Een gewoon lekker uiensoepje, omdat het niet altijd moeilijk hoeft te zijn ( maar wel lekker).
De slofjes toen het breiwerk af was, nu nog kijken of ik wel een foto van de slofjes heb toen ze klaar waren ( en kleindochter ze op 2e kerstdag kon dragen).
Hoe fijn is het om op je startdag gewoon iets uit de vriezer te halen en te weten dat straks ( altijd tot laat werken zo'n eerst dag) je eten zo klaar is.
Een luxe, niet echt nodig, dat klopt.
Maar hoe fijn om de ingrediënten erin te kieperen en na een kwartiertje een heerlijk soepje te hebben.
Soep in een pan gedaan, vlees voor manlief alvast gebraden, kom maar op met die eerste werkdag.
Met brood en de curry redden we ons best.
Ik wou het ook eens proberen , sinaasappelschijfjes te drogen.
En dan natuurlijk op mijn eigen simpele manier, en het lukte.
Dus nu een slinger met sinaasappelschijfjes bij het raam in de huiskamer, een in de keuken en zelfs eentje het toilet .
Het kookboek met recept ligt open, daarover later meer.
Ik werkte tot kerstavond, en omdat de kinderen pas 2e kerstdag langs kwamen had ik alle tijd .
Bovendien kookte elk stel één gang , dus was voor manlief en mij alleen het hoofdgerecht.
De tafel alvast gedekt ,om er later een geel bordje, beker en bestek aan toe te voegen, terwijl ze alleen nog het bordje en de lepel gebruikt, maar het zag er wel leuk uit.
Kleindochter kon er al even bij zitten, hoe leuk is dat!
We hebben ( omdat we het toen zo leuk vonden) een soort van sunday roast dinner gemaakt.
Soort van omdat we er toch stoofpeertjes bij aten.
Kerst zonder stoofpeertjes ( alleen de geur al bij het maken) is toch niet helemaal kerst.
Helaas geen enkele foto gemaakt van de borden, en ook niet van alle lekkere ( en mooie) gerechten die de kinderen maakte.
Wel van deze dingen: Yorkshire pudding.
Vooraf zag ik er wat tegenop, ik zou ze al een keer maken om te oefenen, maar dat kwam er niet van.
De ovens ( de grote en de kleine), hadden we hard nodig ( ook voor het voorgerecht wat een van de stelletjes maakte) ,maar volgens Jamie konden we ze ook eerder maken en daarna even opwarmen, en dat werkte prima!
De gangen die de kinderen maakte waren allemaal super, ze hadden er duidelijk veel werk van gemaakt.
Maar het belangrijkste was natuurlijk dat het gezellig was!
Dat er veel gelachen werd.
Dat iedereen er van genoot.
Dat onze kleindochter al in een kinderstoeltje erbij kon zitten en een lekker hapje kreeg van opa.
Dat ik leuke foto's maakte van de mensen, al vergat ik die van het eten te maken.
Dat was kerst 2023.
Nu op naar het nieuwe jaar.
Geen vuurwerk voor ons, en geen groot feest.
Met oudjaar zijn we gewoon thuis en kijken tv, misschien met iets lekkers.
En voornemens?
Eerst wat dit jaar beter ging.
Het huis op orde houden ( nog één kamer aanpakken en dan is het huis helemaal makkelijk bij te houden) .
Het steeds opnieuw ( ik woon niet alleen) alles even opruimen, zodat je huis er altijd netjes uit ziet, werkt als een tierelier !
Hierdoor kan er gerust iemand onverwacht langs komen.
Voorheen liet ik dingen wat oplopen als ik aan het werk was, omdat mijn energie na een dag werken wel op is.
Nu ruim ik in de ochtend ( dan is mijn energie het hoogste) het huis even op, zet een wasje aan en/of de vaatwasser, en weet ik dat ik in een huis thuiskomt dat er netjes uit ziet.
Als ik klaar ben met de werkweek, is het ook gemakkelijker om aan het poetsen te gaan als alles er al netjes uit ziet en ik niet eerst hoef te ruimen.
De meeste kamers zijn nu makkelijk bij te houden, er is nog één kamer die best vol staat ( als weggooien niet je ding is sleep je alles naar een vertrek).
Dat word dan mijn 1e goede voornemen voor komend jaar: die kamer netjes en gebruiksklaar maken ( en dus ook best wat dingen weg doen).
Ik hou jullie op de hoogte.
De 2e?
Tijd met mijn man doorbrengen!
Dan bedoel ik tijd met leuke dingen als een keer een uitstapje of gewoon een mooie wandeling.
Op een of andere manier is door de zorg voor opa het erin geslopen dat we altijd bezig zijn ( of dat ik in de avond na het werken uitgeput op de bank hang).
We moeten ( naast verbouwen en werken) weer leren om tijd voor elkaar te maken, iets doen wat leuk is en niet alleen werken en poetsen.
Ons huis moet in orde gemaakt worden ( door verbouwen een andere indeling en dingen weg doen), maar onze relatie is het begin van alles en hopelijk mogen we nog lang samen zijn, daar ligt het belangrijkste in het leven.
Niet het huis!
We helpen de kinderen graag, maar willen het samen ook fijn hebben.
Daarmee kom ik op de laatste foto.
Vanmorgen nog genomen omdat ik het een mooi stapeltje vind.
Het eerste ( biebboek) heb ik niet alleen gelezen , maar ook uitgebreid "besproken" ( via mail) met een hele goede vriendin.
Ik stuurde haar foto's van bladzijdes of passages die ik goed vond en kreeg daar een enorm indrukwekkend antwoord op!
Wat een wijsheid heeft die dame!
Het boek heet: als ze maar gelukkig zijn, van Celia Dodd.
Het gaat over de ( in deze tijd heel andere als toen wij jong waren) relatie tussen (pubers, jongvolwassen tot zelfs middelbare leeftijd) kinderen en ouders.
Ik vind het absoluut een aanrader voor iedereen met kinderen in de leeftijd van pubers tot volwassenen!
Het liefst zou ik hier de mail die mijn vriendin mij stuurde plaatsen, omdat die zo prachtig weergeeft hoe ver je kunt gaan in helpen en zorgen, maar ook hoe je een grens kan ( en moet) trekken, maar dat kan ik niet doen omdat die erg persoonlijk is.
Misschien ga ik proberen de persoonlijke dingen er uit te halen, zodat ik het hier kan plaatsen.
Of de mail dan nog net zo sterk is is dan de vraag, er is dan het gevaar dat de kracht er ook uit is...we gaan het zien.
Update: inmiddels heb ik besloten dat het te mooi en persoonlijk is, en niet te bewerken en hou ik de mail liever voor mijzelf.
Het tweede : een betaalbaar jaar.
We gingen ( 1e uitje) samen een dagje naar Eindhoven, met veel neuzen in mooie boeken ( en de heerlijk koffie en taart erbij) bij van Pierre.
Aten een lekkere ( en heel betaalbare) warme maaltijd bij de bijenkorf en verbaasde ons over de enorme belangstelling daar voor de ( 50%) afgeprijsde kerstornamenten, die in mijn ogen nog steeds erg duur waren.
We kochten nog wat kleine dingetjes om als cadeautjes te geven, in verschillende winkeltjes.
En ik kocht dus het boek een betaalbaar jaar , na enige twijfel moet ik zeggen.
Het boek is niet heel goedkoop en veel tips ken ik tenslotte al, maar als je zo blij word van besparen, dan moet je jezelf zoiets gewoon gunnen.
Ik hoop er komend jaar wat tips uit te halen die ik met jullie kan delen.
Zuinig leven is niet altijd een noodzaak meer, maar het is een leefwijze geworden die ik erg kan waarderen.
Niet zomaar iets doen of kopen, maar er een goede vervanging voor vinden ( of het gewoon niet doen), dingen kopen in een kringloopwinkel ( en soms laten staan omdat jij het niet nodig hebt en je het een ander gunt) , zelf maken ( in mijn geval koken en breien) en door je leefwijze rust hebben ( dat er geen tekort aan geld is), en ook genieten van de kleine dingen.
Ik zou niet anders meer willen!
Het derde boek: Fit plus, voor iets van 3 euro uit de budgetbak buiten.
Omdat dat een dingetje blijft, fit zijn, gezond eten lukt prima, maar dat bewegen kan veel beter.
Tenslotte willen we zo lang mogelijk fit en gezond blijven zodat we hier kunnen blijven wonen en kunnen geniet van elkaar, onze kinderen en ( hopelijk ooit meervoud) kleinkinderen!
En tot slot: minder kritisch voor jezelf ( van de boekenvoordeelwinkel ), als je hier vaker leest is die makkelijk te verklaren..
En zo geeft het stapeltje boeken meteen aan waar mijn punten liggen waar ik dit jaar aan hoop te gaan werken, of dat dan goede voornemens zijn, of gewoon de dingen waar ik aan moet werken, dat is maar hoe je het bekijkt.
Terugkijken..
Het mooiste van dit jaar is boven alles de geboorte van onze kleindochter!
Hadden we de bruiloft van oudste en zijn vrouw , mocht ik op gaan passen en hadden we een fijne vakantie later in het jaar.
En niet te vergeten de fijne gesprekken met lieve vriendinnen en natuurlijk mijn mooie werk.
Helaas is er ook het verdriet voor mijn man door het overlijden van zijn vader.
Op een hele mooie leeftijd, maar doordat ( denk ik zo maar) mijn man zo intensief voor hem zorgde en hij hier op het erf woonde is het gemis heel groot.
Vooruit kijken ( voor zover dat kan)..
Gaat dit echt het eerst jaar worden wat we alleen hier wonen, of komt er ( mits de gemeente toestemming geeft om het weer te laten bewonen) iemand in opa's huisje wonen?
Hoe zal het zijn als we hier samen ( alleen) wonen?
Gelukkig nodigde onze schoonzoon ons al uit om dat vaak langs te komen en lekker mee te eten.
Niet dat we dat vaak zullen doen ,maar het lieve aanbod is al goud!
En daarmee sluit ik ( dit weer veel te lange blog) af!
Ik wens jullie voor het nieuwe jaar, veel geluk, gezondheid en lieve mensen om je heen toe!
Groetjes, Franca.
