Eten door manlief gemaakt ( en weer een paar courgettes op).
Het laatste gezin kostte kruim. Niet door een slechte situatie, maar door een wel erg moeizaam lopende borstvoeding.
Zowat alles haalde ik uit de kast om de voeding te doen slagen.
Uiteindelijk stemde de kraamvrouw in met het vragen van hulp aan een lactatiekundige.
Zij besloot uiteindelijk ( toen waren de acht dagen kraamtijd al voorbij) om een rustpauze in te lassen. Even niet aan de borst , kolven en in flesje geven.
Wij hadden hem ( uiteindelijk wel met tepelhoedje) aan de borst en groeiend, maar het was wel heel pittig voor de kraamvrouw. Volgens de lactatiekundige was dit kindje er een uit de top tien van moeilijk aan te leggen kindjes...
En nu is het aan haar, loslaten Franca!
Hoe fijn is het dan dat de ene dag manlief, en de andere dag dochterlief, voor het eten zorgden.Waarbij dochter het voor elkaar krijgt om zelfs van restjes een klein feestje te maken.
Voor dochter en manlief een half stokbroodje met wat groen en een rest vlees van gisteren.
Op mijn bordje:
Het allerlaatste restje pannenkoeken-stroganof ( daar moet je echt niks van weg gooien, zo lekker) en zoete aardappelcurry met spinazie ( uit: de vegetarische studentenkookgids).
Ook al zo lekker, en wegens restjesdag: een wrapje er bij.
https://vegetarischeteniseenfeest.wordpress.com/2015/10/28/paddenstoelenstroganoff/
http://www.smulweb.nl/recepten/1424627/Zoete-aardappelcurry-met-spinazie
Het is de entourage die mee helpt, de tafel mooi gedekt, bloemetje er bij, servetjes, en natuurlijk buiten eten met dit mooie weer.
Door dochterlief uit een spinnenweb gered ( jammer voor de spin).
Een groene baken ( de moestuin in volledig zomerkleed).
Heerlijk wegkruip-trui. Gevonden in de kringloopwinkel.
Boekje van aardige dame gehad, en daar maakte ik iets uit...
Rabarberjam, en op zijn kop rabarbertaart ( hier voor die de oven in ging).
Zo kwam de taart uit de oven.
Zo is de omgekeerde taart geworden.
Zo konden manlief en ik 's avonds genieten van de taart.
En daar ligt ook het andere vaatdoekje , en toch is het "normale, gebruikelijke patroontje", veel leuker om te doen!
En verder: maakte ik nog een vaatdoekje ( dat verzet de gedachten zo fijn).
Besloot mijn auto om wat problemen te geven ( met starten en zo), wat natuurlijk mag na 15 jaar trouw gebruik, maar nooit goed uit komt.
Ik moet nu echt op zoek naar een nieuwe ( dat mag manlief voor me doen).
Die ( manlief dus), plaatste deze week een "nieuwe" motor in zijn auto, of het niks is. En die auto...die loopt weer als een zonnetje.
Ik mis...vriendinnen en collega/vriendinnen, nichtjes en klets-vriendinnen, boek uit leen vriendinnen , en sport-vriendinnen.
Gelukkig heb ik nog wel een rondje gelopen met collega's en met een buurvrouw een paar avonden gefietst.
Wat zal ik blij zijn als de drukke vakantieperiode op het werk achter de rug is, zodat we niet meer extra terug hoeven te bellen ( en er 's middags een gezinnetje bij krijgen), dat we weer de normale uren werken, en vooral: dat ik weer mijn normale dagen vrij ben.
Zodat er weer tijd is voor die fijne mensen en leuke dingen!
Nog even volhouden, komt goed.
O ja, de gemeente wil even weten hoe hoog de pipowagen is...en hoe hoog de schuur....en waar er ruimte is voor de gasten om te parkeren ( ze hoeven echt niet op straat te parkeren). Nieuwe tekeningen gaan hun richting in, maar intussen hebben ze wel de datum weer opgeschort . Je zou er moe van worden, maar we houden vol!
Duimen jullie met ons mee dat het uiteindelijk ooit mag gaan lukken?
Geniet van lieve mensen om je heen!
groetjes, Franca.
Blossoms and Ballet and . . . Vignelli Grids
3 dagen geleden