Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

zaterdag 29 oktober 2011

van koken, chocoladetaart, een gebreid vest en een stapel dekens.

De jeugd van Nigel Slater ( beroemde kok en auteur) is verfilmd.Ik zag de dvd in de Flair staan. En besloot mezelf te verwennen ( als je over aanschaffen denkt, even googelen, er is veel prijsverschil).
Geen seconde spijt! Wat een nostalgie. De kleding, het eten, de keuken, geweldig. Het verhaal vond niet iedereen even sterk ( op internet). Ik vind het wel mooi. Al ben ik toch wel erg van de goede afloop merk ik. Zowel de vader als de stiefmoeder komen er niet zo vriendelijk af. Mooi om in de bijlage nog te horen dat Nigel door de vraag van degene die de stiefmoeder speelde, besefte dat hij van zijn stiefmoeder naaien, breien en toch ook (beter) koken had geleerd. Iets wat zijn vader zeker niet aanmoedigde (niet mannelijk genoeg).
Ik heb genoten van de film!
En van deze pizza. Door dochter gemaakt , wel met kant en klare bodem. Ik wil van een aantal recepten die makkelijk en snel te maken zijn een map maken die ik mee kan nemen naar het gezin. Om lekkere ,snelle en niet te dure recepten bij de hand te hebben. Dus voorlopig snel, goedkoop en lekker eten op tafel voor het boekje.
De prachtige bloemen van het laatste gezin.
De taart die dochterlief samen met een vriendin maakte voor de verjaardag van oudste. Wij hadden gewoon kwarktaarten gemaakt, omdat het een (lange) werkdag was voor manlief en mij.
Dochter besloot dat oudste iets beters verdiende.
En omdat ze zelf gek is van chocoladetaart.
Brouwde ze samen met een vriendin deze zeer smakelijke taart.
En gaf vervolgens de helft aan haar mee. Lief, maar de volgende keer even het mes schoonmaken voor de andere stukjes. Nou ja, de bedoeling was goed.
Na gedane arbeid.... Zeker in haar nieuwe vest wat we in Amsterdam kochten.
Manlief en dochterlief, samen druk aan het werk in de keuken. Allemaal voor oudste zijn verjaardag. We hadden overigens een heel gezellige avond, al vond ik het wel pittig na een werkdag. Gelukkig wel mijn laatste werkdag( in dat gezin).

Tot slot de beloofde foto van de kast met gebreide en gehaakte dekens. Had er eigenlijk ook nog een van de gehaakte stapel bij de deur moeten zijn. Dat was helemaal een verleidelijke.

groetjes, Franca.

woensdag 26 oktober 2011

de grote stad

Na een week hard werken( met lange dagen),was gisteren mijn eerste vrije dag.
Dochterlief heeft herfstvakantie en dus gingen we samen op stap.

Een dagje naar Amsterdam.
Direct vanaf centraal station naar de negen straatjes.
Wat een genot!
Heerlijke winkeltjes, zoveel gezien, zoveel ideeen opgedaan.
Gewandeld langs de mooie grachten.
Koffie gedronken in een jordaans cafe.

De geweldige gehaakte pannenlappen kochten we bij Juffrouw Splinter.

Ik zal mijn dochter nog vragen in welke winkel de kast vol gehaakte en gebreide dekens stond. Een plaatje om te zien. Dochterlief heeft er zelfs ( met toestemming ) een foto van gemaakt.
Daar gaan we zeker nog een keer neuzen.




Voor het eerst in een "episode" winkel geweest ( vintage kleding), en een heerlijk zelfgebreid vest gevonden , een voor mezelf en een voor mijn dochter.
Ik kan wel leuk een sjaal breien, zo'n kunstwerk is een ander verhaal.
Nog een puntzak friet en een yoghurtijsje en onze dag was compleet.

En nu over tot de orde van de dag.
De berg was, het huis schoonmaken en nog even koffiedrinken met overgebleven taart, maar daarover later meer!
groetjes, Franca.

maandag 17 oktober 2011

simpel

Op dagen dat dingen zo anders gaan als je zou willen, val je terug op simpel. Zo kan ik lang kijken naar dit plaatje. Een breiende vrouw met dochtertje. Wat lijkt het me heerlijk om zo de kost te kunnen verdienen. Thuis al breiend. Me goed beseffend dat ook daaraan heel wat meer vast zit.
Maar een mens mag dromen.
En ik kocht een fles. Om daarmee duidelijk te maken dat we het niet meer doen. Er komen geen wegwerpflesjes meer in huis. Wie wil mag er zo een ,punt. Goed gevoel.
Er liep nog wat anders dan gepland. Ik kreeg er een bloemetje voor, lief maar dat hoefde echt niet.
De herfsttinten zijn weg. Te deprimerend in huis. Gewoon een simpel wit kleedje. Fijn.
Simpel en knus. Meer hoeft even niet. Geen woonblad wat me gek maakt.
s'avonds de kaarsjes aan en ik ben een tevreden mens.
Poespoes mocht stiekem binnen, lekker bij de verwarming. Gezelschap terwijl ik een enorme strijk wegwerk.

Ik heb er even behoefte aan. Aan rustig,knus en simpel.
Het zal wel weer bijtrekken. Dat ik verlang naar een bepaald boek, of tijdschrift ,of perse een bepaald recept wil maken.
Maar voorlopig kneuter ik lekker, en geniet van simpel.

Alsjeblief even geen herfstdingen, nog geen sinttoestanden en zeker geen kerstspul. Ik ruim kasten op en sorteer. En s'avonds lekker op de bank. Gewoon jammer dat ik vanavond weer de wacht inga. Wachten op een bevalling. En daarna kneuter ik gewoon verder.

groetjes, Franca.

dinsdag 11 oktober 2011

Soms...

Soms heb je even tijd nodig. En zijn er zoveel dingen gaande dat een blogje schrijven echt niet mogelijk is. Zo'n week hadden we hier.
En dus misten jullie mijn pindakaaskoekjes. Lekker! Een dubbele portie gemaakt zodat man's nichtje met haar gezin kon mee-snoepen.
Heerlijke vrije dagen gehad. Maar net voor ik weer ging starten kwamen er een paar moeilijke berichten binnen. Van een medeblogster die een uitslag van een onderzoek kreeg. Sterke lieve dame, er brandde meerdere kaarsjes voor jou. En daarna de schok van die lieve collega die al even tobde met haar gezondheid. Het bleek dat er twee tumors in de hersenen zitten. Nog behandeling voor een goede tijd. Geen genezing. En daar sta je dan met je kaartje en je kaarsje.
De wereld lijkt even zo anders.
Moet je dan schrijven over de laatste keer dat je wasje buiten kan hangen deze zomer?
Of dat je zo heerlijk nog een keertje buiten zat. Jeugdsentiment: koekjes van vroeger vinden ( en ze eigenlijk helemaal niet lekker meer vinden) . En een superlief boekje lezen( O, het verhaal hoe iedereen samenwerkte om uiteindelijk een lief zolderkamertje voor het meisje te maken, zo mooi).
Niet buiten dit keer, maar wel bij de open deur staan strijken. Net het laatste stukje zomer meepikken. Ik kon het even niet. Maar besef inmiddels dat het wel moet. Doorgaan. Genieten van al die kleine fijne dingen in het leven. Genieten van de vrienden , familieleden, je man en kinderen. Alles wat echt de moeite waard is. Ik ga bij haar langs, probeer er voor haar te zijn. En vergeet vooral niet om nu te genieten.
Gelukkig had ik een gezin waar het fijn was. Geen grote toestanden, fijne mensen, lieve kinderen,leuke gesprekken (natuurlijk niet over mijn collega), dan maakte veel goed.
Om tot slot ook nog een prachtige bos bloemen en een tijdschriftenpakket te krijgen. Ik was er verlegen mee! Inmiddels deel ik de tijdschriften met anderen. Het boeket maakt me blij, elke keer als ik erlangs loop of er naar kijk.

Hangt aan de kapstok mijn "nieuwe" winterjas. Deze zomer gekocht op een car-boot-sale. Nu gestoomd .Dat doe ik normaal nooit, maar in dit geval mocht het vond ik, omdat er geen vervuiling was door het maken van een nieuwe jas ( en omdat de jas toch wel erg vies was).

En de koeien? Die lopen hier nog steeds lekker buiten. En zie je de vacuumbuizen? Bij het hekje groeien en bloeien de bloemetjes nog steeds. Als je ooit wil dat iemand een hele zomer aan je denkt en over je praat, en ongelooflijk geniet, is een zakjes zaad voor siererwtjes een geweldig idee!
Er was nog wat gaande deze week. Te lastig om helemaal uit te leggen, maar eng en spannend. Inmiddels lijkt het goed te komen, maar wat kun je in angst zitten. Wat is het dan heerlijk om gewoon even je breiwerkje op te pakken, en een paar toeren te doen. Een kopje thee erbij en zomaar wat t.v. kijken, met lieve mensen om je heen. Meer heb je soms niet nodig. Het afwerken van de sprei laat nog even op zich wachten. Komende vrije dagen gebruik ik vooral om bij mensen langs te gaan, samen koffie drinken, wandelen, weer even heel duidelijk hebben waar het om gaat in het leven.
En pakte ik toch nog even een nieuwe hobby op.
De uitdaging om een gezond lunch mee te geven naar school, die echt opgegeten wordt ( niet te gezond dus). Waar ook wat in zit voor de kleine pauzes. Die er lekker uit ziet als de trommel open gaat. Soms is je fantasie even op. Dus kocht ik dit boekje.

En nu zit ik s'avonds op de bank al te zoeken. Om ze dan s' ochtends te verrassen met weer een heel bijzonder trommel. Voor dochterlief mogen er ook kleine bakjes met fruitdingetjes en zelfs geschreven berichtjes ( vandaag op een stroopwafel) in zitten. Voor de mannen vooral veel , stevig en stoer eten. En : "geen gekookt ei mam, dat is voor schut". Een leuke uitdaging. Vanmorgen gaf ik manlief een houdoekus, en liet het meteen even de koelkast zien. Daarin drie trommels waarop met ( Micky mouse plakband) drie naamkaartjes. Ik voelde me zomaar een hele goede moeder.

Ik wens jullie toe: lieve mensen om je heen, weten wat echt belangrijk is ,afleiding van nare zaken,en heel erg genieten van de kleine ( fijne ) dingen van het leven!

groetjes, Franca.