Wat een heerlijk zonnig weekend.
Doorgebracht in de tuin, met fijne boeken over onderwerpen die me aan het hart gaan.
Doe ik als Poespoes.
Een lekker plekje opzoeken en genieten van de zon.
Geen familiebezoek, niet hard gaan werken in de tuin ( niet eens de tuintafel afgewassen).
Op de plaats rust!
Fijn leesmateriaal, gezond eten een heerlijk zonnetje en mijn gezinnetje om me heen. Wat wil een mens nog meer?
Weinig.
De zaken op een rijtje krijgen.
Waarom een simpel anonieme reactie zo hard aan kwam.
Omdat ik het zo graag goed wil doen?
Omdat ik me met hard en ziel op mijn werk stort en daar wel eens te ver in ga ( zodat er voor thuis niet meer over is dan hangen op de bank).
Waar ik me dan weer heel schuldig over voel.
Deze week zou ik het beter aan pakken....
Even niet bloggen en gewoon werken.
Niet zeuren. Hoe kwam het dan.....
Dat ik met man en macht probeerde het gezinnetje waar ik werkte goed op poten te krijgen.
Gewoon: de was aan kant, en rust in de tent.
Dat me dat door alle mogelijke en onmogelijke factoren niet lukte.
Dat het de kraamverzorgster die twee dagen verlenging verzorgde ook niet lukte hielp een beetje ( soms zit het er dus gewoon niet in).
Maar we hebben wel, zeer tevreden mensen achter gelaten, en kindjes die zo lief waren dat ik tranen in mijn ogen kreeg toen oudste manneke ( van bijna 1,5 jaar) dag zwaaiend richting auto ( en dagverblijf) ging op de laatste dag.
Wat een schatje! En het baby'tje was sterk en zo om op te vreten lief!
Dat we de was niet weg gekregen hebben, en het huis niet ( naar onze maatstaven) onder controle kregen is jammer.
Maar wat een kei van een kraamvrouw heb ik leren kennen en een mooi stuk levenservaring er bij.
Ik heb een vak waar je vanalles tegen kunt komen.
Leuk, nooit saai en het houd je bij de les.
Thuis wil ik altijd zo veel doen, zie ik zoveel mogelijkheden en leuke dingen.
Maar misschien is het ook wel iets van ons als gezin, dat wij op een of andere manier altijd tegen vreemde/grapppige/ andere dingen aan lopen.
Of soms zelfs ronduit:
Gekke dingen!
Mijn oudste die wandelend in het natuurgebied vlak bij een oude dominee aan trof.
Zijn auto totaal vast gelopen in het zand.
Hij moet een enorm stuk over hobbelige zand paadjes gereden hebben, om op die plaats terecht te komen. Waarom? Was hij in de war?
Hij had eigenlijk een dienst ( heet dat zo) vertelde hij ,om
18.00 uur, dat zat er niet meer in. Oudste heeft nog wel iemand kunnen
bereiken om dat door te geven, met de telefoon van de man. Maar kreeg de auto niet uitgegraven zonder gereedschap.
Zoon zocht hulp, zag als eerste een dame die daar aan het paard rijden was ( op een eenogig paard, soms is de werkelijkheid meer bizar als een verhaal in een boek), die beloofde naar de oude man te gaan .
In het restaurant waar hij toen aan kwam bleek de kok een jeep te hebben, en bereid te helpen.
Met Jeep terug naar de oude man ( en de dame met het eenogig paard, die netjes bij hem gebleven was), met scheppen, mankracht en inzicht de auto uit gegraven.
Voor hem uit gereden om hem op de goede weg ( geen zandpad) terug te krijgen.
Uiteindelijk kwam de oude man op het goede spoor, werd oudste met de jeep thuisgebracht ( waar ik al in zak en as zat, waar bleef die jongen nou en waarom heeft hij geen telefoon bij , hij is al anderhalf uur te laat voor het eten), en heeft hij (oudste) er een weekend baantje bij als Pannenkoeken-bakker.
Het kan raar lopen bij ons!!
Ik heb ( zoals jullie wel begrepen hebben), besloten gewoon door te gaan.
Met gekke, rare, drukke en simpele blogjes.
Omdat dat mijn leven nou eenmaal is.
Dat er mensen zijn die zich daar aan ergeren is jammer, en voor hun een reden om dan maar niet meer hier te lezen.
Voor mij ( inmiddels) geen reden om met mijn blogjes te stoppen.
Dat jullie massaal lieve mailtjes en reacties gaven hielp enorm in het maken van mijn keuze!
Dank jullie wel allemaal!
Inmiddels ben ik al weer een paar dagen thuis.
Geniet ik van het ongelooflijke mooi weer .
Ga ik zo de keuken in om een paar taarten te bakken voor het afscheids-avondje van ons oude team.
Nee geen extra salade of toetjes maken, laten komen wat komt.
Misschien geen ideaal menu, gewoon fijne collega's die echt wel tevreden zijn met wat er is. Er samen een fijne avond van maken, daar gaat het om!
Een fijn boek tegenkomen in de kringloopwinkel.
Meer maaltijd voor minder geld; dat is toch gewoon voor mij gemaakt!
Zeker als er dan veel vegetarische maaltijden in staan, het lekker simpel is en er heel veel groenten gebruikt worden.
Het heeft een grappige simpele opzet.
Een pan vol groenten en kleur.
Soms hebben recepten een andere oorsprong ( of is dat dan ook weer iets van ons)
Ik zag een folder waarin een fijn geprijsde wok stond en ging naar de betreffende winkel.
Zie hier mijn nieuwe wok.
En dan krijg je toch weer een verhaal.
Dat er een zakje bonbons in het winkelwagentje lag buiten, dat ik die netjes bij de inlichtingen balie heb afgegeven ( zag later dat ze ruim 6 euro kosten, zou degene nog terug gekomen zijn of heeft het personeel een zalig koffie uurtje gehad).
En was de groenten die we gisteravond aten vrijwel gratis, dank zij een aardige dame.
Ze kocht Chinese roerbakgroenten. Twee voor de prijs van een, maar ik heb er maar een nodig, wilt U de andere? Ja hoor, graag.
Aangevuld met een lepel rode curry pasta, een bakje champions ( moesten op) , een halve rode paprika een paar overgebleven bos uitjes .
Zomaar een lekkere wok vol groenten.
Nu de keuken in, zodat we straks lekker buiten koffie kunnen drinken.
Fijne zonnige dag voor iedereen die hier met plezier komt lezen!
groetjes, Franca.
