12 januari was jongste jarig ( het lijkt nu al heel lang geleden).
Hij woont samen met zijn vriendin op een oppervlakte van 35 vierkante meter.
Niet erg handig om ouders, schoonouders, peetoom en peettante en je broer , zus, diens partners en je kleine nichtje op de koffie en borrel te vragen.
En dus zette manlief en ik de keukentafel tegen de ( half ingeklapte) huiskamertafel en dekte ik de tafel met mijn rood wit servies.
Dat was dan ook het enige wat wij moesten doen, de rest ( taart , frisdrank en drank, en niet te vergeten de hapjes voor de borrelplank), brachten ze zelf mee.
Natuurlijk deden wij de koffie, maar dat was dan ook alles.
Het moet gezegd worden, ze hadden heel erg goed gezorgd en we hadden een hele fijne avond!
Zelfs de boekenkast is aangepakt ( al zie ik nu op de foto dat er nog veel meer uit kan).
Als er een appje komt : "kan ik mee-eten". dan maak je meteen maar twee schalen lasagne.
Vegetarische lasagne met mozzarella , kant en klaar gesneden Italiaanse groeten en een zelfgemaakt kaassausje..
Dan heeft zelfs jongste geen bezwaar tegen een dagje geen vlees.
Wat een heerlijk vooruitzicht naar de lente.
Gekregen van mijn beste vriendin.
Die altijd komt kletsen ( en vaak heel veel luisteren) als ik dat zo nodig heb.
Goud is ze waard!
Leve de goede ( en beste) vriendinnen!
Deze is al 44 jaar mijn beste vriendin, bijna tijd voor een feestje ( al zal dat ons kennende eerder een etentje worden).
Toen ik op een ochtend de een banaan wilde pakken om in mijn havermoutpap te doen,kon ik ze niet vinden, terwijl ik zeker wist dat ik ze twee dagen daarvoor gekocht had.
Bleek dat ik ze ( ter bescherming zodat ze niet tegen diepvriesproducten aan zouden liggen) op de achterbank had gelegd en daardoor totaal vergeten had.
Die kou hadden ze niet erg prettig gevonden.
Eentje kon direct in de pap, de rest maakte ik fijn en deed ze in bakjes in de vriezer.
Zo konden ze alsnog gebruikt worden.
In de pap zijn ze zo ontdooid.
Nog net de amaryllis ik erg laat terugvond ( was al aan het groeien in het doosje), gelukkig kwam het nog goed.
Daags na de verjaardag van jongste, zou ik het weekend gaan werken en na de maandag zes dagen.
Maar dat liep anders.
Opnieuw de griep.
Kon ik na de vorige nog trots ( wat dacht ik wel) zeggen dat het wel te doen was, deze liet niet met zich sollen.
In bed, emmertje ernaast en hopen dat je veel slaapt , medicijnen ging niet, wegens niks binnen kunnen houden.
Wat een ellendig griepje!
Die mij ook daarna nog niet met rust liet, geen enkel uithoudingsvermogen of energie had ik.
Gaan werken kon ik niet ( ook niet omdat ik steeds duizelig was, niet te doen met een kleine baby).
Maar rommelen wilde ik wel!
En dus ging ik maar weer kastje voor kastje ( nou ja plank voor plank), aan het opruimen.
Dit kwam uit de keukenkast, lijkt zo nog heel wat , maar overal waar stukjes af waren of heel erg gekrast heb ik weg gedaan.
Nog meer dan genoeg over.
Gelukkig heeft jongste een flinke stapel meegenomen voor in zijn werkplaats, nu begint het wat te worden.
Langzaam voelde ik mij wat beter, ik ging zelfs op zondag met mijn beste vriendin naar een brocantemarkt.
Ik kocht dit kaarsje .
En ( onder de kaarsen van vorig jaar) dit kleine dienblad met twee onderzetters.
Daarbij had ik de bof, dat bij die kraam alles voor de helft weg ging.
Dus kostte dit nog geen 8 euro samen ( zonder het kleine kaarsje).
Het zelfgemaakte kaartje kreeg ik van mijn beste vriendin, over de post die er bijna een week over deed, terwijl we maar een kilometer of 7 van elkaar wonen....
's Maandags kon ik weer oppassen ( de maandag daarvoor toen ik ziek was heeft mijn schoonzoon vrij genomen om voor het kleine meisje te zorgen).
Dinsdag ochtend moest ik nog even wachten tot "mijn "gezinnetje thuis kwam ( de bevalling was toen nog gaande).
Ik rommelde wat in huis en zette even het keukenraam open.
Wat schetst mijn verbazing ...het roodborstje wilde schijnbaar niet wachten op de havermout die ik hem vaak geef en was naar binnen gevlogen.
Gelukkig was het beestje niet in paniek en vloog weer weg toen ik het raam helemaal open zette.
Al bleek achteraf dat hij mijn rugzak wel even "geraakt" had.
Ik heb een filmpje ( van beroerde kwaliteit ) op de familie app gezet.
Voor jullie alleen een foto dat hij snoept van wat er over is van de vogeltaart ( die ik in het gezinnetje daarvoor kreeg).
Tja, dan denk je aan het eind van mijn dit keer wat langdradige verhaal te zijn...
Helaas!
Woensdagochtend belde mijn dochter mij op mijn werk.
Dat doen mijn kinderen nooit en ik vroeg haar meteen of ze wilde appen.
Bleek dat ze thuis een gaslek hadden!
Het gas werd meteen afgesloten, en mijn dochter is met haar dochtertje naar buiten gegaan.
Ze belde of ze de sleutel van ons huis bij mij op het werk kon ophalen.
Lang verhaal kort: ze heeft die dag haar thuiswerk dag bij ons gedaan.
Ze zijn bij ons gebleven tot zaterdag middag.
Gelukkig konden ze op de kamer van jongste slapen ( en hebben we het ledikantje daar ook bij gezet).
Schoonzoon heeft inkopen gedaan en al ruimte gemaakt.
Manlief heeft twee avonden tot heel laat ( na zijn werk) mee gewerkt en tegen de avond op vrijdag kwam de gasfitter en die heeft gelukkig de keuring gedaan en het gas weer open kunnen zetten.
Schoonzoon moest toen nog veel ruimen en dichtmaken, dus besloot dochterlief nog een nachtje bij ons te blijven met kleindochter.
Op zaterdagavond toen we gingen oppassen ( wat al weken eerder afgesproken was) bleek alles weer helemaal netjes te zijn, op een heel klein stukje zichtbaar buis na, maar daar vind dochterlief vast iets op.
Petje af voor beide mannen!
En dat terwijl mijn man ook al vrije dagen had opgenomen om in het huis van oudste te werken.
Maar toch....
Wat een groot geluk dat het op tijd ontdekt is.
Dat zijn we ongelooflijk dankbaar!
En eerlijk, hoe fijn was het om dochter en kleindochter een dag of drie vier, hier te logeren te hebben.
Ondanks dat ik gewoon aan het werk was en dat het onverwachte drukte gaf, hebben we er echt van genoten!
Niet zo'n goede foto, maar dit zijn de slofjes die ik gebreid had.
Overigens sliep kleindochter de eerste nacht slecht en huilde ook, iets wat haar ouders niet van haar gewend zijn, misschien het onverwachte of de vreemde kamer.....
Bleek ze twee tandjes te hebben gekregen, de nacht er op sliep ze als een zonnetje!
Toen dochter op de tweede dag hier ( toen had ze even de auto) boodschappen deed voor het eten met zijn allen ( grote pan stamppot rauwe andijvie) , bracht ze meteen een nieuwe bos tulpen mee.
Hoe lief was dat!
En toen we op zaterdagavond op gingen passen, kocht schoonzoon ook nog een mooi bosje bloemen voor ons.
Helemaal niet nodig, blij dat we iets konden doen en het was gezellig, maar wel lief.
Net als de pompoen/chocoladecake die schoondochter ( vrouw van oudste) had gebakken en die we kregen voor manlief zijn werk in hun huis.
Wat een gezelligheid allemaal!
En nu?
Nu ben ik gisteren ,op mijn eerste vrije dag , na oppassen , zes dagen werken ( 41 uur) , logees en weer een oppas dag. gruwelijk door mijn rug gegaan.
Dus zit ik hier op een speciale stoel ( knielstoel), met warmte pleister , stiekem te balen.
Ik had zoveel plannen..
Ik ga heel rustig aan doen vandaag, maar wel bewegen en een wandelingetje maken.
Komt goed!
Er zijn ergere dingen.
Ik wens jullie een fijne week, zonder rugklachten en gedoe!
groetjes, Franca.
