen ( met de twijfel of ik zo wel kon gaan werken), nee dus wegens koorts.

O ja, dan moet je nu dus ook even testen...positief!

Manlief verteld ( lig je de hele nacht naast hem, en dan houd je ineens flink afstand), die testte gelukkig negatief ( en ook alle andere keren dat hij zicht testte die week).

En zo ging ik om 5 uur in de ochtend met ( letterlijk) een kartonnen doosje onder de arm waar ik snel het een en ander in gegooid had richting pipowagen.

Ziek!

Koorts, hoofdpijn, keelpijn, gewoon zoals een flinke griep.

Bij de dingen in de doos zat geen paracetamol, dus wachtte ik netjes tot in dacht dat manlief wakker zou zijn tot ik hem belde.

Zondag dus wat later, maar negen uur was mijn grens, en wat kan dat lang duren.

De eerste dag was ik heel ziek, de tweede kon ik al douchen, de derde sliep ik niet meer de hele dag.

En manlief maar dingen aan sjouwen.

Alles zit in principe in de pipowagen , maar ik had natuurlijk niet zoals voor een vakantie netjes een koffer met persoonlijke spulletjes ingepakt.

Dus ging er een lijstje op de app met spulletjes die ik graag zou hebben.

Wat een geluk is het sowieso dat je dan zo,n fijne plaats vlak bij huis hebt, waar je kunt zijn zonder anderen te besmetten

Na drie dagen knapte ik wat op en wilde ik iets anders doen als alleen slapen: breien.

Dat dacht ik tenminste, maar ik snapte niks van mijn eigen breiwerk, dus vroeg ik manlief om een bolletje katoen, maakt niet uit welke kleur en startte een vaatdoekje.

Drie keer uithalen ( je hersenen zijn echt ook van slag, maar de vierde dag begon het weer op een doekje te lijken..




De vierde dag kon ik ook weer naar buiten.

Wat slapjes en bang iemand tegen te komen, maar hoe heerlijk om even buiten te zijn.

 

Waarna ik besloot mijn fruit en koffie ( die nog steeds gek smaakte) in de deuropening te eten en drinken.

 

Het schijnt dat groen geneest, dan zit ik hier goed.

 

De buur dames...

 

Na die enorme inspanning: terug mijn bed in om een gat in de middag slapen.

 

De volgende ochtend, met voor het eerst een echt gewoon ontbijt, en het idee dat ik vandaag naar huis mag.

 

Weer een wandelingetje, en daarna koffie.

 


 
Ik voelde mij veel beter ( had mij overigens dag vier al beter gemeld, dat helemaal beter worden doe ik wel in mijn vrije dagen).
Nou lopen dingen niet altijd zoals je zou willen, manlief moest die dag laat werken en jongste was niet thuis.
Om nou alleen in een koud huis te gaan zitten , waarvan ik niet wist ( en vreesde met grote vreze ) hoe groot de puinhoop zou zijn na een werkweek , en daarna vijf dagen in de pipowagen en twee mannen die fulltime werken, een man die het op zijn werk heel druk had en thuis met een groot project gestart was.....( daarover later meer).

 
Dus besloot ik nog even in de pipowagen te blijven.
Gelukkig had manlief de avond er voor al een lekkere maaltijd op het trapje gezet, voor het geval dat hij erg laat zou zijn.


Die pipowagen, wat was ik daar blij mee.
Wat is het een heerlijke plek om te zijn!
Alleen, gek om daar in de pipowagen in bed te liggen.
De gordijnen in de bedstee had ik meestal dicht, maar tegen de tijd dat ik wist dat jongste of manlief uit hun werk kwamen, wachtte ik ze op om ( op flinke afstand) eindelijk even wat menselijk contact te hebben.
Wat heb ik in de dagen manlief gemist!
Terwijl ik hem regelmatig even zag, maar nu weet je pas hoe fijn het is met iemand te leven waar je van houd!
Normaal sta je daar niet zo bij stil, lijkt het maar gewoon, nu waardeer ik het weer heel erg!



Die gordijnen open tegen de tijd dat jongste thuis kwam had nog een vreemd effect.
Opa maakt vaak gebruik van een deeltaxi, toen ik waar half slapend een auto hoorde kwam ik overeind met de gedachte dat jongste thuis was,,,,bleek het een vol busje met mensen te zijn die door de hoogte van het busje zo bij mij binnen konden kijken....je weet niet hoe snel je dan diep onder de dekens moet duiken! 

Laat op de avond kwam manlief thuis en besloot ik toch naar huis te gaan.

Gek hoor.

Maar wat fijn.

En nu?

 

Gezonde dingen eten.

Kleine wandelingetjes maken, zodat ik snel mijn conditie terug mag krijgen.

Hopen dat mijn geur terug komt.

Maar vooral: ongelooflijk dankbaar zijn!

Wat ben ik bang geweest toen Covid pas uitbarstte, je hoorde hoeveel mensen er aan overleden, hoe ziek mensen waren en hoe benauwd.

Nu was ik een paar dagen ziek, gelukkig absoluut niet benauwd, werd prima ( zelfs geweldig) verzorgd lekker dicht bij huis in de pipowagen waar ik alles had wat ik maar kon wensen.

Wat een enorm geluk!


 Het breiwerkje ( waar je vast foutjes in vind, maar ik was blij met het simpele werkje), en twee snoepjes.

Door keelpijn had ik wat snoepjes genomen, maar waarschijnlijk heb ik op een gegeven moment gebeten in plaats van ze op te zuigen, dus zodra ik helemaal beter ben moet ik even naar de tandarts, voor een nieuwe vulling in een kies....

Hier heb ik veel aan gedacht toen ik in de bedstee lag.

Zoals ik al vertelde heeft de bedstee een raam naar buiten.

En als je daar ligt en de wereld gaat door , en jij ligt daar maar...

Ooit ( zei de oude dame) op de basisschool kregen we een soort voorleessysteem.

Er werd een schoolplaat opgehangen en de juf las uit een boekje het bijpassende verhaal.

Het verhaal van het meisje wat ik bed moest liggen en vanaf het bed door het raam de wereld door zag gaan is mij altijd bij gebleven.

Vorig jaar kreeg ik de boekjes van mijn beste vriendin ( dan weet je dat het echt een beste vriendin is als ze door jou verhaal de boekjes vinden kan), en dit is het verhaal waar ik in de bedstee steeds aan dacht.

Ooit hoop ik de bijbehorende schoolplaat nog te vinden....


Inmiddels ben ik een paar dagen thuis.

Rommel en poets ik weer,( de gevreesde puinhoop in huis viel alles mee) ben nog wel heel snel moe en wat draaierig, maar dat komt vast goed.

De pipowagen is ook weer schoon en fris met schoon beddengoed, en ik ben een dankbaar mens!

Lieve groetjes en blijf gezond!

Franca.