Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

zondag 29 mei 2022

van simpel rommelen, Karel en een klein drama in de tuin.....


 Jullie dachten toch niet dat de schouw alleen een schilderij kreeg en daarna leeg bleef?

Als je mij een beetje kent weet je wel beter.

Het schilderij van de oude dame vind ik nog steeds prachtig.

Dat heb ik aan de andere kant van de schouw gezet als waar het eerst stond.

Nu kijk ik er elke keer naar als ik uit de huiskamer kom.


Huisjesbloempot , nu met plantjes er in.

De andere , inmiddels ook gevuld.


 De eerste aardbeien uit eigen tuin van dit jaar.

En daarna komen er een paar foto's die een stuk minder leuk zijn....je bent gewaarschuwd!

Van vrijdag op zaterdag heeft er iets groots en sterks een aanval gedaan op een paar vogelhuisjes met nestjes.

En helaas is die aanval gelukt.


Nou denk je misschien : ja zeg, maar dat huisje is ook helemaal op.

Maar dat was dus niet zo!

Het was een stevig huisje wat helemaal heel was.

We hebben gezocht wat dit gedaan kan hebben ( dachten eerst een rat, maar blijkbaar zou die meer "zaagsel"achtergelaten hebben).

En hebben die een heel andere afdruk van de tanden.

Een kant van het dak is er compleet af, het puntje is er af en de andere kant is dus behoorlijk afgeknaagd.

Het andere vogelhuisje lag ( met het halve dak er af), gewoon op de grond.

Oudste dacht aan een boommarter.

Vrij zeldzaam, dus fijn als er een zou zijn hier, maar ik kan mij nu goed inleven in de schapenboeren die ook niet blij worden als de wolf in hun gebied bezig is.

Voorlopig even geen nieuwe vogelhuisjes, eerst eens uitpuzzelen wat hier bezig was, voor we weer een nest met jonge vogeltjes opofferen. 

Tja, en eerlijk is eerlijk: buiten wonen hoe leuk ook , heeft natuurlijk ook zijn harde kanten.



 Van schrik ben ik maar gaan ruimen, weer een doos voor de boekenmarkt , en manlief heeft die meteen weg gebracht , dus kan ik niet in de verleiding komen om een boek terug te pakken.

Een ovenschotel, waarvan ik besloot de kaassaus iets dikker te maken....ik had dus gewoon het recept moeten volgen, al werd het ook op deze manier prima gegeten.

Het was nodig, vooral bij de punten, en waar veel gelopen word, was het kleed gewoon vies.

Hoe lief van manlief om het ( in een speciekuip) voor mij te wassen.

Waar het daarna buiten mocht drogen, op een alternatieve waslijn ( en we het nog later weer richting schuur droegen omdat het maar bleef regenen).


 Het valt misschien niet eens op, maar daar rechts achter op het bankje ligt het strijkgoed.

Met twee tafelkleden, zes servetten en vier witte bloezen, twee van manlief en twee van mij.

Vandaag,,,,hoop ik...

Kijk eens wat een schatje!

Ik kreeg van een vriendin oude kopjes met kaarsjes er in, allemaal leuk, maar deze ik helemaal super!

Dank je wel lieve dame, dat je aan mij dacht.


 


 

 

Ik wilde dit kookboek al een tijdje, en besloot het voor mijn verjaardag te vragen.

Helaas bleek dat er in Nederland idiote prijzen voor gevraagd werd, dus bestelde manlief het in Engeland.

Na een extra mailtje met verzoek om invoergeld, kwam het dit weekend aan.


En kon ik het niet laten om er meteen iets uit te maken ( fijn dat het zulke gewone ingrediënten heeft dat ik die al in huis heb).

 

Dus kregen we gisteren een perzik/limoen kruimel toetje ( wat in de oven stond toen we gingen eten, en dus geen tijd mer van ons kreeg om iets donkerder te worden).


 En omdat er in een eerder recept drie eetlepels slagroom ging, hadden we er zelfs ( de rest van het pakje) slagroom bij.

Niet slecht, zo'n onverwacht zondags toetje.


 Vandaag gaan we peultjes eten, vers uit de tuin, samen met manlief geknipt.

En hoewel de duizendschoon wat kort bleef dit jaar, zijn het gezellige boeketjes, en ook leuk om weg te geven.

Manlief werkte heel hard in de tuin, ik poetste in huis, maar kon ook nog even de tuin in gelukkig.

 

 Deze week ga ik proberen wat rustig te houden.

Zoals vaker , net voor de vakantie ben ik moe.

Ik heb al een paar extra vrije dagen gevraagd ( en gelukkig gekregen), maar het is nog even bikkelen.

Na een gezin wat helemaal buiten ons gebied viel ( en dat is voor mij die autorijden helemaal niet leuk vind al een dingetje), waar de moeder bij het vorige kindje uiteindelijk samen met de baby opgenomen is met een zware post partum depressie.

Waarvan ik bang ben dat het nu toch weer die kant op gaat, met alle extra zorg van dien.

Kreeg ik nu een gezinnetje ( op verzoek) waar alles gewoon zou zijn.

Weer schatten van mensen, maar een baby die erg veel afviel, erg geel zag, een moeder die zo gehoopt had om borstvoeding te geven ( en dat uiteindelijk gedeeltelijk ook kon, maar daar ging wat tijd en energie over heen),een  lieve vader , die wel er op stond te stoppen met de borstvoeding.

Dat was vooraf besloten door beide, als het een "gedoe "zou zijn ( voor de borstvoeding, alle inzet en de hormonen, een makkelijke, duidelijke, en zakelijke, keuze, maar als een vrouw een keer in de molen zit....).

Ik sloot ook dit gezin fijn af, maar jongens het kost allemaal zoveel kruim.

De week nadat ik weg ben zijn de meeste gezinnetjes prima op weg ( vaak al op het ogenblik als ik vertrek), maar voor mij komt er dan het volgende gezin met alles wat er kan zijn weer aan...

Echt ik hou van mijn werk hoor!

Maar het is soms een stuk pittiger als mensen zich voor kunnen stellen.

Om nog maar niet te spreken van de collega die deze week een enorme lijst kreeg voor de laatste ( 10e) dag.

Waaronder boven en beneden dweilen, badkamer goed doen, kinderkamers eens extra enz enz.

Gelukkig een collega die sterk in haar schoenen staat ( ze was niet voor niks naar dit gezin gestuurd, vooraf had de moeder al zoveel contact met het kraamcentrum gehad, dat die wel wisten wie ze gingen sturen...

 Die Karel, hij ging onder narcose vorige week, hij bleef maar kokhalzen en ze konden niet goed zien wat er gaande was ( en zo kon meteen zijn tandsteen verwijderd worden).

Hij heeft waarschijnlijk iets scherps binnen gekregen ( dat kan met deze jager helaas best zo zijn), en dat heeft een beschadiging in zijn keel en daarna een irritatie en met infectie veroorzaakt.

Even dachten we ( met name de dierenarts) dat zijn miauw niet terug zou komen, maar met een antibiotica kuurtje, lijkt hij inmiddels al weer een stuk fitter en begint ( heel zachtjes nog) ook weer te miauwen.

Die Karel toch.



Deze week wil ik vooral veel thuis zijn, die strijk even doen, de tuin in, niks bijzonders gewoon wat rommelen in en om huis.

Daar knap ik altijd helemaal van op.

Ik heb nog genoeg projecten lopen ( nog steeds de pannenlappen/vaatdoekjes voor mijn nichtje niet klaar), en ik heb nog een ander prachtig kookboek voor mijn verjaardag gekregen waar vast nog een paar leuke recepten in staan.

Op deze foto al een beetje te zien...

Ik wens jullie allemaal een fijne week!

groetjes, Franca.


 



 












donderdag 19 mei 2022

Taart, taart en nog eens.......


 

Dit keer bakte ik mij een slag in de rondte.

Dit is de eerste taart.

Bestemd voor ons handwerkgroepje,

Daarna bakte ik er nog een...stel dat er dames waren die geen rabarber lusten...

Het werd de inzak chocoladetaart van Karin.


 Thuisgekomen ( ik vergat een foto van de chocoladetaart te maken toen die klaar was) bleek dat beide taarten zeer geliefd waren!

Dat was er nog over ( met in het blauwe bakje de slagroom).

Ik ging ook nog kringloopschoppen en kocht dit tafeltje.

Om extra werkruimte in de keuken te hebben.

Helemaal blij mee, maar...toen moest ik met de andere tafel iets bedenken, anders kwam de keuken wel heel vol te staan.


 Uitproberen met tafeltjes die ik heb...




Erg vol..

Voorlopig even zo.

Met fijne werkruimte die ik wel even kan gebruiken.

En natuurlijk de paarse seringen uit de tuin ( zoals ik die vroeger altijd van mijn moeder kreeg met mijn verjaardag).


Kocht ik ( maar liefst twee) grappige plantenbakken in de kringloopwinkel.
Die ik later nog wel een keertje met bloemetjes laat zien.

En dit schilderij ( hoe blij kun je worden voor 4,50), wat inmiddels op de schouw in de keuken hangt.
Maar...terug naar het bakken!

Roze koek taart...voor Moederdag.
Die we ( na mijn werkdag) , toch nog mooi buiten in het zonnetje aten.


Een bokkenpootjes advocaat taart ( op verzoek van manlief) en een limoentaartje ( het makkelijke, frisse taartje wat ook wel de tovertaart van Onno genoemd word).
Ik was namelijk jarig, en hoewel ik die dag moest werken ( iets met niet opletten als je vrije dagen aanvraagt), kwamen kinderen met de schoonkinderen en opa wel even langs.

Vele handen maken licht werk.

En zo kregen we ook nog een lekkere borrelplank die avond.

De zondag daarna was ik wel vrij en vierde we ( eindelijk na corona) mijn verjaardag.

De hele dag zaten we heerlijk buiten.

Met wat rustig bezoek van vriendin, haar moeder en zus in de ochtend en daarna stoelen er bij, kleedjes op de grond voor de allerkleinste, een tafeltje waar aan gepuzzeld en gekleurd kon worden voor de grotere , en vooral heel veel genieten van mensen die ik lang niet gezien had. Fijn bij kletsen en genieten!

En natuurlijk hoort daar taart bij!

Opnieuw het limoentaartje, rabarberkwarktaart ( manlief zijn idee en heerlijk), en oude vertrouwde chocoladetaart recept ( chocolade bastogne taart), en appel rolletjes van croissant deeg.

Dan denk je dat ik wel klaar was...

Nee hoor!

 

Er kwam een lijstje met taarten, en hartige dingen en ik bakte verder.
 

Ik heb namelijk vier vriendinnen die mij zo geweldig door de coronatijd heen geholpen hebben!

En daar wilde ik graag iets extra's voor doen.

Een high tea.

Zo mogelijk bij ons onder de grote boom of anders in de pipowagen.

Wegens regen in de ochtend koos ik voor de pipowagen.


 Het oude kleine houten tafeltje, kwam nu in de pipowagen te staan.

Met taarten uiteraard.

Een van de dames , kwam een uurtje vroeger en zorgde dat alles wat ik richting de pipowagen gesjouwd had, prachtig op tafel kwam te staan.

Mijn bij elkaar gespaarde rood/wit , Engelse servies mocht ook hier dienst doen.

We hadden een heerlijke middag, met veel lekkere dingen, mooie gesprekken en fijne verhalen.

Ik maakte wel een paar foto's, maar niks wat geschikt is voor hier, omdat de dames er herkenbaar op staan.

Als cadeautjes had ik ( aan iedereen die op mijn verjaardag kwam) gevraagd naar plantjes of stekjes uit eigen tuin.

Hoewel sommige dat toch wat moeilijk vonden ( hoezo geen cadeau kopen), hebben we heel veel leuke plantjes gekregen.

Daar komen binnenkort wel foto's van.

En heb ik van een lieve vriendin nog een "beleving " te goed.

Daar ben ik heel benieuwd naar, ze heeft altijd zulke originele ideeën.


Na die fijne middag, had ik nog zoveel over ( en echt geen zin om te gaan koken), dus haalde jongste twee blikken soep ( een met en een zonder vlees, die laatste zat overigens in een zak), en ik waste de vaat en maakte de tafel weer mooi voor de mannen.

Toen heb ik nog wel een foto van de tafel gemaakt.

Niet zo mooi als toen de dames er waren, maar wel leuk om terug te zien.

Natuurlijk zijn de gewone witte boterhammen en plakjes vlees niet echt mooi, maar wel fijn om er bij te hebben met drie hongerige mannen aan tafel.

Schoondochter belde dat ze onderweg was, en nadat oudste een foto van de tafel had gestuurd, lustte die ook nog wel wat...



Tja...die bladerdeeg/aardbeientaart had ik nog niet geproefd...

Echt hierna is het klaar, voorlopig even geen taart meer.

Ik heb namelijk van alle taarten die in ongeveer een week langs kwamen, wel een stukje gehad....



 Dit is het cadeau wat ik van mijn beste vriendin kreeg ( op zondag, op dinsdag met de high tea kreeg ik ook nog plantjes van haar).

Het boek is prachtig!

Ze maakt ook voor mij een brievenbusje met sparrow post....zo lief!

en...

Ze maakte de stoel van Tasha Tudor of poppenhuis formaat na!

Precies zoals op het plaatje van de keuken van Tasha.

Compleet met kussentje en kat.


Geweldig, dan ben je echt goed in het poppenhuis dingen maken!

Samen met een prachtig kookboek, twee hele mooie boeketten ( een van het werk van manlief , hoe attent is dat), en een boekenbon, toch weer veel meer als de plantjes die ik vroeg, maar met liefde gegeven zullen we maar denken!

En nu....

Nu ben ik alweer bijna aan het volgende gezin toe.

Moet ik nodig nog wat ruimen en poetsen in huis. 

Maar geniet ik nog steeds na van ( echt waar: drie) alle fijne verjaardagsmomenten!

En zo'n high tea, dat ga ik zeker nog eens doen.

Alleen, dan ga ik toch maar vragen of iedereen iets mee wil brengen, want eerlijk...10 maal zoet en 5 maal hartig maken is best veel....

Nu aan de slag, want morgen wordt ik weer fris en fruitig in een gezin verwacht!

Groetjes, Franca.