Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

vrijdag 31 december 2021

gelukkig nieuwjaar


 Zomaar een foto ergens 2021, van een tafel gedekt voor veel mensen.

In de hoop dat we in 2022 weer met veel mensen aan tafel mogen zitten.

Dat we gezond mogen blijven en genieten van de mensen om ons heen.

Alle goeds voor het nieuwe jaar!

groetjes, Franca.

donderdag 23 december 2021

zalig kerstfeest


 Nog een kleine kersthoekje in huis.

Met de kerstman die mijn tante destijds voor ons mam heeft gebreid.

Ze was toen al in het bejaardenhuis .

Gelukkig heb ik dit netjes bewaard.

Een mooie herinnering.

Karel op een kerstkussen.


Het plaatje uit het tijdschrift in een lijstje.

Nog een beetje kerst in de keuken.

Staan sint en piet even tussen het kerstgroen, klaar voor volgend jaar sinterklaas.

En wacht de stofzuiger op mij...

Een week gewerkt, in het gezin dagelijks gepoetst, maar thuis.....

 

Kerst 2021.

Wat jammer dat veel mensen toch weer een kerst gaan hebben met weinig mensen.

Wij boffen, dochter en schoonzoon komen eten ( dat is twee) en opa komt in de ochtend op de koffie ,hij gaat bij iemand anders eten ( dat is drie).

Maar dat gaat vast niet voor iedereen werken.

Ik begrijp helemaal dat dat lastig gaat worden voor veel mensen.


Hier niks te klagen!

Als zelfs opa van 91 zo goed door de corona periode heen komt.

Als we iedereen nog om ons heen hebben.

Als we kunnen werken en het goed hebben.

Als we fijne vrienden en familie om ons heen hebben ( ook al zien we ze nu weinig).

Als een baan gewoon zo fijn is om te doen.

 

Deze week werkte ik in een dorpje vlakbij.

In een gezinnetje met het tweede kindje, wat onverwacht ( wegens snelle bevalling) thuis geboren werd.

Ze woonde zeker niet in een stal ( maar wel tijdelijk in een aanleunwoning omdat ze hun net gekochte huis nog gaan verbouwen en dat nu niet leefbaar is).

En het kindje is een heel gewoon mensenkindje, dus tot zover loopt mijn vergelijking met het kerstkindje volkomen mank.

Maar toch...

Zoveel liefde!

Zoveel geluk!

Eenvoudig en klein wonen.

Genieten van hun beide kindjes, en echt beseffen dat het bijzonder is om twee gezonde kindjes te mogen krijgen. 

En veel gezelligheid, hartelijkheid en vriendelijkheid.

Geen kerstkindje.

Maar wel de hoop dat alle kindjes die geboren worden een stukje vrede meebrengen.

Dat we de agressie wat mogen verminderen ( hoorde laatst dat die zeker niet alleen onder jongeren heerste, maar dat op priklocaties juist ouderen agressief worden, er was zelfs iemand met een wandelstof geslagen). 

Dat er ondanks verboden, minder bezoek en ja we zijn het allemaal een beetje beu, toch vrede mag zijn .

Genoeg gepreekt!

 

Lieve mensen ik wens jullie allemaal fijne kerstdagen en vooral een gezond 2022!




Geniet van de mensen om je heen, dat er veel vriendelijkheid, hartelijkheid en vrolijkheid mag zijn.

En dat we een beetje omzien naar mensen die het minder getroffen hebben!

Al is het maar met wat kerstgroen of iets lekkers wat we aan de deur zetten!


Fijne dagen!

Groetjes, Franca.







woensdag 15 december 2021

veel tijd en dan.....


 Of Sint me bij mijn beste vriendin verwend heeft?

Toen een lieve vriendin in de gaten kreeg dat die zielige hoopjes breisel bij mij nooit een sint en pietje ging worden, besloot ze te komen helpen.

Het huis was inmiddels al aardig voor kerst versiert, maar die hoopjes bleven maar liggen.

 Dit was het resultaat van een ochtend knutselen.

Waarbij ze terecht opmerkte dat Piet zwart was , en dus geen roetveeg Piet...

Het kwam uit een oude libelle die bij de sinterklaasspulletjes tevoorschijn kwam, waarschijnlijk toen al gedacht : "die ga ik ooit maken", nog wel even gedacht: "kan dit wel", en toch gedaan...

Eerst deze even afwerken, anders doe ik ze zo in de doos, en komt er niks meer van.

Maar het klopt, het kan niet, maar of ik de moed heb om alsnog een roetveegpiet te maken....misschien volgend jaar..nu eerst verder met kerst.

Met de hartelijke dank aan de lieve helpende vriendin, maar niet alleen hulp met sint en piet, maar ook een fijn gesprek over thuis zijn.

Dank lieve dame!



 Kerst boekjes van Tasha Tudor.

Toch nog een beetje Tasha, nu de rest van de boekjes zijn weggezet wegens kerstversiering.

 

Dit staat er nu.

Toegegeven, ik had iets te veel tijd om kerstversiering aan te brengen dit jaar...

Kijk maar: de schouw...

Bovenop het witte kastje...

Poëzie plaatjes knutsels in de boom..

De een wat beter gelukt dan de andere...

Maar wel met veel plezier gemaakt.

En omdat het wel veel is ( en onze boom dit jaar wat ielig) zijn bijna alle gewone kerstballen en toebehoren in de grote box gebleven, en zijn de simpele papieren ballen ( tas vol 3,50) van de kringloop, de zelfgemaakte knutsels en losse dingen die ik ook in de kringloopwinkel kocht samen met  nog wat spul wat in een klein doosje zat, genoeg voor dit jaar.

Misschien volgend jaar een volle boom met alles er weer in , voor nu laten we het gewoon zo.

Dit...

 kwam er in de oude lantaarn.


En alle breekbare en ( in mijn ogen) mooie spulletjes die even uit de weg moesten voor de kerstversiering, die staan in mijn laatste "nieuwe"kastje.

Nog niks aan gedaan zoals je ziet, alleen spul tegen houtworm erop gedaan.

Zelf de raampjes zijn nog niet gewassen.

Het is stiekem gewoon een kleine verhuizing, die kersttijd.

De huiskamer is niet zo groot en staat best vol ( zeg maar flink vol).

Dus wil je nog een kerstboom kwijt dan moet er geschoven worden en gaat er het en en ander naar de voorkamer.

Nou ja, we genieten van de sfeer, en in januari als alles weer op zijn plaats staat net zo hard van de rust.

 

 

Over rust gesproken, die heb ik gehad de laatste tijd door vrije dagen op te nemen.

Inmiddels ben ik tot de conclusie gekomen dat thuis zijn niet altijd even leuk is.

Heerlijk als je een paar dagen vrij bent, maar iets anders als dat een paar weken is ( of ooit voor altijd).

 Samen met de vriendin ( je kunt heerlijk bijkletsen tijdens het knutselen) kwam ik tot de conclusie dat lang ( of zoals deze dame inmiddels helemaal) thuis zijn veel discipline verlangt.

Die heb ik op mijn werk, maar thuis een stuk minder.

Terwijl een vaste dag of weekindeling dan belangrijk word om niet in gelanterfanter ( en daardoor je niet prettig voelen) te verzanden.

Met name bewegen, schiet er bij mij gauw bij in als ik vrij ben, ik denk altijd eerst.....en dan laat ik het weer gaan.

En iets lekkers bij de koffie ( doe ik vrijwel nooit als ik werk) is best gezellig als je alle tijd hebt en thuis bent.

Helaas is de combinatie snoepen en weinig bewegen niet zo slim...

Nu weer werken, en dat is echt weer fijn!

Heerlijk onder de mensen, genieten van zo'n baby'tje, ook al laten we ( nog meer dan anders) door de coronatijd zoveel mogelijk de ouders zelf zorgen, om besmettingsgevaar zo klein mogelijk te houden.

Veel uitleggen en er samen met de ouders een fijne week van maken waar ze nog even op kunnen teren en waardoor ze met zelfvertrouwen de zorg voor zo'n klein hummeltje op zich kunnen nemen.

Om zo samen een fijn gezinnetje te vormen.

Dat is toch prachtig werk!

Ook al loop ik vaak vast door alle problemen er om heen.

Dus voor nu: genieten van het werk, problemen van de gezinnen waar ik niet direct invloed op heb langs me heen laten gaan, en ( eerlijk is eerlijk) wat meer bewegen en minder snoepen!

Ik wens jullie nog een fijne week met alle kerst voorbereidingen.

Groetjes, Franca.

 













zondag 5 december 2021

van positief testen, een rustige verjaardag, opa en sinterklaas....


 Daar was de taart, door manlief gebakken.

En zo zaten we zijn tweeën aan de taart en kreeg manlief gedurende de dag steeds cadeautjes van mij.....voor zijn verjaardag.

Met zijn tweeën, en daar zit een lang verhaal achter...

 

Vrijdag werd nog best flink boodschappen gedaan, tenslotte zouden dochter en schoonzoon mee-eten, hadden we spullen voor een taart nodig en gewoon de wekelijkse boodschappen ( inclusief de boodschappen voor opa).

Maar op zaterdag kwam er een telefoontje...of we opa even wilde testen, omdat een gezellig middagje met ouderen al een paar meldingen van ziekte had gegeven, inclusief positieve tests...

 

Tja, we hadden het kunnen weten dat het ooit zou komen, we hebben nog heel veel geluk gehad, wetende dat opa zijn ( 700 ) zones  voor de deeltaxi al zo goed als op heeft en daardoor besloot om de auto- maatjes ( vrijwilligers initiatief van A.N.W.B.) in te schakelen en daar inmiddels al heel vaak gebruik van gemaakt heeft.

 

Komt daarbij dat hij ( en ik maar voorzichtig zijn) gewoon ook naar drukbezochte plaatsen gaat.

En...dat zijn hygiëne gelijk ligt aan mensen uit zo'n boek als : " beschouw ons maar als een uitzondering".

Leuk om zo'n boek te lezen, iets minder als je probeert het huisje redelijk schoon te houden.

Dat betekend ook dat handen nooit gewassen worden ( of hij moet zichzelf wassen of een afwasje doen, maar dat gebeurt niet dagelijks...), er ( door hem zelf) nooit gelucht word , en afstand houden flauwekul is ( en een wegwerp mondkapje weken gedragen kan worden in de taxi).

 

Kortom: opa testte positief!

Hij was ( en is) gelukkig niet ziek, alleen wat verkouden.

 

Maar behalve dat hij nu thuis moest blijven ( terwijl hij normaal twee tot drie keer per dag op pad gaat) en thuis blijven verschrikkelijk vind, had het ook gevolgen voor ons.

Zo is manlief mantelzorger, en hoewel wij beide negatief testte ( gelukkig), moesten we wel vijf dagen thuis blijven, uitgezonderd even naar de teststraat met opa.

Spannend vond ik, omdat manlief dan samen met hem in de auto moest, wat ondanks mondkapjes toch best een kans op besmetting geeft.

We hebben zo snel mogelijk beschermingsmateriaal besteld, de thuiszorg zorgt er zelf voor, maar manlief moet tenslotte ook gewoon door zorgen. 


Uiteindelijk kwam het best goed.

Ik heb vrije dagen ( hoewel ik die me iets anders voorgesteld had), dus dat was geen probleem.

Manlief was een dag "gewoon" thuis en kreeg daarna een microscoop , gereedschap , richtmateriaal en weet ik hoe de rest heet, thuisgebracht door een chauffeur van het bedrijf waar hij werkt.

Dus de volgende vier dagen kreeg hij steeds nieuwe werkstukken thuis en heeft zo toch zijn bijdrage kunnen leveren ( al zal hij heel blij zijn als jij volgende werk weer gewoon zijn eigen werk kan gaan doen). 

 

En ik?

Ik rommelde, knutselde en las, handwerkte , keek leuke YouTube filmpjes ( veel Tasha Tudor, mocht iemand een dvd van Take Peace te koop hebben hou ik me aanbevolen ) en maakte een sinterklaas surprise en gedichten, pakte alle sint cadeautjes  in , kookte en deed de was.

 

Ik vermaakte me wel, en toch...na een dag of vier vijf ( de vijf dagen gingen officieel pas in toen de test bij de GGD gedaan was, dus we zaten langer thuis) , kreeg ik er toch echt wel genoeg van, en was een loopje naar onze brievenbus al heerlijk!

 

En toen kwam bovenstaand cadeau!

Een lieve vriendin bracht een sinterklaaspakket, omdat we in quarantaine waren.

 

Hoewel we niet bij opa in huis wonen, moet een mantelzorger vijf dagen in quarantaine en mag pas na vijf dagen ( en een test) , weer naar buiten.

Dat is vreemd, omdat degene die opa verzorgen van de thuiszorg, gewoon door mogen werken, maar regels zijn regels. En natuurlijk had manlief tot de positieve test van opa, geen mondkapjes gedragen bij opa.

Ik wel, omdat ik tenslotte opa ken, en zelf met kleine baby'tjes en ( vaak niet gevaccineerde) jonge moeders werk.

Gelukkig had ik dochterlief gevraagd om een mondkapje op te zetten toen ze eerder die week bij opa langs ging. Dochterlief maakte nog een grapje: "normaal moet je voorzichtig zijn bij ouderen om hen te beschermen, nu doen we voorzichtig omdat opa nergens naar kijkt"....


Zo'n pakket met allerlei leuke dingen, en het idee dat er aan je gedacht word, deed bergen goed!

Kijk toch hoe leuk!

Een kopje met een kaarsje voor mij, een mini kopje met kaarsje voor in het poppenhuis. 



Pakte ik intussen thuis ook sint cadeautjes in.


En maakte ik ( van wat er in huis was) toch maar een surprise, voor de vriendin die gek is op Beatrix Potter.

Knutselde ik twee mini brievenbusjes , maar aanleiding van Tasha Tudor's sparrouw post.


Gezien ik eigenlijk niet precies genoeg ben om met papier te werken ( wol met handwerken is een stuk vergevensgezinder) , vond ik dat nog best een gedoe.

Maar uiteindelijk wel heel leuk.

Manlief verkleinde zelfs het sinterklaasgedichtje, zodat vriendin "echte" post in de sparrouw post brievenbus gaart krijgen. En kijk, er zit ook een minicadeautje in ( mini poppenhuis boekje van Beatrix Potter).


 De kerstknutsels moesten even aan de kant ( zien jullie ook het poëzieplaatje, ik kreeg een hele zak vol bij de sint cadeautjes).

De cadeautjes stapelde zich op voor sinterklaas.

Wij zijn er klaar voor!

Na een weekje binnen , mochten we weer boodschappen gaan doen.

Fijn trouwens dat we de hele week toe konden met de vorige.

Al hoorde we later dat opa mensen van de boerderijwinkel gebeld had om rijstepap te brengen.

Totaal onnodig omdat we twee zonen hebben die met liefde en plezier wat boodschappen voor hem gedaan zouden hebben.

Een stukje aandacht zullen we maar zeggen...

 


Maar hoe fijn dat onze testen negatief bleven en wij zo toch sinterklaas konden vieren met het gezin!

De eerste dag dat we weer "buiten" mochten.

 

Natuurlijk werd opa niet vergeten.

Hier zaten er alleen de spulletjes die manlief en ik voor hem kochten in de doos, later aangevuld daar cadeautjes van de kinderen, zodat hij in totaal een heel mooi pakket kreeg.

 


Hier en daar wat sinterklaas versiering, ondanks dat we geen kleintjes hebben, altijd gezellig!


Laten we eerlijk zijn.

Ik ( wij) zijn niet blij dat opa positief getest werd, maar wel ongelooflijk dankbaar dat het zo gelopen is!

Dat had ook heel anders kunnen zijn.

 

Wat fijn dat:

Dat opa alleen wat verkouden is.

Dat wij de gelegenheid hadden om thuis te blijven, en gezond bleven.

Dat de mannen ( jongste slaapt nu nog in de pipowagen)  gezond bleven en gewoon konden gaan werken.

Dat dochterlief en haar man ( die toch ook maar even een testje gedaan hebben) gezond bleven.

 

Opa had overigens heel veel mensen die hij moest bellen waar hij mee in contact was geweest.

Gelukkig deed hij dat zelf.

Of opa ervan geleerd heeft?

Nee, hij staat te springen om weer "gewoon" op pad te gaan.

Opa is opa niks aan te doen!

 


Blij dat ik lieve vriendinnen heb, behalve het super leuke, lieve sinterklaaspakket, kreeg ik kaartjes en telefoontjes en heel veel appjes.

Blij dat wij en de kinderen allemaal negatief waren, en dat we samen sinterklaas avond hebben gevierd.

Blij dat het uiteindelijk goed gekomen is.

 

Nog een dag of drie , vier, als opa dan van zijn verkoudheid af is mag hij weer naar "buiten", op stap.

Hij kan niet wachten!

 

En wij?

Wij gaan vandaag wandelen!

Heerlijk buiten, even bewegen.

Besef je weer even hoe je van zoiets gewoons kunt genieten!

 

Groetjes, Franca.