Ik kocht een boek.
Gewoon bij de kringloopwinkel, voor 1 euro.
En ik vind het gewoon heerlijk leesvoer.
Het blijkt nog niet zo oud, uitgekomen in 2020.
Geschreven door een reisjournaliste, die wel zag dat we in dat jaar vanwege de pandemie niet ver gingen reizen.
Dit jaar gaat er ( hopelijk) wat beter uit zien wat reizen betreft.
Al wacht ik het liever nog even af ( terwijl manlief al grote dromen heeft over een vakantie naar Engeland of Zweden).
Zoals het boekje ook begint, vind ik al mooi.
Over je huis gereed maken voor een thuisvakantie.
Ooit las ik bij flylady het verhaal van mensen die hun huis opgeruimd en schoongemaakt hadden en daardoor elk weekend het idee hadden dat ze in een B&B zaten.
Zo opgeruimd, netjes en gezellig was hun huis geworden.
Dat gevoel komt wel overeen.
Ik vind het sfeertje in het boek ook heel fijn.
Ondanks dat ik er net in begonnen ben, durf ik het al aan te bevelen.
Of we nou thuis blijven of uiteindelijk toch op vakantie gaan, het huis "thuisvakantieproof" maken is nooit weg.
Al moet ik zeggen dat het vast mogelijk is om met zijn tweeën zo'n thuisvakantie te organiseerden, maar hier houden we de ( steeds groter wordende ) zorg voor opa, en koken we voor de mannen ( wetende dat ze dat ook best even zelf kunnen), en dan is die thuisvakantie toch een ander verhaal.
Er is ook een culinair hoofdstuk, daar ben ik erg benieuwd naar... mijn bijna fascinatie voor eten kennende..
Wij aten een oud kraamverzorgstersgerecht.
Dat bestaat misschien niet echt, maar toen we nog dagelijks kookte in de gezinnen, stond dit vaak op het menu.
Zeker de eerste dagen als je het nog erg druk had, was dit een snel gerechtje, wat de meeste mensen wel lustte : kip pilaf.
Bovenstaande foto is trouwens van mijn kip pilaf, die dus van "nep kip"gemaakt is.
Dit gerecht zou daar overigens ook ook heel geschikt voor zijn.
Het zijn wraps, gevuld met een gehakt/tomatensaus en daar een laagje geraspte kaas over.
Dat kun je klaarmaken in het rustuurtje, zodat het gezin het later in de oven kan zetten.
Het komt uit : Elke dag lekker simpel van Sofie en Jorrit ( van het blog lekker en simpel).
Hun gerechtjes zijn ( zoals de naam al zegt), makkelijk en van smaak heel herkenbaar ( niet uitgesproken scherp of zo), zodat ze heel geschikt zijn voor de kraamgezinnen.
Toch komt het er nog maar zelden voor dat ik nog kook in de gezinnen.
Ten eerste omdat mensen vaak eten bestellen en thuis laten komen, ook omdat het gangbaarder word dat oma's of vriendinnen een maaltje aan huis brengen, en natuurlijk ook omdat het aantal uren dat we in gezinnen zijn steeds korten is geworden.
Hier vind je overigens het wrap gerecht:
https://www.lekkerensimpel.com/lekker-en-snel-wraps-uit-de-oven/
Volgende week moeten we echt weer voor gezonder gaan,,,
Gezien we ook nog kip salon gegeten hebben.
Helaas heb ik geen foto van een mooie complete schaal, dit natuurlijk omdat ik er geen kip op wilde, bovendien vinden ze het hier altijd fijn om hun eigen portie te maken.
Dus niet mooi, wel lekker.
En dit?
Werd dit...
Kijk de laagjes.
Met slagroom erop.
Oorlogstaart....maar dan met slagroom...
Het recept komt hier vandaan: https://www.uitgeverijdrenthe.nl/oorlogstaart
Wij aten het niet als taart. tenminste...wel als taart, maar tevens als toetje.
Al dronken we er wel degelijk koffie bij, want het is wel een zoet toetje.
En eerlijk is eerlijk, heel lekker!
Vandaag staat: zoete aardappelschotel met wortel op het menu, uit hetzelfde boekje, van lekker en simpel.
Dat had ik open liggen toen ik de boodschappenlijst maakte.
Volgende keer maar even dicht laten.
Want lekker is het allemaal, en dat verteld mijn broeksband ook....
Verder heeft het eekhoorntje zijn voederhuisje gekregen, waar hij ( of zij) dankbaar gebruik van maakt.
Manlief zocht een leuk plekje uit, zodat we de eekhoorn ook vanuit de keuken kunnen zien.
Helaas is het vogeltje wat nestelt in het huisje daarboven het er niet mee eens.
Met de vleugeltjes wijd ( en helaas waarschijnlijk helemaal in de stress) laat hij dat luidkeels merken.
Nou zijn eekhoorntjes schijnbaar ook niet vies van jonge vogeltjes, dus het voederhuisje gaat snel verhuizen!
Bloemen van het gezin.
Dat komt niet meer zo vaak meer voor en dus waardeer ik het nog extra.
Het vak is enorm aan het veranderen.
In dit gezin kreeg ik al voor ik begon het volgende te horen:
Gezin wil graag een rustige kraamverzorgster, niet nadrukkelijk aanwezig.
Ze zouden een half uur later thuis te komen dan verwacht ( en dat werd bijna een uur), en dan sta je daar te wachten...
Het bleken aardige , lieve mensen te zijn, met hun eigen wensen..
Dus wilde ze niet dat ik met de koffie of de middagboterham bij hen was, sterker nog, ze wilde eigenlijk alles zelf wel regelen en dan moest ik de huishouding doen.
Gelukkig heb ik ze toch kunnen overtuigen ( met zachte hand en door de dagen heen), dat ik toch ook een andere functie had...
Zo zag ik de felrode plekken of haar borst bij de stuwing, en konden we maatregelen nemen om een borstontsteking te voorkomen, en tevens ervoor te zorgen dat er geen enorme overproductie kwam.
En toen de baby op dag drie al behoorlijk geel werd, schakelde ik de verloskundig in, besloten werd nog een dag te wachten dan dan op het bilirubine gehalte te prikken .
Het was 240 ( nog 40 onder de max voor die dag), maar toch blij dat we die stap namen.
En te hoog bilirubine gehalte over het hoofd zien, levert best gevaar op.
Er was ( zoals meestal) nog veel meer gaande, en gelukkig heb ik alles opgemerkt , besproken en op kunnen lossen, samen met de ouders ( die overigens beide een enorme inzet toonde).
Al met al kon ik de controles doen, en zo nodig stappen ondernemen.
Het koffie drinken ( met lekkere koffie hoor, en alles werd me aangeboden), bleef wel alleen en de maaltijden ook.
Maar we vonden een manier die voor hen werkte ( waarin ze vrijwel alleen in hun slaapkamer waren en veel sliepen ), en die voor mijn ( met voorzichtige aanpassingen) werkbaar en verantwoord was.
Uiteindelijk sloot ik af met een tevreden gezinnetje, die de zorg voor hun kindje prima aan kunnen.
Een ( nog steeds piepklein) baby'tje, wat ruim boven geboortegewicht was en een borstvoeding die prima liep.
Al moest ik zelf nog wel even bijkomen , door alle voorzichtige aanpak, die mij wel heel erg vermoeide. Het lief bedoelde kaartje bij de bloemen ( omdat alles eromheen door ging, konden wij ons ding doen), vond ik dan weer even slikken...
Tijdens de ( zoom) vergadering die ik deze week had, bleek dat steeds meer gezinnen een heel bijzondere aanpak wensen.
De vraag is een beetje of ik en mijn collega's dit zo volhouden....of dat er toch ook eens tegen gezinnen verteld moet worden dat er ook bij flexibele kraamverzorgsters een einde aan de rek kan zitten...
Betekend wel dat het boeket mij vertelde dat het gezin tevreden was.
Ach er zitten meer kanten aan zoveel dingen.Zo las ik het prachtige boek van Tasha Tudor, en was zwaar onder de indruk van hoe zij haar leven vorm heeft gegeven.
Waarna ik een artikel op internet las ( zhttps://www.cbsnews.com/news/tasha-tudors-heirs-squabble-over-will/e ), waarin haar jongste dochter verteld dat al jaren nog nauwelijks contact met haar moeder had.
En ze ook vertellen dat het best leuk was om als kind zelf gesponnen kleding van vlas te dragen, gemaakt naar kleding van rond 1830, maar dat je dat als puber echt niet mee wil.
En dat Tasha daar weer niet zo goed mee om kon gaan, zo sterk leefde zij haar eigen leventje.
Verder blijkt dat er ook proberen zijn met de erfenis.
Echt, laten we gewoon allemaal ons best doen,
Daar zelf onze fouten bij maken, en vooral niet te veel oordelen over anderen, maar ook het leven van anderen niet te veel idealiseren ( iets waar ik erg goed in ben).
Tot slot nog een leuk dingetje...ik vierde mijn verjaardag bij een vriendin.
We zouden net als vorig jaar gaan fietsen en dan picknicken, maar het weer werkte niet mee.
Het werd koffie met allerlei zelfgemaakt lekkers in het tuinhuisje ( op afstand en dus buiten met veel frisse lucht) , en zelfgemaakte kleine cadeautjes.
Ik had rabarber uit de tuin en nog wat leuke dingen ( zoals het "gouden"potje) bij.
Voor veel mensen truttig en simpel, maar wij hebben genoten!
En daar gaat het tenslotte om!
Ik wens jullie veel genietmomentjes in het kleine, en niet te veel oordeel over anderen...
groetjes, Franca.