het is hem gelukt

Het mos bolletje ( met amaryllis ) uit het kerststuk, komt alsnog in bloei.

Heerlijk, weer eens een hartige taart ( en opa kreeg nog een keer de maaltijd van gisteren, die houd niet van "gekke "dingen).

 Een kastje aan het opknappen ( gewoon verven hoor).

En nu twijfelen of je die tweede ( dekkende) laag wel gaat doen of het zo laat...

Het breiwerk dat hier weer heel wat lijkt...is intussen alweer een stuk uitgehaald ( omdat er een gaatje te veel zat), inmiddels heb ik daar spijt van, omdat ik het niet meer goed lijk te krijgen.
Gewoon blijven proberen...zucht.

Blij met...dit mooie pakket!

Zeker voor deze mooie prijs (12,50).
Steeds een of twee afleveringen, kan ik nog lang genieten!

Hier ging alle energie in de laatste tijd.

Wat maakte hij zich druk!
Of het wel zou lukken, de 90 te halen.
Hij werd ziek, benauwd en had daarvoor al een tijd last van zijn rug.
Voornamelijk spanning , zo belde de huisarts mij, met hyperventilatie tot gevolg.
En wat er aan te doen?
Zachtjes volhouden, eten brengen, stiekem het een en ander regelen ( zoals een hippe koffiecorner in zijn huiskamer), zodat hij niet voor elk kopje koffie of thee naar de keuken hoeft met zijn rollator.
Ik nam vakantiedagen op, en probeerde ( hij houd niet van betutteling) zo onopgemerkt mogelijk alles in goede banen te leiden.

Op zondag hebben we bij ons koffie met taart gehad.

En later nog een etentje buitenshuis met een klein gezelschap.
Het is hem gelukt!
Die 90 jaar.
En nu?
Hij heeft door al zijn zorgen wel wat ingeleverd, maar gezien zijn leeftijd gaat het inmiddels weer prima met hem, geen hyperventilatie meer, geen pijn in zijn rug.
Wel inmiddels iemand van de zorg die elke ochtend zijn steunkousen aan komt doen , en hem regelmatig even helpt met douchen.

En ik?
Ik word steeds beter in dingen niet te zeggen, gewoon laten gebeuren en niet reageren.
Soms ( zoals afgelopen maandag) maakte opa me zo boos dat het stoom uit mijn oren kwam.
Maar ja, niks zeggen hè .

Dochterlief nam me mee .
Even er uit, richting kringloopwinkel.
En toen zag ik deze...twijfelde en kocht 'm niet...thuisgekomen had ik spijt.
Bellen kon, maar reserveren maar voor één dag.
Manlief startte twee dagen een uur eerder op zijn werk, om eenmalig twee uur eerder naar huis te gaan en het bureau voor me op te halen.
Als dat geen liefde is!
Daar kan geen valentijns-boeketje tegenop!

Inmiddels is het bureau afgewassen en ingeruimd, ik ben er blij mee.
Het had wel tot gevolg dat er van alles veranderd is in de huiskamer, maar dat laat ik later wel zien.

Ook de voorkamer ( waar ik knutsel) is inmiddels flink opgeruimd en veranderd.
Maar nu...genoeg, nog één dag rust en dan weer fijn in een gezinnetje aan de slag.
Dat ligt mij eerlijk gezegd toch een stuk beter dan voor een oude man ( die een tikje eigenwijs is) zorgen!

Fijne week!
groetjes, Franca.

rust en troost dingen

Weer eens iets anders dan groente, aardappelen en vlees.....
De groenten liggen klaar om te roosteren.

In de oven.

Op het bord.
De balletjes zijn niet helemaal zo stevig als zou moeten, maar ik bleek nog maar een beetje quinoa te hebben en moest een beetje rommelen met de verhoudingen.
Eigenlijk moesten ze door verste kruiden gerold worden, maar bij gebrek daaraan, voldeed een gedroogd kruidenmengsel erdoor ook prima ( al oogt het natuurlijk wel wat minder mooi).
Maar wat was het lekker!

Ik had ook een bak dag, en dat nog wel op de ochtend voor mijn vier uur durende scholing.
Overigens voor mij een prima manier om te ontspannen en door de vaatwasser aan te zetten liet ik ook alles netjes achter voor de mannen .

Zoveel was er die avond al weg...

En dit had ik zelf al geproefd voor ik naar de scholing ging.
Ik wilde een recept uit het Amish  kookboekje maken, maar omdat het nogal een bijzonder recept was, probeerde ik het eerst voor het eigen gezin ( om de meningen te vragen).
Daar hebben ze geen bezwaar tegen!

Ik wilde namelijk een citroentaart maken.
Een verbastering van het gezegd: als het leven je citroenen geeft, maak er dan limonade van"".
Wat dan gaat worden: "als het leven je citroenen geeft , maak er dan een taartje van".

Voor een hele aardige , lieve man die nu met heel zware medische behandelingen bezig is.

Ik wil zo graag iets doen, maar voel me dan zo machteloos.

Wat ik kan is koken en bakken, en daarom deze citroentaart.

Het echt een heel vreemd recept, maar het is ook een heel lekkere taart.

Die ga ik zeker vaker maken!

En hoewel het recept wat vreemd is, het is snel en makkelijk! 

 Tja en als je dan toch weer eens aan het bakken bent....en er de dag erna nogal wat appels liggen die niet lekker genoeg meer zijn om zo te eten...

Dan maak je ook maar een appeltaartje wat je als toetje kunt eten.
Heeft opa ook iets lekkers!

Ik had er vast mijn gedachten niet goed bij...

Dit loopt niet zoals het moet!

Uithalen dus, en vrolijk opnieuw beginnen vanaf het grijze stukje.

Komt goed!

Fijne bak, kook en brei dagen, dat  de gewone dingen rust en troost mogen brengen!

groetjes, Franca.

 

extra vrij dagen en door een kinderboek terug in de tijd.....ofwel jeugdsentiment....

Dit zou mijn laatste vrije dag zijn, maar gelukkig dachten ze even met me mee op het werk en heb ik nu weer wat ruimte.
Beter nu wat extra ruimte dan straks merken dat het allemaal te veel is geworden.
Ik leer het nog wel!
En dit is mijn boeken/tijdschriften stapel bij het ontbijt ( en de koffie om wakker te worden).

Dit is nu even de belangrijkste.
Als je voor oude ( schoon) ouders zorgt gaat dat niet altijd vanzelf.
Ik heb niet de allerbeste band met mijn schoonvader.
Hoewel hij vast zijn best gedaan heeft, vind ik de relatie die hij had met mijn schoonmoeder en met mijn man als kind zeker geen schoonheidsprijs verdienen.
En ook ontdekte ik daags voor ons huwelijk dat het geld van mijn man mee opgebruikt was en dat schoonvader er goed van leefde .
Hoe het toch allemaal goed kwam vertel ik nog wel een keertje.
 Dertig jaar leven met schoonouders op het erf laat ook zo zijn sporen na...

Het gaat er nu om dat het geen tijd meer is om hem dingen te verwijten.
Hij zou het niet eens begrijpen of overstuur raken en daar heeft niemand iets aan!
Ik wil goed voor hem zorgen ( mijn man neemt het meeste op zich hoor), aardig voor hem zijn en hem geen verwijten maken.
Ook wil ik hem met respect behandelen en hem zoveel mogelijk zijn eigen ( in mijn ogen niet altijd even goede) leefwijze zoveel mogelijk laten behouden.
En dat kan allemaal dankzij dit boekje!
Wat elke ( inmiddels niet meer piepjonge) voor een oudere ouder zorgend kind zou moeten lezen!
Ik las het ook rond de tijd dat ik voor mijn eigen ouders zorgde en vind het een geweldige ogenopener ( om niet in het Engels te vervallen).

Dit lijkt nergens op te slaan maar het vertegenwoordigd twee dingen.
Ik kreeg het deze week van een lieve vriendin waar ik even op de koffie was .
Ze vond het in de kringloopwinkel ( ze is ook een echte kringloper) en dacht aan mijn poppenhuis,hoe lief is dat!
En het herinnerd me aan mijn moeder die altijd ( als grapje) riep dat mijn neef of ik de mattenklopper maar eens moesten gaan halen als we stout geweest waren.
Wat we dan ook lachend deden, zeker wetend dat er niks mee ging gebeuren ( in tegenstelling tot andere gezinnen waar het vaak wel als ( lijf) straf gegeven werd.

Dan dit kinderboekje.
Ik had al een ander boekje uit de serie ( het kleine huis op de heuvel), maar deze doet me veel meer denken aan thuis.
We hadden vroeger een boerderij dus de slacht van een varken en de verwerking tot zult ( hoofdkaas) en kaoikes ( kaantjes), klinkt heel bekend ( net als dat Laura haar oren dicht houd tot het varken stil is, ik vluchtte zelfs naar de zolder ).

Het dagelijks leven met het rijmpje wat er elke dag moet gebeuren vind ik hartstikke leuk, maar ik weet ook dat zowel mijn moeder destijds als ik nu, we alle huishoudelijk werk direct laten vallen als we ergens kunnen helpen maar ook als we een fijn uitje kunnen doen.
Om dan later als een gek te gaan werken om het in te halen, dat dan weer wel!

 Ook was ik een echt poppenmoedertje ( en het jongste nichtje dus ontfermde ik me over alle oude poppen die mijn nichtjes niet meer wilde),en speelde ik daarmee o.a. op zolder.
De hammen zoals op het plaatje hingen bij ons ook in een witte sloop en gaven hun zo typische geurtje af.

 Er is ook een stukje over inmaken, dat herinner ik me vooral uit de tijd dat mijn moeder niet meer werkte en de financiën niet zo best waren.
Ze gebruikte alles uit de tuin en wist zelfs van haar karig budget een worteltaart te bakken toen ik het theoretische gedeelte van de opleiding tot kraamverzorgster afgerond had.

Ik denk dat dat ( behalve haar geweldige manier van met mensen omgaan) een van haar goede kwaliteiten was: van niks nog iets kunnen maken , altijd openstaan voor ( de meest vreemde) mensen en de kleine dingen groot kunnen vieren.
Zo... wat is dit ineens een lof op mijn moeder.
Kijk en dat hoop ik dus ook ooit van mijn schoonvader te kunnen doen: de goede dingen te kunnen noemen en met de hand der liefde de foute dingen bedekken.

Het kookboekje van de Amish .
In 1985 (zei de ouder wordende dame) ben ik in Amerika geweest en had ik ook de eer een Amish gezin te bezoeken.
Toch is dit boekje meer omdat we soms alle moderne recepten ( zonder suiker, met "gezonder" meel en zonder vlees) gewoon even moet vergeten en iets simpels op tafel zetten.
Wel het liefst iets uit eigen ( moes) tuin.
En met ( alweer, het is nu eenmaal het thema vandaag) de herinnering aan mijn moeder die zo goed kookte met dingen uit de tuin.
Sowieso denk ik dat ze op de goede weg zat qua voeding.
Ik was super slank als kind ( kreeg in badpak zelf commentaar dat ik te dun was) en toch aten we zeker niet mager.
Ooit gaf een ( zelf best stevige) dame, commentaar op wat ik net gegeven had ( speklapjes) , met als dreigement dat ik het later nog wel zou merken...en dik zou worden als ik groot was.
Nu met het koolhydraat arme eten, word wat vet zeker niet als slecht gezien.
En snoep was er nooit in huis, dus die suiker kwam hooguit van de koekjes ( Franca haal eens koekjes, was voor mij genoeg om de weg over te steken naar de bakker en drie ons gesorteerde koekjes te gaan halen ) die gekocht werden op het ogenblik dat de visite de dam ( oprit op zijn Brabants) op kwam.
Dit boek mag me gerechten geven die opa graag eet, makkelijke taartjes ( voor mensen die wel even een opsteker kunnen gebruiken) en leuke inmaak ideeën ( hoewel ik daar nog niet direct mee aan de slag ga).


Ik heb nog een tijdschrift op tafel liggen.
Dat heb ik mezelf gegund.
Om weer wat tips over gezond leven te lezen ( en hopelijk ook toe te gaan passen), en om kleine dingetjes te koken die ik in kan passen op de aardappelen, groente, vlees gewoonte van opa.
Dus na het menu van gisteren (  met een grote pan gekookte aardappels die vandaag gebakken kunnen worden, en een visje voor mij ), wil ik vandaag de geroosterde groenten met quinoa balletjes maken.
De quinoa balletjes zijn vast een stap te ver voor opa, maar de geroosterde groente ( met een bakje appelmoes ), dat lukt hopelijk wel...
Een karbonaadje en wat gebakken aardappeltjes er bij en dan moet het goed komen!

En tot slot...
Gaat een van de kinderen een stukje ( kilometer of 14) verderop wonen.
Een mooie stap!
Dat is misschien de reden dat ik vandaag zo terugkijk op mijn jeugd.
Het doet een beetje pijn ( wat meteen een mooi ding is, omdat onze relatie goed is), maar ik ben er ook blij mee.
Dit is zoals het moet gaan, je eigen weg gaan en je verder ontwikkelen.
Ik ben trots!

Fijne week en laat alsjeblief ook wat fijne herinneringen aan jou moeder ( of vader) horen!
Dat kan zo goed doen.

groetjes, Franca.

van warme tuien en vesten, muisjes en voorjaarsbloemen

Dochterlief nam me op haar vrije middag mee naar de kringloopwinkel, en daar kocht ik deze prachtige Ierse trui ( en dat voor het luttele bedrag van 3,15 euro).
Ik heb thuis het bonnetje nog eens nagekeken of dat we klopte, maar het was echt zo!
 
Ik ben gaan zoeken ( dat is dan het voordeel van een blog), en dit vest kocht ik dus in oktober 2011  in Amsterdam.

 En ik draag het elke winter met veel plezier!
Dus de trui aankoop maakt me blij!
Overigens maken uitjes met mijn dochter mij sowieso blij!

Wat me ook blij maakte was het knutselen met mijn beste vriendin afgelopen vrijdagmiddag.
Ik had eerlijk gezegd, geen tijd, geen zin en geen energie, maar afspraak is afspraak ( ze kent me, als ze niet direct afspreekt , voor zoiets, dan gebeurt het niet).
Ik voel me meestal nogal schuldig als ik zoiets ga doen, denk dan altijd dat ik die tijd beter aan poetsen of zo had kunnen besteden.
Maar als ik eenmaal bezig ben, vind ik het hartstikke leuk!

Eigenlijk was het de bedoeling dat ik het kerstmuisje voor haar zou maken ( als een van de kerstcadeautjes), maar door tijdgebrek kwam het er niet van en beloofde ik ( de geknipte stukjes vilt heb ik toen wel gegeven ), dat we die later samen zouden maken.
Ik vond dit ( gratis) patroontje trouwens bij de blog Christmaholic.
https://www.christmaholic.nl/2018/12/16/kerstversiering-van-vilt-maken/
Mocht een van jullie er zin in hebben.

De kerstmuis heeft al een gezichtje, wat me er aan deed denken dat ik de eerder geknutselde muis die in het muizenkastje in de huiskamer staat nog geen snoetje gegeven had dus dat eerst maar doen.

 Daar is ie dan.
Nog voor verbetering vatbaar, het snoetje kan vast nog wat mooier en bij gebrek aan donkergroen is het meer een voorjaarskransje geworden, maar dat past wel bij deze tijd toch?
Ik zie nu wel op de foto dat het strikje iets hoger moet.
Nu nog even denken of de witte rondjes die in het patroon staan ( en erg kerstachtig zijn), misschien vervangen kunnen worden door gekleurde rondjes.
Hoewel oudste zei: minder is meer, en vond dat ik het gewoon zo moet laten.
Dat doe ik voorlopig dus ook maar.
Ik heb er in ieder geval met plezier aan gewerkt, en daar gaat het toch om?

Van zowel opa als van mijn beste vriendin kreeg ik een bosje tulpen, dus in huis is het al voorjaar!
We hebben afgelopen weekend nog heel erg met opa getobd, maar nu lijkt het wel weer te gaan.
Volgens mij heeft hij zo toegeleefd naar zijn 90ste verjaardag ( de 18e hoopt hij dat te vieren), dat hij er zenuwachtig van word nu het zo dichtbij komt of hij het nog wel mee mag maken.

Woensdag is mijn startdag, maar heb ik ook een praktijkscholing van vier uur, niet zo'n fijne combinatie vind ik, dus ik ga proberen die dag vrij te krijgen.
Dan kan ik rustig de scholing doen, dat lijkt me veel beter.

Met alles wat hier speelt met opa en zo, zou ik toch graag een paar extra dagen hebben.
Straks even bellen, misschien kan ik onbetaald verlof nemen voor een aantal dagen.
Ik hoop het echt!

Fijne week!
groetjes, Franca.