proefdraaien op het werk, supersnelle chili en lekker kijken

Weer in een kraamgezinnetje zijn.
Genieten tot in je tenen.
Van het sfeertje, de blijheid van een net verse jonge moeder, zo'n heerlijk frummeltje in een bedje zien liggen....

Drie dagen mee lopen met een collega, kijken hoe zij werkt.
Hoeveel zij aan het huishouden doet, haar tijd indeelt en wat ze kan laten liggen.
Ogen op schoteltjes.
En echt, de gezinnen zijn ook bij haar heel tevreden!

Een leerproces , ook hoe je daarna thuis je energie verdeeld.
De eerste dag ging ik ( blij als ik was) daarna thuis flink aan de slag.
Om vervolgens totaal te crashen...
De tweede dag wist ik beter: draaide mijn stoeltje, zette mijn voeten op een voetenbankje, snuffelde even in een boek ( geen concentratie) om vervolgens mijn breiwerkje te pakken en al breiend alles even op een rijtje te zetten.
Dat ging beter!

Nu ben ik het weekend vrij.
Om gewoon te rusten, na te denken over hoe het met het koken verder moet ( dank aan manlief die het deze dagen grotendeels op zich nam, maar dat kan echt niet altijd).

Dit super snelle receptje heb ik wel even gemaakt.
Helaas niet aan gedacht er een foto van te maken.
Niet voor bonenhaters, maar ik vond het verrassend lekker ( al heb ik er wel wat zout aan toegevoegd) voor zo'n snel gerechtje.
Voor de mannen als extraatje bij de maaltijd, voor mij als hoofdmaaltijd .
Lekker met van alles: een salade, gewoon wat gekookte aardappels, een tortilla wrap, wat  crème fraîche of zure room, alles kan.
Later een foto ( ik heb nog een beetje), nu rustig aan de dag starten.

Wat rommelen met de was, wat ruimen in huis .
Vanmiddag een vriendin op de koffie.
Nog steeds zoveel lieve mensen om me heen.
De collega/vriendin die het een tijdje terug zelf zo moeilijk had, die elke week op haar gemakje belt , appjes en kaartjes van collega's , ik ben een boffer!

Fijn weekend!

groetjes, Franca.

ps heerlijk om te doen als je even tijd hebt:
de serie : Coal house at war kijken op you tube!

Mensen die met hun gezin ( in 2008) gaan leven zoals gezinnen in oorlogstijd leefden in een rijtje mijnwerkers huisjes.
Bewondering , hoe ze het redden.
Mooi om te zien: de saamhorigheid die ontstaat.
Fijn om mee te nemen: het weten hoe ontzettend we boffen om in deze tijd te mogen leven.

Een echte aanrader!
Je kunt per aflevering kijken ( net een mooie lengte voor een koffiepauze in je eentje) of een heuse marathon houden.
Het blijft genieten!

Veel kijkplezier!

groetjes, Franca.

frisse start

Nog een dag en dan moet de hele collectie van dochterlief weer af zijn.
Morgen is de fotoshoot , dus vandaag staat het hele huis nog op zijn kop.

Staat er behalve een naaimachine, constant een strijkplank en strijkijzer op stand-by.

Is het aanrecht niet om te koken, maar om even een bijpassend sieraad te maken.

Intussen probeer ik ook wat uit.
Ik moet uit de modus: het is niet nodig, het kan zo wel.
En in de modus: wat leuk, ik ga er iets mee doen.
Lastig uit te leggen, maar jullie merken het wel in de loop der tijd.

Om de groene kleur van het kastje te benadrukken ( ben nou eens overtuigd van je eigen keuze), kocht ik een paar groene woon accessoires (wat een moeilijk woord) en ging aan het rommelen.

Nog niet tevreden.

Waar ik wel tevreden over ben: de nieuwe rolgordijnen in de huiskamer.

Simpel, rustig, fijn.

En het groen?

Wat zullen we zeggen?

Misschien: ik rommel nog wel even?

Waarschijnlijk zoiets.

Nu ga ik even haast maken.

Na de kapper afgelopen donderdag ( stuk korter en mooi geverfd), vandaag de tandarts ( over een half uurtje). En dan....

Mag ik weer aan het werk!

Wat heb ik het gemist!

Zo'n piepklein babietje, een net nieuwe mama en papa, die ik mag helpen en begeleiden.

Ik ga weer starten en ik heb er zin in!

Fijne week!

groetjes, Franca.

weer aan het koken

Kijk als je het vlees al klaar hebt staan en verder alleen een gekookt aardappeltje hoeft te doen, dan probeer je weer eens iets uit.

Ze smulden gisteren al zo van de gebakken aardappeltjes uit de oven, dan moest dit ook lukken.
En zie...

Prima gelukt.
Het frisse yoghurtsausje wat er bij stond, staat helaas niet op de foto, dat maakte het helemaal af.
Met vlees voor de mannen ( inclusief een maat van oudste) , vleesvervanger voor mij en een flinke pan gekookte aardappels.
Het begint weer te kriebelen.

Dus besloot ik tot meer.
Na een heerlijk ontspannend koffie bezoekje aan beste vriendin, besloot ik het er op te wagen.
Ja ik weet het klinkt idioot voor iemand die altijd zo graag kookt, maar je hebt geen idee hoe lastig gewone dingen kunnen zijn.

Heel even dreigde de paniek tot te slaan.
Toen ik de schaal vol groenten in de oven had staan ( na flink wat snijwerk) , ik ook op het fornuis met de rest van het recept bezig was en me realiseerde dat er ook nog aardappelen geschild moesten worden en de pesto een probleem kon vormen ( wegens geen amandelen in huis, och ik zoek wel wat uit het pakje gemengde nootjes wat we in huis hebben).

Oeps.
Even pas op de plaats.
Zorgen dat het gerecht op het fornuis een sudderplaatje kreeg ( daar kon even niks mis mee gaan), de aardappelen schillen en opzetten, en de groenten in de oven een standje lager.
We gaan weer!

Maar dan besef ik dat de magic bullet bij opa is.
De beste man heeft sinds een week een kunstgebit, geen sinecure als je bijna 86 bent.
Vandaar dat mijn bullet bij hem staat ( kan hij de maaltijden en vooral het vlees even goed fijn maken).
Ophalen dan?
Nou voor hij uitgepraat is, ik de bullet schoon heb ( sorry schoonpa), dat gaat het niet worden.
En dus, de staafmixer ingezet.
Malen, stekker eruit, schoon schrapen, olijfolie erbij, stekker er in, malen, enz enz.
Na een keer of vijf is de pesto goed ( geen vijf keer olie er bij doen hoor).

Kijk toch eens: zelfs het afval is een plaatje!

Het begint wat te worden, sterker , het is bijna klaar.
Inmiddels begin ik lichtelijk te bibberen, toch wat veel zo'n maaltijd maken.
Gelukkig komt jongste en manlief binnen, bijna eten.

In plaats van de witte bonen, nam ik een klein blikje reuze ( ook witte) bonen.
Ik kookte het apart, zodat ik de Ratatouille als maaltijd kon eten, de mannen hadden ook aardappels en vlees en aten het dus als groente.

 En of ze aten!
Zelfs jongste ( onze nauwelijks groente eter) at zijn vingers er bij op.
Echt, we eten best vaker Ratatouille, of het nu komt door de combinatie van het azijn en de honing, of de flespompoen, geen idee, maar lekker!
Jammer dat ik geen nette, complete foto maakte.
Ik ga het vanavond proberen.

Jongste vond het zo lekker, dat ik hem moest vragen nog wat over te laten.
Vanavond heb ik dus eten voor mij, de mannen krijgen hutspot.
Er is dus nog een portie ( til net de deksel nog even op), nu maar hopen dat niemand me voor is! Het ruikt zo lekker!

Het komt goed!
Helemaal goed, ik kook weer!

Veel kookplezier voor jullie!

groetjes, Franca.

boeken en breien

Boekje en breien.
Het eerste patroon uit mijn nieuwe breiboek.
Nog even een sjaal.

Omdat ik dit niet kon laten liggen ( helft van de afgeprijsde prijs).

Met een heel ander soort boek, als de thriller die ik las.
Deze heb ik overigens ook met veel plezier gelezen.

Kringloopwinkel vondst.
Een zelf gebreide trui. 
Hangt mooi klaar voor Pasen.

De tweede draag ik gewoon nu al.

Eten van gisteravond als Lunch.
Dat is geen restverwerking, dat is genieten!
Helaas door mijn knie gegaan ( stom, te veel willen en te snel).
Dus nu een paar dagen op de bank gebivakkeerd.

Kan het?
De kleuren lijken anders op het ( gehaakte) voorbeeld.
In het echt steekt het wel erg af.
Er zijn vijf kleuren.
Wordt het zo niet te lang?
Twijfel zou mijn ( middle) naam kunnen zijn.

 De smaak te pakken.
Nieuw boek uit dezelfde serie.
Maar nu naar buiten.
Het zonnetje schijnt.
Iets vers ophalen voor het eten straks.
Schop onder m'n ..... en gaan!

Fijne week!
groetjes, Franca.

breien, lezen en een beetje koken

Het vest is klaar, "alleen" nog in elkaar zetten.
Nog even moed verzamelen.

Het bovenste doekje is fout.
Nou ja fout, ik laat het wel zo.
Het onderste laat zien hoe het bedoelt was.

Niet alleen onder een ribbelrandje.

Maar dat ook langs de zijkant door laten lopen.
Zoals ik al zei: ik laat het grijze doekje zo.
Het is me goed genoeg voor een vaatdoekje!

Eten voor laatkomers.

Vega pie, met een kleine aanpassing ( een currypasta i.p.v. de worcestersaus in de vulling).
Even opwarmen en ze smulde ervan ( nou was het inmiddels ook best laat).

  Recept van Sofie ( uit de flair), met wat extra spinazie ( om zo'n beetje nou terug in de diepvries te doen...). Pasta met tomaat en spinazie.
Al geeft de extra spinazie er wel een eigenaardig kleurtje aan.
Snel en makkelijk. Ik mag ze wel die recepten van Sofie.

http://www.flairathome.nl/?s=pasta+met+tomaat+en+spinazie

Breien en lezen.
Een boek wat ik zelf niet snel zou kiezen.
Ik kreeg het te leen en vond het onverwacht goed.
Een thriller  met veel plezier gelezen, erg spannend.
En het vaatdoekje is bijna af.

Heel vaag wat sneeuw.
En toch ...we ( nou ja manlief) planten een heg bij de pipowagen.

Simpel op zondag.

Weer een pasta met tomaat en spinazie.
En toch weer heel anders.

En verder: niks spectaculairs.
Rustig aan, met gelukkig steeds iets meer energie.
Niet in een rechte lijn, maar geweldige dagen en daarna weer een pet dag.
Maar het komt goed!
Ik maak soms ook weer iets anders dan groente, vlees (met vleesvervanger) en aardappels.
Nog niks moeilijks, maar ik krijg er tenminste weer zin in.

Ik brei.
Het vaatdoekje met kleine  steek ( naalden nummer drie) schiet niet erg op.
Of ik het goede doekje ook helemaal af ga werken weet ik nog niet.
Dat garen is flink dikker, dan gaat het meer een keukendoek worden.

We zien wel.
Vooral de moed vinden om mijn rode vest af te werken.
Dan kan ik het gaan dragen.
Wat het weer betreft : precies op tijd!

Volgende keer mijn nieuwe brei boek.
Vol met super eenvoudige truien en vesten.

En nu: kopje thee en breien ( en eens kijken welk boek ik er bij ga pakken).
Fijne week en veel brei, lees en kook plezier!

groetjes, Franca.

Hoe goed breien kan doen

Post.

 Met een mooie kaart.

En hele lieve prachtige cadeautjes.
Dank je wel Jezebelle!

Rond kerst zat het me ( zoals jullie weten) even niet zo lekker.
Manlief nam wat taken over, en schreef ( hoe lief), en stuurde, de kerstkaarten voor mij.
Helaas heb ik ( weer iets om aan te werken) mijn adreslijst niet op orde.
Gevolg was/is dat alleen familie en directe vrienden een kaart kregen.

Dus ook de mensen die ik via het bloggen ken, kregen geen post.
Hoe lief is het dan dat er toch wat kerstkaartjes kwamen ( dank jullie wel) en dat Jezebelle dit prachtige pakje stuurde.
Zoiets doet goed!

Er zijn drie R's, van vroeger uit bekend.
Rust, Regelmaat, Reinheid.

Ik werk deze dagen aan mijn eigen drie R's.

Hoewel....de eerste R is ook gewoon Rust.
Rust in de vorm van even niet werken.
Van wel elke dag ( buiten) bewegen.
Van leren hoeveel ik op een dag kan doen zonder de volgende dag migraine te hebben,
Het hoofd niet laten doordraven ( hoera voor nuchtere vriendinnen waar je even op de koffie kunt gaan).
Breien is goed!
Door een professional in hoofdzaken , aan mij medegedeeld.
Hoe mooi is dat!

Mijn tweede R staat voor Ruimen.
Die tijdschriften ga ik niet meer allemaal gebruiken.
En recepten heb ik meer dan genoeg in kookboeken ( en anders is er internet).
De bloesjes die misschien straks weer passen, wil ik die dan nog wel aan?
De boeken die ik gelezen heb, mogen verder, dan heeft erweer iemand plezier van.
Mocht ik ze echt nog eens willen lezen, kan dat vast op een of andere manier.
Natuurlijk hou ik mijn favorieten, maar anderen mogen ( moeten) weg.
Ruimen in mijn hoofd.
Even niet inzitten over alle mensen waar ik normaal voor zorg.
Ruimen moet trouwens rustig, weer het eerste R-etje.

De derde R is van Rebelleren.
Dat is een moeilijke!
Aangeven wat je wil.
En aangeven wat je niet wil!
Niet je aanpassen aan wat anderen willen en doen.
Ook niet omdat je dat je leven lang al gewend bent.

Dus zeg ik er wat van de vriendje van dochterlief de gehaktballen uit de pan kaapte ( zodat manlief nog snel wat vlees bij moest gaan halen in het dorp).
Vraag ik inmiddels aan iedereen om vooraf door te geven of ze thuis slapen in het weekend en wie er mee eet ( niet dat ik app waar ze blijven en dat we dan met zijn tweetjes blijken te eten , en veel te veel gekookt hebben).
Of erger: tien minuten voor het eten Appen dat er drie extra mensen mee eten!
Moet ik (zelf) regels maken om duidelijkheid te krijgen over opruimen, helpen met afwassen en zo duidelijkheid scheppen ( en ik maar denken dat dat met volwassen kinderen niet meer nodig was).
En dat zijn dan nog maar de kinderen, moet ik ook nog leren over de gezinnen op het werk en een andere persoon.

Ik moet volledig uit mijn comfortzone .
Nooit geweten dat je daar zo moe van kan worden.
Gelukkig kan ik breien!

Heb ik ( door het opruimen) nu een fijne kar met mijn gaande werk, direct bij de hand.

Bijna, echt nog maar een heel klein stukje, en dan is mijn rode vest klaar.
Met dank aan Inge, die me de aanzet gaf!

Het rode vest, wat ik echt ga dragen!
Wat voor mij de aanzet is tot nieuwe dingen.
Weer dingen voor mezelf breien, i.p.v. alleen babytruitjes.
In hele simpele modellen, maar dat maakt het niet minder.
Het rode vest gaf me durf.

Hoeveel dat moet nu blijken.
Ik heb genoeg garen.
Ik kan zelfs kiezen tussen blauw en groen.

Om de omslagdoek van Monique te maken.
Het patroon is uitgeprint, de naalden ( nou ja een rondbreinaald) liggen klaar.
Nu die durf nog.
Misschien moet ik het maar gewoon doen als met de vatendoekjes destijds: gewoon beginnen!
Destijds wist ik dat er hulp vlak bij was.
Gisteren bood mijn ( ja ik bof) man mij zelfs  aan om een uur te rijden, voor een uurtje breiwerk opstarten ( nee Monique, ben maar niet bang).
Ik ga durven!
Mocht het niet lukken dan gil ik hier wel om hulp.

Tot slot.
Het leek zo mooi, de vatendoek in het tijdschrift .
Is het de kleur, of doe ik iets niet goed?
De maat is ook wat vreemd, net tussen vaatdoek en gastendoekje in.
Ik weet het nog niet.
Nou ja, geen man overboord.
Gewoon doen en we zien wel!

Gewoon doen.
Ik ga lekker even koffie drinken met mijn man ( geduldige held van me).
Fijn weekend!

groetjes, Franca.