Ja ik ben nog iemand die het leuk vind om kerstkaarten te sturen en te krijgen.
Zeker als het een zelfgemaakte is, of zoals in dit geval, een zelf getekende.
Door oudste, voor elk gezinslid een eigen persoonlijk iets verwerkt tot kerstboom, of iets eigens in de kerstboom.
Met als extraatje een minikerstboompje wat gezaaid kan worden ( vast niet tot kerstboom, maar wat wel is een verrassing).
Als het kaartje dan ook nog persoonlijk afgegeven word en ze gezellig blijven theedrinken, is het helemaal top!
Snel even gemaakt, en toch altijd gezellig een kerstkrans op de deur.
Voor mij geeft het een welkom gevoel.
Als je dan toch buiten bent ( om de meest geziene erg vieze ramen snel even schoon te maken), is het leuk om even binnen te gluren...
Om je huiskamer eens vanaf een andere kant te zien.
Net om het hoekje kijken...
Terug naar binnen, waar het kerstcadeautje van beste vriendin staat , afgegeven terwijl dochterlief en ik nog volop in de rommel zaten de dag voor kerst.
Hoe doen anderen dat toch?
Bij die vriendin was alles perfect netjes.
Met wat puzzelen, gebruik makend van het bankje en een makkelijke stoel ) met kussens en plaid) voor opa best met negen mensen aan tafel passen. Twee op het bankje, opa op de witte stoel en zes op de andere stoelen ( waarvan ze toch klagen dat ze niet lekker zitten, daar denk ik nog wel even over na).
We natuurlijk ook nog even de kleertjes van de kerstman bekijken ( en ik het nog steeds super leuk vind dat ik een bijna compleet lijntje kleertjes voor een lieve vriendin gevonden heb).
De tafel dekken.Maar met wat?
Geen idee wat het voorgerecht, tussengerechtje en nagerecht gaat worden, omdat de kinderen dat voor hun rekening nemen.
Hier staat de houten bak met bestek nog op tafel, en later pas zag ik op de foto's dat die daar is blijven staan.
Nou ja, dat geeft wel de ongedwongenheid van de avond aan.
En zo ( met de servieskast naast de tafel en de bestekbak er op), hadden we zo de benodigde spullen op tafel per gerecht.
Tot zover is alles klaar voor de gasten.
Een paar halve foto's ( wegens geen gezichten op het blog).
Het hoofdgerecht.
Een aantal ovenschalen met geroosterde groenten, zalm ( gewoon uit de diepvries hoor), en krieltjes.
Natuurlijk met stoofpeertjes en appelmoes, de door dochter zo geliefde spruitjes zaten in de ovenschotel.
En wat de kinderen maakte?
- zelfgemaakte champignon ragout in bladerdeeg.
- een mosterdsoepje met kaasstengels.
en als kunst/klapstuk:
Citroen cheesecake met yoghurtijs.Waar we natuurlijk lekkere koffie bij dronken.
Onnodig te zeggen dat we lekker gegeten hebben.
Wat kan ik genieten van die grote kinderen aan tafel, van hun partners die net als de kinderen zelf allemaal totaal verschillend zijn, maar wat belangrijker is, dat alles goed met elkaar door één deur kan.
Opa zat erbij en heeft gezellig gekletst en van de kinderen en het eten genoten.
De dag erna waren alle kinderen naar hun schoonfamilies, zelfs opa was naar familie voor nog een kerstdinertje.
Wij waren gewoon met zijn tweetjes thuis, deden nog een afwasje ( die grotendeels al de avond ervoor gedaan was hoor), zette het serviesgoed weg, maakte een lange wandeling ( hoe heerlijk na zoveel eten) en aten 's avonds de restjes van het hoofdgerecht.
Heerlijk!
En nu.
Nu zitten we "ineens" in een grote verbouwing.
Niet echt ineens natuurlijk.
Tijdens de laatste ( gelukkig korte) kouperiode bleek onze slaapkamer zelfs met verwarming ( zachtjes) aan niet boven de tien graden te komen.
En dat opa ooit de spanten uit het huis haalde ( nog steeds ongelooflijk maar helaas maar al te waar), om een ruime open zolder te krijgen, begint nu zijn sporen na te laten.
Hoewel manlief met verbindingsstukjes van ijzer en spankabels het nog lang redelijk goed heeft weten te houden, zien we nu scheuren en verzakking ontstaan.
Dus is manlief aan de zolder begonnen.
Er moeten nieuwe spanten, dan gaan alle plafonds weg en kunnen we meteen alles goed isoleren .
Straks is het mooi zei jongste.
Dat geloof ik helemaal.
Maar nu moet ik spullen opslaan ( en ik wil bij mijn wolletjes en knutselspulletje kunnen, gezien het waarschijnlijk wel eens lang zou kunnen duren voor de verbouwing klaar is).
En heel eerlijk: ik ben zo slecht in weggooien, mijn stofjes, en tafelkleden, en en en, heel veel spulletjes, voor anderen waarschijnlijk rotzooi. Met de vraag of de kinderen nog wel iets van de zuinig bewaarde babyspulletjes willen hebben, en of ik die kleuterwerkjes niet beter meteen weg kan gooien.
Ik doen mijn best en probeer wat uit te zoeken wat weg kan.
Dus hoewel het in de huiskamer nog gezellig is met de kerstboom en kerstspulletjes, boven is het open, en koud en stoffig.
Voor mij niet te snappen hoe het nog goed komt.
We zijn weer begonnen, het komt goed, het is straks mooi, stevig, comfortabel en warm en ik heb helemaal niks te klagen.
Dus dat ga ik dan ook maar niet doen.
Laat ik maar eens goed bekijken waar ik alles neerzet, zodat ik mijn hobbyspullen en breigaren nog terug vind.
Beneden natuurlijk, waar ooit de hobbykamer was, dus kijk daar voorlopig maar even niet naar binnen...
Ik wens jullie een goed, gezellig en gezond 2023!
Groetjes, Franca.