Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

maandag 29 september 2014

rijke oogst

Met recht, een rijke oogst.
Manlief besloot gisteren de pompoenen maar eens te gaan plukken.
Hoeveel foto's kun je maken van een kruiwagen met pompoenen?
Belangrijker nog, hoeveel eten kun je maken van een kruiwagen vol pompoenen?
En wat allemaal?
Hier zit geen pompoen in, wel ricotta.
Er stond nog een doosje in de koelkast, bedoeld voor een taart, die nooit gemaakt werd. Nou had ik ooit een recept gemaakt, wat erg lekker was met ricotta. Gezocht op mijn blog en gevonden, alleen...daar stond wel een foto van een bladzijde met het recept, maar geen foto of naam van het betreffende kookboek.
Toch gevonden!
Door het formaat van het boekje, en de kleurige rand, goed kijken welk kookboekje rond die tijd erg favoriet was en zie daar: Lekker en gezond, heerlijke recepten voor weinig geld. Cannelloni met ricotta. Heel lekker!
Maar niet genoeg voor iedereen. Vorige keer maakte ik er :Cannelloni met gehakt bij ( uit hetzelfde boekje).
Dit keer kwam ik met ( nog) zwaarder geschut: kruidige gehaktschotel met aardappelpuree, uit Spatels en stiletto's.
Hier altijd erg geliefd en lekker op zo'n frisse dag.
Ik dacht er wel twee dagen mee te doen ( met vier personen en we hadden de cannelloni ook nog), maar ik kon met moeite genoeg overhouden voor dochterlief die de dag er na naar huis kwam ( zeer geliefd zei ik al).

Niet alleen de tuin gaf een rijke oogst. Gisteren ging ik met een collega/vriendin naar een markt.
Waar ik dit raadselachtige keukeninstrument tegen kwam. Inmiddels ben ik er achter wat het is ( vond het grappig en voor 20 cent geen probleem dat ik niet eens wist wat het was), hebben jullie een idee?

Nog meer" geoogst", een sjieke winterjas (fijn voor over jurkjes en rokken), en vijf stuks truien en vesten. De jas kostte maar liefst 6,50 euro. de truien en vesten een euro per stuk. Zo komt Jan Splinter door de winter!
Niet noodzakelijk, wel leuk: drie kleine kookboekjes voor drie euro.
En tot slot: een "oude Jamie", voor 20 cent.
Waar ik vast iets mee kan.
Maar wat vooral heel leuk was: de collega/vriendin, die de hele auto volgeladen had met speelgoed voor haar twee kleinzoontjes ( een houten keukentje, winkeltje en een kruiwagen voor 15 euro samen, en nog een hele mooie houten trein compleet met houten brug en tunnel en heel veel wagonnetjes voor 5 euro), we moesten de achterbank plat leggen en nog flink puzzelen. Maar och, twee kraamverzorgsters krijgen zoiets wel voor elkaar!

En het plezier, het bijkletsen en gewoon de lol, wat een fijne dag!

Ik wens jullie ook alllemaal een hele fijne dag!
groetjes, Franca.

zaterdag 27 september 2014

vergane glorie en trots

Hoewel het weer zich van zijn beste kant laat zien, is het nu toch echt herfst.
In de tuin geen uitbundige zomerbloeier meer te zien.
 Maar wel bescheiden maar prachtige kleuren van de hortensia.
 Hier en daar wat besjes.
Het levert toch nog een tuinrondje met plezier.
En zelfs als er bloemen gaan groeien waar we ze niet bedacht hadden, mogen ze lekker blijven pronken ( dan maar een zootje door elkaar). Het levert in ieder geval een leuke kleurenpracht.
Dit jaar plantte oudste regelmatig iets uit zijn kas in de tuin.
Daar komen de mooie zonnebloemen ( in hun laatste stukje vergane glorie) vandaan.

Drie ( misschien wel vier) dubbel plezier gaven ze ons.

Zo plantte oudste ze in zijn kas en daarna in de volle grond hier langs het gazon in de voortuin. Zagen we ze langzaam uitgroeien  tot prachtige bloemen. Dienden ze als achtergrond voor de foto's die we maakten op de bruiloft, om straks tot slot als vogelvoer op de keukentafel te komen liggen ( en ik vanuit mijn keukenraam nogmaals kan genieten).
Aan de achterkant van de veranda ( hoop dat het te zien is, ik nam de foto van de zijkant) heeft oudste wel bewust de gele bloemen geplant. Hier mogen ze lekker woekeren, en steken ze mooi af tegen het donkere hout.
 Gepland en geplant dus.
 Mooie wolkenlucht.
Bij ( al zou je dat niet zeggen) een uitbundige  zon.
 Zomaar een rondje tuin, een rondje vergane glorie.

En verder?
Was ik deze week terug in een gezin waar ik twee jaar geleden ook was. Toen bij een prachtige dochter, nu bij een even mooie zoon.
Soms komt een strartdag van mij zomaar samen met een gezin wat mij aanvraagt. Hoe mooi is het om te zien wat een heerlijk meisje zo'n klein baby'tje geworden is! Om te zien hoe goed de beide ouders de opvoeding aan pakken.
En te horen hoe ze nog steeds gebruik maken van de tips die je ze toen gaf.
Kijk zo blijkt dat je werk toch echt wel zin heeft.
Wie weet kom ik over een jaar of twee.....weinig kans, maar dit was fijn!

Minder fijn?
Manlief die voor zijn werk een dag of drie van huis was.
De zorg voor ( en zorgen om) oma komen dan wel erg op mij neer.
Trots was ik op jongste!
Die plichtsgetrouw ( en om mij te helpen) deze dagen niet alleen thuis was, maar me ook echt bijstond in de zorg en die het afsluiten ( is de schuur al op slot mam) op zich nam. Kleine kindjes worden niet allleen groot, ook volwassen!


Fijn weekend!

groetjes, Franca.



donderdag 25 september 2014

speciaal voor Clarien

Als een dame die zoveel verstand van de moestuin en planten mij iets vraagt, voel ik me zeer vereerd.
Hoe krijg jij je pepertjes rood?
Niet ik, maar oudste zoon wist het antwoord: gewoon laten hangen!
En dat deed ik dus maar...
Zodat vandaag...hieperdepiep ( met slingertjes van de bruiloftstaart) de pepertjes allemaal prachtig rood zijn en geoogst kunnen worden.
Zelfs de pepertjes van de zielige plant ( die eerst luis had) zijn prachtig rood geworden.
Bovendien heb ik zo'n plezier gehad van die twee ( niet eens dure) plantjes uit het tuincentrum. Heel voorzichtig de pepertjes er aan zien komen, groter worden en ( heel langzaam) rood. En dat allemaal naar aanleiding van een kookboekje van een Amerikaanse Dame.

Overigens, ben ik niet helemaal doorgedraaid hoor, Het slingertje van de taart staat daar omdat ik het gewoon zonde vond om meteen weg te gooien, en het zo nog even een leuke herinnering blijft .
Niet om te vieren dat de pepertjes rood geworden zijn.
Hoewel...misschien zou ik zelfs daar gek genoeg voor zijn....

Fijne dag!

         groetjes, Franca.

zaterdag 20 september 2014

je zou toch.....

...toevallig bij een uitverkoop in de kringloopwinkel uit komen , en vijf kledingstukken uit mogen zoeken voor tien euro!
Vestjes, gekleurde panty's en laarzen paraat.
Hoe blij kun je iemand maken voor tien euro?

Fijn weekend!

groetjes, Franca.

vrijdag 19 september 2014

van metseltaarten en simpel eten


Daar zit je dan, een dag na het feest,zachtjes na te genieten.
Het tesco supermarktblad wat dochterlief meebracht uit Londen, zegt er ware woorden over...
Twee benen op de grond lunch ( gebakken ei op brood), en een grote beker thee.
Nog meer dan genoeg toetjes-chocoladecake over om nog twee dagen (met of zonder ijs) te eten ( de helft van dat recept was genoeg geweest, waarschijnlijk waren onze pannetjes kleiner). We hadden ook twee maten pannetjes( typisch dat er alleen kleintjes over waren) .
Er was ook nog een beetje "vulsel" voor de wraps, maar dat had dochterlief mee naar haar kamer. 
Doen we toch lekker makkelijk!
Lasagne voor de mannen en veggie bean chili ( uit the hungry veggie student) voor mij.
Simpelweg uit de diepvries.
Uiteindelijk koos jongste samen met mij voor de veggie bean chilli ( lekker in een wrap met wat rauwkost en crème fraîche).

 Taart is er ook nog voldoende. En machtig!
Wegens het snel in elkaar flansen van dit feestje, maakte ik "metseltaarten".
Dat zijn taarten die je met mixen en mengen in elkaar "metselt", en vervolgens in de koelkast op laat stijven.
Voordeel een is dat ze echt niet kunnen mislukken, voordeel twee dat iedereen ze lekker vind ( toen ik een keer geen bokkepootjesadvocaattaart had, waren mensen gewoon teleurgesteld) voordeel drie dat ik geen stress heb ( vinden ze het lekker, lukt het wel, is het niet te "vreemd").


De bijzondere taarten ( zoals de pompoentaart laatst) bewaar ik liever voor het eigen gezin. Die zijn gewend aan mijn uitprobeersels. Zeggen vanzelf of ze het lekker vinden of niet, dat geeft geen stress!

 Toch moet ik zeggen dat ik dit recept ( uit bakken met Karin) van chocoladetaart, lekkerder vind, omdat het ook wat minder machtig is.
Dus Deedee, hele kleine puntjes als je het eerste chocoladetaart-recept maakt!
De andere taarten waren dus de ongebakken cheesecake en de bokkenpootjesadvocaattaart .
Het kleine taartje was een echt biscuitdeeg-taartje, uit een heel oud kookboekje.
Als tussenlaagje simpelweg slagroom met een paar lepels aardbeienjam.
Voor de bovenlaag maakte ik een ganache. Die vond ik al wat twijfelachtig ( moet dat zo dun zijn), en liet het pannetje nog even in een bak koud water staan om af te koelen.

Helaas kwam er iemand wat water drinken en daar ging mijn ganache!
Manlief was ( zoals vaak) mijn redder.
Water er af gegoten, slagroom geklopt, door de "ganache"( of wat er van over was) gemengd, en kijk gered!
Toch een taartje met een witte chocolade-slagroom laag.
Door iedereen met smaak gegeten, zelf oudste ( die niet van slagroomtaart houd) gaf zijn goedkeuring.
De rest van de week ging ik vanzelf over in wat gezonder eten.
Simpel kan tenslotte ook lekker ( en lief) zijn.
Gebakken aardappeltjes in de schil. Gebakken in de oven met rozemarijn, salade en een bonenburger uit de diepvries. Zo handig! Veel maken, invriezen met een boterhamzakje tussen de burgers, en direct uit de diepvries ( soms zelfs even in de magnetron) opbakken.
Veggie quesdilla's.
Lekker. En toch wat aanpassingen volgende keer. Zo was de avocado zo slecht ( en toch net gekocht) dat ik de helft weg moest snijden, en vind ik de zelfgebakken volkoren tortilla( met het recept uit karin zonder pakjes en potjes of zoiets) meer smaak hebben.
Nog een keer aangepast maken dus.
Ontbijt vanmorgen. Simpel, lekker.
 De taarten zijn inmiddels op.
Er ging een bak vol mee naar Rotterdam met dochterlief. Van beide zonen kwamen er vrienden langs, dan is zo'n taart zo burgemeester!
Gelukkig maar, weggooien had me toch wel erg zeer gedaan.
Dit hart was een cadeau Zondag. Ze weten wel dat we hier echte chocoladeliefhebbers zijn.  Maar dit is gigantisch! We zullen het a.s. weekend maar in stukken breken ( haast zonde), als er hier flink wat jongelui zijn. Anders moet ik echt aan het rennen om calorieën te gaan verbranden! 
Tot slot iets wat helemaal niks met eten te maken heeft.
Een prachtige bos bloemen die opa en oma cadeau kregen van een lieve dame.
Helaas wil opa echt geen bloemen in huis. Ik heb het echt nog geprobeerd hoor, om hem om te praten. Geen kans, dus staat het nu hier te pronken.
Wat een vreemd blogje.
Maar ik wilde het taart verhaal even uitleggen.
Wens jullie een super weekend en tot snel met een heel ander onderwerp!

groetjes, Franca.





dinsdag 16 september 2014

een feestje in de veranda.




We vierde een feestje in de veranda.
s' Ochtends met het ons eigen gezinnetje. Met een taartje ( waarvan de buitenkant letterlijk in het water viel, en het toch goed kwam door de slimheid van manlief). Ontspannen.
Met een fotoreportage door dochterlief en haar vriendje, in de voortuin.


Zodat we nu wel met de Triumph op de foto gingen ( die destijds de dag voor de huwelijksdag verkocht werd door de eigenaar en manlief nog een andere trouwauto moest zoeken). In onze gewone kloffie.
Niks pak, manlief in korte broek, ik in een zomerse kleurrijke outfit.

Mooie foto's gekke foto's , een gezinsfoto die me tot tranen toe roerde..
Heerlijk!
Geef ik de foto's van de taarten. Zie dan dit voor je: jongste die Oma en opa ophaalt ( de rolstoel kon niet door het achterpoortje, dus wandelde ze om het huis en tuin heen), hoe mooi!
Vriendin van mijn petekind ( die verpleegkundige is) helpt vervolgens oma uit de rolstoel in een makkelijke tuinstoel.
Als een prinses zit ze daar, aan het hoofd van de tafel.
Genieten!




Langzaam druppelen de gasten binnen.
Met mooie cadeaus en lieve wensen.
Mensen die op allerlei manieren met deze 25 jaar ( en ons) verbonden zijn.
Mijn neef die bij ons thuis opgroeide ( en mijn getuige was op het huwelijk en de peetoom van mijn dochter). Mijn oudste neef, die niet alleen op 14 jarige leeftijd mijn peetoom werd, maar zo'n dertig jaar later ook van onze jongste . Die zijn vrouw weer leerde kennen op de 25 jarige bruiloft van mijn ouders.... Volgen jullie het nog?


Mijn beste vriendin ( we moesten even rekenen, maar al vanaf mijn 17e),die peettante van de oudste is, en dat was het. Slechts vijftien mensen, maar wat een fijn stel mensen!
Die het zomaar gelukt is te komen, al wat de uitnodiging op zo'n korte termijn. Een paar mensen moesten afzeggen, maar die houden we nog iets gezelligs te goed. 


Er was koffie en taart ( veel te veel natuurlijk, maar dat ligt helemaal aan mij). Er was een grote grijs gewolkte pan met soep, die door mijn neef/broer ter plekke in de kommen geschept werd.
Wraps die door iedereen naar wens zelf gemaakt konden worden ( zo moet dat deed jongste even voor aan mensen die nog nooit wraps gegeten hadden). Hoe smaakt het vroeg iemand aan opa: " nie slecht vur zo'n vrimd spul", was het antwoord. Hilariteit alom, Opa is meer van de aardappels met jus!
Als toetje een pannetje met chocoladecake ( warm met een zacht "lopend" vulsel), met een goede schep ijs.
Dit keer door de vrouw van neef/broer geschept.


Koffie toe. Oma was toen al terug in de rolstoel geholpen, en gaf iedereen die ze tegenkwam een hand om te bedanken, de lieverd, jongste bracht haar dezelfde weg naar huis. Hoe dankbaar mogen we zijn, dat allebei manlief zijn ouders er nog bij mochten zijn! 

De pannetjes kregen ze mee naar huis, als bedankje.
De mooie bloemen kwam een collega ( nog in uniform )de dag er voor brengen. Zodat we de taarten de taarten lieten en gezellig koffie gingen drinken in de veranda, heerlijk zulke onverwachte dingen!


De dag er op geniet ik nog wat na.
Denk ik aan de dames die ( eigenlijk strikt verboden terrein) onze keuken binnen kwamen en de ( tot stapels op de grond) reuze afwas zagen staan.
Mooi niet dat we dat 's avonds samen gingen doen!
Met vereende krachten gingen ze aan de slag, er was nauwelijks nog wat over 's avonds.

De mooie verhalen:" mannetje ga eens kolen haken ze de kraamverzorster toen Franca werd geboren, nou ik maakte dat ik uit de buurt bleef".....
De kinderen die ( zonder enige vraag) oma hielpen met eten, grappend en vanzelfsprekend. De verzorgster die kwam prikken, een briefje op de deur vond : " oma zit bij ons in de veranda", en met de spulletjes gewoon die kant op kwam, heerlijk gemoedelijk.

De kinderen die het vriendje van dochterlief in de avond leerde durtsurfen, eerst op de oprit, later naar wat heuveltjes in de omgeving. Wat zal die arme jongen een spierpijn hebben.
De avond er voor had hij al met de jongste petekindjes tikkertje en verstoppertje gespeeld tot het zweet op zijn voorhoofd stond. Hij kreeg wel heel veel van onze Brabantse aanpak te verduren deze dagen!

De foto die we van onze kinderen kregen, het pak gezien verwachtte ik een foto van onze kinderen, het bleek er een van ons te zijn, gemaakt tijdens onze " Franse vakantie". Lief!
Gewoon een klein feestje in de veranda.
Met veel plezier, veel dankbaarheid, en veel geluk!


lieve groetjes, Franca.