arm of rijk?

Waneer ben je arm? Of waneer ben je rijk?
Vanavond komt voor de eerste keer het programma:" Rob van rijk naar arm " op T.V.
Als ik aan het programma mee zou doen, bij welke kant zou ik dan horen?
Ik heb onderdak, genoeg te eten, kleding en kan me warm houden. Arm ben ik dus niet. En rijk?
Ja hartstikke!
Rijk dus! Al ben ik benieuwd of anderen in dezelfde omstandigheden het ook rijk zouden noemen.
Rijk voel ik me in de keuken. Zelfgemaakt door manlief. Met ( meestal) meer dan genoeg eten in huis. De laatste paar dagen voor het boodschappen doen, is er vaak vanalles op, moet er wat geïmproviseerd worden. En dat is prima! Maakt je er bewust van hoe goed je het meestal hebt.
Eten kan simpel zijn. Deze dag hadden we kipkluifjes. Andere dagen eten we ( vaak tot groot ongenoegen van oudste ) vegetarisch. Van beide kan ik genieten.
De kipkluifjes : 1/2 eetlepel citroensap,2eetlepels ketchup,1teen knoflook,wat Provençaalse kruiden,zout,en ongeveer 8 (scharrel)drumsticks.
Marinade maken van ingrediënten + een paar eetlepels olijfolie.
drumsticks erdoor halen, en minstens een uur erin laten staan. Mag ook ( in de koelkast) een hele nacht. Drumsticks in wat olijfolie bruinbakken,klein beetje water erbij, en zeker 25 minuten op heel laag vuurtje bakken. Om je vingers bij op te eten!

Kleding.Ik heb genoeg! Heel weinig nieuw gekocht. Het tuniek wat ik nieuw kocht draag ik in verhouding minder dan tweedehands dingen. Het ( omslag)jurkje wat ik voor mijn verjaardag (via marktplaats) kocht, draag ik heel erg vaak! Net al de "tweed" jas, die ik op de foto aanheb ( van de kringloopwinkel). Voor anderen zou het misschien arm voelen, ik voel me rijk in tweedehands kleding.

Dit setje van vest en shirt komt uit de kringloopwinkel, en draagt heerlijk. De rok was nieuw ( maar afgeprijsd naar 5 euro) niemand wilde het namelijk , dit jaar zag ik van dit soort materiaal hele jassen! Liep ik zomaar vooruit op de mode!
Mexicaans eten! Soms eten we uit een andere keuken. Of met andere invloeden. Niet in een sjiek restaurant, gewoon thuis. En dan kan ik me zo rijk voelen. Met drie tieners en mijn man aan tafel. Fijne gesprekken, leuke grapjes, veel gelach. Kortom: Heel simpel, maar zo heerlijk!
Dit is trouwens gewoon een recept uit "Opperdepop" van A.H.
Rundergehakt, met een rode paprika, een uitje , 2 teentjes knoflook , een blikje maïs en wat gezeefde tomaten ( of een blikje tomaten fijnmaken met de staafmixer) wat Mexicaanse kruiden, peper en zout erbij en alles ( te beginnen bij ui, dan vlees, dan paprika, dan knoflook,dan de rest) bakken.
Als het gaar is in ovenschaal doen, tortilla chips en wat geraspte kaas erover en even onder de gril.
Inmiddels verdubbelen we hier de hoeveelheden ( behalve de maïs) wegens grote ( tienerzonen) eters.
Maar ook een gewone lunch thuis kan heerlijk zijn. Zoals vandaag: twee (zelfgebakken) boterhammen met oude kaas, tomaat en een sarlotje. Een glas karnemelk erbij. Genieten!
Genieten is het ook van de nieuwe genoeg. Altijd weer een feestje!

Andere dingen waar ik me rijk mee voel?
Werk hebben! Zowel mijn man als ik. Gewone salarissen. Een metaalbewerker en een kraamverzorgster. Maar door de manier van leven voelen we ons toch vaak erg rijk.

Maar ook dingen leren, mensen ontmoeten, goede vrienden hebben, en iets simpels als naar de bieb gaan( waar ik vandaag het boek: " Focus" van Leo Babauta , op mocht halen ( via Internet besteld), waar ik vanavond nog van ga genieten( heeft ook een site: "Zen Habits").

Ik kan het weer: Genieten!
Sinds een paar dagen, doe ik niet alleen de dingen, maar geniet ik er echt weer van.
Gek hè, steeds een stukje terug ( moe) en dan weer een stap vooruit. Maar ik ben er blij mee!

Post krijgen. Ook zo heerlijk! Deze week twee brieven met foto's.
Een van een gezin waar ik 6 maanden geleden werkte, een waar het kindje net een jaar is geworden.
Lieve brieven, mooie foto's. Dat ze de moeite nemen! Zo geweldig.

Kortom: Zeer rijk , zo voel ik me op het ogenblik.
Dit weekend is er ook nog een Fair vlakbij, in de plaats waar mijn vader woont.
Mijn vader die ( met het hele verpleeghuis) deze week verhuisde. En nu in een prachtige moderne woning woont ( kleinschalig). Nog meer om dankbaar voor te zijn.
Ik hou ermee op.
Dit gaat vervelen.
Naar de T.V. Eens kijken hoe ze daar denken over rijk en arm.

groetjes, Franca.

Hoezo verwennerij!

Bakte dochterlief vorige week al een mooie taart, waarvan we snoepten toen ik thuiskwam van mijn werk.
Dit weekend bestond voor mij uit pure verwennerij!
Zo was daar het boek van Teunie! Aan mezelf cadeau gegeven. Lees er met plezier uit, en vind weer verse inspiratie. Echt een boek wat ik regelmatig nog eens op zal pakken!
Dochter pikte het even in....
Om vervolgens in de keuken aan de slag te gaan.......
Met Teunies appeltaart als (heerlijk) resultaat!
Zorgde manlief vandaag voor het eten ( inclusief verse rode kool naar recept van het Margriet kookboek).
En zeg nou zelf: dat ziet er niet slecht uit toch? Moet ik wel eerlijk bekennen dat zo'n heel stuk vlees te groot is voor mij, maar even zo voor de foto.
Als toetje bitterkoekjespudding! Niet mis die man van mij!
Alles staat klaar voor de koffie met appeltaart. Komen jullie jongens?
Nog een paar "ouwe" foto's : bloemen uit eigen tuin ( net voor het laatste kraambed geplukt).
Een lekkere lunch ( de laatste dag thuis lunchen voor ik weer aan de slag ging).

Waar alle verwennerij voor was?
Ik ben moe. Onbeschrijflijk. Ja ik werkte 52 uur in 7 dagen, moest eigenlijk nog een achtste dag werken ( in een ander gezin), maar moest bellen dat ik het echt niet meer voor elkaar kreeg.
En het gezin? Tweede kindje, oudste kreeg een astma aanval ( nooit eerder gehad) ,vierde haar 2e verjaardag deze week( met familiebezoek), en gezin was heeel erg precies ( geen natte koffiefilters in de pendaalemmer, de deksel slaat aan van het vocht). Echt gebeurt!
Wat het precies is geweest weet ik nog niet ,maar ik heb even tijd nodig om weer bij te komen.
En dus was manlief zo goed om me dit weekend alvast op weg te helpen in huis ( stralend schone badkamer en toilet) en kookte ook nog voor me! Ik ben een bofferd!

Nou ga ik uitrusten. Vroeg naar bed en leuke dingen doen. Ik heb een hele lange periode vrij omdat ik nog zoveel plus- uren had staan. Goede zaak, nou kan ik wat dingen op een rijtje zetten, de zolder echt opruimen,
en nog langs wat mensen gaan, die eigenlijk deze week hun verjaardag vierde ( dat zat er even niet meer in).
Mijn sjaal afwerken en heerlijk aan de knutsel.
Ik zal het allemaal laten zien, maar eerst... rust!
groetjes, Franca.

balans

Daar draait het om deze dagen. Mijn eigen (doordraven) manier bleek toch niet helemaal te werken. En nu zoek ik een betere manier. Met vallen en opstaan. Steeds een stukje beter. Hoe is die reclame ook alweer? Het komt goed kindje. Nou het komt ook wel goed met mij.


Net als de goudsbloemen van Sabine. De eerste nooit op de foto gezet , tot mijn schande. Gelukkig kwam er een nieuwe ronde. Bij deze: Sabine , hartstikke bedankt voor de zaadjes! Ik ga er nog jaren van genieten( en uitdelen).
Genieten doe ik ook van dit bloemenmandje. Zomaar helemaal voor mezelf gekocht. Omdat ik het zo mooi vind. Natuurlijk kan ik ook het mandje straks nog gebruiken ( iets praktisch blijf ik toch).
Dit mooie blik kon ik ( voor 1 euro) ook niet weerstaan.
Heb ik ( een beetje vroeg misschien) het boek : unplug the christmas machine, uit de kast gepakt.
Omdat het wellenswaar over echt kerstmis vieren gaat, maar ook over kopen en waar je nog blij mee kunt zijn. Een boek wat mijn weer even op het goede spoor kan zetten.
Twee dingen die me ook blij maken. Het ( kitscherige) mariabeeldje, uit mijn ouderlijk huis. Het stond bij pa/opa op zijn kamer, was door verpleging( met alle goede bedoelingen) in een t.v. kamertje gezet, toen ik er een bewoner mee rond zag lopen, heb ik het toch maar mee naar huis genomen. Pa/opa zag het beeldje daar niet staan, en ik zou het zo erg vinden als het kapot valt. Keuzes!
Het schilderijtje is nieuw ( voor mij) , ik kocht het zaterdag op de brocante verkoop die mijn nichtje organiseerde bij haar thuis ( en was dolblij met mijn opnieuw 1 euro aankoop). Ik zie er echt zomer in.

En dit? Dank zij de bemoedigende woorden van Yenti en Verg(r)eetmenietje, is het me gisteren gelukt om het achterhuis op te ruimen! De boodschappentassen met o.a. todden, broeken van pa/opa, oude spijkerbroeken van de kinderen( wil daar een plaid van maken, ooit), plastic tassen en wat al niet meer. Buiten- werk- jassen, een carnavalsjas ( wat deed die daar nog?), en kapotte oude tassen. Oude tijdschriften, boeken,zelfs nog het vogelvoer van Pietje ( kanarie die er al lang niet meer is) .Stof, spinnenwebben en rotzooi. Het is allemaal, weg, opgeruimd of opgeborgen. En dat voelt goed!
Net als het toch nog kunnen eten uit de tuin!
Dit prutje smaakte heerlijk met wat volkoren pasta!
Kip, met heeeel veel paprika, champions en wat pesto. Simpel. Lekker!

En vandaag?
Vandaag doe ik niks! Niks poetserigs tenminste. Ik ga bij een collega op de koffie ( die bij mij langskwam, toen ik het nog even helemaal niet zag zitten). En ik heb er zin in!
Een leuk mens, waar ik nu graag gezellig mee wil kletsen, zonder mijn ( destijds) gezeur.
Vorige week ging ik ook op de koffie bij de collega waar ik het eerste kraambed weer mee mocht lopen. Behalve dat het heel gezellig was, leerde ik ook dat je best even de vaat kunt laten staan, en eerst aan een groot karwei kunt beginnen. Dat een groot karwei soms onmogelijk lijkt als je eerst verder alles op orde wilt hebben. Waarschijnlijk daardoor is gisteren het achterhuis gelukt ( en die vaat stond daarna zo in de vaatwasser, de wasmachine draaide toch wel, en de strijk is voor vanmiddag).
Oké, ik heb nog niet alles losgelaten, maar ik zit op de goede weg!
Ik ga een lekker ruikend zeepje inpakken, en een lekker stukje fietsen!

groetjes, Franca.

opruimen

Zo zat ik nog even na het ontbijt.
Nog een kopje koffie. Ik moet aan het ruimen. Het achterhuis staat voor vandaag op het program.
Begin maar hier, met een mandje tijdschriften. Kom vanalles tegen , zelfs een nog nieuwe verjaardagkalender. En weet weer dat ik die niet wilde schrijven omdat mijn moeder er niet meer op zou komen. Vind een kladblokje en sla het open. Er staat:
Ik was het raampje van de keuken.
En zie binnen zomaar de keuken van mijn dromen.
Wat zou ik graag m'n moeder even laten komen.
Zie je van daarboven?
ik kreeg wat hij beloofde!
Die keuken die al jaren in mijn dromen bestond, had manlief net voor elkaar gekregen.
Hoe graag ik die nog even aan mijn moeder had laten zien is duidelijk.
Opruimen , je komt je verleden zo tegen.

groetjes, Franca.

verrassing

Zo geniet je met een mooi boek van het zonnetje, en zo loop je door de regen te wandelen met een grote waxjas aan. Maar wandelen zal ik. Vandaag met mijn beste vriendin, die aan haar ogen geopereerd is. Ze ziet nog niet genoeg om alleen te lopen, en ik vind het hartstikke gezellig om met haar en haar leuke hondje te wandelen.
Maar de verrassing lag dichter bij huis!
Ik heb de tuin wel laten zitten, maar de tuin mij niet! Een rondje moestuin liet zien dat we courgettes, pompoenen, tomaten (als ik ze nog rood kan krijgen) en zelfs paprika's kunnen eten!
En ook bloeiend spul staat er volop!
Met wat aangewaaide lampionnetjes.
En hier de paprika's.
Wat en heerlijke verrassing.
Nu op zoek naar de courgetterecepten, benieuwd wat we gaan eten vanavond!

groetjes, Franca.

een lesje voor moeder

Stylen kan ze, die dochter van ons.
Hier staat alles klaar voor haar feestje.
Ze was in maart al jarig, slaagde voor haar diploma, en had nog geen feestje gehad.
Het kon nog net, voordat de school weer begon.
Dus belde ze haar vrienden, haalde we boodschappen in huis, en leende een bbq . Zelf hebben we er geen, manlief vind het niks al dat halfgare, zwartgeblakerde vlees (volgens hem).
Ze ruimde zelf de garage leeg en hing de slingers op.
En toen was ze klaar , vond ze. Spiesjes maken? Waarom? Schaaltjes voor het ijs? Niet nodig! Extra tafel?
Mam, laat het me nou maar op mijn manier doen!
Dus waste moeder zelf serviesgoed en glazen(van zolder) af, en zette het klaar op een dienblad. Kon ze het gebruiken als het nodig was.
At moeder zelf een salade met broodje.
En maakte dochterlief een flinke bak groenvoer voor de gasten.
Dochter had gelijk!
Moeders moeten zich er niet mee bemoeien. Ze had een geweldige avond! Door het wegwerpspul ( ik weet het, het milieu, maar daar staan dochters minder bij stil) had ze nauwelijks afwas. Alleen hamburgers, speklapjes en vegetarische lapjes ( voor die ene gast) was ruim voldoende.
De salade en het stokbrood erbij, en iedereen was dik tevreden.
Na de bbq gingen ze verder rond de vuurkorf. Waar ze marshmallows roosterden, en het ijs gewoon allemaal uit een bak aten ( schijnt in te zijn). Ze vertelde spookverhalen, en deden spelletjes als true or daer.
Een ipot van een vriendinnetje werd op muziekboxen aangesloten, en ze hadden dikke pret.
Moeder heeft weer een lesje geleerd, het servies kan ongebruikt terug naar zolder!
Heerlijke meidencadeaus heeft ze gehad( vergeet ik nog de mok met snoepjes).
Ze ruimde een uurtje vanmorgen en alles was weer netjes.
Petje af, grote dochter!
En ik? Ik kwam wat moeilijk op gang vanmorgen. Dus besloot ik in omgekeerde volgorde te werken. Eerst stofzuigen ( handig omdat ik nog steeds de oude schuurstofzuiger gebruik, die bij aan, en uitzetten, steeds een stofwolk geeft). Ging vervolgens wat bloemetjes plukken, zette een muziekje op. En ging met plezier aan de slag.
Komt vast door de bloemetjes en het zonnetje, maar het gaat zo fijn vandaag!
Voor het eerst sinds alle gedoe, ben ik rustig, alleen in huis bezig. Ik dacht bijna dat dat nooit meer zou komen.

En nu? Is de huiskamer schoon, hangt de was buiten ( vast zo droog met die wind) en heb ik zin in koffie.
Dus pak ik een mooi woonboek, en ga Poespoes buiten gezelschap houden!

groetjes, Franca.

het gaat goed

Iets wat ik twee weken geleden nog niet had durven hopen.
Lag het aan die geweldige collega waar ik een paar dagen mee mocht lopen?
Door de lieve steun van man en kinderen?
Het fijne gezin waar ik voor het eerst weer aan het werk ging?
Of toch omdat ik mijn grenzen nu zoveel beter aan kan geven?
Hoe dan ook : ik kan me weer blij voelen!
Wat wil je ook : als je een paar dagen met een collega meeloopt, en van het gezin een chocolade hart krijgt ( het hart onder de riem te steken).
En als je vier dagen een collega aflost, en je gelukkig snel ziet wat er gaande is en alles goed afloopt, dat doet je zelfvertrouwen goed. Net als dat lieve boeketje wat ik( met het geboortekaartje) mee naar huis mocht nemen.
Dat in de tuin inmiddels de herfst begonnen is, dat is dan maar zo.
In huis begint de badkamer vorm te krijgen ( manlief heeft vandaag een vrije dag om te tegelen).
Hoewel ik toen ik net thuis was droomde over een supersimpel gemakkelijk schoon te maken huis, staat het nog net zo vol als eerst. Al zijn kasten ( vuilniszakken vol) uitgeruimd, kinder- ( nou ja tiener)kamers schoongemaakt, en plannen gemaakt. Maar daarover later.

Eten.
Een lieve vriendin mailde dat ze mijn berichtjes miste, vooral de foto's van lekker eten. Het bovenste gerechtje aten we toen we een Ier op bezoek hadden.
Een van de jongens van het danie project , bracht een zondag bij ons door.

Wat doe je dan?
We besloten het simpel te houden ( al vond mijn jongste het net Kerst, omdat we in de huiskamer aten).
We aten wraps , met een ijsje na. Dochter nam hem mee naar de Kermis ( daar kwamen dus alle Nederlandse en Ierse jongeren weer bij elkaar) liepen een rondje door de omgeving en ik bakte een cake.
Hoe simpel.
En juist daardoor bleek hij zo onder de indruk te zijn: ik had speciaal voor hem een cake gebakken!
De hele laatste week heeft hij het er nog over gehad, wat voor ons gewoon leuk was, had indruk op hem gemaakt.

Simpel eten dus. Dat kan er niet voor gezorgt hebben dat ik ( schrik niet) 7 kilo aankwam.
Als je zo moe bent dat je niks uit je handen krijgt, pak je een stuk chocola ( en nog een en nog een), voor wat energie.
Als je "moet" gaan koken, en de moet niet op kunt brengen, pak je een wijntje en ( heel veel ) nootjes.
Als je op de bank hangt ( er komt echt niks uit je vingers) je voelt je ongelukkig, weet niet wat te doen ,voelt je alleen en overbodig, ga je zoeken, zoeken of er wat eetbaars in huis is, en zo kom je in een zomer dus 7 kilo aan!
Ook daar werken we aan. Inmiddels ben ik 3 kilo kwijt, maar pas nog steeds niet in mijn eigen kleren.
Vreemd hoor, dat er ineens een heel ander mens je aankijkt vanuit de spiegel. Ik ken mezelf niet zo dik. Buiten mijn zwangerschappen ben ik nog nooit zo zwaar geweest. Maar nu het goed gaat komt dit ook wel weer in orde!

Het dieptepunt?
Inmiddels ( terugkijkend) weet ik waar het lag ( nog niet toen het Lieveheersbeestje zei: je bent nu op de bodem, nu kun je allen maar omhoog). Het was de dag dat mijn man me vertelde wat mijn schoonvader over me gezegt had ( toen hij kwaad verhaal kwam halen, waarom ik niet meer wilde dat er afval van anderen bij ons kwam). Zal ik het opschrijven?

"Voor ons is het niet lang meer, maar jij zit er je hele leven nog mee".
Bam!!! Die zat!!
En toch , toen wist ik dat ik moest ophouden het goed te krijgen.
Manlief en ik hebben er uitgebreid over gesproken. Het zijn zijn ouders, zo wonen bij ons, we betalen vrijwel alles voor hen, ze krijgen alle kansen om een goede band met hun kleinkinderen te hebben. Maar dit was mijn grens!
Ik heb de kinderen ( die ik vaak niet vertel wat er gaande is) verteld wat opa gezegt heeft. Dat maakte erg veel indruk.
We hebben besloten om er niet op terug te komen ( O jongens dat viel niet mee) omdat we weten dat er met schoonvader niks uit te praten valt.
Ik blijf vriendelijk en aardig, maar ook beslist en duidelijk over wat mijn man en ik echt niet willen.
Ik leef mijn leven, en ben daar trots op, voortaan ( al zal ik best nog wel eens moeilijke momenten hebben) laat ik me niet meer kleineren door opa, en geef duidelijk aan wat ik wel en niet wil.

En ineens zag ik het licht weer!
De eerste keer dat mijn leidinggevende tegen me zei: "je mag er zijn" barste ik in huilen uit. Ik was zo gewend alleen voor anderen te zorgen, er altijd voor iedereen te zijn, dat ik mezelf vergeten was.
Nu zorg ik goed voor mezelf. Ik eet goed en gezond, neem een enkel stukje (pure) chocola en laat verder snoep en koek even voor wat het is. Ik beweeg veel ( maar sport even niet, dat kan ik nog niet opbrengen), neem mijn vitamines ( en de speciale tegen overgangklachten, die verdiend een standbeeld). Ga op tijd naar bed, en sta niet te vroeg op. We hebben het huishouden wat beter verdeeld ( ook tieners kunnen best iets bijdragen) en de tuin heb ik even gelaten voor wat hij is . Een mens kan niet alles ( weet ik nu). Mijn vader krijgt iets minder vaak bezoek ( van ons ,inmiddels helpt familie me door ook af en toe langs te gaan). Neem de tijd om met manlief gezellige dingen te doen, geniet van de maaltijden met de kinderen, kortom ik leef weer fijn!

Maar vooral: Ik mag er zijn! Ik ben goed genoeg zoals ik ben. Ik doe mijn best en dat is genoeg!
Dat je daar 47 jaar voor nodig hebt om te leren.
Het was een hele zware tijd. Ik kan niet eens uitleggen hoe naar je je kunt voelen. Hoe zwaar en eng de wereld kan lijken. Maar nu komt de goede tijd weer, waarin ik weer ( veel kortere belooft) blogjes schrijf en lekker leef.
Ik heb er zin in!

groetjes, Franca.