daar gaat ze...

Daar gaat ze....

Een geliefd liedje van mij van Clouseau, maar nu vind ik het niet zo leuk.
Mijn kleine meisje, een lief, makkelijk en schattig baby'tje .
Een nog steeds lief, gezellig en vrolijk schoolkind.
En dan een geweldige giechelende, vrolijke, van feestjes houdende puber.
Die ineens op hakjes ging lopen en een modeopleiding ging doen.
Die toen zomaar een modeshow aan elkaar sprak, op een groot podium.
Waarna een stage in Amsterdam er voor zorgde dat ze al 9 maanden op kamers ging, vervolgens ging ze studeren in Rotterdam,

waar ze haar grote liefde ontmoette.
Gelukkig kwamen ze samen terug naar Brabant, gingen in een oude kazerne wonen,
waar ze in de muziekkiosk op hetzelfde terrein elkaar het jawoord gaven.


En toen...toen had haar vader een idee, als ze eens een tijdje bij ons kwamen wonen...
Twee kamers werden zo verbouwd dat het leuk was voor een jong stel, en ik was een blije moeder.
Wat een geluk, mijn hele gezin nog even bij elkaar.
Heel bewust genoot ik er van, wetende dat het echt maar tijdelijk was, en dat ze snel hun eigen weg zouden gaan.
Maar wat een feest!
Als we toch een flinke pan gekookt hadden, en iedereen aanschoof.
Of als schoonzoon lang moest werken of op cursus, en dochterlief weer "gewoon" met het gezin mee at.
Ochtenden , vooral op zondag, dat ze even een kopje koffie kwam drinken met mijn man en mij.
Of middagen dat ze vrij was van haar werk, en al appte of ik zin had om even langs een kringloopwinkel te gaan.
En ik ging, liet me geen kans voorbij gaan!


En nu.
Het corona virus slaat toe, hoewel we de eerste week nog best geholpen hebben, werd het daarna stil rond het huis.
Zelf werkte ze gestaag door, en haar naaimachine vond al een plaatsje op haar nieuwe zolder.
Daarna werd de vloer beneden nog geschuurd en behandeld, en gisteren konden er meubels op staan.
Die gingen op een avond richting het huisje, gewoon op een aanhanger.
Ze kunnen nu even geen nieuwe meubels gaan kopen, doen het gewoon met de oude spulletjes die ze hebben.
De dag erop laadde haar broers, dingen als de wasmachine en de tuinspullen in de Caddy van jongste,

en bracht dochterlief ook nog een paar keer een volle mini met spulletjes weg.
Die avond ging er nog een lading, met o.a. hun bed.....en daar ging ze.
Ja, ik kreeg foto's van hoe gezellig het geworden was,
En nee, ik moet niet zeuren, want vanmiddag komt ze al weer koffiedrinken heeft ze beloofd...
Maar lieve mensen wat ga ik dit geweldige kind wat ik mijn dochter mag noemen missen!


Ik wens ze alle geluk van de wereld .
Hoop dat ze ( vooral in deze tijd) gezond mogen blijven en gelukkig zijn worden in hun nieuwe huisje.
Ik weet hoeveel ze zich verheugen, hoe hard ze gewerkt en gespaard hebben hiervoor.
En het is goed zo, kinderen moeten hun eigen weg gaan.


Ik ben zo blij met deze extra tijd die ik met mijn gezin heb gekregen met mijn schoonzoon als extra bonus.
Dus geniet lieve dame en maak er iets moois van!
lieve groetjes,


    XXXXXXXXXXXXXXX     je Mama.

of het helpt.....

We proberen gezond te eten, om zoveel mogelijk weerstand te hebben.
Dit soepje bleek een voltreffer.
Echt iedereen vond het heerlijk!

Dochterlief heeft een dagje vrij ( normale vrije dag), en besluit die nuttig te gebruiken.

Het vilt wat ik in huis had ( om muisjes te maken)en katoen uit de lappenmand.

Samen geknipt, nu kan dit mee naar haar huisje ( waar de naaimachine al op zolder staat).

Kijk ze zijn niet geschikt als je moet gaan werken met corona patiënten.
De richtlijnen die we toegestuurd kregen zijn duidelijk.
Pakket wat goedgekeurd is en een sluis inrichten, enz,enz,enz.

Maar ik ( en de dames die in de ouderenzorg werken, waar ze er ook voor maakte), ben er blij mee.
Ik kan mensen iets beter beschermd ( voor hen) verzorgen.
Geen idee hoe het vilt zich houd in de was, inmiddels lees ik van andere patroontjes waar je dagelijks nieuw keukenpapier in doet, dat is misschien beter...
Maar iets doen is beter als niks doen, vind ik.

En verder:
Kan dochterlief over een paar dagen ( als de vloer droog is) verhuizen.
Ik ga haar zo missen!
Nu is elke ochtend ( als zowel zij als ik vrij zijn) even samen koffie drinken wel heel fijn!

Houden we ons netjes aan alle voorschriften.
Alleen mijn man deed boodschappen en dan meteen voor iedereen hier ( inclusief opa uiteraard).
Opa heeft nog steeds thuiszorg, ondanks onze uitdrukkelijke vraag daar ( in ieder geval tijdelijk) mee te stoppen.
Het mes zou aan twee kanten snijden.
Hij minder risico, de verzorging een adresje minder.
Maar ja, opa daar doe je niet zomaar mee wat je wilt...

We hebben genoeg te doen in en om het huis.
Oudste zaait al flink wat in in de moestuin.
Ik ruim en poets ( eindelijk weer glimmende ramen), en was wat extra ( alles op 60 graden), en hoop zo ziekte mee te voorkomen.

Nu weer aan het werk.
Vind het best spannend, maar iedereen moet zijn steentje bijdragen.
Als we in ieder geval maar niet onnodig elkaar opzoeken.
Hoe vervelend ik het ook vind voor mensen als opa, die nu wel erg alleen zijn...het is even zo, en dit is nu onze realiteit waar we het mee moeten doen.
Dus lieve mensen, blijf thuis als je niet weg hoeft en zorg voor zo weinig mogelijk contact met andere mensen.

Verder hoop ik dat we allemaal zo positief mogelijk blijven, niet de hele dag het nieuws volgen ( dan word je pas echt onzeker) en er het beste van maken.
Of dat met handwerken, puzzelen en rommelen in huis en tuin is.
Misschien is nu ook een goede tijd om kinderen in te zetten.
Na die paar uurtjes die ze voor school moeten werken, kunnen ze fijn leren om mee te helpen in huis of te leren koken of bakken.
Nieuwe mogelijkheden en inzichten?
We zullen het allemaal gaan zien.

Ik wens jullie alle goeds, blijf zo fit mogelijk en hou goede moed!
En natuurlijk: Hou je aan de richtlijnen!

lieve groetjes, Franca.

tja, wat een dagen....

Laten we er maar een simpel handwerkje bij pakken, en een kopje koffie.
Als dat nog kan tenminste , ik kreeg gisteren bij het afscheid in een gezin een blik koffie, de laatste die nog in het schap stonden bij de AH.
Ik hoop dat dat alleen in dat filiaal zo is.
Eerlijk gezegd begrijp ik het ook prima.
Dat je in deze onzekere tijden, wat zekerheid zoekt door flink in te slaan, zodat je dat in ieder geval kunt doen voor je gezin.
Ik heb het niet gedaan, maar dat is vooral omdat mijn man me er van probeert te overtuigen dat het wel los gaat lopen.
Dus ja, ik begrijp het wel ( al is het niet erg aardig naar anderen, die dan mis gaan grijpen).

Het leven zo vrolijk en kleurrijk laten blijven.
Als eerste zei ik het handwerkavondje af, omdat de man van de dame waar we dat handwerkavondje houden, in behandeling is met zware kuren.
Toen wilde ze nog overleggen, en vonden het wat overdreven, inmiddels is de ernst meer ingedaald.

In het werk , zijn er ook wat maatregelen genomen ( geen huisbezoeken meer van verloskundige, zo nodig wel een beeldtelefoontje).
Geen viste als de kraamverzorgster in huis is ( vervolgens kwamen opa, oma en een broer en zus van de kraamvrouw, samen de oudste kindje thuisbrengen, en bleven een paar uur, zet ze dan maar buiten....) zucht...
Natuurlijk letten we extra op hygiëne, maar dat de kraamvrouw een droge hoest had, daar kon ik niks mee ( en we hebben nog te weinig materiaal om onszelf goed te beschermen), dus voorzichtig zijn en er het beste van hopen.
Wel was de kraamvrouw in een andere kamer toen de dame van de hielprik kwam.

En die kleur?
We hebben gewoon gewerkt, mensen zijn wel ongerust, maar ook heel gelukkig met hun kindje, daar leggen we ( naast de extra hygiëne) de nadruk op.
Omdat ik toch in meerdere gezinnen kwam, heb ik verder behalve mijn gezin geen sociale meer contacten, we moeten wel na blijven denken.
De kleur en gezelligheid, en wel blijven lachen, doe ik op in mijn gezin en het gezin waar ik werk.

Taart.
Vandaag is mijn dochter jarig, en zoals ze zelf zei, is dit de vreemdste verjaardag ooit.
Ze wil niet dat opa komt ( degene uit ons gezin die met veel mensen in aanraking komen en nog buitenshuis werken, blijven even weg bij opa om hem te beschermen).
Vrienden zijn gelukkig zelf wel wijzer, zeker gezien er een dame bij is die op de I.C. van een ziekenhuis werkt.
Als er iemand taart verdiend!!
Petje af voor alle mensen die in de verpleging werken!
Of dat in ziekenhuizen, bij ouderen thuis of waar dan ook is.

Dochterlief werkt in de mode, en dat is even helemaal niet belangrijk ,en dus heeft het bedrijf,( ook wegens een enorm percentage zieken) besloten om per dit weekend de zaak te sluiten.
Dochter werkt nog twee dagen om alles goed mee af te sluiten, en is dan ook thuis.
Spannend voor de financiële gevolgen ( zeker als je net een huis gekocht hebt), maar gezondheid voor alles!!

Het kippendoekje.
Ik kan het niet meer zien.
Het wil niet en ik zou het het liefst aan de kant gooien.
Maar dat is de makkelijke weg.
Dus ga ik er gewoon weer mee aan de slag.
Als een soort: het valt misschien niet mee, maar doorzetten en hoop houden.
Dat moeten we deze dagen voor ogen houden.

Gewoon goed eten.
Probeer je afweer systeem wat te helpen door gezond te eten,gezond te leven, en je aan maatregelen te houden die voorgeschreven zijn.
Kom je tot de ontdekking dat ( goed luchten van je huis is er een die we in de kraamzorg extra hanteren) er dus huizen zijn waar beneden niet één raam open kan....dan maar even de buitendeur open.

Alle tijd voor knutselprojecten.
Nou ja, eerlijk gezegd heb ik nogal veel gewerkt, en ben ik nu pas weer vrij) en wacht me dus nogal wat huishoudelijk werk), maar voor de mensen die niet naar hun werk kunnen, hoop ik dat ze iets creatief kunnen bedenken, en niet alleen naar de tv kijken, want dat helpt niet bepaald om positief te blijven.
Knutselen mensen.
En geniet van elkaar!
Wat hoor ik veel ouders klagen over het feit dat hun kinderen zo lang thuis zijn.
Ik begrijp helemaal dat het moeilijk is om thuis te werken, en tevens op te passen ( had zelf een verloskundige aan de lijn die telefonische controles deed terwijl haar vijf kinderen en de kinderen van collega's nogal luidruchtig op de achtergrond aanwezig waren).
Maar anders....wat is het moeilijk voor de ouders van nu om lang hun kinderen om zich heen te hebben.
Terwijl ik daar zo van genoten heb.
Het is een andere tijd, en zeker heel andere omstandigheden, die flink wat stress met zich meebrengen, allemaal waar.
Maar geniet van je kinderen, en laat wat gaan, het hoeft allemaal niet perfect!

 90 jaar en ( excuseer mijn taalgebruik) stronteigenwijs.
Voor hem is het allemaal flauwekul.
Hij gaat gewoon zelf boodschappen doen.
En "viert" de verjaardag van zijn overleden vrouw ( ze zou anders 90 geworden zijn), met bezoek en taart ( en handen schudden en kussen).
Of ik kwaad was, woest is een betere omschrijving!
Gelukkig heb ik geen echt contact met hem ( om hem te beschermen weet je wel), anders ben ik bang dat ik hem even het een en ander verteld had.
Manlief zorgt voor hem, brengt hem zijn eten wat wij koken en doet wat verzorging in de avond.
Zijn verhalen en uitleg aan opa, maken geen enkele indruk.
Terwijl wij zo ons best doen om hem te beschermen.
Niet boos worden , zegt mijn man,  dat is gewoon energie verspillen.
Ik doen mijn best.
Maar wat vind ik het moeilijk, zeker gezien wat zoveel mensen nu doormaken, die ernstig ziek zijn en ouderen die weinig kans hebben om het te overleven .
We blijven uitleggen en inmiddels heeft hij belooft in ieder geval niet meer in de auto te stappen voorlopig.
We doen ons best!

Nog een taartje.
Voor jullie allemaal.
Omdat het echt niet mee valt, maar we het samen moeten doen.
Hou goede moed, doe je best en hou je aan de maatregelen die gegeven zijn.
En probeer er het beste van te maken.
Lieve, lieve groetjes,
Franca.

zoals beloofd

Even pronken met andermans veren...

Omdat ik zo trots ben op die twee...

Schoonzoon die het klaarspeelde om ruim anderhalf ( bijna twee) jaar in te wonen bij zijn schoonouders om zo flink te kunnen sparen.

Op dochterlief die haar droom ( piepklein huisje in een grote tuin in het buitengebied), met liefde opgaf om iets te vinden wat hen samen past.

Zodat ze nu een leuk huisje, midden in een drukke straat, in een kleine stad gekocht hebben ( en er allebei heel blij mee zijn).

 En hoewel er nog wat poets/verf en opknap werk te doen is...doe ik nu een stapje terug, laat ze lekker alleen even rommelen en klussen.
Straks ( met het grote poetswerk), moeten ze maar weer roepen, na het volgende kraambed spring ik wel weer in.

Kijk die weerschijn van dat raampje op de groene muur...

Ik vind het een geniet huisje, en wens ze alle geluk!
groetjes, Franca.

eerst een kopje koffie en dan aan de slag....

Of er nog iets gebeurt is in huis?
Nee, helemaal niks.
Sterker nog, als ik hier om me heen kijk zie ik het volgende...
Twee goede jassen die even over een stoel zijn gehangen..
Een setje kleding ( zwarte broek en mooie blouse ) die het gisteren toch niet werden en ook over een stoel hangen...
Een bank waar een zoon op lag ( en dus puinhoop plaids en kussens).
Laarzen uitgedaan na het feestje die onder het salontafeltje liggen..
Wat er aan de hand is?

We hadden een feestje van de buren, maar die besloten dat 30 kilometer verderop te vieren.
En ik had een hele klusweek, maar niet thuis.

Dochterlief en haar man hebben een heerlijk jaren dertig huisje gekocht in een kleine stad niet ver weg ( toevallig waar mijn favoriete kringloopwinkel staat), en daar was ik de hele week.
En als je daarna nog een feestje hebt ( waar we maar kort geweest zijn), dan krijg je dit.
Komt goed, vandaag geen geklus, maar wasmachines aan en ruimen, straks is alles weer netjes.

Deze was nog aardig gezond, maar verder was het schandalig wat we afgelopen weet aten.
Komende week ook wat beter.
Klusvoer is nou eenmaal stevig, snel en niet zo best.

Tijd om het projectje bedstee poppenhuis af te werken.

Maar eerst even vertellen..
Over glas en lood ramen.
Over prachtige paneeldeuren met mooie rond afgewerkte deurstijlen.
Over een keuken met alles er op en eraan ( zelfs dochters eerste vaatwasser), maar wel met "oud" aanrechtblad zoals haar moeder heeft.
Over een halfronde voordeur.
Over een prachtig balkenplafond ( wat dan wel ongelooflijk vies is en afgewassen moet worden).
Wat een prachtig huisje, onze dochter en haar man op het lijf geschreven.
Zeker omdat er voor schoonzoon een schuur van 50 vierkante meter bij zit!

Heel veel muren die echt wit of mooi groen ( en boven blauwgroen) mochten.
En dat kan ik , zeker samen met dochterlief en een lieve vriendin/oud collega, wiens hobby het bijna is!
Net als plafonds wassen ( vraag niet hoe mijn arm er aan toe is).
Schoonpa van mijn dochter stortte zich samen met zijn zoon op het behangetje.
Een mooi vader/zoon project wat ze knap deden, met een mooi resultaat.
En vergeet manlief niet, die natuurlijk alle moeilijke klusjes doet.

We zijn er nog niet, maar wat geniet ik om het huisje steeds meer eigen aan mijn dochter en haar man te zien worden.

Trots!
Dat ben ik.
Maar nu hier thuis aan de slag!
Later wel foto's.

Fijn weekend!
groetjes, Franca.