Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

dinsdag 29 december 2020

een heel lang stuk over mini dingen


 Het begon op 2e kerstdag, toen het kerstvrouwtje onverwacht langskwam.

In de vorm van mijn beste vriendin, die stiekem een cadeautas bij de achterdeur zette, met daarin wat tijdschriften ( geen nieuwe hoor, maar wel leuke),een mooie dvd, een leuk boek en kaart, en een doos met kerstballen in mini, die ze zelf gemaakt had.
Zo leuk, dat ik ook wat wilde doen.
De tijdschriften vond ik na wat zoeken wel ( oude woontijdschriften, allemaal van kerst), een boek in kerstsfeer lukte ook, net als de kerst dvd,( die zelfs nog in de plastic verpakking zat), en een geurkaarsje.
Maar dan...
Hoe vond ik iets wat snel te maken was, in kerstsfeer voor het poppenhuis?
Manlief verkleinde de tijdschriften die ik in het groot gaf, en onze mooiste kerstkaarten, plus nog een paar leuke kerstboekjes.
Een kerst sok is met wat vilt ook zo gemaakt.
Ik hergebruikte zowel het plastic doosje als de cadeautas, en kon een echt leuk geheel afgeven bij mijn vriendin.
Gekke oude taarten die we zijn!
Maar ach, kan het schelen, wij genieten ervan.


De dag erna vroeg ik manlief of hij speciale plannen had...
Of hij anders mij een dagje wilde helpen.
Want dat poppenhuis stond nu lang genoeg half af te wachten.


Dat vond hij prima ( jullie weten toch dat ik de allerliefste heb hè ) .
En één keer bezig kan ik niet meer stoppen.
Dus door verven tijdens de koffie.
En het dekentje wat ik wil gewoon direct breien.

In de keuken, wel zo gezellig, terwijl manlief onverstoorbaar verder behangt.

Even passen...nog een stukje verder.
Maakte tussendoor ook nog een matrasje ( waar  een paar niet meer zo nette , maar wel uitgewassen schuursponsjes voor gebruikt zijn), een lakentje met leuke rand en een hoofdkussen.
Het begint iets te lijken.


Klaar is de bedstee.
En daarmee de tienerkamer , ( al ben ik er nog niet helemaal over uit of de strijkplank hier op zijn plaats is hihi).
Misschien voor een sjieke jurk....die direct gestreken moet worden.
Je ziet, ik ga vanzelf fantaseren.

De huiskamer is wat veranderd, anders paste het kleed niet.
Het schilderijtje moet nog opgehangen worden, maar dat komt nog.
Leuk, omdat het op Kareltje lijkt.


De babykamer is ook zo goed als klaar.
Al wil ik zo graag een babybadje ( als vak idioot).
Wat heen en weer appen naar beste vriendin ( die inmiddels expert is, met vier prachtige poppenhuizen, en de vijfde in de maak), gaf het volgende idee: maak een badje van een lege shampoo fles...

 Op maat snijden...nog wat plakken en rommelen,( en warm maken), een zeepje van gum snijden, nog een stukje spons snijden, een zeepbakje maken van een doordrukstripje van een paracetamolletje....en een emmer van een dopje ( met een ijzerdraadje en het water is vulling spul met wat blauwe verf.


Kijk toch, het lijkt wel een babybadje!
Wat heerlijk om zo te prutsen!


De babykamer.
Inmiddels is het doordrukdingetje ( de verf) droog, en staat er ook bij.
Het rekje, met de blokjes, moet ook hier nog opgehangen worden, komt goed!

De zolder, met het wasrekje wat ik met mijn verjaardag van beste vriendin kreeg ( wat ze ook helemaal zelf maakte).

Als laatste de helemaal over de top roze slaapkamer, met een echt Engels sfeertje en bloemetjesbehang.
In het poppenhuis kan alles!
Je helemaal uitleven en dingen doen die je in je eigen huis niet in je hoofd zou halen.
Dromen, genieten, rommelen.
Ach , misschien is er niet eens zoveel verschil...

groetjes, Franca.
















zaterdag 26 december 2020

van de aanloop naar Kerst en zo.....


 Nog steeds loop ik wat achter.

Tegen de tijd dat manlief mij gewezen had hoe ik nu een blogje schrijven kan ( zonder zijn hulp bij het opstarten),was het te laat in de avond om nog een blogje te schrijven.

Dus te laat voor goede kerstwensen.

Maar altijd op tijd om te hopen dat jullie allemaal fijne dagen hadden, ieder op zijn eigen manier!


Ooit kocht ik ( in een totaal andere tijd van het jaar) een boekje om van alles te maken met pepernoten ( of eigenlijk kruidnoten).

Nu ik ( en ja dat is weken geleden ik kom wel weer bij het nu) zoveel pepernoten over had, nam ik een kijkje in het boekje.

Helaas had ik voor veel dingen die er heel erg lekker uit zagen , zoals een super lekker toetje , allerlei bijzondere ingrediënten nodig, die ik niet zomaar in huis had.


De ingrediënten voor de hobbelcake had ik wel.

Wat vreemd , met kwark i.p.v. boter waarschuwde ik iedereen die een plakje lustte.

Geen probleem, de cake was snel weg.

Het laatste handje pepernoten was geen probleem, die kwam zo wel op.


Als begin van mijn werkweek had ik wacht., die ik al breiend en lezend door kwam.

Het is (en blijft ) niet mijn hobby dat wachten.

Om vijf uur in de avond kon ik starten in een leuk, jong gezinnetje.


Met zoveel tijd ( zeven uur in de wacht gezeten),stond er in ieder geval wat eten klaar voor de mannen.
Hoewel oudste op zichzelf woont in een stuk van ons huis ( met tussendeur die we nooit gebruiken), is hij nu de eerste lock-down bij ons mee gaan eten.
Dat omdat hij toen heel lang thuis was, wegens werk in de horeca.
Nu de tweede lock-down kwam heeft hij een nieuwe baan gezocht ( en gevonden), in goed overleg met zijn oude baas ( en goede vriend), die zelf al enorm worstelt om het hoofd boven water te houden.
Dus eten we al maanden weer met zijn vieren.


Druk aan het werk dacht ik even niet aan Kerst, hoewel ik wist dat ik de dag ervoor vrij zou zijn.
Al werkend ga ik zo op in hoe het in een gezinnetje gaat, dat er weinig anders meer voor mij bestaat.
Achteraf is er natuurlijk niks meer Kerst dan de start van een jong gezinnetje.

Een kindje wat drie weken te vroeg kwam, en heel klein was, wat best wat af viel en heel veel voedingen nodig had om weer wat te gaan groeien.
Met de liefste , zorgzaamste ouders die een kraamverzorgster zich maar wensen kan!
Die luisterende naar mijn tips en goede raad ,( en geloof me dat is echt niet heel gewoon meer helaas).
Waarvan de jonge papa een aantal nachten op de bank sliep, omdat hij wist dat de baby daar op temperatuur bleef, en hij de stap naar hun slaapkamer nog niet aan durfde ,maar het kleine humpie ook niet alleen wilde laten.

Waar de jonge mama, meer voedingen gaf als je je voor kunt stellen ( veel kleine voedingen werkte het beste).
Uiteindelijk ging ik weg bij heel tevreden mensen, met een baby'tje wat het goed deed ( al vond ik het niet zo leuk dat hij net die dag niet goed gegroeid was, en we over gingen op lang voeden). 

Gelukkig kon ik het loslaten, omdat een collega het nog twee dagen van me overnam, dag zeven en acht, en kon ik van mijn vrije kerstdagen gaan genieten. En sloot zij het gezinnetje prima af.


Kon ik gaan afwassen.
Het laatste beetje van het servies ( steeds met beetjes gekocht via marktplaats), kwam namelijk nog binnen toen ik aan het werk was.
Ik wilde zo graag ( na meer dan dertig jaar) een keer iets anders dan het Marjolein Bastin servies , wat ik natuurlijk nog wel heb en zeker ga gebruiken, maar soms wil een mens eens iets anders.
Ik zocht op Engels rood servies, kocht al twee keer een kleine hoeveelheid dicht in de buurt ( met mondkapje op, netjes opgehaald).
Deze keer was het verder weg, en was ophalen geen optie, omdat het meer als een uur rijden was.
Ik heb het maar gewaagd om het op te laten sturen.

En hoewel ik het bijna niet aan durfde om de doos te openen, kwam echt alles er heelhuids uit!
Het is nog geen compleet servies , en dat hoeft ook niet.
We sparen wel verder, maar sjieke schalen of zo dat is niet echt nodig.

Wel hebben we intussen genoeg borden om veel mensen mee te laten eten, en dat vond ik belangrijk!
Nu kan het even niet, maar ik hoop van harte dat er weer tijden komen dat we een hele grote volle tafel met mensen en lekkere gerechten hebben, we hebben nu borden genoeg!
Het MB servies heeft maar 6 stuks, dus zette we steeds ergens een wit bordje ( of de onderschaal van de fruittest) er bij.
Nu hebben we alles in rood wit, en juist het feit dat er verschillende plaatjes zijn, vind ik heel leuk!

Twee mensen er eten met kerst, mijn dochter en schoonzoon ( waarvan ik mijn dochter steeds ben blijven zien, ook nadat ze verhuisd is).
Opa kwam in de ochtend op de koffie en daar was de afstand belangrijk.
Hij kreeg 's avonds wel het zelfde eten ( wat manlief steeds even bracht), maar ik durfde het niet aan om hem mee aan tafel te laten zitten.
Tenslotte werken wij allemaal, en hoe voorzichtig ook, we komen allemaal met veel mensen in contact.
Het is echt de allereerste keer, dat het goed was dat we een kleine familie hebben.
Geen van beide broers of zussen, geen nichtjes of neefjes voor de kinderen, is normaal een groot gemis.
Nu we hoefde niemand teleur te stellen.

Dat opa de tweede kerstdag gewoon naar mensen toe ging en daar ( geen afstand ) het kerstdiner had, daar kan ik niks aan doen.
Net als dat hij ( met de taxibus) nog steeds drie a vier keer per week ergens op de koffie gaat.
Tot nu toe gaat het goed.
Veel mensen zeggen ook: laat hem maar, hij is toch al oud en anders is het zo eenzaam.
Of ik het daar mee eens ben?
Niet helemaal, tenslotte zorgt mijn man en de dames van de thuiszorg voor hem en doen zij er alles aan om niet besmet te raken.
Och we doen allemaal maar ons best, om zo goed mogelijk deze tijd door te komen.

Lieve mensen, ik wens jullie allemaal nog fijne dagen.
Rustig aan, geniet van het kleine en laten we hopen op tijden waarin we elkaar niet alleen weer gewoon kunnen zien, maar ook een dikke knuffel kunnen geven!

lieve groetjes, Franca.

woensdag 16 december 2020

huis , tuin en keuken dingetjes


 Nog nooit liet ik zo lang niet van me horen op het blog.

Er was gewoon niet het gevoel dat ik iets van betekenis te vertellen had.

Dat is ( in verhouding wat er in het land en de wereld gebeurd) nog steeds zo.

Aan de andere kant is het gewone, thuis, het huiselijke misschien wel nooit zo belangrijk geweest.

Dus toch maar weer een simpel huis, tuin en keuken blogje .


En koken deed ik!
Want als er zoveel niet kan of mag ( en daar hou ik me als braafste meisje van de klas echt aan), dan is koken voor mij een grote troost.
Gelukkig heb ik hier in huis al drie grote dankbare eters.
Dus de bovenste foto is van huisgemaakte kapsalon ( een schaal met en een zonder vlees).
de tweede is een grote pan chili, met allerlei lekkers er bij.


Vorige week mocht ik ook een paar dagen koken voor mijn nichtje, die samen met haar man corona kreeg.
Haar man belande op de IC , maar gelukkig liep het goed af en is hij inmiddels weer thuis.
Mooi om te zien hoe mensen dan de zorg oppikken en eten of medicatie op de stoep zetten.
Contact hadden we via app of een belletje, want het blijft een gemeen virus wat je echt niet op wil lopen.
Het hartige taart is met spinazie en brie.


Vrijdag maakte ik van wat er nog in huis was een feestelijk borrelplank.
Direct afgekeken van eigen huis en tuin.
De borrelplank op zich tenminste, wat er op kwam was geheel eigen bedenksel.
Zo was er nog een gevuld tomatensoepje van de dag ervoor over ( maar niet zo veel), en nog een halve hartige taart, de rest kwam uit koelkast en voorraad ( met het stokbrood en wat kaas die niet gebruikt waren op manlief zijn verjaardag), een leuk begin van het weekend!


Inmiddels is ook sinterklaas langs geweest, wat we op afstand vierde, gek maar leuk voor een keertje ( geef mij toch maar het echte feest).
De pakjes en het gevoel van er is zo over nagedacht, waren er niet minder om.


De stal had ik toen zelfs al staan ( al waren de lichtjes toe even niet aan), omdat het mij zo'n fijn gevoel geeft, en het staat niemand in de weg toch?


En sinds afgelopen weekend staat er ook een boom en wat kersterige versiersels.


Zo werd dit oude kerstbakje..., een grappige hanger voor de haldeur.
niets bijzonders, maar ik kijk er elke dag met plezier naar.


Onze Karel vond die reuring in de bijkeuken wel gezellig.


Vooruit, doen we de boom ook nog.
Met de vermelding dat jongste die voor me kocht!
Ik wilde dit jaar zo graag een echte, maar och, ik heb een nepper, dus het hoeft niet...
Komt er een belletje van jongste....wil jij een boom?
Eeh ja.
Hij schoof wat later aan tafel met de woorden hij staat in de schuur.
Hij maakte er weinig woorden aan vuil , maar lief!


Ik ga jullie niet vervelen met alles wat ik bakte en kokte in tussentijd, dan zou dit blogje pas echt lang worden! Hoewel dit heerlijk was, dat maak ik nog een keertje en geef ik het recept wel.

Ik bakte een minitaartje met een bodem van pepernoten ...


dat smaakte heel lekker, net als de cake met pepernoten van gisteren.
Toch te veel pepernoten ingekocht, maar zo komen ze prima op.
Ik heb zelfs een boekje met speciale recepten, maar daar kwamen nogal bijzondere ingrediënten in voor, zoals mascarpone, iets wat ik niet standaard in huis heb.
Roomkaas en kwark wel!


Tot slot een kaartje wat ik maanden geleden in een kerk kocht.
Het lijkt niet bemoedigend, en toch is het dat wel.
Gekke tijden, het blijft onwezenlijk, mensen die ziek worden, mondkapjes, kraamgezinnen die toch bezoek ontvangen als ik er ben, oma die mee luncht , want gezellig toch?
Ik doe mijn best, bezoek geen extra winkels, al ga ik inmiddels soms wel zelf naar de supermarkt, gek genoeg mis je dat ook, wandel met vriendinnen op afstand, en alleen dochter komt hier langs.
We zijn er nog lang niet, en als je hoort van een docent van jongste van 63 die door corona overleden is , besef ik maar al te goed hoe veel geluk we tot nu toe hebben.

Dat niet samen kerst of sinterklaas vieren niks is vergeleken met het verdriet wat er in veel gezinnen is.
We blijven maar gewoon ons best doen, met alle foutjes die daar bij horen, en liefst zonder daar bij anderen op te reageren.
We zijn tenslotte allemaal maar mensen, en gewend aan gezelschap en knuffels.

Ik rommel zo maar door, met de gewone huis tuin en keuken dingen.
Vooral de keukendingen, dus er komen nog wel wat kook en bak blogjes aan.
Veel sterkte voor degene die midden in moeilijke tijde zitten en voor iedereen: houd moed!
Er komt weer een tijd van gezelligheid en heel veel knuffels!


groetjes, Franca.