Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

maandag 31 oktober 2016

pakje van de postbode

De postbode bracht een mooi roze pakket.
Kijk nou toch eens..
Het kookboek van  Yvestown.
Gekregen van Daan.
Dank je wel Daan, het is een prachtig boek!
Met heel veel lekkere recepten.
Dit herken ik van Daan haar blog!
http://maandagdaandag.blogspot.nl/2013/03/chocoaldecheesecakeplantjes-traktatie.html
Wij gingen voor de wortelsoep ( nog heel veel wortels in de tuin).
Eerlijk is eerlijk: door manlief gemaakt ( wegens druk aan het werk in een gezinnetje).
Heel lekker!
Al wil ik toch echt heel graag de chocoladecheesecakepotjes gaan maken ( de naam alleen al),misschien iets voor de eetclub binnenkort?
Of zouden die het grapje met het plantje niet waarderen?
We zullen zien.
Over zien gesproken:
 https://www.instagram.com/p/BLjWuO7j-wa/?taken-by=maandagdaandag
Dit moet je gaan zien!
 Het hele jaarFEESTEN
Ik heb het boek gekocht ( op bol zodat ik het meteen zou krijgen als het uit komt).
En ga me er enorm op verheugen ( de 2e komt het pas echt uit).
Omdat ik Daan ken van haar blog.
Daar zie hoe ze met haar kinderen om gaat.
Omdat ik het boek opvoeders en huttenbouwers ook zo geweldig vind.
Ik heb geen kleine kindjes meer, en heb helaas in de gezinnetjes steeds minder kans om iets leuks met de oudste kindjes te doen ( wegens meestal zeker drie dagen per week dagverblijf), maar toch kocht ik dit boek.
Omdat ook voor ons de jaarfeesten fijn zijn.
Een goed houvast.
Om van kleine dingen te genieten.
Nog een paar dagen wachten...

Tot slot nog een pagina uit de boek van Yvonne.
Hier zie je hoe echt en eerlijk ze is.
Ik gun haar zo het succes van haar boeken. Ooit kwam ik via een woonblad bij haar blog terecht, maakte een verhuizing mee ( alles via het blog dan hè ), zag hoe mooi ze haar nieuwe huis verbouwde ( en die inrichting, lief), hoe ze ziek werd en herstelde ( en nooit de moed op geeft), en nu hebben ze weer een nieuw huisje gekocht ( met als extra de droom om naar Zweden te verhuizen).
Mateloze bewondering voor zoveel lef!
En ik zit al in zak en as als de veranda afgebroken moet worden.
Sommige vrouwen zijn dus echt power dames!

Een andere kleine dame op een bankje. Het is nu echt herfst.
Pompoenoogst.
Ook een beetje lef...
Een beetje dan hè.
Dochterlief vroeg me mee naar Eindhoven ( daar zeg ik sowieso geen nee op).
Maar...ik moest een door haar gemaakt jurkje aan...
Oké???
Vandaar dat korte , normaal draag ik echt geen korte jurkjes meer!
Zeker niet met alleen panty's er onder .
Het kon best zei dochterlief. Deze stiekeme foto zag ik later pas op de camera.
De andere...
Of ik even mijn jas uit wilde doen ( op de loopbrug naar de parkeergarage), ehh?
Toen kwam de aap uit de mouw, ze had een model nodig.
Sta ik toch ( te kijk voor alle voorbijgangers) op mijn " iets oudere dag" , model te zijn.
Eng!
Maar achteraf ook erg leuk.
Soms is het best leuk om even uit je comfortzone te stappen ( achteraf gezien dan).

En nu: naar buiten!
De zon schijnt heerlijk.
Het is maandag, ik zou moeten poetsen, maar dat doe ik lekker niet.
Ik ga wat mooie foto's maken.
Vanmiddag naar een lieve vriendin die me over mijn : ik durf geen breisels meer in elkaar te zetten fobie heen gaat helpen.
Daarover later.
Voor nu: geniet van het heerlijke zonnetje!

groetjes, Franca.
 

zondag 30 oktober 2016

de laatste...

Aan alles komt een eind.
In dit geval aan onze veranda.
Vandaag deden we nog een ( foto) rondje.
Als afscheid.
Om nog een keer te laten zien hoe mooi de veranda is.
Dan sluiten we het af ( zoals mijn man hier de wei af sluit).
Zie je ook, wat een klein stukje van de wei de veranda is?
Maar ja, wet is wet, en we willen graag verder met de pipowagen.
En dus...staat alles wat er nog van te gebruiken is nu op marktplaats.
Zoals de door manlief gemaakt deuren...

Nu het hier niet mag blijven staan, zou ik het liefst de hele veranda bij iemand anders ( die nog wel die 30 meter mogen gebruiken) in de tuin willen zetten.
Zodat er een gezin is wat er dan net zoveel plezier aan kan beleven.
Maar ik kan helaas geen muur met open haard verplaatsen.
Nog een paar dagen, dan is de veranda hier weg.
Laten we hopen dat er toch nog een gezin net zoveel plezier van heeft als wij dat hadden.
Met of zonder een open haard.
Nostalgisch tuinhuis...op marktplaats....

groetjes, Franca.

zaterdag 15 oktober 2016

zomaar ineens en een geheimpje

Er zijn mensen die het doen: keurig elke dag van de week een stukje van hun huishouding.
Echt!
Mijn beste vriendin is een van hen, elke dag staat vast wat er moet gebeuren.
Een prima systeem voor haar.

Dat werkt niet voor mij.
Wegens: werk buitenshuis (  onregelmatig), vaak erg moe als ik thuis kom ( leer dan ook eens maat te houden), en gewoon niet altijd zin.
Nou zijn er een paar dingen die ik doe om "op gang te komen".
Zoals o.a.:

Kijken naar een youTube filmpje, van Jen.

How Jen Does It - YouTube

 https://www.youtube.com/channel/UCrJPlsxnLHzDqmrPeK6qCOQ
Hier het filmpje met haar nieuwe schema ( niet voor mij dus, maar wel erg aanstekelijk).
Zo netjes en schoon als die dame is: dan moet je wel aan de slag!
En ze heeft nog goede tips ook ( kijk maar eens naar haar filmpje van de tien vieste dingen in huis).

Op bezoek gaan bij mijn nichtje.
Als ik dan thuis kom (haar huis is groot, netjes en supergezellig), krijg ik altijd zin om zelf ook aan de slag te gaan.

En soms heb ik helemaal geen aansporing nodig.
Zo had ik vanmorgen in de keuken gegeten, ruimde even de vaatwasser leeg, zag dat er nog een pan stond die niet in de vaatwasser mag ( een blauw gewolkte), en besloot die en mijn ontbijtspulletjes even met de hand af te wassen.
Een pan die nauwelijks vies was, een kopje, bordje en mes.
Met dat water kan ik ook wel even....
Een half uurtje later waren de bovenkanten van de koelkast ( waarom zet ik ook altijd alles zo vol) en het schouwtje ( zelfde verhaal), de deurtjes, fornuis en zelfs de klok ( ik had de trap nou toch gepakt), netjes afgewassen.
Dan meteen maar even vegen ( geen stofzuiger, iedereen slaapt nog), en een fris zachte zeep sopje voor de vloer.

"Zomaar" op een onmogelijk vroeg tijdstip een schone keuken.
Ik was zelfs nog niet aangekleed ( wel netjes in ochtendjas hoor).
Dat is een lekker begin van de dag!

Hoe doen jullie dat?
Hebben jullie een vast schema, of doen jullie ( net als ik) je huishouding meer op de bonnefooi?

O ja, ik heb een geheimpje..
Al jaren probeer ik een werkkast met goed werkmateriaal te houden.
Geleerd van mijn moeder: Ook in de huishouding kun je niet werken zonder goed materiaal. Dus koop ik goed duurzaam spul, geen plastic rommel.

Maar ja, dan hebben de mannen iets nodig in de schuur. Dan verdwijnt zomaar die goede handveger met echt haar, die ik nog van mijn schoonmoeder heb gekregen ( om soms even plotseling in een heel andere staat terug gevonden te worden).
Of nu dochterlief ging klussen en verhuizen , en ik ineens ( behalve het kleine emmertje wat ik bijna met mijn leven verdedig) geen enkele emmer meer kon vinden.
Toen was het klaar!

En nu heb ik een geheim(pje).
Deze week ging ik naar de plaatselijke boerenbond en haalde goed gereedschap.
In een kast op de overloop heb ik nu een extra werkmaterialen kast.
Alleen voor mij.
Met een goede handveger en duurzaam blik.
Met een fijne emmer ( ja daar is verschil in).
Met zelfgemaakte en gekochte eco schoonmaakmiddelen.
Met een fijne dweil.
Met een echte zeem.


Waar ik gewoon alles kan vinden, niks verdwijnt ( tot ze het door hebben waarschijnlijk), en waar ik zomaar enorm van kan genieten.
Hoe gek kun je zijn?

Fijn weekend!

groetjes, Franca.
kleine aanvulling:
 http://www.npo.nl/kruispunt/16-10-2016/KN_1683578
Mooie reportage over opruimen, ontspullen ( en wonen in een Tiny house).







donderdag 13 oktober 2016

voor één keer...huis tuin en keuken kost

Zo start het meestal.
Een rondje moestuin en dan aan de slag.
Eindigend in een simpele ratatouille ( zonder vlees dus voor de mannen een worstje erbij), met een aardappelpureetje.
Of een schotel van manlief , die graag roostert of grilt in de oven.
Niks mis mee.
Soms kom je een recept tegen, die iets anders vraagt, namelijk een kant en klaar zakje Mexicaanse groenten.
Natuurlijk had ik ook zelf ( de ingrediënten staan er keurig bij), een mix samen kunnen stellen. Dit keer ging ik voor makkelijk.
Heel makkelijk.
Groenten uit de tuin zijn lekker, supervers en heerlijk, maar makkelijk...
Niet echt.
Eerst je laarzen aan ( anders loop je daarna bergen zand mee naar binnen), dan de groenten plukken snijden of uit de grond halen.
Bij het buitenkraantje het ergste zand er af wassen, binnen snijden, en nog heel erg goed wassen ( je hebt geen idee hoeveel zand er aan wat groenten kan zitten), en dan kun je beginnen.
Nu draaide ik de hele taart in vijf ( oké misschien een beetje overdreven, maar niet veel) minuten in elkaar.
Heel simpel, heel lekker.
Van de site: Lekker en simpel.
Laat die nu net hun nieuwe boekje uit hebben...
Ja ik ging voor de bijl.
Met het idee: een simpel receptenboekje voor dochterlief ( die nu kookt op twee plaatjes).
Inmiddels weet ik dat het een super boekje is voor starters.
Simpel en lekker ( zoals het blog dus ook heet), meestal voor twee personen.
Het soort eten waar de jeugd dol op is ( veel pasta's ,salades en simpele ovenschotels), helaas is dochterlief nog geen oventje rijk, daar moeten we maar eens iets aan gaan doen ( voor ik dit boekje aan haar geef).
 De "hartige Mexicaanse taart" heb ik overigens gewoon van hun blog.
Ik zou zeggen: doen!
 Dit zooitje?
Dat was de dag dat dochterlief thuis kwam eten.
Haar vriendje moest overwerken, zijn eten namen we later gewoon mee ( samen met een aanhanger vol klusspullen en een extra bank).
Er was nog genoeg Mexicaanse taart, maar dochter had om wraps gevraagd...
Vier mensen kunnen prima aan onze ( kleine) keukentafel eten.
Daar onze kinderen zelfs wraps maken veel leuker vinden dan ze helemaal klaar uit de oven eten, werd het dit ( ons zo bekende) zooitje.
Wel een gezellig zooitje, en daar gaat het tenslotte om.
Met als toetje..
Appel kruimel taart met slagroom.
Het kan slechter.
Als je het boekje , "lekker & simpel  200 hoofdgerechten", dan toch in handen hebt, ga je ook wat uitproberen.
Hoe makkelijk als er twee soortgelijke recepten op een bladzijde staan: een met en een zonder vlees.
Manlief kwam wat later, en dus zette ik de oven laag, voor het kleurtje niet zo mooi.
De smaak was er niet minder om.

Voor één keer.
Voor één keer een blogje alleen over koken.
Omdat ik maar liefst twaalf ( door plusuren opgespaarde) dagen vrij was.
Omdat ik recepten zocht voor dochterlief.
Omdat koken ( en samen eten) zo fijn is.

Niks moeilijks, gewoon huis tuin en keuken koken.
Meer is het niet en dat hoeft ook niet.
Voor ons is het prima.

Lekker & simpel?
De site: direct er heen en neuzen, je vind vast iets voor vanavond.
Het ( laatste) boekje?
Kopen!
Voor je kind wat op zichzelf gaat wonen.
Voor mensen die het druk hebben en graag snel iets lekker op tafel zetten.
Voor het gezinnetje wat net een baby'tje kreeg ( liefst samen met al een gemaakt recept).
Of omdat je zelf ook zulke leuke recepten tegen komt ( en steeds vaker met zijn tweeën eet). 
Gewoon prima huis tuin en keuken kost.
En meer moet dat niet zijn!

groetjes, Franca.





dinsdag 11 oktober 2016

zo leeg...





Eerst maar even een bakkie, en dan langzaam opstarten , zo ga ik ook te werk als ik ga poetsen, kan ik tussendoor even (de inmiddels koud geworden) thee drinken.
Het eten was niet speciaal ( gewoon een kommetje voor mij, omdat de rest een schotel met vlees had).
Zo at ik het de eerste dag .
De tweede dag nam ik het mee naar buiten...
 Daar gaat het om. Lunchen in de veranda , met de nieuwe genoeg er ook nog bij, wat wil een mens nog meer.
Tja...dat is dus een van de laatste keren geweest.
Gisteren kregen we te horen dat we de veranda zo snel mogelijk af moeten breken, om nog kans te maken op een B&B in de pipowagen.
Het doet zeer. Niks te klagen hoor.
We hebben er een paar jaar heel erg van genoten, vierde feestjes ( 25 jarig huwelijksfeest, verjaardagen en de feestjes die de kinderen hier hielden), stookte een vuurtje ( één keer ook door een lieve lezer van dit blog), en hadden heerlijke rustige avondjes samen bij het vuur. Of alleen met een goed boek.
En toch....wat zullen we het missen!
Maar de gemeente is onverbiddelijk : eerst de veranda ( door hen tuinhuis genoemd) afbreken, dan maak je kans op toestemming voor de pipowagen en daarna kun je opnieuw een bouwvergunning aanvragen voor de veranda.
We gaan er nog een paar dagen heel erg van genieten, omdat we weten dat het in ieder geval nooit net zo mooi terug zal komen.
Niet met die mooie ( door manlief met liefde) gemetselde wand.
Niet met de open haard.
Niet zo mooi ruim.
Niet op dezelfde plek.
Dit weekend nog een klein afscheidsfeestje, jammer, maar we gaan voor de toestemming voor de pipowagen, daar doen we het voor.
Ik hou jullie op de hoogte!
 Leeg...
Nou ja, een tafel bleef er over ( doen jullie die weg voor mij).
En een paspop, die nog die kant op moet ( en die ik maar even een jas van mezelf heb aangedaan), wat een leegte.
De oude slaapkamer van dochterlief .
Vreemd hoor, de kamer bleef tenslotte in gebruik toen ze voor haar studie op kamers was.
Maar dit is voor het echie  ( sorry voor de uitdrukking).
Echt dus, dochterlief is nu echt het huis uit...
Leeg is dus de juiste uitdrukking.
Gelukkig zei ze dat ze deze week een keertje samen komen eten. Moet ik dan nog uitleggen dat ze eten op aanvraag krijgen?
Dat ik enorm geniet als alles weer even thuis is?
Het gaat wel wennen hoor, alles op zijn tijd.


We gaan de kamer als tijdelijke slaapkamer voor ons en later ook voor jongste gebruiken, als we boven verbouwen.
Daar zijn we helaas nog steeds niet aan toe gekomen ( en gezien we nu de veranda af moeten breken, zal het nog wel even gaan duren).
Wat doe je om grote veranderingen te verwerken?
Ik ga de keuken in.

Maakte een Indisch gehaktbrood voor de mannen ( uit het "buitengewoon"familiekookboek van C 1000 en Jumbo).
Met de bijbehorende salade.
Niks zo fijn als een tafel vol smullende mensen.
Met als toetje: beschuitjespudding, uit hetzelfde boek.
 Daar omschreven als ontbijtgerecht voor vier personen....
 Wij maakte er een toetje van met zelfgemaakte vanilleyoghurt ( gewoon twee zakjes vanillesuiker  in een bak yoghurt voor iedereen), maar met kant en klare vanilleyoghurt of een bolletje ijs is het vast ook heerlijk.
 Als je dan in het weekend blogs zit te lezen ( van Wimke Tolsma in dit geval), dan maak je toch ook even...
Die rommelige laagjestaart.
Simpel, en lekker.
Koffie er bij. Aansnijden...
 Alleen...moet je geen prachtig taartje verwachten op je bordje.
De smaak was er niet minder om!
Wimke kreeg het trouwens wel voor elkaar, daar waren de bladen ook iets dikker.
Ik denk dat niemand er hier iets op tegen heeft als ik nog een poging waag.
Over die blog van Wimke: prachtig!
Ga vooral eens kijken!
Tot slot.
Fietste manlief en ik dit weekend 17,5 kilometer ( om tot mijn schande een straat langs mijn vorige gezin te komen, maar ja met hard werken en lange dagen..) naar de swan market.
Waar we genoten van de sfeer, veel leuke dingen zagen, een lekker hapje aten ( buiten in het zonnetje) en een vachtje kochten.
Zodat mijn "nieuwe"breistoel nu nog lekkerder zit.
Dezelfde kilometers terug, maar nu onderbroken door bezoekje aan een hele leuke winkel , met theehuis en gratis mee te nemen boeken ( en ik nam er niet één mee)  en later een koffiebezoekje aan een vriendin.
Dat allemaal met heerlijk weer, wat kan een mens het goed hebben.

En verder: hoop ik volgende keer mijn roze vest af te hebben, en op een foto te laten zien.
Heb ik de bovenverdieping zo flink aangepakt dat zelfs de mannen het bij thuiskomst opviel. Heerlijk om weer een wat langere periode vrij te zijn, dan kom je weer eens aan extra dingen toe. Voor nu: de huiskamer aanpakken, wat leger maken en bedenken wat ik met de huisraad van de veranda ga doen.....

Veel inspiratie en goed werklust gewenst!

Groetjes, Franca.