het lijkt vaak zo gewoon , het is zo bijzonder

Uitgeleende boeken terug met een recept.

Spelen met de nieuwe camera.

Nog eentje.

De rozen bij de veranda: nog even genieten , nu het nog kan.

Nu 15 procent korting. Nog een enorme luxe, maar lekker!

Fiets route uitzoeken, voor een fietstochtje met een vriendin.

Een foto maken van je nieuwe breiwerkje (terwijl je je kook schort nog aan hebt) en ineens je moeders handen herkennen.

Een nieuw vaatdoek patroontje.
Lekker simpel.

 Zoveel onderhanden, dan krijg je zo'n tafel.
Inclusief de gebreide tas (  hengels breien is een rot werkje) die nodig afgemaakt moet worden. De baby sokjes die mee mogen in de felicitatiekaart ( hoera zwanger).
Het boek wat ik ( ook nog tussendoor) lees, en een nieuw tijdschrift.
En dat is alleen de grote tafel.

Dit is de salon tafel.
Met het baby truitje wat klaar is ( nu nog in elkaar zetten), het nieuwe breiwerk, en het boek wat altijd een van mijn favorieten zal blijven ( ooit beschreven in de Genoeg waarom).

En weet je wat?
Het kan me lekker niks schelen.
Dit is mijn ( ons) huis, waar wij leven zoals wij dat fijn vinden.
Geen  design, niet minimalistisch, gewoon ons thuis.
Waar wij en de mensen om ons heen zich thuis mogen voelen.

Zoveel gebeurd in mijn vrije dagen.
Een etentje, een dame die kwam logeren, een vriendin op de koffie in de tuin en een in de avond in de veranda ( met borreltje), een stel wat  's avonds kwam borrelen ( en afscheid nemen wegens verhuizing naar Oostenrijk), een lange wandeling, een flinke fietstocht, werken en poetsen in huis, rommelen in de tuin, prachtige berichten van een prille zwangerschap en een mooie geboorte. Een prachtige bruid gezien. Nieuwe recepten gemaakt, oude recepten gekregen en een nieuw breiwerkje op de pennen, iemand die onverwacht mee at, en een maat van oudste die juist op die ( voor haar droevige ) dag , de juiste toon wist te vinden zodat ze even het verdriet op de achtergrond kon zetten, heel ouderwets een stekje van een citroen geranium weg geven.

Jongens wat een rijkdom!
Zo veel om dankbaar voor te zijn.

Waarom ik dit nu extra besef?
..........
En daar stond net nog een droevig stukje, wat ik bewust wis.
Te veel ellende om hier te plaatsen.
Dit weten is genoeg:

Geniet lieve mensen, zoveel en zolang als je kunt!
Van alle schijnbaar gewone, kleine dingen en alle lieve mensen om je heen.

lieve groetjes, Franca.

in de bonen en dwars door de tuin

Het blijft een mooi plaatje.
De koeien in de wei, onder de boom.
Je zou zo'n uitzicht hebben vanaf de moestuin.

Hier kwam ik voor: de bonen.

Gemak dient de mens: ik heb er een krukje bij gepakt.

De buit van vandaag, twee gezinnen extra blij kunnen maken.

De boter boontjes zijn vandaag voor dochterlief ( en de te dikke exemplaren gingen in de "dwars door de tuin soep"van Annemiek).
Recept op haar blog te vinden.
Onze mannen ( en de aangeschoven vriendin), smulde er van. Jongste maakte met plezier de pan leeg.

Als je dan toch je camera bij hebt in de tuin....appeltjes.

Aan de appelboom bij de pipowagen.

Hergebruik: de oude slaapkamer ramen voor de minikas.

Dat gaat leuk en snel, dacht opa, en hij kocht zeven ( we hadden er al vier) courgette planten bij... Dus zo'n 56 extra courgettes te verwachten... Jongste wist spontaan wat mensen te noemen die er vast blij mee zijn ( als hij ze maar niet allemaal hoeft te eten).

 Stuk moestuin.

De druiven tegen de achtermuur van het huis.
Het beloofd een rijke oogst te worden.

 Dochterlief zorgde voor een gezellige tafel voor de koffievisite.
Ik heb beloofd een pleister klaar te leggen...kan ik over mijn kwebbel mond plakken, zodat vriendin de kans heeft om rustig alles over haar dochters bruiloft te vertellen...
Die bleek grandioos geweest te zijn. Alles zoals ze hadden gedroomd, wat wil je nog meer?

De bloemen van het etentje vallen inmiddels uit.
En zelfs dat geeft nog een best mooi plaatje.

Nog wat kleur uit de voortuin.

Dan snel weer aan de slag.
Cadeautjes inpakken, kaartjes versturen ( zoals gewoonlijk te laat), en de was moet helemaal bij. Tijd of geen tijd, die collega /vriendin verdiend een bezoekje.
Wat vliegen vrije dagen toch om!
In deze tijd vind ik het gewoon moeilijk om huis en tuin achter te laten, ik kan er zo van genieten.

Gelukkig weet ik dat als ik een keer in een gezinnetje ben, ik dat het aller leukste vind, en de tuin even ver op de achtergrond komt.
Alles heeft zijn tijd!

Geniet van deze mooie zomerdagen!
groetjes, Franca.

het kwam goed

Of het kon?
Een nachtje komen logeren, even weg uit het gewone leven, rust en niks hoeven.

Natuurlijk. En dan zorg ik voor een stapel heerlijk leesvoer.

Bij aankomst dronk ze een kopje thee mee. En na ons gesprekje besloot ik dat ze ander leesvoer nodig had, niet de inspiratie, maar meer de rust.
Deze boeken dus.
Meer had ze niet nodig.

Dit ministapeltje was al het werk dat ze na liet.
Niet alleen beddengoed maar ook de handdoeken had ze zelf meegebracht.
Dat is nog eens een ideale gast!

O ja, ze liet nog iets achter....en cadeau om van te smullen. En dat zullen we zeker doen!

Dat deden we overigens ook tijdens ons etentje.
Eindelijk kwam de eetclub weer eens bij elkaar.
Smulden we van dit gerecht, met boterboontje uit de tuin.
Met aardappeltjes ( ook uit eigen tuin) met rozemarijn uit de oven, met een salade waar alleen de tomaten en paprika niet uit eigen tuin kwam.
Niet moeilijk of ingewikkeld, maar wel heel gezellig en heel erg lekker.

Een ding....ik vergat helemaal om foto's te maken. Zo stom.
Dan kan ik niet het prachtige voorgerechtje ( een heerlijke salade), het kleurrijke soepje ( zoete aardappel, gele paprika soep), ons mooi gelukte hoofd gerecht en wat pas echt zonde is: het plaatje van een nagerecht ( een restaurant waardig) laten zien.
Het nagerecht: een minipuntje chocolade truffeltaart, met een glazen bakje met rode, blauwe en zwarte bessen, twee mooie toefjes slagroom, met chocoladesnippers bestrooit en als klap op de vuurpijl een stukje aardbeien bavarois.

 De lieve cadeautjes die ze meebrachten kan ik wel laten zien.
En vertellen hoe trots ik was op de complimenten over de kinderen ( die bij thuiskomst een voor een even hallo kwamen zeggen in de veranda, waar wij zaten te eten).

Dit is echt veel te gek. Ik weet best dat het voor hen niet te veel is, maar ik wil toch even duidelijk vertellen dat het hier niet om gaat!
Het gaat om de lol van samen een maaltijd op tafel zetten ( ieder stel doet een gang), en gezellig samen eten.
Een bloemetje uit eigen tuin, of een zelfgemaakt pot met een mengsel voor koekjes ( zoals ik eerder gaf), vind ik leuk, maar dit is echt idioot. Hoe lief bedoeld ook.

Het super simpele truitje waar ik in de vakantie aan begon.

Was zover klaar.
Maar dat zakje...dat is ik wil wel maar ik kan niet.

Dit is al iets beter. Of toch nog een klein stukje groter?
Voorzichtig dan. Het is gebreid van drie bolletjes ( voor 1 euro per stuk) afgeprijsde wol, dus ik kan het niet bij kopen. Er moet dus net genoeg over blijven om het in elkaar te kunnen zetten.

Tot slot...
Uit het boek wat de logee zo waardeerde: op je gemak thuis.

Ik hoop dat het te lezen is.
Gisteren dreven we uit na het etentje.
Liepen we heerlijk samen om de mooie waterplas hier vlak bij.
Deden netjes een balansdag ( vijf kilo kwijt inmiddels), en genoten opnieuw van een lekkere salade uit eigen tuin.

Vandaag ben ik op mijn gemak thuis!
Mijn beste vriendin wil natuurlijk haar verhaal kwijt over de bruiloft van haar dochter, een andere vriendin/collega belde of ik snel op de koffie kwam.
Morgen kijken we verder, vandaag ben ik thuis, breng het huis op orde, doe ik een lading was ( of tig), en zoek mijn huis en thuis terug.
Kunnen jullie daar ook zo'n behoefte aan hebben na een druk (en heel fijn) weekend?

Ik ga een poging doen om om mijn huishouding op orde te maken ( met de schrijfster gesproken): "Huishouden voorziet in alles, van eten, onderdak, kleding, warmte en andere lichamelijke behoefte tot en met boeken en tijdschriften, muziek, spel mogelijkheden tot vermaak voor zichzelf en anderen, een plek om te werken en nog veel en veel meer...huishouden is liefdewerk".
Kijk, dan word poetsen ( met zelfgemaakt wasmiddel en zelfgebreide poetsdoekjes en een lekker muziekje) toch gewoon een heerlijkheid!

Poets ( of doe iets anders aan je huishouden) met zin!
groetjes, Franca.

uitdagingen

Drie keer raden waar een van mij kraamgezinnetjes vandaan kwam...

De kraamheer en de moeder van de kraamvrouw ( die na een dag of vijf  uit Polen op bezoek kwam), spreken Pools en Russisch.
Tja dan word de communicatie moeilijk.
Gelukkig sprak de kraamvrouw wel Engels.
Dan komen we samen een heel eind. Tot je bepaalde informatie moet gaan geven ( zoals over spruw), eerst google je nog wat, en dan vind je dit:
http://www.pregnancybirthbaby.org.au/oral-thrush-in-babies
Maakt een printje en dan kun je er samen door heen lezen en uitleggen.
De uitleg van de waterleidingsmaatschappij kon via google vertaald worden en gaf duidelijkheid waarom we koud water uit de kraam moeten pakken en dat alsnog verwarmen.

Met wat goede wil van beide kanten , kom je een heel eind.
Het andere gezinnetje is er een wat stiekem een plaatsje in mijn hart gepikt heeft.
Zoveel gaande, maar wat een liefde voor hun kindjes. Daar kan menig ander gezin nog wat van leren. Speciaal voor dat gezinnetje werkte ik ( op verzoek) een dagje extra.

Met liefde. En nu? Nu moet ik in een dag doen wat ik anders in twee dagen had kunnen doen. Voorbereiden voor het etentje met de eetclub.

Klein probleempje...de koelkast is stuk. Nauwelijks een half tot driekwart jaar oud. Netjes geregeld kwam er een monteur. Die drie dagen later terug zou komen met nieuwe onderdelen...
Bleek er een collega te komen, die die reparatie niet zag zitten en ons een nieuwe beloofde.
Heel netjes, alleen dat gaat opnieuw een week duren.

We hebben ons afgelopen week best gered. En komen deze dagen ook wel door zonder. Maar wat ben ik blij dat we normaal gesproken zomaar zo'n zalige luxe als een koelkast in huis hebben!

En dat weer...
Hoe jammer.
Zo'n 28 jaar geleden stond ik samen met een grote stoere papa aan een couveuse.
De aanmoediging van de zuster om zijn kleine meisje aan te raken, vond hij maar wat eng.
Met zijn grote bouwvakkers-handen.
Pas twee dagen later was haar moeder ( mijn beste vriendin) in staat haar aan te raken ( en te zien).
Vandaag mag dat minimeisje van toen ( krap duizend gram, tien weken te vroeg geboren), de bruid zijn.
Ik had haar zo graag een stralende dag gegund.
Qua geluk komt dat wel goed, qua weer wat minder.

Aan de slag Franca!
Het huis aan kant en snel douchen en aankleden.
Zodat je het kleine meisje van toen als stralende bruid kunt gaan zien.
Het etentje met de eetclub komt ook voor elkaar, desnoods bel ik een van de dames voor hulp ( of een tijdelijke koelkast), uitdagingen horen erbij.
Het komt goed!
groetjes, Franca.

van breien baby's en nog wat gekakel

Een foto waar ik bezig ben om de papa wat uit te leggen. Zo lief van het gezinnetje, dit kreeg ik zomaar ( inclusief lijstje) bij het afscheid.

Nog een keer lief: niet alleen de koffie stond klaar, ook de kaarsjes en de open haard waren aan, toen collega"s en ik terug kwamen van de wandeling. Helaas besloten we toch maar buiten te gaan zitten, door het lopen hadden we het inmiddels te warm gekregen.
Gelukkig hebben manlief en ik de avond uiteindelijk toch nog fijn bij de open haard afgesloten.

Simpel. Dat was de bedoeling. Om mee te nemen op vakantie. Stom dat ik er daarna weer helemaal niks meer aan gedaan heb. Dat moet nu toch echt gaan gebeuren.
Hoorde ik eerst van een medeblogster die zwanger is ( en overigens veel mooier kan breien dan ik dat kan), vandaag hoorde ik van nog twee lieve dames heel dichtbij die ook zwanger zijn. Tijd om eens door te pakken met dat breien!

Zoals beloofd nog wat tuin foto's.
Tenminste foto's van het bloemenweitje.

Deze dame wil ook wel even model staan.

Ik kan er maar geen genoeg van krijgen, van die kleurenpracht.

En nu maar hopen dat jullie het ook nog kunnen waarderen.

We hebben al heel wat mensen blij kunnen maken met een boeketje.

Het voordeel van zo'n wildernis: de vogeltjes kunnen de besjes niet vinden.

Dat geeft ons nog een kans.

Blauwe en rode bessen. Heerlijk!

Heb ik toch zomaar een nieuw pak gekocht! Speciaal voor de diploma-uitreiking.

Hoe het met het koken ( en eten) gaat?

Samen met de aardappeltjes uit eigen tuin in de oven.

Geeft dat een prima menuutje .

Hoewel...eerlijk is eerlijk, soms is het ook minder gezond.
Zoals na de diploma-uitreiking. Ik had nog eten klaar staan, en had daar met het eitje best genoeg aan gehad, maar ja....als de rest dan aan de frietjes gaat, doe ik stiekem toch ook een beetje mee.

En toch...door twee dagen in de week minder te eten ( geen 500 k.cal dat is me toch wat te weinig). heb ik de andere dagen vanzelf de neiging om wat kleinere porties te eten, en om minder te snacken. In combinatie met de beweging die ik de laatste tijd neem, zijn er mooi al wat kilo's van af! Het gaat niet heel snel, maar het gaat goed. 

Al merk ik nu ik weer aan het werk ben ( een gezinnetje waar helemaal geen Nederlands gesproken word , en vertalen soms flink energie kost,en een heel leuk en bijzonder gezin qua leeftijden en heel gezellig),dat ik het veel moeilijker vind om niet iets te gaan "zoeken"als ik moe thuis kom. Moe, veel drukte nog in het hoofd, dan is de verleiding wel heel groot.
Toch neem ik dan een minibakje met kwark en wat muesli, dan redt ik het ook prima tot etenstijd. Nieuwe gewoontes maken, valt soms niet mee, maar het werkt echt!
Prachtig trouwens om te zien hoe lief de grote zus ( in dit geval echt grote zus van 18 jaar), haar babyzusje een badje geeft! Zo mooi om weer zoiets bijzonders mee te mogen maken als dit gezinnetje.
Wat een mooi vak heb ik toch.

Fijne week allemaal!
groetjes, Franca.