Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

maandag 30 januari 2017

lieve en goede vrienninnen

Januari is een lastige maand.
Zo'n het is net niks speciaals maand.
Gelukkig hadden we nog de verjaardag van jongste, een simpel feestje met een leuke tapasplank, die we samen met veel plezier maakte.
Gelukkig heb ik lieve vriendinnen, die weten dat januari en februari ,wat moeilijk voor me zijn.
Zij slepen met mee naar buiten.
Waar ik het echt heerlijk vind, en wat me bergen goed doet.
En toch...alleen krijg ik het nu even niet voor elkaar.
Zit ik liever rustig in mijn stoeltje, en dat maakt me helaas niet blij.
Een wandeling, en daarna koffie in het stoeltje bij de kachel, zo beloofde ze me.
Die koffie haalde me over de streep.
Maar daar wilde ik dan wel wat bij maken.
Ik zocht op cake in glazen pot en kwam hier bij uit:
http://de-gulle-aarde.blogspot.nl/2012/04/fruitcake-in-een-glas.html
Om vervolgens via de reacties bij Sigrid ( bloem) uit te komen:
http://bloemblogt.blogspot.nl/2012/05/dwzi-fruittaartje-in-een-potje.html
Dat leek me wel wat.
Dus liepen we rondje.
Net iets meer als zes kilometer, in een klein uurtje ( tja die dame is lang, met lange benen, ik moest soms echt mijn best doen haar bij te houden).
Niks bijzonders, gewoon een rondje bij het dorp.
Op een koude maar zonnige dag.
En genoten daarna van het appeltaartje ( wat voor ons opletters met suiker, inmiddels iets te zoet was, dus mocht je het willen maken, veel minder suiker gebruiken), en hadden een goed gesprek bij het kacheltje.
Over doelen, en wat we willen.
Over wat belangrijk is en hoe daar te komen.
Later heb ik er nog eens over nagedacht en haar een lange mail gestuurd, hier een klein stukje daar uit:

Voorlopig is mijn "doel", nog simpel: het goed doen op mijn werk, en toch zorgen dat ik nog een beetje energie overhoud voor mezelf en manlief ,voor licht huishoudelijke taken en leuke dingen ( al is het maar een wandeling).
Om deze maanden weer goed door te komen tot het voorjaar, me het gewoon te gunnen om een stuk te gaan lopen ( ook al is het huis nog niet helemaal perfect).

Dus eigenlijk om een goed evenwicht te vinden en te houden!
Eten speelt daarbij een grote rol.
Voor mij is goed eten belangrijk omdat ik merk dat het ook positief is voor mijn hoofd.
Maar inmiddels weet ik dat het toch wat minder moet, omdat ik niet zoals manlief zijn moeder met diabetes wil eindigen.
In de gezinnetjes probeer ik iets over gezonde voeding mee te geven, en daar laat ik het voorlopig bij.
In de toekomst is een opleiding tot voedingscoach misschien een idee, maar waarschijnlijk pas als ik besluit te stoppen in de kraam.
Dat kan dan samen met de B&B ( hopelijk loopt die dan inmiddels een beetje) een mooie dagvulling geven.
Eerst de opleiding, later mensen helpen, en leren over voeding ( wat ik zelf ook reuze interessant vind).

's Middags gingen manlief en ik op kraamvisite.
Drie maanden uitgesteld, omdat we niet zomaar een datum konden vinden, omdat ik het moeilijk vind naar een verre vreemde plaats te rijden ( dus moest manlief of dochter mee kunnen), bang dat ik niet belangrijk genoeg ben om daar op kraamvisite te gaan....
Daar aankomen, en zo welkom ontvangen worden...
Een stukje zelfvertrouwen vergroten zou zo slecht nog niet zijn....
 De tweede vriendin waar ik op de koffie ging is mijn allerbeste oudste"( niet in leeftijd maar in jaren) vriendin.
Die me kent van haver tot gort.
Waar ik heerlijk mag meegenieten van de voorbereidingen op de komt van haar eerste kleinkindje.
We samen makkelijke breipatroontjes zoeken,een handig gadget voor haar dochter ontdekte ( daarover later meer), en meteen een afspraak maakte voor een wandeling volgende week.
Goud, dat is die dame.
Ik kwam zoveel lichter van haar vandaan!
Zaterdag had manlief zoveel buitenwerk te doen, en toch maakte hij tijd voor mij.
Om mij met al die lastige computer dingen te helpen ( herregistratie is ook gedaan, en die 90 euro gaan we terug krijgen).
Om na al dat gedoe ( hoofdpijn zou je er van krijgen) en flinke eind mee te gaan wandelen, heerlijk!
Zondag naar de bieb, niet met de fiets zoals normaal, maar door manlief meegesleept om in ieder geval met de auto te gaan.
En het deed bergen goed!
Wat het is kan ik niet benoemen, maar het is niet gewoon zeuren, het is echt en zwaar.
En toch...ik bof!
Ik bof omdat ik zowel manlief als lieve vriendinnen heb!
Die me meeslepen ( ook al wil ik eigenlijk echt niet) en me mee naar buiten nemen.
Of zoals zondag mee naar de stad.
Waar ik behalve de bieb ook even een boekhandel aan deed ( die uitverkoop bleek te hebben). Waar ik een boek wat ik al eerder zag en echt mooi vond, nu voor een heel redelijke prijs aan kon schaffen.

 Een boek vol dingen die ik leuk en belangrijk vind, waar ik het zeker nog een keer met jullie over zal hebben.

Een tafel vol met heerlijk leesvoer, om zoveel positieve dingen uit te halen.
Breiwerk, ( bijna)  klaar om op te sturen
Ik probeer de Hygge manier ( zie je de kaarsjes) te combineren met de lieve vriendinnen en de wandelingen.
Twee vriendinnen hebben al een afspraak gemaakt deze week, twee keer wandelen.
Een gaat me daarna verder helpen met een breiwerkje ( waar het zelfvertrouwen het even laat zitten) de ander is van het aanpakken , die gaat me vast op mijn kop zitten over de  tijdschriften die hier langzaam weer opstapelen.
Nou mag je best in de reacties zeggen dat ik zeur, maar ik doe mijn best.
Nog een maand, en dan hoop ik het weer door te zijn, dan ga ik een leuke lunch of iets van dien aard organiseren. Dan hoop ik er weer voor hen te zijn.

 Ik wens jullie veel Hygge, en lieve mensen om jullie heen!

groetjes, Franca.


woensdag 25 januari 2017

huis tuin en keuken dingen

Omdat de vorige niet echt lavendel is...
Een roze deze keer.
Samen komt het goed.
Ik hoorde er van in de auto, onderweg naar de food workshop..
en dus zocht ik het recept op...
http://binnenstebuiten.kro-ncrv.nl/recepten/quiche-van-prei-en-camembert
Heerlijk!
Met een kleine waarschuwing: er gaat een hele camembert en een kwart liter room in!
Wat het geheel heerlijk, romig, toch luchtig en lekker maakte, maar natuurlijk niet zo'n slimme zet is als je op je lijn moet letten.
Wel leuk om te maken op mijn eerste vrije dag.
Ik liep een beetje met mijn ziel onder mijn arm...miste "mijn' gezinnetje.

Wat hadden we een fijne week.
Er werd me direct koffie of thee aangeboden toen ik binnen kwam, een lekker beschuitje met ( echte van de bakker) muisjes bij de koffie, en alle andere ochtenden opnieuw! Zonder het beschuitje dan natuurlijk.
Vers gekochte broodjes werden dagelijks bij de bakker gehaald ( en houd dan maar eens vol dat je je eigen lunch gaat eten).
Maar vooral: lief, hartelijk, belangstellend, aardig en schatten van kindjes.
Wat een heerlijke week, en ja, dat mis ik dan op mijn eerste vrije dag.
Zoveel gezelligheid en reuring , dan is hard werken geen punt.
Na de rijke maaltijd van gisteren, besloot ik vandaag gezond te starten.
Absoluut geen straf!
Laatst maakte ik drie soorten vloeibare zeep.
Bij gebrek aan drie wasmiddelflessen, waste ik een melkfles uit en gebruikte die.
 Niet zo slim, zo bleek.
Afgelopen zondag vulde ik nog snel even het zeeppompje op het aanrecht bij, voor ik ging werken.
De ( melk) fles liet ik even staan, ik wilde niet te laat komen.
Dom!
Oudste vond het vreemd dat er een melkfles op het aanrecht was blijven staan, en niet terug in de koelkast was gezet...
En wat was dat een dikke substantie, vast zuur....
Dus goot hij de "melk" door de gootsteen...om er ( net te laat) achter te komen dat de "melk" helemaal niet zuur rook...sterker...eigenlijk wel lekker naar...zeep?
Gelukkig is nieuwe zo gemaakt! En giet ik het deze keer niet in een oude melk fles!

Plannen voor de volgende dagen?
Maar liefst drie kraam visites !
Een vandaag, een morgenmiddag en dan nog een ( misschien) in het weekend.
Ik maakte nog geen afspraak , omdat ik voor deze visite nog geen cadeautje heb.
Deze dame kan gebreide babykleertjes wel waarderen, maar ze kan het zelf veel beter als ik dat kan.
En dus durf ik niet goed iets wat zelf heb gebreid te geven.
Terwijl ze me lief genoeg is om toch iets speciaals te doen..
Voor de kraamvisite van vandaag , bestelde ik iets via marktplaats.
Ik ken haar moeder goed ( oma dus) , haar zelf iets minder goed.
Dus ik hoop maar dat ze dit leuk gaat vinden.
Overigens: keurige snelle levering!
En ( vind ik) heel redelijk van prijs.
En nee, geen aandelen of zo, gewoon heel tevreden.

Verder: morgenochtend fijn wandelen met een vriendin , ik verheug me er nu al op.
Wat dingen afwerken die zijn blijven liggen terwijl ik werkte, bijvoorbeeld een bedank kaartje voor de lieve vriendin waar we uitgenodigd waren voor een echt heerlijk etentje!

En proberen mijn herregistratie te regelen .Ik was bezig, punten genoeg, 36 terwijl ik er 30 moet hebben, maar ik kwam op een betaal site uit.
Het zag er naar uit de ik de kosten van de herregistratie ( 90 euro) zelf moest betalen.
Een mailtje naar ons kraamcentrum leerde dat ze het nog niet helemaal zeker weten, maar dat het misschien toch door hen betaald word. Gelukkig.

En zo rommel ik mijn vrije dagen door.
Met gewone huis tuin en keuken dingen.
Werken in huis, fietsen naar de bieb,wandelen met vriendinnen, iets lekkers ( en zo mogelijk ook gezonds) koken, tijd voor mijn gezin ( en manlief), dingen regelen en kraamvisites doen. Een mens kan het slechter hebben niet?

Fijne week!
groetjes, Franca.






maandag 16 januari 2017

doen!

Een droom.
Een droom die uitgekomen is, onze pipowagen mag gebruikt worden als B&;B.
Met kerst logeerden de eerste betaalde gasten er in.
Hadden het fijn naar hun zin en genoten.
En daarna vielen we stil.
Omdat we met andere zaken bezig waren.
Zaken die nu weer redelijk op de rit zijn.
Maar wij nemen even een klein beetje afstand.
We leerden wel een enorme levensles, voor ons en ook voor onze kinderen.
Wat we vooral leerden:dromen begint met doen!
Als manlief niet zo keihard gewerkt had aan de pipowagen, was deze droom nooit uitgekomen.
Niet alleen om dromen te verwezenlijken, ook voor de gewone dagelijkse zaken moet je gewoon doen! Als ik na een week werken in een gezinnetje thuis kom, is het huis echt niet perfect op orde, dan moet ik aan de slag. Doen!
Wat opruimen, een was aanzetten, en aan het poetsen.
Niet dat ik daar dan altijd zin in heb ( vaak voel ik me zelfs een beetje zielig, heb ik net alles keurig op orde in het gezinnetje, kan ik thuis wéér aan de slag), maar ik doe het wel.
Inmiddels weet ik wat er helpt om te beginnen.
Een fijn muziekje aan, een sopje van eigengemaakt schoonmaakmiddel ( geur doet ook wat, soms zet ik zelfs alvast een lekker geurkaarsje aan), en het mezelf niet te moeilijk maken in de dagen dat ik werk.

Voorheen vond ik dat ik geen wegwerpdoekjes mocht gebruiken.
Maar elke ochtend al met een emmer sop aan de slag voor het werk, was niet te doen.
Nu gebruik ik toch zo'n doekje, om 's ochtends even het toilet netjes te maken, of een wastafel bij te houden.Ik probeerde ze zelf te maken, maar dan had ik een bakje met koud water, dat werkte niet goed. Wie weet vind ik nog een beter recept. We zijn allemaal maar mensen die hun best doen, en perfectionisme  kan er voor zorgen dat je stil valt, in plaats van in actie komt.
Zo'n doekje, maakt dat ik het netjes houd, zonder te veel gedoe, waardoor ik na die acht dagen, buitenshuis werken, makkelijker thuis de draad op pak.
En dat is voor iedereen in huis fijn.

Want laten we eerlijk zijn: veel liever duik ik de keuken in!
Hier de boeren ovenschotel van Sam Stern ( uit mega vega), voor harde werkers een goede kost.
Of ( speciaal voor onze jongste), kipsalon.
Dan heb je een goed bord eten.
 Of ik brei een vaatdoekje.
Helaas was ik al begonnen en bleek het niet de gewenste kleur.
Even geduld Jezebelle, het komt goed!
Dit werd een heel lekker fris ( door de sinaasappel) wortelsoepje.
Na een workshop food ( die overigens helaas erg tegen viel), lunchten we bij ons thuis.
Wortelsoepje, hartige taart met groene asperges en geitenkaas en eigenlijk een lekker toetje. Laten we dat toetje toch vergeten zijn!
Pas bij het afruimen van de tafel ( terwijl de andere dames de afwas deden), zag ik ze weer staan in de koelkast. De dames hebben het ( in mini weckpotje gemaakte) toetje maar mee naar huis genomen , om het later op te eten. Kreeg ik toch een grappige selfie later: dame eet toetje bij kacheltje, heerlijk humor heeft die dame!
Iets minder grappig: na de workshop mocht je ( als je dat aandurfde) op een speciale weegschaal gaan staan.
Uitkomst: oeps!
Net te zwaar, gelukkig wel een voldoende wat betreft vetgehalte , en niet veel vet rond organen ( zou dat echt allemaal zomaar met een weegschaal te meten zijn), goed metabolisme:
 Metabolisme is een ander woord voor stofwisseling. Metabolisme is de manier en de snelheid waarop je lichaam calorieën, die je via je eten en drinken binnen krijgt, omzet in energie. Hoe beter en hoe sneller je metabolisme werkt, hoe beter je in staat bent af te vallen of je gewicht juist te behouden( bron bewust gezond).

Maar mijn leeftijd op de weegschaal, was toch echt hoger dan mijn echte leeftijd.
Tijd om in actie te komen, niet alleen zeggen dat ik moet bewegen ( en braaf 1x per week gaan sporten), maar ook daadwerkelijk meer gaan bewegen.
Ook hier: doen!

 Ik eet veel gezond eten, met de nadruk op veel...
Iets minder grote porties en meer bewegen, is mijn nieuwe doel.
Kunst is om niet te snel te willen gaan.
Om nu niet de moed te verliezen.
Moraal van dit verhaal?
Ga aan de slag!
Of het nu een wandeling maken is, je badkamer eens goed poetsen, je diepvries uitruimen en schoonmaken ( staat hier vandaag op het program) doe iets!
Al begin je maar met de afwas, zet een wasje aan en ruim wat op ( liefst ook wat weggooien, al zoek je maar wat tijdschriften uit. In de papierbak ermee ( of direct naar iemand brengen die er bij mee is), maar meteen het huis uit!
Maak het gezellig en ga aan de slag.
Niet uitstellen, doen!
Dan kun je vanavond heerlijk tevreden rondkijken in je frisse huis.

Groetjes, Franca.