Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

zondag 31 oktober 2021

zondag's genieten


 De taart.

Het recept.

Blad uit de goot halen.


En harken.

Heel....


 

veel harken.

Mispels.

Nog nooit gehad, Zou ik er jam van kunnen maken?

En de ramen, ik kan weer naar buiten kijken.

Ze zijn binnen en buiten schoon, en ineen is het lichter in huis en hebben we een heldere kijk.

Het was nodig!


 En dan...


Daar is ie!

Manlief heeft de taart gebakken, hij mag 'm dus ook aansnijden.

Perfect gelukt.

En lekker!


En laten we eerlijk zijn.

Heel erg machtig!

 

Nog even kunnen werken na de taart , helaas begon er een flinke regenbui ( natuurlijk als ik net de ramen gedaan heb), en moet de rest van het blad dus ook even wachten.

Nou ja, misschien kan ik morgen nog een stuk doen.

Dat manlief na zijn werk ( en na het eten) nog kan harken, dat duurt weer even.

Wintertijd dus vroeg donker.

Maar deze dag, met een fijn randje, die hebben we toch maar mooi gehad!

De koffie en taart met oudste als gezellig toetje.

Waar ik hem ook nog een mooi kookboek kon geven ( op de boekenmarkt gevonden gisteren).

Genieten zei ik vanmorgen.

Missie geslaagd!

groetjes, Franca.






 





zaterdag 30 oktober 2021

schrik en ook genieten van wat er is


 Dat is niet gek om mee te beginnen toch?

Een appel  kruimel cheesecake taart.

Gemaakt door manlief, omdat ik toen ik het recept nog eens las spontaan de moed verloor om er aan te beginnen.

Het moet niet gekker worden.


Speelgoed en lekkere dekens om op de grond te leggen, we kregen visite met kleine kindjes.

Hoe heerlijk was dat.

Lang niet gezien of gesproken, dat doet deze tijd.

Maar wat fijn om dat jonge spul weer rond te zien scharrelen.

 

Mijn nieuwe knijper zak, nu nog hangend aan de keukenkast.

Bijna te mooi om te gebruiken.

Gekocht ( nou ja meer gekregen zo laag was het bedrag), van de vriendin die meedeed met de plaatselijke garagesale.

Laat me er nog maar lekker even mee pronken.


Een rijtje i.p.v. een ( of twee) stapel(s).

Dochterlief zette ze op kleur.

Ieder zijn eigen talent, dochterlief heeft er ( net als haar vader) heel erg veel!

 Tot mijn grote schande lees ik op het ogenblik nauwelijks op blogs ( hoe lief dat jullie hier nog wel komen lezen), maar kijk ik veel op YouTube.

Ik moet nodig mijn leeslijst van blogs ( en mijn leeftijd....ahum, zo blijf ik wel erg jong maar inmiddels toch echt 58), aanpassen.

Zal ik binnenkort doen, maar eerst weer een YouTube(er) waar ik graag mag kijken:


Wat is het heerlijk rustgevend, zo'n messy house clean with me ( oktober 2019).

Of the cleaning montage 1 jr. youtube anniversary ( augustus 2019).

Let ook even op het groene tafeltje ( 11.04 uur) ik ben er weg van!

Zo ruw, eerlijk en mooi.

Mochten jullie ergens tegenkomen of ze het zelf gemaakt heeft...wijs me alsjeblief het betreffende filmpje!

En verder...


Niet zoveel foto's dit keer, wel veel te vertellen.

Zo was ik in huis bij een 27 jarige alleenstaande moeder van twee.

Die geweldig goed zorgde, maar een ellenlange moeilijke voorgeschiedenis had met partners.

Zodat ik geen voordeur mocht openen, het kon zijn dat er eerst 112 gebeld moest worden ( waar een speciaal soort akkoord was, zodat politie binnen minuten op de stoep zou staan).

Het is niet gebeurd terwijl ik in huis was, maar wat zou ik dat meisje ( van hetzelfde geboortejaar als mijn dochter), graag een liefdevolle partner en meer rust gunnen.

Mag ik er wel bij zeggen dat ik genoten heb van hoe goed ( en liefdevol) ze voor haar kindjes zorgde.

Het tweede gezin wat ik had ( 3 uur per gezin die week):

Een jong stel wat geen Nederlands ,en een moeder die nauwelijks Engels sprak.

Moeder had helaas een lekkend epiduraal, en kreeg geen behandeling, moest dagen wachten tot de hoofdpijn verdween.

En toch slaagde ze erin om borstvoeding te geven, en met hulp van haar man om geweldig te zorgen voor het piepkleine baby'tje.

Wat zijn vrouwen toch sterk!

Het laatste gezinnetje , ( waarin ik met een leerling werkte), was een jong stel van 21 en 22 jaar.

En weer ( na de eerste dagen scherp observeren en aanzetten tot veel huidcontact en knuffelen), bleken het lieve , goede zorgzame ouders.

Wat een prachtig vak heb je dan!


 Nu is het zondag.

Geen kinderen in huis , rust.


Hoezeer ik ook geniet van de maaltijden met vieren( of met zijn allen), soms is even met zijn tweeën ook fijn.

Goed dat ik tegenwoordig ook foto's van de bladzijde met het recept maak, als ik zo lang niet schrijf weet ik anders niet meer wat het was...nog even zomer heet het en het was heerlijk!

Vandaag eten we simpel, en met zijn tweeën.

Het zal steeds vaker gebeuren, en al had ik dat niet gedacht , ik vind het rustig samen eten ook heerlijk.

Alles tijd om bij te kletsen, ook over dingen die we de kinderen niet aan hun neus willen hangen...

Simpele ( nog simpeler als wannner we met een tafel vol eten) maaltijden.

Lekker snel alles opgeruimd daarna.

Kortom , hier kunnen we wel aan wennen ( al blijft een tafel vol van tijd tot tijd echt ook genieten)!


Met mijn neus op de feiten gedrukt worden, dat ervaarde ik gisteren.....

 

Gisteravond keken we een tv programma op omroep Brabant.

Merlijn in het spoor van Napoleon

Uitzending van gisteren om 18:12

Merlijn en cameraman Oscar zijn te gast in het nonnenklooster van Meghen. Daar bezoeken ze de laatste hostiebakkerij van Nederland. In Heusden leren ze alles over het razendsnelle seinsysteem van de Fransen en vervolgens ontmoeten ze in Vlijmen Marja, die voor hun ogen verandert in Marie van de Middelhaai.

https://www.omroepbrabant.nl/tv/programma/3426178/Merlijn-in-het-spoor-van-Napoleon/aflevering/3969904/Merlijn-in-het-spoor-van-Napoleon

http://www.heusdeninbeeld.nl/nassaudwarsstraat.html


Die "Marie van de Middelhaai", daar zijn manlief, dochterlief en ik geweest op Monumentendag 2008.

Hoe ik dat nog zo precies weet?

Eerlijk...omdat ik een foto tegenkwam om Marie haar site waar dochterlief en ik op staan.

Ik heb er destijds enorm van genoten, en volgens mij er ook wel eens iets over geschreven hier op het blog.

https://www.marievandemiddelhaai.nl/filmkes/

De dame leeft nog in haar huisje alsof het 1890 is.

Maar dat is niet wat ik wilde vertellen.

Haar dochter en de onze waren even oud.

Waren, haar dochter blijkt in 2017 overleden te zijn na zeven jaar tegen anorexia gevochten te hebben, ze woog nog 37 kilo....

Onze dochter is in 2017 getrouwd....

Mensen wat moeten we genieten van wat we hebben!

Onze kinderen, onze familie, lieve vrienden ( vriendinnen).

Laat we ons vandaag er eens bewust van zijn.

Fijn zondag, geniet van elkaar!!

groetjes, Franca.

zondag 10 oktober 2021

van vakantie en een leuk uitgevallen verjaardagscadeautje....


 We gingen niet op vakantie in de vakantie.

Nog steeds bleef er wat onduidelijkheid over corona en bovendien is ons favoriete land nu door de Brexit ook nog niet zo handig om te bezoeken.

Ander punt is opa.

Ondanks dat hij zelf wel vier keer per jaar op vakantie ging ( na zijn pensionering op 59 jarige leeftijd), vind hij het niet fijn als wij weg gaan.

Half september bleek ik twee weekenden vrij te zijn, een weekend  voor de boekenmarkt, maar de volgende...

Na wat speurwerk vond manlief nog een B&B die een kamer vrij had, niet te ver rijden en in België.

We kwamen een uur te vroeg aan om in te kunnen checken, dus besloten meteen een rondje te lopen.

Wat een verrassing!

De omgeving was veel mooier als we hadden durven hopen.

Prachtig glooiend en met mooie boerderijen, ( met zo'n binnenplaats) ,heel veel Mariakapelletjes, mooie  landschappen en vergezichten, en dat allemaal in een wandeling van een uurtje!

We logeerde trouwens in B&B : in de gloria, in de Vlaamse Ardennen.

  https://www.indegloria.live/

Wat een mooie plaats .

Niet wat we normaal kiezen, dan gaan we meer voor de brocante sfeer, terwijl dit heel glad en strak was.

Maar wat een leuke mensen, fijne ruime kamer, heerlijk ontbijt ( met zelfs vers appelsap wat ze hadden laten persen van appels uit eigen tuin), alleszins de moeite waard.

Ook adviezen over waar je goed kunt eten ( kregen meteen een uitgeprinte lijst  ) en goede tips voor mooie plaatsen om te bezoeken.

De eerste dag vonden we een fijn adresje op de markt in Oudenaarde om te eten en het is ook een leuk stadje om even rond te neuzen.

De tweede dag startte we ( na een heerlijk ontbijt) met de Vuursalamanderroute .

Een wandeltocht van 7 kilometer, die ons deed denken dat we in Engeland aan het wandelen waren!

Door poortje en door weides, langs beekjes en soms een stukje klimmen of dalen, helemaal geweldig.

Overigens begon de tocht precies bij ons B&B ( we konden de start letterlijk vanuit ons slaapkamerraam zien).

De tocht loopt door natuurgebied Burreken.

Om 's -middags naar de stad Geraardsbergen te gaan, waar de beroemde muur is ( waar wij als niet wielrenkenners nog nooit van gehoord hadden).

Waar we onverwacht een mooie binnentuin vonden waar we heerlijk op ons gemakje konden lunchen, en daarna verder wandelde richting muur.

Waar we het parkje inliepen bij het heilig hartbeeld en een mooi uitzicht hadden.


Het is een Oorlogsgedenkdeken, opgericht in 1920 uit dankbaarheid voor het einde van de oorlog en het behoud van de stad.

Vandaar of heb je dus dat mooie uitzicht.

Daarna de muur gezocht ( en gevonden dat het dus geen letterlijke muur is, maar een figuurlijke voor de wielrenners die zo hoog moesten klimmen en ook nog over kasseien,  wat dus flinke stenen zijn).

De laatste dag ( na weer een heerlijk ontbijt), de twee wandeltocht gedaan ( de eikelmuisroute), die mooi was, maar mij niet hetzelfde euforische gevoel gaf als de wandeling de dag ervoor.

Maar nog steeds een hele fijne wandeltocht.

Daarna naar de auto ( we mochten nog een drankje doen op het terras bij de gastheer en gastvrouw, maar besloten een lunchplekje te zoeken en richting huis te gaan).

Een frietje ( je kunt tenslotte niet in België geweest zijn zonder Belgische friet gegeten te hebben) op een fijn terras , aanbevolen door de eigenaars van het B&B  ( in den trap op heette het) en dan naar huis.

Drie dagen, twee nachtjes, een kleine en twee iets langere wandeltochten, een paar eethuisjes en twee steden.

Meer was het niet...en toch...manlief en ik noemen het onze vakantie.

En dat was het!

Even helemaal er uit, geen zorgen over opa ( die extra zorg kreeg van een zorginstantie), geen gedoe over eten, op tijd op tafel hebben, mee-etende grote mannen, geen zorgen over baby's en werk.

Voor ons was die de echte vakantie van 2021!


Daarna startte het gewone leven weer, en dat was even wennen.

Al hebben we toch wel een aantal dingen besproken die we echt gaan veranderen, om het wat makkelijker en leuker te gaan krijgen.

We merken dat we toch wel allerlei kanten in zorgen, zodat er soms weinig tijd en aandacht voor ons samen over blijft.

En daar moeten we zelf aan werken, om wat meer vrije tijd en vrijheid te krijgen, ook door meer zorg voor opa uit handen te geven,

Dat komt goed.

 

Een ander punt:

Wat fijn dat we weer gewoon bij elkaar kunnen en mogen komen.

Zo hadden we voor het eerst weer een handwerkavondje, hebben we volgende week weer het eerste live teamoverleg, hadden we een garage sale in ons dorp en nog een leuk ( heel simpel) uitje.

Een goede vriendin wil geen cadeautjes voor haar verjaardag,maar een belevenis.

Ze vierde eerder ( in haar tuin) al haar verjaardag , maar had haar cadeau dus nog te goed.

Helaas kwam het steeds niet uit omdat of zij iets gepland had of ik moest werken, waardoor het pas in oktober zou kunnen.

Omdat ik een wandeling of fietstocht in gedachten had, waarin we het mooie picknick mandje konden gebruiken, was dat niet zo fijn met het weer.

Dus vroeg ik de hulp van onze jongste, die een camper uit de jaren 70 heeft ( en daarmee ook al op vakantie is geweest, maar dat is een ander verhaal ).

De vriendin kwam met de fiets en bracht een mooi Keuls potje met bloemen mee.

We startte een wandeling vanuit huis ( en mistig dat het was), waarbij ik een paar kleine omwegen moest verzinnen omdat ze zo flink door stapt en ik een bepaalde tijd had afgesproken met mijn zoon...

We zagen de camper al staan en mijn vriendin vroeg zich nog af of er mensen in geslapen hadden en of ze er nog zouden zijn...

Ik liet haar even zo wijs en pas toen we vlakbij waren vertelde ik haar dat dit haar cadeautje was.....je had haar moeten horen , zo enthousiast , heerlijk!

Het setje wat ik in de kringloopwinkel had gevonden en wat we nu ( keurig afgewassen natuurlijk) eindelijk konden gebruiken.

Hier zijn we al volop aan het lunchen, helaas heb ik geen foto van hoe we de camper aantroffen.

Met de tafel al gedekt, een kaarsje, de koffiepot, kopjes en de taart al op tafel.

Gezellige plaids en een leuk kussentje op de banken.

Ik had het hem niet eens gevraagd, helemaal uit zichzelf had mijn grote stoere zoon het alvast super gezellig gemaakt!


 Limoentaartje als toetje.

Tovertaart stond in het kookboek wat ik las, dan heb je me en wil ik direct zo'n taartje maken.

Gekke recepten daar ben ik altijd voor te vinden.

Het bleek het allermakkelijkste taartje ooit, wat ook nog heel lekker bleek te zijn!

Ik geef volgende keer het recept wel.

De camper na de lunch, kijk toch hoe heerlijk zonnig het inmiddels geworden is.

De afwas in het gootsteentje zodat het serviesgoed niet kapot ging tijdens het rijden, waar de koffie en taart heen moest wisten we niet ( daar had jongste tenslotte voor gezorgd).

De rest ging terug in de grote mand ( zoals ik alles vooraf ook klaar gezet had), een appje aan jongste ( die intussen bij een maat in de buurt even een bakkie was gaan doen, veel leuker als met twee oudere dames lunchen) en wij wandelde weer naar huis.

 

Thuisgekomen heeft de vriendin de lunchspulletjes nog mee uit de camper gehaald ( jongste moest direct weg dus had alleen de taart in de koelkast gezet).

Het afwassen en opruimen was zo gebeurd en denkend aan de fijne ochtend geen enkel punt.

Zo simpel zo leuk!

Moet ik er wel bij zeggen dat het enthousiasme van de vriendin echt een extra dimensie gaf.

Wat een heerlijk mens!  

 

Geweldig dat we weer dingen mogen gaan doen.

Ik verheug met op de komende kerstmarkten en andere uitjes die ik met vriendinnen en manlief mag gaan maken.

Nu naar buiten, genieten van de prachtige zonnige dag!

Groetjes, Franca.

 












woensdag 6 oktober 2021

Oktober


 Zomaar ineens is het oktober.

Nou ja, het leven ging hier gewoon door, maar het bloggen kwam er even niet van.

Er werd gekookt ( hier een inmiddels favoriet recept uit de Allerhande), gegeten, gewerkt en zelf een paar dagen op stap gegaan.

De baketray ( ofwel bakplaat, maar dat klinkt anders) is hier helemaal herontdekt.


Heel handig als dochterlief 's ochtend vraagt of zij en haar man mee kunnen eten, en ik gewoon aan het werk was.

Met ijs , een ( kant en klaar) sausje en slagroom , stond er heel gemakkelijk een lekkere maaltijd op tafel.

In de keuken direct van de plaat geschept.

Iets van makkelijker kunnen we het niet maken!


Met de lampionnetje start ook hier de herfst.

Gebied de eerlijkheid te zeggen dat het meteen weer zo vol staat, maar dat past bij mij.


Het ochtendzonnetje komt binnen.

Heerlijk.


 


Lunch.

Met een leuk boek.

Gevonden op onze eigen boekenmarkt ( en betaald hoor), die een prachtig bedrag opgebracht heeft waar we weer een paar mooie goede doelen mee kunnen steunen.

Helaas is de ruimte waar al dertig jaar de boekenmarkt gehouden word verkocht, en zijn we ( met alle credits voor de voorzitter, die zich daar enorm voor inzet) nu druk op zoek naar een nieuwe ruimte voor de markt , maar ook voor de opslag van boeken door het jaar heen.

En dat valt bepaald niet mee helaas!

Gisteren gekocht in mijn favoriete kringloopwinkel.

Het lijkt een rekje, maar is volgens mij eigenlijk een la.

Van een mooie kwaliteit grenen, ik ben er blij mee.

Vanmorgen zo even in de keuken gezet ( moet zelfs nog schoongemaakt worden).

Wat ik er precies mee ga doen weet ik nog niet, maar dit kan even prima!

Op de bovenste plank een klein boekje: Geluk.

Gisteren na de kringloopwinkel voor het eerst in een heel lange tijd ook even de stad in gegaan.

Natuurlijk naar de witte boekenmarkt ( heet dat eigenlijk nog wel zo), en een kopje koffie gekocht in de Hema om die heerlijk buiten in het zonnetje op te drinken.

Als je dan bij het terugbrengen van je kopje zo;n leuk boekje ziet, gun je je dat ook nog maar.

Verder niet heel veel bijzonders, nieuwe elastiekjes voor het haar ( waar blijven die dingen toch altijd), nieuw ondergoed ( hard nodig na zo lang niks nieuws gekocht te hebben), en nog wat leuk en handig spul.

Volgend keer over ons uitje ( zelf buitenland.....), over de andere kringloopaankopen en over de boeken die ik gisteren vond.

Hopelijk weet ik dan ook hoe ik de foto's van mijn telefoon hier kan krijgen.

In ieder geval kan ik alvast verklappen dat het uitje heerlijk was!

Dat ik de laatste tijd erg dicht bij huis mag werken en daar enorm van geniet, waarschijnlijk puur toeval, maar wat heerlijk om niet ver te hoeven rijden, lekker snel thuis te zijn en bij hele lieve mensen te mogen werken!

Nog één foto...van het kastje met mijn inmiddels hele verzameling Tasha Tudor boeken.

Ik moet nodig weer wat boeken uit de huiskamer doen.

Al is het maar omdat het zo onrustig oogt.

Maar ik geniet van elke boek wat er ligt, dus kiezen valt niet mee.

Ook dat voor de volgende keer.

Groetjes, Franca.