vijf dagen in de pipowagen

 Na het rommelen in huis en inruimen van de kast ging ik weer aan het werk.

Eerst een gezinnetje voor 2 dagen, 6 uur, daarna vier dagen van 2 gezinnetjes van 3 uur.

Eén dag had ik nog over, geen idee waar ik heen zou gaan...

Toen belande ik hier...

Niet lekker in de avond, ziek in de nacht, toch even temperatuur opnemen ( met de twijfel of ik zo wel kon gaan werken), nee dus wegens koorts.

O ja, dan moet je nu dus ook even testen...positief!

Manlief verteld ( lig je de hele nacht naast hem, en dan houd je ineens flink afstand), die testte gelukkig negatief ( en ook alle andere keren dat hij zicht testte die week).

En zo ging ik om 5 uur in de ochtend met ( letterlijk) een kartonnen doosje onder de arm waar ik snel het een en ander in gegooid had richting pipowagen.

Ziek!

Koorts, hoofdpijn, keelpijn, gewoon zoals een flinke griep.

Bij de dingen in de doos zat geen paracetamol, dus wachtte ik netjes tot in dacht dat manlief wakker zou zijn tot ik hem belde.

Zondag dus wat later, maar negen uur was mijn grens, en wat kan dat lang duren.

De eerste dag was ik heel ziek, de tweede kon ik al douchen, de derde sliep ik niet meer de hele dag.

En manlief maar dingen aan sjouwen.

Alles zit in principe in de pipowagen , maar ik had natuurlijk niet zoals voor een vakantie netjes een koffer met persoonlijke spulletjes ingepakt.

Dus ging er een lijstje op de app met spulletjes die ik graag zou hebben.

Wat een geluk is het sowieso dat je dan zo,n fijne plaats vlak bij huis hebt, waar je kunt zijn zonder anderen te besmetten

Na drie dagen knapte ik wat op en wilde ik iets anders doen als alleen slapen: breien.

Dat dacht ik tenminste, maar ik snapte niks van mijn eigen breiwerk, dus vroeg ik manlief om een bolletje katoen, maakt niet uit welke kleur en startte een vaatdoekje.

Drie keer uithalen ( je hersenen zijn echt ook van slag, maar de vierde dag begon het weer op een doekje te lijken..

De vierde dag kon ik ook weer naar buiten.

Wat slapjes en bang iemand tegen te komen, maar hoe heerlijk om even buiten te zijn.

 

Waarna ik besloot mijn fruit en koffie ( die nog steeds gek smaakte) in de deuropening te eten en drinken.

 

Het schijnt dat groen geneest, dan zit ik hier goed.

 

De buur dames...

 

Na die enorme inspanning: terug mijn bed in om een gat in de middag slapen.

 

De volgende ochtend, met voor het eerst een echt gewoon ontbijt, en het idee dat ik vandaag naar huis mag.

 

Weer een wandelingetje, en daarna koffie.

 

 

Ik voelde mij veel beter ( had mij overigens dag vier al beter gemeld, dat helemaal beter worden doe ik wel in mijn vrije dagen).

Nou lopen dingen niet altijd zoals je zou willen, manlief moest die dag laat werken en jongste was niet thuis.

Om nou alleen in een koud huis te gaan zitten , waarvan ik niet wist ( en vreesde met grote vreze ) hoe groot de puinhoop zou zijn na een werkweek , en daarna vijf dagen in de pipowagen en twee mannen die fulltime werken, een man die het op zijn werk heel druk had en thuis met een groot project gestart was.....( daarover later meer).

 

Dus besloot ik nog even in de pipowagen te blijven.

Gelukkig had manlief de avond er voor al een lekkere maaltijd op het trapje gezet, voor het geval dat hij erg laat zou zijn.

Die pipowagen, wat was ik daar blij mee.

Wat is het een heerlijke plek om te zijn!

Alleen, gek om daar in de pipowagen in bed te liggen.

De gordijnen in de bedstee had ik meestal dicht, maar tegen de tijd dat ik wist dat jongste of manlief uit hun werk kwamen, wachtte ik ze op om ( op flinke afstand) eindelijk even wat menselijk contact te hebben.

Wat heb ik in de dagen manlief gemist!

Terwijl ik hem regelmatig even zag, maar nu weet je pas hoe fijn het is met iemand te leven waar je van houd!

Normaal sta je daar niet zo bij stil, lijkt het maar gewoon, nu waardeer ik het weer heel erg!

Die gordijnen open tegen de tijd dat jongste thuis kwam had nog een vreemd effect.

Opa maakt vaak gebruik van een deeltaxi, toen ik waar half slapend een auto hoorde kwam ik overeind met de gedachte dat jongste thuis was,,,,bleek het een vol busje met mensen te zijn die door de hoogte van het busje zo bij mij binnen konden kijken....je weet niet hoe snel je dan diep onder de dekens moet duiken! 

Laat op de avond kwam manlief thuis en besloot ik toch naar huis te gaan.

Gek hoor.

Maar wat fijn.

En nu?

 

Gezonde dingen eten.

Kleine wandelingetjes maken, zodat ik snel mijn conditie terug mag krijgen.

Hopen dat mijn geur terug komt.

Maar vooral: ongelooflijk dankbaar zijn!

Wat ben ik bang geweest toen Covid pas uitbarstte, je hoorde hoeveel mensen er aan overleden, hoe ziek mensen waren en hoe benauwd.

Nu was ik een paar dagen ziek, gelukkig absoluut niet benauwd, werd prima ( zelfs geweldig) verzorgd lekker dicht bij huis in de pipowagen waar ik alles had wat ik maar kon wensen.

Wat een enorm geluk!

 Het breiwerkje ( waar je vast foutjes in vind, maar ik was blij met het simpele werkje), en twee snoepjes.

Door keelpijn had ik wat snoepjes genomen, maar waarschijnlijk heb ik op een gegeven moment gebeten in plaats van ze op te zuigen, dus zodra ik helemaal beter ben moet ik even naar de tandarts, voor een nieuwe vulling in een kies....

Hier heb ik veel aan gedacht toen ik in de bedstee lag.

Zoals ik al vertelde heeft de bedstee een raam naar buiten.

En als je daar ligt en de wereld gaat door , en jij ligt daar maar...

Ooit ( zei de oude dame) op de basisschool kregen we een soort voorleessysteem.

Er werd een schoolplaat opgehangen en de juf las uit een boekje het bijpassende verhaal.

Het verhaal van het meisje wat ik bed moest liggen en vanaf het bed door het raam de wereld door zag gaan is mij altijd bij gebleven.

Vorig jaar kreeg ik de boekjes van mijn beste vriendin ( dan weet je dat het echt een beste vriendin is als ze door jou verhaal de boekjes vinden kan), en dit is het verhaal waar ik in de bedstee steeds aan dacht.

Ooit hoop ik de bijbehorende schoolplaat nog te vinden....

Inmiddels ben ik een paar dagen thuis.

Rommel en poets ik weer,( de gevreesde puinhoop in huis viel alles mee) ben nog wel heel snel moe en wat draaierig, maar dat komt vast goed.

De pipowagen is ook weer schoon en fris met schoon beddengoed, en ik ben een dankbaar mens!

Lieve groetjes en blijf gezond!

Franca.

34 waren er, het werden er gelukkig iets minder, pak er een koffie bij : veel lees en kijkplezier

 Voor ik een blogje schijf selecteer ik meestal de foto's die ik wil gebruiken.

Dit keer zijn dat er maar liefst 34. 

We zullen kijken hoever ik kom.

Waarom de piano op de foto?

En daarna dit simpele tafeltje?

Omdat ik dit keer behoorlijk aan het rommelen was in huis.

Zo kocht ik op een heel gezellig brokantemarktje vlak bij ons dorp, dit vliegenkastje.

Ik liep er eerst voorbij omdat het niet oud is.

Maar ja, wel een mooi formaatje.

Met het idee dat ik er wel iets moois van kon maken ( verven, ander knopje en zo) heb ik het toch gekocht.

En ik ben er blij mee.

Dit gaat een en al kasten verhaal worden: dit is de kast in de bijkeuken, weer een stapje verder.

Mensen vragen vaak hoe het komt dat alles bij ons zo lang duurt voor het klaar is.

Nou, gisteravond moest mijn man onverwacht de hele avond aan de auto van oudste werken, om te zorgen dat hij vandaag naar zijn werk kan.

Vanavond werk hij ( of wij) bij opa.

En zo is er zo vaak iets waardoor hij niet door kan gaan met zijn eigen projecten.

Zelfs zo dat de oude auto die hij wilde restaureren, inmiddels verkocht is.

Hij wilde er niet langer tegen aan kijken terwijl hij er nooit toe kwam om er aan te werken....

 Ik maakte dit..

en dit...

Zo gingen ze de oven is.

Zo kwamen ze op tafel.

 https://www.lekkerensimpel.com/mexicaanse-empanadas-met-kip-paprika-en-ui/

 https://www.lekkerensimpel.com/empanadas-met-geitenkaas/

 https://www.lekkerensimpel.com/lekkere-en-simpele-empanadas/

 Drie verschillende empanada's, gesmokkeld met bladerdeeg, omdat ze dat hier zo lekker vinden.

Makkelijke recepten, maar alsnog veel werk, dus was ik blij dat dochterlief er al wat vroeger was als de ( hard sjouwende ) mannen, zodat ze nog even kon helpen met de laatste loodjes en ook nog de tafel netjes dekte.

Gebakken aardappeltjes en een salade erbij en het was heerlijk.

Zo zag het toetje er uit.

 https://www.lekkerensimpel.com/lemon-curd-toetje-in-een-glaasje/

Met lemon curd  uit een potje en verse aardbeien als toevoeging.

Zomaar op een doordeweekse avond.

Omdat manlief toch zijn oog ( heel plotseling) moest laten laseren, mocht hij geen dingen doen die druk op het oog gaven.

Nu hadden we iets gekocht via marktplaats, wat wel wat gewicht had.

Daarom spraken we af dat jongste en schoonzoon het zware werk kwamen doen waardoor manlief alleen maar voor veilig vastmaken, en natuurlijk betalen in actie hoefde te komen.

Maar ja, dan is het wel zo aardig als ieders avond zo op zijn kop staat ,dat je dochterlief en schoonzoon mee laat eten.

Dertig empanada's had ik gemaakt, met stiekem het idee dat ik er dan wel een paar over zou hebben voor de volgende dag ( waarop manlief en ik met zijn tweetje zouden eten).

Maar ja...oudste hielp het gekochte ( kom ik zo op) mee naar binnen te sjouwen omdat schoonzoon weg moest...hij zag het laatste toetje staan ( ik maakte er 6 van een recept voor 4, maar i.v.m. al machtig genoeg, maakte ik er zes van en we aten met zijn vijven), en natuurlijk kreeg hij die voor het sjouwwerk.

Bleek dat hij en zijn vriendin net thuis waren en nog niet gekookt hadden..

Tja natuurlijk kregen zij de overige empanada's !

Waarop ik de volgende dag niet alleen mijn schaaltjes en bordje terug kreeg, maar ook een schaal vol heerlijk verse tomaatjes uit eigen tuin.

 Daar is ie dan!

De oorzaak van het sjouwwerk.

Maar eerst, dweilde ik de keukenvloer .

 

En zette er het kleine witte tafeltje neer.

Genoeg voor twee ( en regelmatig nog drie) eters, omdat oudste sinds hij samenwoont niet meer mee eet  op gewone dagen, is dit groot genoeg.

Eten we met meer dan drie gaan we naar de huiskamer.

Wil er iemand nog een ronde opklaptafel kopen?

Heb ik het vliegenkastje toch maar zo als het nu is in de keuken gezet.

Voor nu nog genoeg andere dingen te doen, voorlopig prima zo.

Hier begon het mee, twee leuke bordjes die ik kocht in de kringloopwinkel.

En moet je nu zien.

Ik schaam me er bijna voor, appte ik naar mijn dochter.

Die antwoordde dat ik er gewoon trots op mocht zijn..

Laat ik dat dan maar doen, nou trots ben ik niet ,wel heel blij er mee en ik hoop dat we er nog heel vaak met veel mensen lekkere en gezellig maaltijden van mogen eten!

Het laatste bosje bloemen uit eigen tuin dit jaar.

 

  Geef je een boek over poppenhuis spulletjes die je zelf kunt maken aan een vriendin, krijg je de volgende keer dat je op de koffie komt dit prachtige kastje.

Het duurde even tot het doordrong dat dit het kastje uit het boek was.

Helemaal zelf gemaakt!

Gezaagd, geschuurd, geverfd en leuke dingen er in gezet.

Wat een werk!

Wat ongelooflijk lief dat ze dat ( na mijn opmerking dat ik dat kastje zo leuk vond) voor mij maakte.

Wat een bof dat ik zulke lieve mensen om mij heen heb!

 Ontbijtje met hüttenkäse.

Machtig.

 Knapperige Halloumi met babywortels , cannellinibonen & walnoten.

Uit de wereldse bakplaat van Rukmini Iyer.

Al even in huis van de bieb, maar door het warme weer nog niet aan toegekomen.

De oven aan met temperaturen
boven de 30 graden is natuurlijk niet zo slim.

Maar richting herfst en koudere temperaturen is dit boek een aanrader!

Door de droogte lijkt het hier al volop herfst: zie je de nieuwsgierig koe?

Maar nog wel warm, dus smaakte dit heerlijk: banaan uit de vriezer pureren en daar bovenop besjes uit eigen tuin ( ook uit de vriezer).

 Nog een kastje..

Tja als je voor 15 euro zo'n lief kastje vind in de kringloop..dan ga je ( ik tenminste) natuurlijk lopen tutten.

Scharrelt overal uit andere kastjes iets vandaan...

Om dan de hele tijd er langs te lopen en te genieten.

Tuttig? Ja.

Raar? Vast.

Genieten?

Zeker!

 

 Om even te laten zien hoe klein het is:de hoogte van de lambrisering is 102 cm.

De hoogte van het kastje:69 cm.

Het is echt oud, maar is waarschijnlijk gebruikt als winkeltje, er zat ook een bak met ( plastic) winkelspulletjes bij. Die liet ik in de winkel omdat ik ze niet gebruik en iemand er vast nog blij mee is.

De "nieuwe" kast nog een keer. In een raampje zit al glas, dat hadden de mensen bewaard toen ze er zelf gaas in zette.

Ik heb eerlijk nog even getwijfeld omdat het gaas ook wel wat heeft, maar dan moet ik elke keer voor ik het servies ga gebruiken alles afwassen.

In een oud huis valt nou eenmaal veel stof.

Dus word het toch het glas.

 

Complimenten voor degene die het tot hier volgehouden heeft! 

Ik heb geprobeerd niet alle foto's te gebruiken, die komen nog wel een keer aan bod.

voor nu:

Ga ik van mijn knusse huiskamer genieten ( en vertel ik volgende keer wel waar al die prachtige bloemen vandaan komen).

Tenminste, als ik koffie ga drinken, eerst naar boven en die kledingkasten rigoureus aanpakken.

Niet mijn hobby, maar ernstig nodig.

Ik wens jullie een fijne dag, geniet na alle warmte weer van de gezelligheid binnenshuis.  

Steek een lekker ( geur) kaarsje aan, pak die warme plaid en een fijn boek , en geniet!

groetjes, Franca.

 

bijna alleen over eten

 Manlief zag het kopje.

Gekocht toen we een nieuwe tv gingen kopen.

Daar waren we binnen tien minuten mee klaar.

Klein ( moet in kastje passen), niet te duur ( goed is goed), wel mogelijkheid tot Netflix ( fijn voor lange winteravonden).

Manlief had zijn huiswerk gedaan, we liepen binnen ,gaven onze keus aan, rekende af en zette de tv in de auto.

En als je dan vlak bij een kringloopwinkel bent vraag je manlief of hij bezwaar heeft als we even...en  zo dus dit kopje.

Als de volgende dag een zondag is ( en je vrij bent...), maak je zelfs een foto van je ontbijt ( het kopje is dan nog niet afgewassen).

En van je lunch.

Het lijkt gewoon een eitje, maar er zit van alles in, heerlijk!

Het gaat een bijna puur eten blogje worden ben ik bang.

Tijdschriften die je in de kringloopwinkel vond,en lavendel uit de tuin,

met een artikel wat je allemaal kunt maken met dingen uit de tuin om cadeau te geven.

Schoondochter heeft daar geen tijdschrift voor nodig!

Die gaf ons een pot vol bloemenzaad.

 

Dan maar eens de koe bij de horens gepakt...

Bananenjam.

De vriendin waarmee ik aan het water koffie ging drinken , bracht pruimen mee.

 We namen alles zelf mee, het werd een picknick aan het water op een bankje, volgende keer kies ik een bankje met leuning, want het duurt altijd lang voor wij samen uitgepraat zijn en we worden ook een dagje ouder....

En de pruimen werden pruimenjam.

 Bananenbrood volgens nieuw recept.

Makkelijk bananenbrood met havermout van AH, maar dan met de helft van de suiker ( en de volgende keer waarschijnlijk nog minder).

Zo lekker dat het eerste brood de diepvries niet haalde, zelfs de avond niet!

Koffie ( uit het nieuwe kopje) , bananenbrood, en pruimenjam, genieten!

Om niet alleen over eten te praten: de werkkast vordert gestaag.

De was droogt supersnel zo buiten.

Het gazon word uit principe niet gesproeid, en dat droogt ook flink in.

 Zelf ga ik op mijn plekje onder de boom zitten, waar het goed toeven is.

Intussen kraak ik walnoten zodat ik een flinke pot op voorraad heb als ik weer ga werken.

Zo een prima karweitje, in de ochtend voor het ontbijt te veel gedoe.

Gaan we weer.

Eten.

Ik kocht dit tweedehandse boek en maakte meteen twee recepten er uit.

 Hopelijk zo leesbaar.

Omdat het zo simpel en zo lekker was!

 

 Hier nog in de pan, zodat je kunt zien wat er in zit.

 

Deze ( half op en iets te donker) geeft vast niet goed aan hoe lekker het was.

Ik ben dan ook geen voedselfotograaf ( dat blijkt)...

Die maakte voor het boek deze foto....

Goed leesbaar?

Plantaardige Gyros, met tomaat uit oudste zijn tuin en sla uit de onze.

Nog wat extra gyros erbij.

En dit door jongste die vroeger niks van vegetarisch eten wilde weten, vlees wilde hij.

Mooi om te zien dat hij nu smult van een helemaal plantaardige maaltijd.

En weer: ik ben geen voedselfotograaf!

 Waarvan akte: hier het prachtige plaatje uit het boek.

Twee recepten uit het boek gemaakt, allebei echt heel erg lekker, dat smaakt naar meer!

We gingen ook voor een oude bekende: tortillataart.

Eentje met rundergehakt.

 En een met nepgehakt.

Ik gebruik nog zelden vleesvervangers, soms is het gewoon makkelijk.

Nee, dit is mijn huis niet!

Dit is een plaatje uit een tijdschrift.

Hoewel mijn huis niet tijdschriftwaardig hoeft te zijn ( en het zeker ook niet is), nu moet ik toch echt een flink aan het werk.

Door de warmte had ik weinig energie om goed te poetsen.

Ik stofte, stofzuigde en maakte uiteraard badkamer en toilet schoon.

Maar goed poetsen.....

Alles aan de kant, en ook alle hoekjes doen, daar kwam het even niet van.

Dus weten jullie waar ik ben en wat ik doe: poetsen alsof het grote schoonmaak tijd is!

Om nog heel even te vertellen: ik was in een super leuk gezin!

Tweede kindje, na jaren behandelingen.

Bij het eerste is de kraamvrouw erg ziek geworden door het Hellp syndroom.

Waardoor ze opnieuw opgenomen moest worden en het er slecht uit zag.

Van de eerst tien dagen , was ze er negen in het ziekenhuis ( en die ene was een avond waarna ze de volgende dag terug richting ziekenhuis ging).

Even leek het dezelfde kant op te gaan...

Maar gelukkig, dit keer bleef ze thuis ( behalve een kort bezoek voor onderzoek), toch bleef de vorige keer nog lang als een dreiging boven haar hoofd hangen.

Het onderzoek in het ziekenhuis was op eigen verzoek, toen dat goed was kon ze loslaten en genieten.

Lieve man, super lieve kraamvrouw en een heerlijk kindje van twee en een half , en de baby was een droombaby, die at, lachte, en goed sliep.

Nog even gepuzzel met de hoeveelheid eten in het flesje ( hij groeide eerst niet), en dus volgens advies van de verloskundige geheel op vraag gevoed ( doen we meestal alleen bij borstvoeding).

Met 90 cc in een flesje ( spannend als normaal een baby op dag vijf maar iets van 50 of 60 cc krijgt), en maar kijken wat hij pakt.

De volgende dag ( met soms een flesje van 50 cc en soms een van 80 cc ), was hij 60 gram gegroeid.

En heb ik weer iets geleerd!

Nooit te oud ( of te lang in het vak) om te leren!

 

Ik wens jullie allemaal fijne leermomenten en een super fijn weekend!

 

groetjes, Franca.