Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

zaterdag 29 mei 2021

genietmomentjes in het kleine en dromen over de vakantie...



 Ik kocht een boek.

Gewoon bij de kringloopwinkel, voor 1 euro.

En ik vind het gewoon heerlijk leesvoer.

Het blijkt nog niet zo oud, uitgekomen in 2020.

Geschreven door een reisjournaliste, die wel zag dat we in dat jaar vanwege de pandemie niet ver gingen reizen.

Dit jaar gaat er ( hopelijk) wat beter uit zien wat reizen betreft.

Al wacht ik het liever nog even af ( terwijl manlief al grote dromen heeft over een vakantie naar Engeland of Zweden).


Zoals het boekje ook begint, vind ik al mooi.

Over je huis gereed maken voor een thuisvakantie.

Ooit las ik bij flylady het verhaal van mensen die hun huis opgeruimd en schoongemaakt hadden en daardoor elk weekend het idee hadden dat ze in een B&B zaten.

Zo opgeruimd, netjes en gezellig was hun huis geworden.

Dat gevoel komt wel overeen.

Ik vind het sfeertje in het boek ook heel fijn.

Ondanks dat ik er net in begonnen ben, durf ik het al aan te bevelen. 

Of we nou thuis blijven of uiteindelijk toch op vakantie gaan, het huis "thuisvakantieproof" maken is nooit weg.

Al moet ik zeggen dat het vast mogelijk is om met zijn tweeën zo'n thuisvakantie te organiseerden, maar hier houden we de ( steeds groter wordende ) zorg voor opa, en koken we voor de mannen ( wetende dat ze dat ook best even zelf kunnen), en dan is die thuisvakantie toch een ander verhaal. 

Er is ook een culinair hoofdstuk, daar ben ik erg benieuwd naar... mijn bijna fascinatie voor eten kennende.. 


Wij aten een oud kraamverzorgstersgerecht.

Dat bestaat misschien niet echt, maar toen we nog dagelijks kookte in de gezinnen, stond dit vaak op het menu.

Zeker de eerste dagen als je het nog erg druk had, was dit een snel gerechtje, wat de meeste mensen wel lustte : kip pilaf.

Bovenstaande foto is trouwens van mijn kip pilaf, die dus van "nep kip"gemaakt is.

Dit gerecht zou daar overigens ook ook heel geschikt voor zijn.

Het zijn wraps, gevuld met een gehakt/tomatensaus en daar een laagje geraspte kaas over.

Dat kun je klaarmaken in het rustuurtje, zodat het gezin het later in de oven kan zetten.

Het komt uit : Elke dag lekker simpel van Sofie en Jorrit ( van het blog lekker en simpel).

Hun gerechtjes zijn ( zoals de naam al zegt), makkelijk en van smaak heel herkenbaar ( niet uitgesproken scherp of zo), zodat ze heel geschikt zijn voor de kraamgezinnen.

Toch komt het er nog maar zelden voor dat ik nog kook in de gezinnen.

Ten eerste omdat mensen vaak eten bestellen en thuis laten komen, ook omdat het gangbaarder word dat oma's of vriendinnen een maaltje aan huis brengen, en natuurlijk ook omdat het aantal uren dat we in gezinnen zijn steeds korten is geworden.

Hier vind je overigens het wrap gerecht: 

 https://www.lekkerensimpel.com/lekker-en-snel-wraps-uit-de-oven/

Volgende week moeten we echt weer voor gezonder gaan,,,

Gezien we ook nog kip salon gegeten hebben.

Helaas heb ik geen foto van een mooie complete schaal, dit natuurlijk omdat ik er geen kip op wilde, bovendien vinden ze het hier altijd fijn om hun eigen portie te maken.

Dus niet mooi, wel lekker.

En dit?

Werd dit...

Kijk de laagjes.

Met slagroom erop.

Oorlogstaart....maar dan met slagroom...

Het recept komt hier vandaan: https://www.uitgeverijdrenthe.nl/oorlogstaart

Wij aten het niet als taart. tenminste...wel als taart, maar tevens als toetje.

Al dronken we er wel degelijk koffie bij, want het is wel een zoet toetje.

En eerlijk is eerlijk, heel lekker!

Vandaag staat: zoete aardappelschotel met wortel op het menu, uit hetzelfde boekje, van lekker en simpel.

Dat had ik open liggen toen ik de boodschappenlijst maakte.

Volgende keer maar even dicht laten.

Want lekker is het allemaal, en dat verteld mijn broeksband ook....

Verder heeft het eekhoorntje zijn voederhuisje gekregen, waar hij ( of zij) dankbaar gebruik van maakt.

Manlief zocht een leuk plekje uit, zodat we de eekhoorn ook vanuit de keuken kunnen zien.

Helaas is het vogeltje wat nestelt in het huisje daarboven het er niet mee eens.

Met de vleugeltjes wijd ( en helaas waarschijnlijk helemaal in de stress) laat hij dat luidkeels merken.

Nou zijn eekhoorntjes schijnbaar ook niet vies van jonge vogeltjes, dus het voederhuisje gaat snel verhuizen!



Bloemen van het gezin.

Dat komt niet meer zo vaak meer voor en dus waardeer ik het nog extra.

Het vak is enorm aan het veranderen.

In dit gezin kreeg ik al voor ik begon het volgende te horen:

Gezin wil graag een rustige kraamverzorgster, niet nadrukkelijk aanwezig.

Ze zouden een half uur later thuis te komen dan verwacht ( en dat werd bijna een uur), en dan sta je daar te wachten...

Het bleken aardige , lieve mensen te zijn, met hun eigen wensen..

Dus wilde ze niet dat ik met de koffie of de middagboterham bij hen was, sterker nog, ze wilde eigenlijk alles zelf wel regelen en dan moest ik de huishouding doen. 

Gelukkig heb ik ze toch kunnen overtuigen ( met zachte hand en door de dagen heen), dat ik toch ook een andere functie had...

Zo zag ik de felrode plekken of haar borst bij de stuwing, en konden we maatregelen nemen om een borstontsteking te voorkomen, en tevens ervoor te zorgen dat er geen enorme overproductie kwam.

En toen de baby op dag drie al behoorlijk geel werd, schakelde ik de verloskundig in, besloten werd nog een dag te wachten dan dan op het bilirubine gehalte te prikken .

Het was 240 ( nog 40 onder de max voor die dag), maar toch blij dat we die stap namen.

En te hoog bilirubine gehalte over het hoofd zien, levert best gevaar op.

Er was ( zoals meestal) nog veel meer gaande, en gelukkig heb ik alles opgemerkt , besproken en op kunnen lossen, samen met de ouders ( die overigens beide een enorme inzet toonde).

Al met al kon ik de controles doen, en zo nodig stappen ondernemen.

Het koffie drinken ( met lekkere koffie hoor, en alles werd me aangeboden), bleef wel alleen en de maaltijden ook.

Maar we vonden een manier die voor hen werkte ( waarin ze vrijwel alleen in hun slaapkamer waren en veel sliepen ), en die voor mijn ( met voorzichtige aanpassingen) werkbaar en verantwoord was.

Uiteindelijk sloot ik af met een tevreden gezinnetje, die de zorg voor hun kindje prima aan kunnen.

Een ( nog steeds piepklein) baby'tje, wat ruim boven geboortegewicht was en een borstvoeding die prima liep. 

Al moest ik zelf nog wel even bijkomen , door alle voorzichtige aanpak, die mij wel heel erg vermoeide. Het lief bedoelde kaartje bij de bloemen ( omdat alles eromheen door ging, konden wij ons ding doen), vond ik dan weer even slikken...

Tijdens de ( zoom) vergadering die ik deze week had,  bleek dat steeds meer gezinnen een heel bijzondere aanpak wensen.

De vraag is een beetje of ik en mijn collega's dit zo volhouden....of dat er toch ook eens tegen gezinnen verteld moet worden dat er ook bij flexibele kraamverzorgsters een einde aan de rek kan zitten...

Betekend wel dat het boeket mij vertelde dat het gezin tevreden was.

Ach er zitten meer kanten aan zoveel dingen.

Zo las ik het prachtige boek van Tasha Tudor, en was zwaar onder de indruk van hoe zij haar leven vorm heeft gegeven.

Waarna ik een artikel op internet las ( zhttps://www.cbsnews.com/news/tasha-tudors-heirs-squabble-over-will/e ), waarin haar jongste dochter verteld dat al jaren nog nauwelijks contact met haar moeder had.

En ze ook vertellen dat het best leuk was om als kind zelf gesponnen kleding van vlas te dragen, gemaakt naar kleding van rond 1830, maar dat je dat als puber echt niet mee wil.

En dat Tasha daar weer niet zo goed mee om kon gaan, zo sterk leefde zij haar eigen leventje.

Verder blijkt dat er ook proberen zijn met de erfenis.

Echt, laten we gewoon allemaal ons best doen,

Daar zelf onze fouten bij maken, en vooral niet te veel oordelen over anderen, maar ook het leven van anderen niet te veel idealiseren ( iets waar ik erg goed in ben).

 

Tot slot nog een leuk dingetje...ik vierde mijn verjaardag bij een vriendin.

We zouden net als vorig jaar gaan fietsen en dan picknicken, maar het weer werkte niet mee.

Het werd koffie met allerlei zelfgemaakt lekkers in het tuinhuisje ( op afstand en dus buiten met veel frisse lucht) , en zelfgemaakte kleine cadeautjes.

Ik had rabarber uit de tuin en nog wat leuke dingen ( zoals het "gouden"potje) bij.

Voor veel mensen truttig en simpel, maar wij hebben genoten!

En daar gaat het tenslotte om!

Ik wens jullie veel genietmomentjes in het kleine, en niet te veel oordeel over anderen...

 

groetjes, Franca.


 

  

 











dinsdag 18 mei 2021

jarig ( tot in de puntjes van mijn tenen).


 Ik had vrij gevraagd voor mijn verjaardag.

Al leek het de dag ervoor even op dat ik toch zou werken, omdat de baby niet goed groeide.

Geen probleem, lieve mensen, maar vijf uurtjes, komt goed.

Uiteindelijk bleek ik toch vrij te zijn, en kreeg ik ondanks coronaregels, een super fijne verjaardag!

Te beginnen met dit grote pak, wat beste vriendin op de mat had gezet.

Daarna spraken we elkaar even op afstand, heel hard hopend dat volgend jaar er weer een gezellige koffievisite mogelijk is.

Naast het grote pak, een tas vol pakjes en lelietjes van dalen uit haar eigen tuin.

Eerst een koffie en daarna uitpakken.

En kijk toch eens!

Heeft die dame een prachtig tafereeltje gemaakt van een verjaardagsfeestje met muisjes ( die ze ook zelf  gemaakt heeft).

Had ik toch mijn verjaardagsvisite.

Er kwamen ook nog super lieve cadeautjes uit de tas.

Wat een verwennerij!

Met de post kwamen leuke kaarten.

Zelfs  twee van ( inmiddels echt oudere) ouders van vriendinnen.

Wetende dat ik al 58 geworden ben ...hoe lief is dat, dat ze daar nog aan denken.

Deze kaart had iets bijzonders ( behalve dat ie leuk is), het was een uitnodiging voor een koffie of lunch en een fietstocht , georganiseerd door een vriendin.

Ze deed dat al eerder voor me, en dat was super leuk!

Nichtje kwam ook nog een mooie mand met bloemen voor buiten brengen.

Wat een ongelooflijke verwennerij allemaal!


 Raberbertaart gebakken voor in de avond.

Dochter en schoonzoon kwamen op de taart. Opa had eerder al een stukje gehad.

Omdat de jongens hier wonen ( of dagelijks mee-eten), kunnen we zonder schuldgevoel met alle kinderen koffie drinken.

Gelukkig!


De volgende dag een foto gemaakt van de twee prachtige boeketten die ik kreeg.

Een van jongste ( met de liefste kaart ooit met briefje erin, het allermooiste cadeau, ondanks alle andere leuke dingen), en een van de werkgever van mijn man.

Het boek op tafel is van Tasha Tudor, samen met een mooie plaid het cadeau van manlief.

Terwijl ik heerlijk aan het nagenieten was, kwam er een appje van beste vriendin....wat ik van de poppenhuis spulletjes vond..

Poppenhuis spulletjes?

Ehh, die heb ik niet gezien,

Bleek dat de nep cadeautjes in het tafereeltje, helemaal geen nep cadeautjes waren, maar echte pakjes.


 En ja natuurlijk vond ik ze prachtig!

Zo ongelooflijk verwend.

Heel veel super leuke cadeautjes gekregen.

Maar vooral wat lief dat zoveel mensen er voor zorgde dat ik ( ondanks de beruchte regeltjes) een fantastische verjaardag had.

Dank je wel lieve mensen!

groetjes, Franca.








klaar


 Maar goed dat ik jullie al mee heb laten kijken, ander had ik dit projectje natuurlijk eindeloos uitgesteld.

Bang dat het niet perfect is.

Bang dat je er niks mee kan ( of dat het snel stuk zou gaan).

Bang dat het niet goed genoeg is om weg te geven...

En nu zijn ze klaar!

Niet perfect, wel leuk.

Gewoon doen Franca, dan komt er tenminste weer eens iets uit je handen.

En dan niet alleen beginnen , maar ook afmaken.

Ik ben bang dat er nog meer klaar stukjes komen....

Groetjes, Franca.

maandag 17 mei 2021

goud


 Goud, zijn de gespoten dekseltje.

 Eerlijk gezegd heeft jongste dit gedaan, en omdat hij ooit zijn brommertjes ook in allerlei kleuren spoot, liet ik het graag aan hem over. Helemaal uit zichzelf aangeboden ( dat is natuurlijk ook al goud zo'n jongen).

Vandaag hopelijk de beestjes ook, en die ga ik zelf doen...

 

Goud is dit kerrie soepje, waarvan ik tijdens het koken bedacht dat ik dit één keer en daarna nooit meer zou maken omdat het voor zoveel afwas zorgde....maar het bleek zo ongelooflijk lekker, dat het meer dan de moeite waard was om extra afwas te hebben.

Nog wel even precies opschrijven wat ik gedaan/gebruikt heb, omdat ik gebruikte wat ik had en niet precies het recept volgde ( en ik volgende keer natuurlijk een even lekker soepje wil krijgen).


 Tien keer goud is manlief!

Die begon met een soort simpele steiger om te kunnen verven, na een paar keer een flinke bui besloot er een dakje op te maken....waarna er nog zoveel regen van de zijkant kwam dat er ook een "zijgeveltje"gemaakt werd.

Maar door met schilderen, dat wel!

Omdat dit huis nou eenmaal veel ramen en dus schilderwerk heeft en er nog veel meer moet gebeuren.

Goud vind ik het dat onze kleine vriend weer dagelijks terug komt.

Ik kreeg ( nou ja kocht van verjaardagsgeld) een eekhoornvoederhuisje.

Nou nog even iemand lief aanlachen die het voor me op wil hangen...

Kort vandaag, laatste vrije dag en ik wil nog zoveel doen!

Fijne dag en tot snel!

groetjes, Franca.

 





 



vrijdag 14 mei 2021

geen recept geheugen en een smaak herinnering...


 Je probeert eens wat uit.

Ik hou wel van wat rare recepten.

Makkelijk is het zeker. Alleen het snijden is even werk.


 Ziet er goed uit. Proeven moet even wachten.....het eten is klaar.

Dat eten...

Ik heb dus echt geen recept geheugen...

Er lag nog een zak afbakbroodjes en ik had had kipfilet uit de vriezer gehaald.

Een te grote verpakking ( door manlief gekocht), want ik eet geen vlees en dan vind ik 600 gram voor drie personen te veel, daar kunnen ze best twee keer van doen ( daar denken met name de jonge mannen anders over hoor).

Wat had ik laatst ook alweer gemaakt?

Het blog bood uitkomst ( zoals al vaker) het bleek : " Broodje Jerk Chicken" , van Jamie te zijn geweest .

Uit: 7 x Anders.

Ik zocht het recept op en zette witte kool op mijn boodschappenlijstje.


 En dit was het resultaat.

En toch....de mannen vonden het net iets minder lekker dan de vorige keer...

Pas vanmorgen schoot het me te binnen...de vorige keer had ik het zomaar gemaakt met wat er in huis was. En dat was geen witte kool, maar een selderijknol.

Dus maakte ik een wortel/selderij salade met wat mayonaise en walnoten, dat was het verschil!

Dit was mijn broodje.

En jongens wat was dat lekker!

In plaats van de "nepkip " ( vega kip) van de vorige keer ( die heel lekker was hoor) besloot ik nu de "coronation chickpea sandwich"van Jack Monroe ( uit vegan( ish) )  te maken.


 Omdat er bij het broodje van de mannen ook geroosterde schijfjes ananas horen, deed ik die eerst op mijn broodje.

Man ,dit was lekker!

Sinds ik geen vlees meer eet heb ik dus nooit meer kip kerrie salade gegeten.

En ineens was daar die smaakherinnering! 

Dan denk je dat je iets helemaal niet mist, tot je dit weer proeft.


 Ondanks de iets minder lekker salade..

Lieten de mannen...

De broodjes Jerk, zich prima...

Smaken!


Ieder op zijn eigen manier gemaakt.


En nu eens bedenken, hoe ik ook alweer die vorige salade gemaakt had....

Tot slot iets wat niks met koken te maken heeft:

Onze kleine vriend is terug!

 

En ja , dat zijn bolletjes met netjes eromheen. En ja, ik weet dat dat gevaarlijk kan zijn.

Maar jongste had een emmer vol gekocht en meteen een slinger opgehangen.

De vogels waren hem dankbaar en nu het eekhoorntje ook.

En zo'n lief initiatief, daar ga ik geen kritiek op geven! 

Ik heb inmiddels een ander systeem op het oog, maar er is geen vogeltje gewond geraakt ( en ook geen eekhoorn).

Gek hè, dat ik meteen het gevoel heb dat ik me moet verantwoorden. 

Maar dat zit gewoon in mij denk ik.

Zo belde ik ( terwijl ik al klaar was in een gezin) toch nog even naar de verloskundige.

Want een baby die drie dagen niet groeit...dat zat me toch niet lekker.

Ze stond me netjes te woord, bedankte me ( want we moeten elkaar scherp houden) en vertelde dat in overleg met het gezin al besloten was om de wijkverpleegkundige over een paar dagen langs te laten komen, om de baby te wegen.

Omdat alle andere controles perfect in orde waren ( dat wist ik natuurlijk), mocht ik het loslaten zei ze....dat heb ik toen ook maar gedaan.

Loslaten is ben ik bang een terugkomend iets in mijn bestaantje...

Maar ik deed het.

Om vervolgens een hele vreemde, maar super leuke verjaardag te vieren....

Dat is voor het volgende blogje!

Fijne dag!

groetjes, Franca.















woensdag 5 mei 2021

beestenboel


 In deze tijd van "ik leg het wel op de stoep", krijg je soms zomaar een verrassing.

Dit keer vond ik die in mijn fietstas.

Ze had wel wat gezegd tijdens de vergadering, maar daar dacht ik pas later die dag aan.

Bij de geleende ( ze mocht ze ook houden hoor) brei tijdschriften en het boek om te lezen van die favoriete schrijfster, zat nog meer.

Een leuk boekje met poëzie versjes en plaatjes en een zakje thee.

Women power thee maar liefst...

En toen bedacht ik dat ik nu eindelijk maar eens...


Zo'n pot met diertje erop moest maken.

Ik zie ze vaak voorbij komen, en vind ze zo leuk.

Maar welke?

En dan eentje, of gelijk ook voor vriendinnen?

Of vinden ze dat stom?


Ik denk er nog even over na, en laat het binnenkort zien.

Nu even boterhammen smeren, want ik heb haast.

Een gezinnetje wat bijna een uur rijden is.

Een leerling.

Derde kindje en niet bepaald een soepele bevalling.

Daar ligt nu even mijn aandacht!

Al heb ik gisteren zomaar een heleboel foto's gemaakt.

Bij elkaar gewoon een filmpje.

Van een gast in de tuin die al een hele tijd niet geweest was.....

Nu naar mijn portal en opschieten!

Fijne dag!

groetjes, Franca.













maandag 3 mei 2021

een antwoord, wat makkelijks en een cliffhanger....

Zegt dit al iets?


 

Dit vast wel.

De luiken worden geverfd.

En dat was ernstig nodig,

Manlief heeft niet alleen geschuurd , maar ook stukjes uitgebeiteld en nieuwe stukjes hout erin gezet.

Eerst waren de luiken een lichtere kleur groen, maar voor het eerst in al die jaren dat we getrouwd zijn, heeft hij de kleur gekozen die ik altijd al graag wilde.

Een stukje jeugdsentiment, want het is de kleur die de luiken van de ( echt oude) boerderij hadden waar ik geboren en opgegroeid ben.

Dat waren duidelijk andere luiken ( dit zijn eerlijk gezegd gewoon een soort platen), maar hier ben ik al heel blij mee!

Nou zou ik opnieuw jullie kunnen laten raden...maar dat doe ik niet hoor.

Wel ben ik even terug gegaan in de tijd.

Dat kan zomaar als je een blog hebt.

19 december 2015.

De eerste keer dat ik cannelloni maakte.

En zoals ik schreef was dit deegproduct dus niet bekend in onze kleine dorps supermarkt, dus kookte ik gedroogde velletjes lasagne voor, legde ze op een theedoek en rolde ze na het vullen op tot een soort van cannelloni rolletje.

Wat een werk!

Dit keer was het een stuk makkelijker!

Het lijkt hier wat vreemd, maar ik moest het rolletje even op de rand van de pan laten rusten, om een foto te kunnen maken.

En ik wilde niet een stoffen spuitzak gebruiken ( weet je hoe moeilijk de spinazie daar weer uit te wassen is), en bedacht dat ik ooit plastic ( wegwerp) spuitzakjes had gevonden.

Die kwamen nu goed van pas.

Voor vier personen...en nog werd er onderhandeld over de laatste schep...terwijl ik er maar een paar nam, want ze waren machtig...

De rest van de rode saus erover, en geraspte mozzarella erop met nog wat blaadjes basilicum.

En voor je het weet.....

Staat er een flinke schaal cannelloni op tafel!

 

Voor het gemak:

 

Twee uitjes en 2 tenen knoflook aanfruiten, met wat Italiaanse kruiden erbij.

Pakje gezeefde tomaten toevoegen plus peper en zout en laten garen.

Groot pak spinazie ( diepvries dus) laten ontdooien, in een zeef doen en het vocht eruit drukken,

Daar heb ik een heel bakje ( 250 gram) ricotta aan toegevoegd ( wat ruim is maar anders blijft de rest toch maar staan uitdrogen in de koelkast) , met ook weer peper en zout en doorroeren.

Bodem van flinke ovenschaal invetten met wat boter en  met een laagje tomatensaus  beginnen

De ( graag kant en klare) cannelloni rolletjes met het spinaziemengsel mengel vullen, en in de tomatensaus leggen.

Als alle rolletjes gevuld zijn , de rest van de tomatensaus erover doen en de mozzarella en wat blaadjes basilicum erover doen.

25 minuten in de oven op 200 graden, en zie daar.

Een super makkelijk en heerlijk gerecht!

 

En het toetje?

Durf het bijna niet te zeggen...

We hadden namelijk een vergadering in de ochtend van de boekenmarkt, waar we getrakteerd werden omdat onze voorzitter een lintje had gekregen , met niet alleen koffie, zelfgemaakte chocoladebollen en Progres gebakjes , maar ook een Oranjeborreltje, en een borreltje met de dorpsnaam erin.

Het gebak was heerlijk en door de vrouw van de voorzitter ( die ook een belangrijk teamlid is) zelf gebakken!

 

Wat dat met het toetje te maken had?

Tja, het bedrijf waar jongste werkt was overgenomen door een nieuwe eigenaar, en wat bracht hij mee?

De echte Bossche Bollen!

Van de echte bakker de Groot.

Dat was dus ons toetje.

En zo at ik twee keer op één dag een chocolade bol.

Het moet niet gekker worden ( maar was stiekem heerlijk) .

Dus vandaag even pas op de plaats om te voorkomen dat ik helemaal dichtgroei.


Geen vraag of raadsel vandaag , maar wel ga ik morgen iets laten zien wat ik zomaar kreeg , sterker nog, wat in mijn fietstas gestopt was en ik later pas zag...

Toch een kleine cliffhanger...

Fijne dag!

groetjes, Franca.