Wat gebeurde er hier toen dat nare virus ons in zijn greep kreeg?
Laten we eerlijk zijn, het was zeker in het begin best eng.
Wat konden we verwachten, wie van onze dierbare ( of wij zelf) zouden getroffen kunnen worden?
En wat was het risico van onbeschermd werken in de kraamzorg?
Jongste moest gewoon onderhoud gaan doen in andere provincies en de 1,5 meter werd zeker niet overal serieus genomen.
Houd oudste zijn baan?
En hoe moet het met opa?
Dan val ik terug op oude gewoontes.
Die mij zekerheid ( voor zover mogelijk) en afleiding geven.
Dus pakte ik mijn oude bezuinigingsboeken en Genoegs.
Bakte brood.
Snuffelde in kookboeken.
En vond heerlijk recepten.
Fietste met tassen vol richting dorp, waar ik bij een goede vriendin dingen op de stoep zetten, waarna zij de leukste dingen terugbracht.
Wat een gezellig lichtpuntje.
Appeltjes die niet veel meer zijn, maken wel een verrukkelijk toetje.
Want boodschappen doen is een eenmalig wekelijks ding, en op is op.
Wat soms hele verrassende ( en lekkere )taarten oplevert.
Worteltaart met brie.
En nog een hartige taart:
Hartige taart met appel ( uit het kookboek lekker en simpel,1xkopen,5x koken).
De broodsalade is uit: 200 hoofdgerechten, lekker en simpel.
Wel een wat aangepaste versie, wegens : niet alles in huis, en geen extra boodschappen doen.
Iets wat ik trouwens erg waardeer.
Niet zomaar bijhalen, maar gebruiken wat er is.
Ik heb veel gekookt uit vegetarisch voor een prikkie.
Ook wat recepten via Google vertaald van de blog van de schrijfster:
https://undertian.com/juni-2020/
Klein probleem: opa.
Die gaat dus echt niks anders eten dan groente ( sommige), aardappels en vlees ( en wil dan eigenlijk alleen rundvlees).
Hij had de maaltijd service opgezegd, en bleek toen te gaan leven op cup a soep en pap.
Met gelukkig als extraatje soms luxe maaltijden van de slager ( traiteur) .
Maar dat ging nu niet meer.
Wij zijn voor hem gaan koken, maar in eerste instantie aten we dus alle dagen groente, aardappelen en vlees ( met vleesvervanger voor mij).
Inmiddels hebben we een ritme gevonden.
Krijgt hij de ene dag gewone pot met ons mee, zorgen we een stukje vlees over te hebben en maken de rest er voor hem bij, terwijl wij een heel andere maaltijd eten.
Dit gaat goed, ook brengt manlief al en toe een kant en klaar maaltijd mee ( vooral die met rundvlees), die we hier op een bord warm maken ( anders eet hij het niet).
Nu eet hij het met smaak , en geeft het ons wat lucht om iets anders te maken ( zoals de gerechten uit vegetarisch voor een prikkie, want iets met bonen eet hij echt niet).
Of iets in velletjes gewikkeld .
Het huis heeft een grote schoonmaakbeurt gekregen.
Alles van de kant, alles extra goed gepoetst.
Echt het hele huis glom ervan.
Er is veel weggedaan, wat een fijn gevoel geeft, maar wat vind ik het moeilijk keuzes te maken.
Waar nog veel meer is weggegaan is bij opa.
De dame die normaal bij hem eens in de week schoon probeert ( opa had de touwtjes strak in handen) te maken, kwam niet i.v.m ...je snap het wel.
Hij wilde eerst niet dat we kwamen poetsen, maar na een tijdje moest het wel.
Samen met manlief ( ik ga echt niet alleen), poetsen we nu regelmatig een uurtje of anderhalf.
Met een paar keer per week, houden we het huisje best netjes.
Inmiddels heeft hij een magnetron, minikoelkast, Senseo, en waterkoker in de huiskamer.
Halen we ook dagelijks de afwas op .
Vegen even de vloer, en kijken gewoon hoe het gaat.
Nu klinkt het alsof hij zijn kamer niet uit komt, maar dat is zeker niet zo!
Hij wandelde eerst hier in de buurt, besloot dat hij op de koffie wilde en werd zo boos op de taxicentrale die vertelde dat dat niet mocht, dat ze hem toch weg brachten en ophaalde.
De betreffende dame had gezegd: maar mijnheer u maakt zich zo boos op deze leeftijd, ik ga maar niet met u in conclaaf ( dat vertelde opa later zelf).
Ik had het busje gezien en hoorde hoe de chauffeur uit alle macht probeerde om opa niet mee te nemen, maar opa heeft eens sterke wil....hij ging mee.
Inmiddels heeft hij toch ook ingezien dat autorijden niet zo slim meer is: een pak van mijn hart!
Maar nu heeft hij een scootmobiel georganiseerd...
En dus gaat hij onverminderd bij ander oude mensen ( die niet in een verpleeghuis wonen), op de koffie, en sinds een paar dagen heeft hij besloten dat hij gewoon zelf de boodschappen doet.
We hebben geprobeerd hem tegen te houden, veel gepraat, uitgelegd, en jongste heeft ook nog aangeboden om voor hem te gaan, maar opa luistert niet meer.
Handen wassen, ontsmetten, afstand houden....niet echt.
Niet dat hij het zou accepteren als hij ziek word ( ik wil 91 worden, dan heb ik iedereen overleeft ).
Ofwel dan is hij ouder geworden als zijn ouders en grootouders.
Ik heb het maar opgegeven met opa.
Hij doet precies wat hij wil.
En dat is dan maar zo...
Wat niet wil zeggen dat ik me geen zorgen meer maak....
En nu:
Manlief en jongste hebben "gewoon" doorgewerkt, ik werk ( nog steeds totaal onbeschermd) ook door.
En heb ik daar wel even aan getwijfeld.
De financiën zijn nog eens onder de loep genomen ( we gaan zeer waarschijnlijk nog een financiële crisis krijgen), het huis ( en het huisje van opa) is netjes en schoon.
Oudste is ( gedeeltelijk) ook weer aan het werk.
Ik bracht het eerst plukboeketje uit de tuin naar de vriendin in het dorp.
En zag haar ( keurig op afstand, weer voor het eerst).
Ik begrijp de kraamvrouw uit het laatste gezin volkomen als ze toch besluit dat haar ouders en schoonouders de baby vast mogen houden.
Zo vertelde zij:
In deze week hebben zeven mensen mijn baby vast gehouden.
Verloskundige, kraamverzorgster bij de bevalling, twee kraamverzorgsters in de kraamkliniek waar ze een nachtje bleef, de 1e kraamverzorgster thuis, de verloskundige ( die nu weer een keer per kraambed langs mogen komen) en jij ( ik was de 2e kraamverzorgster).
En hoe weet ik of iedereen gezond is?
En dan mogen onze ouders de baby niet vasthouden?
Ik begrijp het helemaal.
Het is minder veilig voor ons ( er mag eigenlijk maar een persoon per kraambed langs komen), maar ze had ze al uitgenodigd de avond er voor, ik was dus niet in huis.
De dag er voor kwam de moeder van de kraamvrouw langs, en had ik de baby vast ( wegens darmkrampjes).
Staat daar een volledig vreemde vrouw met de baby van je dochter tegen haar schouder, en jij mag die dan niet vast houden....
Ik voelde me gewoon schuldig!
Ik ben wel heel blij dat de verloskundige ( als is het maar een keer) weer langs mag komen.
Dat geeft mij meer rust, anders vind ik de verantwoording best groot.
Ik ben nou eenmaal een bezorgd mens.
Tot nu toe mochten we gezond blijven, en dat is een groot goed.
Of er nog een tweede golf komt?
Het zou best kunnen, en het virus is natuurlijk ook nog niet weg, al houd het zich nu even een stuk rustiger.
In het begin dacht ik dat mensen zouden veranderen.
Dat ze meer zouden beseffen hou belangrijk je familie en je gezondheid is.
Dat luxe niet alleen gelukkig maakt.
Inmiddels besef ik dat mensen weer gewoon door willen,
op vakantie in het buitenland, vliegen, genieten in de zon op het strand.
Nog even werken en dan hebben wij vakantie.
Natuurlijk gaan we niet naar het buitenland.
We blijven thuis.
Ik hoop dat af en toe een uitje tegen die tijd gewoon kan.
Wat ik vooral wil is even pas op de plaats, beseffen hoe gelukkig we zijn.
Ik hoop dat we nog een tijdje voor opa mogen zorgen, al is dat niet altijd makkelijk.
Waar ik zelf duidelijk aan moet werken is rust en ontspanning.
Ik zie wat opa doet, maar kan er niks aan doen.
Ik vind de verantwoording in de gezinnen groter, maar het is nu eenmaal zo.
Ik maak me zorgen om het werk van mijn kinderen en wanneer ze helemaal zelfstandig kunnen zijn.
Dat willen ze graag, maar het moet financieel wel te doen zijn.
Zorgen.
Dat moet ik dus leren, me iets minder zorgen maken!
Iemand nog tips?
Fijne ( zonnige ) dag!
groetjes Franca.
