ouder worden

Alles ging gewoon zijn gangetje tot 43 -44 jaar. Energie voor 10, grote plannen voor de toekomst, volop in de jonge kinderen. Gewoon de bloei van je leven.
En toen kwam het jaar dat ik 45 werd. En ik besefte dat dat aardig richting 50 ging. Oei.
Was ik 46 toen mijn arm het voor een week begaf, zomaar lam. En ineens was alles niet meer zo vanzelfsprekend. Afgelopen jaar ( mijn 47ste ) had ik weer een heel andere strijd te strijden. En ik kwam erdoor, zelfs sterker eruit, zoals ze dat dan zeggen.
Het was het ook het jaar waarin ik het breien herontdekte. Geen prachtige werkstukken die veel aandacht en kunde verlangen, maar gewoon simpele dingen als sjaals. En het deed goed.
Laatst vond ik heel toevallig een oude vtwonen met dit plaatje.
Gewoon een plaatje bij een artikel. Ik vind het zo mooi. De rust die het uitstraalt, dat is precies wat ik vind in breien. Laatst schreef iemand over breien: de regelmaat van breien geeft rust in het moederbestaan. Geweldig dat zoiets simpels dat teweeg kan brengen! Deze foto komt ( in plastic) in de badkamer te staan, zodat het plaatje me kan herinneren aan de heerlijke rust en ontspanning die breien geeft.
Rond mijn 12e haakte ik veel. Alle lieve dames in mijn omgeving kregen voor hun verjaardag een kussenhoes cadeau. Zelfgehaakt van wat nu granny squares genoemd worden. Een patroontje wat ik gewoon op school geleerd had met panlappen haken. Laat ik nu dit haakkatoen tegenkomen in de kringloopwinkel. Ik denk dat het kwam door de vrolijke kleurtjes ( zie je de kleuren van mijn nieuwe boeken ook terug) maar ik bracht ze mee. Nog even wachten ( er is nog dat lieve lammetjekussen wat eerst af moet) en dan ga ik na 35 jaar een kussenhoes voor mezelf haken. In lekkere vrolijke kleuren.
Nog een keer mijn nieuwe boeken. Boeken doen veel met mij. Ik zoek iets op, laat me meevoeren in fijne sferen, kook graag uit kookboeken ( da's eigenlijk not done, iedereen zegt altijd : ik kook niet uit kookboeken, maar geef zelf mijn draai aan een recept, geldt niet voor mij dus).
Of ik nou in de stad ben, of in kringloopwinkels, de boekenwinkel/het boekenrek is het eerste waar ik naar toe ga. Ik geef er soms veel geld aan uit. Zonder boeken zou het leven een stuk minder leuk voor me zijn.
De zon in huis. Zo heerlijk. De wintermaanden zijn lang. Vaak donker. Je gaat in het donker van huis, en komt in het donker weer thuis uit je werk. Gaan wandelen in het donker vind ik niet leuk. Vroeger toen ik nog in het dorp woonde was dat anders. Even s' avonds een boodschap doen of naar de bieb. Lekker op de gemak door de straten slenteren en even binnengluren waar de gordijnen open waren. Kijken wat mensen aan het doen zijn, sfeertjes proeven, een gezellige schemerlamp aan, mensen aan de maaltijd, of huiswerk makend. Heerlijk vond ik dat. Achteraf wonende mensen doen alles goed dicht. De stookkosten zijn al hoog zat. Niks aan in het donker lopen dus. En kou. Ik vind kou niet fijn. Ik kleed me warm (een eskimo is er niks bij) .Maar kan niet wachten tot de zomerse warmte er weer is.
Hoe kom ik nou bij dit alles?
Zoals meestal: door een boek. Ik zag het vaker liggen in boekenwinkels. Vond het te duur om zomaar te kopen. Maar gisteren haalde ik dochter op van school ( troost voor twee uurtjes school, waar ze vier uur voor zou moeten reizen, nu was het fifty-fifty) en ging als beloning ( en omdat ze zo baalde dat ze eerder deze week niet mee kon) een plaatselijk kringloop binnen.

Daar lag dit boek voor 2 euro, en toen mocht het vond ik.
Een kwestie van lef van Joyce Roodnat. Over stijlvol ouder worden.
Ik begon erin te lezen, en herken mezelf. Hoe je ineens ( het komt niet geleidelijk het valt als een bom) niet meer bij de jeugdige hoort. Je je knieën ziet ( zie het stukje van afgelopen zomer) en beseft dat alles boven de knie alleen nog maar kan als er een zwarte dikke panty over die knieën gaat. Knap was ik nooit, dus dat verval doet geen zeer, maar dat lijf was altijd strak en soepel, dat verval voel ik wel.

Het stuk over zuur worden. Ik wil geen zure oudere worden. Die alles vroeger beter vond. We leven nu. Kunnen genieten van alles wat de techniek ons bracht ( en daardoor ook bloggen). We kunnen keuzes maken, willen we alles, of blijven we sommige dingen lekker simpel doen. Ik heb nog veel te leren. Wil midden in het leven staan. Maar wel in stijlvolle kleding ( vaak tweedehands maar wel stijlvol voor mijn leeftijd) . Bekritiseer geen mensen om hun keuzes (hoop ik), maar zie de goede dingen. Om kort te gaan: dit boek laat me zien dat het niet erg is wat ouder te worden. Een leuke ,vrolijke vriendelijke oudere. Midden in het leven, genietend, stijlvol en verzorgt. Okee, als het dan toch moet dan maar zo!

Mijn gezin, baan, het huishouden,vrienden,lekker koken, breien,heel veel lezen,wandelen. Laat die oude dag maar ( stijlvol) komen!

groetjes, Franca.

thuis

Mijn eerste vrij dag. Gewoon thuis. Toch voelt dat niet altijd zo. Afgelopen kraamweek was op zijn zachts gezegt enerverend. Veel spanning in huis, opruimen in overleg en voorzichtig balanceren . Als extra een stagiaire erbij. De laatste dag de opmerking: "ik wou dat je nog een week kon blijven".
Soms bestaan cadeaus niet uit bloemen of douchegels. Dit was een supercadeau voor mij!
De eerste vrije dag moet je dan zoeken . Naar rust, naar weten dat het goed was zo, naar afsluiting.

Poespoes kan het beter. Thuis is gewoon thuis voor haar. Ik besloot er eerst even uit te gaan. Ter inspiratie.

En waar vind ik die beter dan in de kringloopwinkel?
En of het zo moest zijn. Ik vond zo veel . Mooie boeken, fijne kleding. Dit kinderkookboek.
Twee spijkerbroeken en twee heerlijke coltruien. In de winkels zie ik vaak dunne truien. Waarschijnlijk prima als je op een warm kantoor werkt. Voor ons huis en flinke wandelingen ( mijn thuisleventje dus) zijn coltruien in deze tijd een stuk fijner. Vandaag vond ik er zomaar twee die ik mooi vind. Drie stuks voor 1.95, de donkere coltrui bleek een merktrui en was daardoor wat duur ( 3,95).
Weer thuis lunchen met een heerlijke nieuwe aanwinst erbij. Verhalen uit allerlei bekende kinderboeken van Astrid Lindgren. Dat is twee maal smullen( en koffie bij de lunch is niet gebruikelijk, maar ik had de koffie s' ochtend zo gemist).
Als je hier geen inspiratie uit kan halen. Nog niet eens zozeer om te koken, alleen die kleuren zijn al zo mooi.
Een prachtig oud kookboek ( twee jaar ouder dan ik) van Betty Crocker.
Met hele mooie illustraties .
En zelfs een stukje geschiedenis.
En als dan s'middags mijn "nieuwe" kleding aan de waslijn hangt .
Ik tussen het lezen door nog een regeltje brei aan mijn sjaal/stola, de kinderen allemaal vroeg uit school zijn, er een vriend langskomt die blijft meeeten ( hij rook de sukadelappen die zachtjes stonden te pruttelen). Dan is het leven weer goed en voel je je weer lekker thuis.
Bleef er dat stemmetje, zodat het gezinnetje niet helemaal uit het hoofd kon zetten. Een e-mail naar leidinggevende gaf rust. Beslissingen zijn nu bij haar . Ik begin met mijn gezinnetje aan mijn vrije dagen.
Wat zou ik het graag iedereen gunnen: een fijn gezin, de kans om ervan te genieten. Te genieten van kleine dingen. Wat lekkers koken, iets leuks maken, gewoon een fijn gesprek met mijn grote lummels. Genieten omdat ik zie hoe ze het steeds beter met elkaar kunnen vinden, hoe ze s' avond aan de eettafel blijven hangen en lekkere kletsgesprekken hebben samen. Hoe ze even bij elkaar aankloppen ( letterlijk op hun kamerdeur) en elkaar om raad vragen voor school of computerdingen. Hoe een gezin het goed heeft en samen kan groeien. Soms moet ik weer even leren: je kunt zoveel en dan is het aan anderen.
Aan mij is het om deze dagen van ons gezin te genieten. En dat ga ik doen!

groetjes, Franca.

Wie wat bewaard....

Heeft wat! De plantjes zijn in een ander bakje gezet. Het mandje is mooi genoeg om voortaan mijn toiletspullen te bewaren.
We gaan nog even door met ruimen. Toen we laatst vol trots onze nieuwe badkamer lieten zien, hield ik de deur naar onze slaapkamer maar even dicht. Maar vanaf vandaag mag de deur weer gerust openstaan.
De kamer is opgeruimd ( weer een doos boeken minder+ ander overbodig spul weg) en goed schoongemaakt.
Helemaal geen boeken? Dat kan natuurlijk niet! Waar een oude broodtrommel al niet goed voor is.
Zie je die vensterbank? Alle fotolijstjes weg. Heerlijk rustig ( en makkelijk werken voortaan).
Heerlijk simpel. En alles is ouderwets goed gedaan ( alles uit de kamer, behalve het bed en dan flink aan de slag). En natuurlijk ook de badkamer gedaan. Wat een feestje! Ook nog wat mandjes voor de badkamerspulletjes gevonden ( als je veel wegdoet, hou je opbergmandjes over).
Na zo hard werken even iets anders. Koekjes gebakken in de koekenpan.Recept van de blog van Karin ( van koken met Karin). Grappig recept, en nog lekker ook!
Post! Een leuk kookboekje met een lieve kaart in de brievenbus. Van het nichtje van manlief, die schrijft dat de kinderen volop lezen ( en voorgelezen worden) uit de gekregen boekjes. Leuk!

25 jaar geleden... at ik voor het eerst krabcake. Gemaakt van verse krab, die ik zelf mee gevangen had. Klaargemaakt door de oma van mijn lieve oppaskindje ( die ik destijds in Amerika mocht opzoeken).
Vandaag maakte ik ze zelf! Niet van verse krab, gewoon met krab uit blik. Een recept uit het 2e kookboek van de vrouw van Gordon Ramsay. Tara dus. Een goed recept zonder aardappel.


En ze waren... Ongelooflijk lekker!

En verder: kocht ik mijn eigen cadeau voor mijn jubileum. Het staat in het achterhuis en elke keer dat ik er langs loop ben ik er weer zo blij mee. Ik laat jullie nog even in spanning ( ik krijg het eigenlijk pas over ruim een week). Had ik beloofd om over de energiebesparingssystemen te vertellen, maar daar moeten jullie nog even op wachten. Ik wil het goed uitleggen, en dan is het handiger als manlief even meekijkt.
Nu ga ik lekker douchen en mijn uniform klaarhangen. Wacht vannacht! Tot snel!

groetjes, Franca.

de badkamer

De kleur van de badkuip is.....grijs.
Dit is het begin van een pronkblogje, je kunt nog weg als je wilt....
Als je na ruim 21 jaar een nieuwe badkamer krijgt dan mag dat ( vind ik). Dus loop ik even naast mijn schoenen van trots. Op de mooie badkamer, maar vooral op het prachtige werk van mijn man!
Het water loopt ( uit de oude kraan, uit Engeland, door manlief opgepoetst).
Daarnaast staat in al zijn eenvoud, het toilet.
Sommige details zijn zo simpel, en zo mooi!
Nog eeen keer , omdat ik het zo mooi vind. Het bad op pootjes. Jaren stond het te wachten in het achterhuis en hier is het dan, in volle glorie.
De tweedehands wastafel ( die zelfs hier in het dorp te koop was. De spiegel die ik nog steeds geweldig vind ( okee , ik had je gewaarschuwd, naast mijn schoenen zei ik toch).
Vanuit het bad zie je.... Vandaag vooral regen.
Zo zie je de douche vanuit het bad ( geen regendouche natuurlijk, gewoon een spaardouche, je bent zuinig of niet).
Zelfs daar een ingebouwd spotje. .
Nou doei! Iedereen de deur uit! Ik ga lekker weken in ons bad op pootjes!
Volgende keer vertel ik van het waterterugwinsysteem, de zonnebuizen en de rest van het ( onzichtbare) zuinige aan de badkamer.
groetjes, Franca.

genieten op pootjes

Lekker naar mijn zin. Dat heb ik het vandaag.
De eerste vrije dag dat ik niet vanalles moet . Gewoon lekker aanrommelen. Heerlijk zulke dagen.
Waarna je keukentafel er zomaar zo uit kan gaan zien.
En ik de zon weer echt weer zie schijnen.
Mijn breiwerk de laatste tijd even niet zo hard gaat .
Er een mooi kijkboek per post kwam.
En een boek over gezond eten.
Dit geen slechte aanblik (uit de oven) is.
Ik graag even pronk met mijn laatste aanwinst. Een melkkoker in een heerlijk kleurtje. Gekocht toen ik met een collega ( die wegens gebroken pols ineens afhankelijk is) op kringloopjacht ging ( waar ik weinig kocht voor mijn doen en toch veel plezier had).
Een prachtige plant kreeg van "mijn" laatste gezin( en inmiddels twee ziekenhuisbevallingen deed, en daar echt van genoot).
We iets lekkers hadden bij de koffie vanavond.
Jullie mogen raden welke kleur het bad uiteindelijk kreeg.

De rest van de badkamer zien jullie morgen.
Omdat ik nog even wil vertellen. Van de ziekenhuisbevallingen, waar ik zo tegenop zag. En waar ik ( na vertrek met knikkende knieën) uiteindelijk zo genoten heb. Zodat ik nu gewoon ingezet kan worden.
Dat de datum van het jubileum-etentje vaststaat , en ik zelf mijn cadeau mag gaan kopen.

Van wat ik allemaal leerde de laatste week. In het gezin waar ze heel veel wisten over gezond eten ( en ik daar best aardig over mee kon praten).
Een week waarin ik leerde dat oude vrienden ( ook al hoor je een tijdje niks) echte vrienden blijven, en ze stuk voor stuk bellen of langskomen, en we ook een lieve uitnodiging ontvingen.
We heel dankbaar zijn, dat jongste zo goed hersteld. We fijne gesprekken met het hele gezin hadden ( is het de leeftijd, de aanleiding, hoe dan ook heel fijn).

Ik leerde dat een simpele kwarktaart zonder bakken ook prima kan voor een verjaardag ( en dat bakken een stuk ontspannener is als er geen verjaardag voor de deur staat). Dat twee verjaardagen in een week flink aanpakken is ( opa/pa en jongste vierde hun respectievelijk 87ste en 16e verjaardag), maar soms ook handig ( gepoetst is er al voor de eerste verjaardag).
Dat ik geen zin meer heb in hele dagen verjaardagen ( dan zit je te wachten wie wanneer komt, en kun je zelf intussen weinig).

Leerde ik hoeveel makkelijker het is als je huis veel leger word. Stoffen is een makkie!
Heb ik nog niks gemist van alles wat er weg is ( en mag er dus gerust nog wat weg).
Keek ik het programma op de woensdagavond over mensen die verzamelen, en was ernstig onder de indruk. Het heeft me echt aan het denken gezet. Zodat nu onze slaapkamer aan de beurt is om een stuk leger te worden. Mensen zijn belangrijk, en die vat je niet in spullen, daar moet je gewoon van genieten. Genieten van de ogenblikken samen, niet van de spullen die je misschien aan iets laten denken.

Leer ik zo veel de laatste tijd. Over gezondheid, over genieten, over slapen ( nooit geweten dat daar zoveel over te leren is, totdat je nacht zelden langer is dan 5 uur). En denk ik er zelf over om weer echt iets te gaan leren. Niet direct. Eerst even lekker zo doorgaan. Met opruimen, wegdoen, genieten, (hopelijk wat meer) slapen en straks.......Eindelijk in het bad op pootjes!

groetjes, Franca.

snel even

Druk aan het werk. Twee bevallingen en nu een gezinnetje met lange dagen. Maar jullie leven zo mee met de stommiteit van onze jongste dat ik snel even laat weten hou het met hem is. De wond op zijn onderarm geneest goed. Dagelijks twee keer weken en spoelen werpt zijn vruchten af. En zelfs zijn gehoor lijkt iets te verbeteren. Het geklop in zijn oor ( hij hoorde zijn eigen hartslag) is vrijwel weg. De suis zit er helaas nog wel. Nou maar hopen wat we hem zo ver kunnen krijgen om nooit meer vuurwerk af te steken ( al heb ik daar mijn twijfels bij).
De kalender van Marieke heeft dit jaar een ereplaats. De kookboekenstandaard is nu in gebruik als kalenderstandaard. Dagelijks even omslaan is zo niet te vergeten ( s'morgens meteen bij het koffie zetten) en ik hoeft geen blaadjes af te scheuren ( want dat is zonde natuurlijk).
Over een paar dagen een echt blogje. Kunnen jullie je alvast gaan verheugen: de badkamer is dan helemaal glimmend nieuw en echt klaar!
groetjes, Franca.