Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

zondag 13 oktober 2019

huiskamer ingericht

Beginnen.
Het tweede laagje op de meubeltjes.
Het stofdoekenmandje is ook klaar ( al mag de plumeau wel iets korter worden).
 Inclusief vogelkooitje.
Niet perfect, maar lekker rommelig, met veel boeken en tijdschriften ( komt bekend voor).

 Je zou er zo in willen gaan wonen.
Er zit zelfs een haardje in.
Er mag nog wat aan de muur en er zijn nog wel wat puntjes, maar voor nu is het prima!

Intussen staat de laptop aan, en kijk ik:
Parisienne Farm girl
Op YouTube
Een dame met 6 ( ja echt 6) kinderen, die samen met haar man een huis ( boerderij) uit de jaren 80 gekocht heeft, en daar iets ( vind ik) heel erg moois van aan het maken is.
Uiteraard dank zij haar handige echtgenoot, maar ook omdat ze zulke goede ideeën heeft en van oude spullen iets prachtigs maakt, ook nog van een redelijk beperkt budget.
Ze schreef ook een kookboek, met gerechten die allemaal van scatch, zoals ze zelf zegt gemaakt zijn.
Dus met echte producten ( groente, fruit, vlees) , zonder pakjes en zakjes.
Ze geeft me hoop en inspiratie, om dingen gewoon te doen.
Om mijn eigen plan te volgen en mijn eigen smaak in huis te laten zien.
En dat in leuke gezellige filmpjes.
Hoe heerlijk is dat!

Het maakte dat ik weer aan het poppenhuis ging werken.
Verven van de meubeltjes ( in tien minuten gedaan), en daarna inrichten.
Jongens waar zat ik toch tegen aan te hikken?
Gewoon doen!
En dan komt het ( meestal) best goed!
Fijne week!
groetjes, Franca.

.


pompoen lasagne en gewoon doen

Appeltaart, door oudste gemaakt ( en het bloemetje wat ik in het laatste gezinnetje kreeg).
Fles pompoenen in de oven.
Geroosterde fles pompoenen.
Pompoen puree.
Pompoen lasagne , klaar om de oven in te gaan.
Met het kookboek forest feast kookboek, waar het recept uit komt.
Dat ziet er niet slecht uit.

Voor maar liefst negen personen!
Een avondje knutselen voor het poppenhuis, samen met mijn beste vriendin.
Dit begon gewoon met een draadje ( om de kurk, en kijk zomaar een mandje).
Het is een workshop van Lia van der Spek, een pakketje met duidelijke omschrijving, wat je thuis kunt maken.
Door het knutselen aan het schoonmaakkastje, bedacht ik dat goed genoeg ook prima is!
Al weken staat het poppenhuis hier te staan, en deed ik helemaal niks .
Toen ik besloot toch maar weer eens te beginnen, en de meubeltjes een 2e wit laagje gaf, bleek ik in een uurtje de huiskamer klaar te hebben!
Niet denken dat ik het niet perfect doe, gewoon lekker genieten van het bezig zijn.
En goed is goed!
Volgende keer de foto's.

 Twee overrijpe bananen ( die echt op moesten) gebakken in een beetje roomboter en bovenop wat vanilleyoghurt.
Als dat geen verwennerij is!

En verder...
Leer ik langzamerhand keuzes te maken.
Al deed ik het deze week nog niet helemaal goed.
Ik had vier avonden achter elkaar iets, en al waren het op zich leuke dingen, dat red ik dus niet.
Dus ga ik vanaf nu duidelijker zijn, ook al mis ik dan gezellige avondjes, dat is dan maar zo.

En ja, je hebt vast wel eens gehoord: kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen.
Daar ben ik het niet mee eens.
Maar het is wel zo dat je op de achtergrond moet blijven, als je kinderen groot worden.
Dat ze soms beslissingen maken, waarvan je denkt: is dat verstandig?
Ik weet het niet.
We praten er wel over, en dat is fijn.

Morgen al weer werken, wat gaat een vrije week snel!
Gelukkig kreeg ik te horen dat ik nog vakantiedagen op moest maken, nou dat is geen probleem!
En zo krijg ik ( helaas wel in november) straks nog een paar weken vakantie, nu nog kijken of manlief dan ook wat vrije dagen kan krijgen...
We gaan het zien.

Groetjes, en gewoon dingen doen!
Franca.


zondag 6 oktober 2019

poppetje gezien,kastje dicht

Ik kocht iets.
In de kringloopwinkel.
Een klein kastje.
Zoals jullie wel weten kan ik dus absoluut geen weerstand bieden tegen kleine kastjes.
En dit was dus een bijzondere.
Ik zag direct wat het was, en vertelde de mijnheer die de hoek van antiek en brocante verzorgd in de kringloopwinkel al, hoe blij ik er mee was.
Dat maakte hem weer blij, hij vertelde dat hij er bewust alles wat er in zat ook in had laten zitten .
Gelukkig maar!

Eenmaal thuis ging ik eens googelen.
en vond dit:
 https://www.marktplaats.nl/a/antiek-en-kunst/antiek-speelgoed/m1464437492-oud-poetskastje.html

Zo'n zelfde poetskastje!
Alleen was dit compleet ,en kostte het 25 euro i.p.v. de 5 die ik er voor betaalde.
Maar nu kon ik wel zien wat er eigenlijk in hoorde.

Eerst ging ik zoeken naar wat ik bij kon kopen, zou Barbie spul de goede maat hebben?
Al googelend vond ik een filmpje om zelf Barbiespulletjes te maken.
Dat was het!
Nog even denken....ja hoor, een stokje bij de plant buiten was wel een goede maat.
Schoonzoon ( manlief was niet thuis), zaagde ze op maat en boorde gaatjes.

 De oude tandenborstel die ik gebruikte om dat lastige randje in het lekbakje van het koffiezetapparaat schoon te maken, krijgt een andere functie.

 Nog even de haartjes recht knippen.
Als ik nou ( tot ik iets beters vind) even dat lege vitamine potje gebruik...en het houtje om verf mee te roeren voor....

 Kijk dan!
Blik en handveger zijn origineel, net als de meeste borstels.
Dweil en poetsdoek, maakte ik van een oude poetsdoek ( die alweer gemaakt was van een oude handdoek), wat rafels en een gekeurd randje met textielstift maakte het af.
De tandenborstel werd een schrobber, en wat haakgaren en fantasie en je hebt een ( soort van) zwabber.
De losse groene borstel werd geschikt gemaakt voor de steel , spons en zeem spreken voor zich ( die had ik al eens voor het poppenhuis gemaakt)en de emmer kreeg een kleurtje ( had even geen knalrood, vandaar het roze) en een mini poëzieplaatje.
Manlief lijmde toen hij thuis was het laatje voor me.
Ik ben blij!
Het is niet origineel, of zo mooi als het plaatje op Marktplaats, maar ja deze was ook maar 5 euro.
Bovendien leverde het me een heerlijk middagje knutselen op, met de mooie film ,taart op de achtergrond ( eigenlijk jammer, want wat was die leuk), lekker rommelen.
Hoe heet dat ook alweer?
In een flow.
Zoiets dus.
 's Avonds zat ik als een kind zo blij te kijken maar mijn kastje .
En intussen breidde ik nog een lapje, uit het doekjes breien boekje.
Het lijkt me leuk om hier een patroontje uit te zoeken waar ik ooit een deken van ga breien.
Maar dat gaan we nog wel zien, eerst dit , een mooi werkje voor woensdag, als we weer met vriendinnen gaan handwerken.
Nu toch maar eens poetsen in het echt i.p.v. het miniatuur.
Volgende keer daarover wat tips, die ik ook in de gezinnetjes gebruik.

Fijne maandag, en poets ze!
groetjes, Franca.

ps foto drie en foto vier zijn dus van het kastje op marktplaats.






alleen geschikte voor katten liefhebbers

Ik had het me echt voorgenomen.
Nog een dag flink werken, ruimen en poetsen, want morgen ga ik weer aan de slag....
Maar ja, toen hoorde oudste iets piepen achter de schuur...zomaar buiten....
En daar zaten drie kittens.
Drijfnat, duidelijk heel hongerig en wat erger was...hadden vliegen al eitjes in hun vachtjes gelegd .
Wat doe je dan?
Ik belde dochterlief,die meteen ( recht uit bed) hier naar toe kwam.
Dochter belde...naar de ene dierenambulance, toen naar een andere, daarna nog zeker drie adressen...maar nergens was plaats voor deze jonkies.
Maar dan ken je onze dochter nog niet, die hield aan.
En tenslotte vond ze een dame die wel kittens opvangt, maar helemaal vol zat, toch was die bereid om verder te gaan zoeken.
 Of dochter wilde proberen om de beestjes één dag in leven te houden, dan ging zij zoeken....
Dochter droogde de katjes (eerst met handdoeken, maar één katje "deed" het niet meer zo best, dus besloot ze de föhn te gebruiken, daar knapte het beestje aardig van op.
Maar die eitjes...wat een held is die dochterlief, ik had het niet gedurfd, maar zij haalde alle eitjes uit de vachtjes van die kleintjes.
Het vieste wat ik ooit gedaan heb , zei ze, en dat geloof ik graag!

Intussen haalde ik babyvoeding ( dat werkte tenslotte zoveel jaar geleden ook bij Poespoes), en een spuitje met puntje er op.
Heel voorzichtig kregen de kleintjes wat te eten en daarna probeerde we ze te laten plassen.
In de doos op een warme kruik en nu maar hopen dat ze het zouden redden.

Telefoon!
Een plaatsje voor de katjes in...Rotterdam!
Dat is een uur rijden, voor de dame die ze zou komen halen.
Dochter besloot de helft voor haar rekening te nemen
En zo reden wij naar een parkeerplaats bij een hotel een half uur hier vandaan, om daar de aardige dame te ontmoeten die de kittens van ons overnam, ze kregen direct een flesje ( speciale voeding die ze al warm meegenomen had in een thermoskan), en ze met een flesje te eten gaf.
In de mand lag speciaal warm matje en een beertje met hart geluiden.
Zo kwam het wel goed!

Ze had nog wel een vraag.....
Of we in de gaten wilde houden of we toch de moeder nog konden vinden, dan kon ze die bij de kittens plaatsen.
Nou dachten wij, dat die er niet meer was, omdat ze die kleintjes zo in de steek had gelaten ( ze bleken al echt een tijdje niet gegeten te hebben).
Toch vond dochter het beestje in de vroege avond, en wist ze haar in een mandje te lokken ( met een bakje voer van Karel).
Maar ja, dochter moest gaan sporten...lieve ,lieve schoonzoon, jij arme jongen.
Hartstikke allergisch voor katten, ging je ( met een anti-allergie pilletje en de ramen wijd open) een uur lang rijden om moederpoes bij haar kleintjes te krijgen.
Als dat geen liefde is.
Voor dochter dan hè.

Om vervolgens een paar dagen later te horen: moeder wil niks van de kleintjes weten!
Maar ze doen het prima op flesjes en moeder gaat gesteriliseerd worden en kan waarschijnlijk ook geplaatst worden.
Jongens, drie hoeraatjes voor iedereen die zich zo ingezet heeft.
Met name de kittenmand uit Tilburg ( de dame die uiteindelijk een adres voor ons vond , waar nog plaats was), en stichting kittenopvang in Rotterdam!
Wat een aardige mensen, en wat een inzet!
Petje af mensen.
De kittens gered en de moeder hoeft niet te zwerven ( en zeker niet steeds maar nieuwe nestjes kittens te krijgen).

En mijn vrije dag?
Die was ( net als die van dochterlief) om voor we het in de gaten hadden, maar och, wel besteed zullen we maar denken.
Spijt hebben we in ieder geval zeker niet!

En werk kwam er ook , maar liefst negen dagen achter elkaar!
Acht daarvan bij de zoon van een planner van ons.
Wat een eer om uitgekozen te worden!
En wat een leuk jong gezinnetje, met een geboren moedertje en een super trotse vader.

En nu?
Tijd voor bezoekjes, en het gewone ruimen en poetsen, maar ook....
Morgen meer!
groetjes, Franca.