van een boekje, breien, coaching en appeltaart

Soms kan het aanvoelen of vrije dagen zomaar omgevlogen zijn.
Of dat met het breien van slofjes en op kraamvisite gaan is of met heel veel mailtjes met goede raad ( soms valt het krijgen van een kindje en de veranderingen daarbij wel erg zwaar).

Intussen probeerde ik goed voor mezelf te zorgen.

Om na de ( heerlijke) lunch, zomaar een verrassing in de brievenbus te vinden!
Het boekje wat ik van Jedidja ( van het blog kostbaar) heb gekregen ( gewonnen bij een give-away) .
Wat een mooi boekje!

In eerste instantie moest ik even wennen, er staat zo vaak God genoemd.
Maar al lezend kwam er toch een herkennen.
Wat sjouwen we allemaal maar rond.
Hoe goed is het om even stil te staan en te bedenken.

Inmiddels ligt het boekje steeds binnen handbereik. Zodat ik een stukje kan lezen en het dan goed kan overdenken.
In mijn breitas blijkt een goede plek er voor.
Heel hartelijk dank Jedidja!
Het is echt een boekje waar ik heel veel aan heb!

Er zijn van die dagen...Dochterlief zei het deze week nog: " waarom lopen dingen bij ons altijd anders dan we denken?".
Ik weet het niet dochterlief, misschien omdat we onze ogen open houden, en met liefde alles uit handen laten vallen als we kunnen helpen.
Zo was er deze week bijna een coaching van een nichtje die een prachtig baby'tje kreeg ( na een erg zware bevalling) en juist omdat ze normaal alles perfect voor elkaar heeft, helemaal van slag raakte.

Ik had de eer te mogen coachen vanaf de zijlijn.
Waarschijnlijk zal ze nooit een idee hebben hoeveel uren hier in zijn gegaan, maar ik deed het met liefde en plezier!
En inmiddels gaat het gelukkig veel beter ( al heb ik toch ook maar de web-pagina van een echte ( hele goede) mama-coach gegeven).

Had oma een mindere dag waardoor we een hele middag op de eerste hulp post doorbrachten ( en we haar op het nippertje toch weer mee naar huis mochten nemen).

Gisteren was er voor het eerst even rust.
Kon ik een boodschappen lijstje maken en gewoon helemaal naar mijn favoriete kringloopwinkel fietsen.
Het boekje van Jedidja zorgde daarvoor!
Normaal zou ik vlug, vlug even neuzen (en met de auto er naar toe), nu fietste ik er op mijn gemakje heen.
Nam een leuke route, genoot van de fietstocht en deed op de terugweg mijn boodschappen.
Ik nam zelfs nog even tijd om binnen te lopen bij het 2e hands boekwinkeltje, wat maar af en toe open is.
En zo kreeg ik beweging ( fietste zo'n 36 kilometer), genoot en niemand had er last van. Zo kan het ook!

Thuisgekomen maakte ik mediterrane ratatouille ( uit het Em-te boodschappen blad), met speklapjes erbij voor de mannen.

Omdat dat voor zulke hardwerkende mannen , nog maar lichte kost is...

kregen zij : Oma's appeltaart als toetje.
Met ( de laatste) bolletjes ijs, en een flinke schep slagroom.

Voor mezelf leek het zo verstandiger!
De appeltaart is overigens niet zwaar maar heeft een lichte broodachtige korst, ik vind dat lekkerder ( en gezonder). Ga deze zeker nog een keertje maken.

Wat een week!
Nu de baby-truitjes en slofjes afwerken ( breiwerk is klaar, truitjes zitten in elkaar, maar die knoopsgaten en het in elkaar zetten van de slofjes stel ik altijd uit), en er vandaag een fijne dag van maken.
Morgen ga ik weer aan de slag in de kraam, en ik heb er zin in.

        fijn weekend!
                         groetjes, Franca.

gluren

Half Mei is duidelijk niet gelukt.
Maar na vijf weken zorg, is manlief weer aan de pipowagen begonnen (ik mocht de vloer mee leggen). Tijd om jullie weer eens even mee te laten gluren.

De nieuwe kleur voor de ramen .Ik vind het een te serieuze kleur, snapt iemand wat ik bedoel?

Dit is nog een oud onbeschilderd raampje. Met precies de goede kleur.

Met de man achter de mooie plaatjes. Die dus ook de vloer op zijn knieën zat te schuren en te verven.

 Die best even wil laten zien of we groen doen met het randje erbij of zonder.
Maar deze kleur blijft!
Jammer.

Al heb ik natuurlijk helemaal niks te piepen.

Als je ziet wat hier nu staat.

En wat er een jaar geleden nog stond.

Dan is " petje af" toch wel het minste!

groetjes, Franca.

grote en kleine meisjes

Daar zit ze, dochterlief. Met de kat, gauw een boterhammetje eten buiten op het gras.
Na een minibabyjurkje naaien ( zo leuk als we op kraamvisite gaan), een rijles van twee uur, hulp aan Opa en Oma en niet te vergeten aanwezig zijn bij het gesprek met de huisarts ( nee Opa, veel beter kan Oma niet worden, we kunnen alleen goed voor haar zorgen).
Ik vroeg of ze voor een foto voor op het blog een beetje wilde draaien ( zodat ze niet meteen herkenbaar is), en dan komt dat oortje. Dat ik toen ze een baby was al onweerstaanbaar vond.
Maakt haar nog liever!

Gisteren tobde we wat af.
Sjouwde ook volop.
In hulp aan Opa en Oma. zorg en koken, uitleggen en onbegrip.
Gelukkig fietste we samen ook even naar de kringloopwinkel, wat een heerlijk fiets weer!

Vannacht kwam de weerslag van alle zorg: migraine !
Vandaag een heel rustig dagje.
Een lief hesje in elkaar zetten en als het lukt ( bolletje is nog redelijk) nog twee slofjes er bij.
En misschien Zaterdag met dochterlief op kraamvisite.
Bij het gezinnetje waar ik in Februari 2013 op kraamvisite ging bij haar ( nu "grote" ) zus. Wat mag ik voor de ouders hopen dat deze twee dametjes, net zo lief worden als onze grote dochter!


groetjes, Franca.

een wel erg trots blogje

Wat doet ( de buitenkant van) een oud brommerzadel op de huiskamertafel?

Nou , als dat zadel er niet meer uit ziet....en je toch een handige zus hebt....

Dan koop je een lap( nep) leer, en gaat samen aan de slag. Met jou veiligheidsbril van school en je vasthoudhulp , maakt zuslief dan....

Een zadel wat er uit ziet als nieuw!

Zodat je weer knap op pad kunt.

Zuslief zelf nam een ander project onder handen.
Van het kastje wat ze jaren geleden wit schilderde ( met bloemetjes erop). Het was al lang naar de zolder verbannen, toen ze een idee kreeg...

Met wat papierstaaltjes, stofjes en plakband ( veel meer is het niet), maakt ze zomaar een heel lief poppenhuisje.

Compleet met boekenplank en lambrisering.

Toen ik vanmorgen weer even gluurde, zag ik dat er een keukenblokje is ontstaan.

En een kleine interne verhuizing ( stoel staat nu beneden.
Ik hou jullie op de hoogte richting eindresultaat!

Toen ik haar vroeg wat we aan zouden doen naar het familiefeestje, kreeg ik deze onder mijn neus geduwd. Manlief koos toch maar een lange broek, maar verder hebben we geluisterd ( als een bijna aan de modeschool afgestudeerde dame je adviseert, dan moet je toch wel luisteren).

 En oudste? Behalve het opkweken van heel veel zaad in zijn eigengebouwde kas.

Heeft hij dit jaar eigenhandig en in zijn eentje, de hele moestuin van Opa omgespit , en aangeplant!

En hij kan meer dan moestuinieren! Toen ik vroeg om inspiratie( wat moet ik vandaag nou weer eens koken), besloot hij zelf aan de slag te gaan! Zie hier de pizza die hij maakte. Van een pizza deeg recept van internet.

Met de tomatensaus voor pizza uit: het ultieme studentenkookboek, en de rest was afhankelijk van wat er in huis ( en tuin) te vinden was.

Toch nog eens even vragen wat hij allemaal gebruikt heeft, zodat ik kan proberen nog een keer zo'n heerlijke pizza te maken.

Rabarbertaart met ijs en slagroom ( mijn portie).

En die van dochterlief ( ze is echt heel slank, maar ook super actief).

Al kan ze ook heerlijk luieren ( zo trof ik haar en haar vader Zaterdag aan, toen ik van mijn werk kwam en de tuin in liep, om jaloers op te worden toch).
Nee hoor, ze hebben wat rust na al hun harde werken dik verdiend. Nu maar hopen dat het weer echt zo mooi gaat worden als men voorspeld, dan kan ik ook de zon in vandaag.

groetjes, Franca.

feestje met chocoladetaart

Je verjaardag en Moederdag op een dag. Hoezo boffen?

Drie taarten ( waarvan een plaat vol rabarbertaart). Het vertrouwde cheesecake  recept( dit keer met perzik stukjes) en natuurlijk....

De chocoladetaart.
Gemaakt omdat "hij" wel lekker leek . Nou, lekker is te weinig gezegd.
Toen de eerste gast chocoladetaart koos, was de taart in een mum van tijd op!
Met direct de belofte: we maken " 'm " nog een keer.

Je haalt de taart uit de oven .Na nog vijf minuten en nog een keer vijf minuten extra, hij blijft zacht van binnen, ( dat hoort dus zo).

Maar er staat toch : inzaktaart?
Gewoon even wachten en daar gaat ie.

Helemaal ingezakt.

Met nu genoeg ruimte voor zo'n dijkje kaneelroom en daaroverheen de gekarameliseerde  walnoten (  in de koekenpan gebakken  met poedersuiker) en dan krijg je dit.
Ongelooflijk lekker.
Volgens het recept voor acht personen, wij sneden wat kleinere stukjes, zodat we met velen konden genieten ( en iedereen mag bij ons gewoon een extra stukje van welke taart dan ook, niemand heeft te kort).

Dus wie iets te vieren heeft...aan de slag!
Kookboek: Bakken met Karin. Alleen al voor dit recept een aanrader.
Voor mij was het alvast een stiekem voorproefje ( boekje lag klaar als verjaardagscadeautje).

 Het " Home" kussen ( en nog een op de andere bank) was een cadeau van dochterlief.

Maakten  onze petekindjes prachtige strijkkralenkaartjes.

Ben ik in zijn geheel enorm verwend . Cadeau van oudste ( uitvergrote foto van het hele gezin) staat er even niet bij ( maar ik vind het super). Dat jongste de dag voor mijn verjaardag in de doos met losse foto's had zitten neuzen vond ik ( toen ik die avond terug kwam van een feestje) erg vreemd. Dat is toch niks voor zo'n stoere 19 jarige? Zijn cadeautje ( lief fotolijstje met een fotootje  van ons driespan in hun kindertijd) verklaarde later veel.

Een en al verwennerij!
En de volgende dag, rabarbertaart met ijs en slagroom als toetje ( volgende keer een iets kleinere maken dan voor 16 personen), al vinden ze het hier geen straf, rabarbertaart , niet als taart en niet als toetje.

En een extra dank je wel aan alle gasten!
Die toch maar allemaal kwamen (ondanks een feestje in de familie een dag er voor, en ondanks dat iedereen wel een tot drie Moederdagbezoekjes op het program had staan).



En nu?
Gisteren de hele dag zitten wachten.
Op een dame die ingeleid zou worden en waar ik dan ik huis zou komen.
Maar hoewel ik vanaf acht uur niet bij mijn telefoon vandaan ben geweest had ik om zes uur uur nog niks gehoord.
Vanmorgen kreeg ik te horen waarom: het was een sectio geworden.
Misschien mag ze morgen naar huis.
En dus ben ik vandaag een dagje doorgeschoven.
Kan ik iets lekkers gaan koken, op bezoek bij ( mijn steeds verder in de war rakende) tante en gewoon lekker genieten van mijn cadeautjes en een extra vrije dag!

Ik ga koffie zetten en in het eerste tijdschrift duiken!

groetjes, Franca.