We gingen niet op vakantie in de vakantie.
Nog steeds bleef er wat onduidelijkheid over corona en bovendien is ons favoriete land nu door de Brexit ook nog niet zo handig om te bezoeken.
Ander punt is opa.
Ondanks dat hij zelf wel vier keer per jaar op vakantie ging ( na zijn pensionering op 59 jarige leeftijd), vind hij het niet fijn als wij weg gaan.
Half september bleek ik twee weekenden vrij te zijn, een weekend voor de boekenmarkt, maar de volgende...
Na wat speurwerk vond manlief nog een B&B die een kamer vrij had, niet te ver rijden en in België.
We kwamen een uur te vroeg aan om in te kunnen checken, dus besloten meteen een rondje te lopen.
Wat een verrassing!
De omgeving was veel mooier als we hadden durven hopen.
Prachtig glooiend en met mooie boerderijen, ( met zo'n binnenplaats) ,heel veel Mariakapelletjes, mooie landschappen en vergezichten, en dat allemaal in een wandeling van een uurtje!
We logeerde trouwens in B&B : in de gloria, in de Vlaamse Ardennen.
Wat een mooie plaats .
Niet wat we normaal kiezen, dan gaan we meer voor de brocante sfeer, terwijl dit heel glad en strak was.
Maar wat een leuke mensen, fijne ruime kamer, heerlijk ontbijt ( met zelfs vers appelsap wat ze hadden laten persen van appels uit eigen tuin), alleszins de moeite waard.
Ook adviezen over waar je goed kunt eten ( kregen meteen een uitgeprinte lijst ) en goede tips voor mooie plaatsen om te bezoeken.
De eerste dag vonden we een fijn adresje op de markt in Oudenaarde om te eten en het is ook een leuk stadje om even rond te neuzen.
De tweede dag startte we ( na een heerlijk ontbijt) met de Vuursalamanderroute .
Een wandeltocht van 7 kilometer, die ons deed denken dat we in Engeland aan het wandelen waren!
Door poortje en door weides, langs beekjes en soms een stukje klimmen of dalen, helemaal geweldig.
Overigens begon de tocht precies bij ons B&B ( we konden de start letterlijk vanuit ons slaapkamerraam zien).
De tocht loopt door natuurgebied Burreken.
Om 's -middags naar de stad Geraardsbergen te gaan, waar de beroemde muur is ( waar wij als niet wielrenkenners nog nooit van gehoord hadden).
Waar we onverwacht een mooie binnentuin vonden waar we heerlijk op ons gemakje konden lunchen, en daarna verder wandelde richting muur.
Waar we het parkje inliepen bij het heilig hartbeeld en een mooi uitzicht hadden.
Het is een Oorlogsgedenkdeken, opgericht in 1920 uit dankbaarheid voor het einde van de oorlog en het behoud van de stad.
Vandaar of heb je dus dat mooie uitzicht.
Daarna de muur gezocht ( en gevonden dat het dus geen letterlijke muur is, maar een figuurlijke voor de wielrenners die zo hoog moesten klimmen en ook nog over kasseien, wat dus flinke stenen zijn).
De laatste dag ( na weer een heerlijk ontbijt), de twee wandeltocht gedaan ( de eikelmuisroute), die mooi was, maar mij niet hetzelfde euforische gevoel gaf als de wandeling de dag ervoor.
Maar nog steeds een hele fijne wandeltocht.
Daarna naar de auto ( we mochten nog een drankje doen op het terras bij de gastheer en gastvrouw, maar besloten een lunchplekje te zoeken en richting huis te gaan).
Een frietje ( je kunt tenslotte niet in België geweest zijn zonder Belgische friet gegeten te hebben) op een fijn terras , aanbevolen door de eigenaars van het B&B ( in den trap op heette het) en dan naar huis.
Drie dagen, twee nachtjes, een kleine en twee iets langere wandeltochten, een paar eethuisjes en twee steden.
Meer was het niet...en toch...manlief en ik noemen het onze vakantie.
En dat was het!
Even helemaal er uit, geen zorgen over opa ( die extra zorg kreeg van een zorginstantie), geen gedoe over eten, op tijd op tafel hebben, mee-etende grote mannen, geen zorgen over baby's en werk.
Voor ons was die de echte vakantie van 2021!
Daarna startte het gewone leven weer, en dat was even wennen.
Al hebben we toch wel een aantal dingen besproken die we echt gaan veranderen, om het wat makkelijker en leuker te gaan krijgen.
We merken dat we toch wel allerlei kanten in zorgen, zodat er soms weinig tijd en aandacht voor ons samen over blijft.
En daar moeten we zelf aan werken, om wat meer vrije tijd en vrijheid te krijgen, ook door meer zorg voor opa uit handen te geven,
Dat komt goed.
Een ander punt:
Wat fijn dat we weer gewoon bij elkaar kunnen en mogen komen.
Zo hadden we voor het eerst weer een handwerkavondje, hebben we volgende week weer het eerste live teamoverleg, hadden we een garage sale in ons dorp en nog een leuk ( heel simpel) uitje.
Een goede vriendin wil geen cadeautjes voor haar verjaardag,maar een belevenis.
Ze vierde eerder ( in haar tuin) al haar verjaardag , maar had haar cadeau dus nog te goed.
Helaas kwam het steeds niet uit omdat of zij iets gepland had of ik moest werken, waardoor het pas in oktober zou kunnen.
Omdat ik een wandeling of fietstocht in gedachten had, waarin we het mooie picknick mandje konden gebruiken, was dat niet zo fijn met het weer.
Dus vroeg ik de hulp van onze jongste, die een camper uit de jaren 70 heeft ( en daarmee ook al op vakantie is geweest, maar dat is een ander verhaal ).
De vriendin kwam met de fiets en bracht een mooi Keuls potje met bloemen mee.
We startte een wandeling vanuit huis ( en mistig dat het was), waarbij ik een paar kleine omwegen moest verzinnen omdat ze zo flink door stapt en ik een bepaalde tijd had afgesproken met mijn zoon...
We zagen de camper al staan en mijn vriendin vroeg zich nog af of er mensen in geslapen hadden en of ze er nog zouden zijn...
Ik liet haar even zo wijs en pas toen we vlakbij waren vertelde ik haar dat dit haar cadeautje was.....je had haar moeten horen , zo enthousiast , heerlijk!
Het setje wat ik in de kringloopwinkel had gevonden en wat we nu ( keurig afgewassen natuurlijk) eindelijk konden gebruiken.
Hier zijn we al volop aan het lunchen, helaas heb ik geen foto van hoe we de camper aantroffen.
Met de tafel al gedekt, een kaarsje, de koffiepot, kopjes en de taart al op tafel.
Gezellige plaids en een leuk kussentje op de banken.
Ik had het hem niet eens gevraagd, helemaal uit zichzelf had mijn grote stoere zoon het alvast super gezellig gemaakt!
Limoentaartje als toetje.
Tovertaart stond in het kookboek wat ik las, dan heb je me en wil ik direct zo'n taartje maken.
Gekke recepten daar ben ik altijd voor te vinden.
Het bleek het allermakkelijkste taartje ooit, wat ook nog heel lekker bleek te zijn!
Ik geef volgende keer het recept wel.
De camper na de lunch, kijk toch hoe heerlijk zonnig het inmiddels geworden is.
De afwas in het gootsteentje zodat het serviesgoed niet kapot ging tijdens het rijden, waar de koffie en taart heen moest wisten we niet ( daar had jongste tenslotte voor gezorgd).
De rest ging terug in de grote mand ( zoals ik alles vooraf ook klaar gezet had), een appje aan jongste ( die intussen bij een maat in de buurt even een bakkie was gaan doen, veel leuker als met twee oudere dames lunchen) en wij wandelde weer naar huis.
Thuisgekomen heeft de vriendin de lunchspulletjes nog mee uit de camper gehaald ( jongste moest direct weg dus had alleen de taart in de koelkast gezet).
Het afwassen en opruimen was zo gebeurd en denkend aan de fijne ochtend geen enkel punt.
Zo simpel zo leuk!
Moet ik er wel bij zeggen dat het enthousiasme van de vriendin echt een extra dimensie gaf.
Wat een heerlijk mens!
Geweldig dat we weer dingen mogen gaan doen.
Ik verheug met op de komende kerstmarkten en andere uitjes die ik met vriendinnen en manlief mag gaan maken.
Nu naar buiten, genieten van de prachtige zonnige dag!
Groetjes, Franca.
