zomer

Ik maakte een geroosterd paprikasoepje voor ons eetclubje en wat frisse tomaatjes en mozzarella bolletjes.
Dochterlief die alleen bij ons thuis was, maakte van de restjes ( en nog wat vegetarische balletjes van de dag ervoor) dit lekkere geheel.
Dat stylen dat kan die dame.

Manlief en ik gingen naar Engeland.
Hij durfde het toch aan, en wat was het fijn!

Met zijn tweetjes, niet hoeven kijken naar etenstijden en thuiskom-tijden van de kinderen.
Gewoon lekker samen.
Eten wat en wanneer wij willen, doen en laten wat we willen, heerlijk.

En daar hoort op zijn tijd een taartje bij.

Hebben we alle tijd om die leuke charity shops te bekijken ( en er zijn er toch veel ).
Met dank aan het geduld van manlief, vond ik deze heerlijke ( en sommige nog niet eens oude) boeken.

Lange wandelingen en prachtig weer.

Fijne plekjes , een terras in een mooie tuin, waar het eten ook nog eens erg lekker was.

Nog nooit wachtte ik zo lang voor ik een nieuw blogje plaatste.
Er was niks aan de hand hoor, gewoon druk met de dingen van het leven.
Een mindfullnesscursus zorgen er voor dat ik me bewust werd van tijd en ruimte.
Vooral van hoeveel tijd en ruimte er naar onze ( volwassen ) kinderen blijkt te gaan.
Ik hou zielsveel van ze, maar het word ook tijd dat er wat ruimte voor mijn eigen dingen kwam.
En die kwam er!

En ik geniet er enorm van.
Ik werk, heb heel veel fijne gezinnetjes gehad ( en helaas ook eentje waar men een beetje minder hartelijk was, maar daar heb ik me misschien nog wel harder voor ingezet om alles goed te krijgen ,voor zover dat in mijn macht lag).
Ik heb yoga weer opgepakt en geniet hier echt van.
Met als bijkomend ( en prettig) gevolg dat ik nu weer ongeveer het gewicht ( en vorm) heb van onze trouwdag ( bijna 29 jaar geleden), en me erg goed en fit voel.

Ik heb ( eindelijk) rust over het gezinnetje waar we lang contact mee hadden en dat vrij plotseling "verdween" ( berichtje in de krant, gezin...met onbekende bestemming vertrokken).
Ik hoop dat het ze weer goed gaat, dat ze nieuwe mensen tegengekomen zijn, die om hen heen staan en helpen.
Maar wat heerlijk om me weer vrij en ontspannen te voelen.

Het was niet slecht, die tijd voor mezelf, maar ik ga nu toch weer regelmatig een blogje plaatsen.
Wel zo gezellig!

groetjes, Franca.

mooi vak en mindfulness

Heb je een lange dag gewerkt ( een van de zeven) kom je thuis....staat het eten al op tafel!
Dochterlief kwam schilderen ( het is echt bijna af nu) en besloot voor ze aan de slag ging een hartige taart te maken.
Wat bof ik met deze dame als dochter!

Eten aan de tafel in de huiskamer ( wegens te veel mensen voor de keukentafel) of zoals jongste eens zei: het lijkt wel kerstmis.

 Wat een heerlijke week op het werk.
Een stel van 43 en 46 jaar ( ja je leest het goed), die een echt prachtige babydochter mochten verwelkomen.
Met uit het ziekenhuis een start met kolven, bijvoeding kunstvoeding en finger feeding ( en natuurlijk de paar druppels moedermelk die gekold werden als eerste).
En dan afsluiten met een kindje wat bijna een pond boven geboortegewicht is, op volledige borstvoeding!
Lieve fijne mensen, wat heb ik zo een prachtig vak!

Inmiddels aan mijn vierde les van Mindfulness toe.
Waar een van de huiswerkopdrachten was: lees een boek over dit onderwerp.
Als vakidioot en hard werkend aan fijne gezinnetjes koos ik deze.
Gek om ( terwijl ik toe nog nooit van Mindfulness gehoord had) zoveel te herkennen van de jeugd van onze eigen kinderen.
Mocht de bieb het bij jullie hebben: een aanrader voor iedereen met kinderen.

Dit stond trouwens klaar op de dag dat ik opgeroepen werd.
Lasagne met en zonder vlees ( en om snel te zijn gemaakt met een tomatensaus van Jamie , die de plaatselijke supermarkt 2 voor de prijs van 1 in de bak laatste artikelen had).
Jongste at de halve schaal ( de grote ) leeg!
Die Jamie doet iets goed.

Tweede dag thuis, een nieuw recept uitproberen ( en een minischaaltje met variatie zonder vlees).

 Schoonzoon smulde en noemde het een maxi loempia....
Hier is het recept:
http://www.projectgezond.nl/hartige-indische-taart/
Lekker recept ( wel keer twee).
 Al moet ik eerlijk zeggen dat ik toch voor bladerdeeg ging.
Op hun site nog veel meer lekkere en makkelijke recepten.
Ik had de eer hun ( nog best nieuwe) kookboek bij de bieb te kunnen lenen.

Bakken vol aardbeien uit de tuin.
Sommige al wat overrijp ( niet altijd nog energie om na een lange werkdag de moestuin in te gaan), daar moeten we wat mee.

Een heleboel toetjes maken!
https://chickslovefood.com/tag/makkelijk-toetje-met-slagroom/
Met slagroom die nog in de koelkast lag ( gelukkig houdbare, maar ook die heeft niet het eeuwige leven), van mijn verjaardag.
Omdat ik nou eenmaal altijd bang ben dat er iemand tekort komt...

Hiermee komt niemand tekort.
En genoeg om laat werkende oudste ook een aan te bieden ( en schoonzoon er twee mee te geven voor de volgende dag, als dochter nog later moet werken).

 Hoe fijn de werkweek ook was, wat is het heerlijk om van mijn vrije dagen te genieten!
Op je gemakje staan te koken ( nadat je een recept heb gekozen dan even voor wat extra spulletjes naar de winkel fietst), eindelijk toekomen aan het huiswerk voor de Mindfulness cursus.
De laatste werkdag wat vroeger klaar, en meteen op de fiets naar de stad om de aangevraagde ( mindfull) boeken op te halen.

De eerste vrije dag een bijscholing ( hechting, wat een mooie aansluiting op dit kraambed waar dit zo mooi te zien was, en op het handboek Mindful ouderschap).

De tweede dag lekker uitrusten en koken, de derde dag pas aan het poetsen.
Mindful poetsen.
Dus geen haast, genieten van hoe schoon en gezellig het word terwijl je bezig bent.
Rondkijken en zien hoe je boft.
Nee, ook mijn leven loopt niet altijd fantastisch ( ik doe die mindfulness niet voor niks) , maar blijven kijken naar de mooie dingen ( en heel mindful ondergaan wat niet zo mooi gaat, maar dat kan ik nog niet zo goed) maakt het leven mooi!

Ik wens jullie mooie , fijne dagen met veel genietmomentjes!

groetjes, Franca.

privacy

Hoi Lieve lezers,
Als het goed is staat er nu ( dank zij manlief) een privacy verklaring onder aan mijn pagina, en kan iedereen weer gewoon reageren.
Dat was een week niet zo, en ik heb het echt gemist!
groetjes, Franca.

mooie dagen

Het ziet er vreemd uit, maar de stukadoor is bezig met het voorbereidende werk.
Het eind van de verbouwing komt in zicht!

Tegelijkertijd vierde ik mijn verjaardag.
Met chocoladetaart, gebakken cheesecake en een rabarberkruimeltaart.

Zodat ook de stukadoor bofte en taart bij zijn koffie kreeg.

Verdiend hoor, wat een harde werker.

Intussen was het binnen zo druk, dat ik iemand anders vroeg de taarten aan te snijden ( en dus ook niet dacht aan foto's).

Jammer ,maar och, het was wel gezellig!
Altijd grappig om te zien dat mensen die elkaar niet kennen, zich voorstellen aan elkaar en dan zich realiseren...O, dat is die collega, of o, dat is degene met wie Franca vaak gaat fietsen.
Een bont en leuk gezelschap van nichtjes,  vriendinnen, sportmaatjes en collega/vriendin. Met ook nog familie van beste vriendin ( na 40 jaar vriendschap is dat ook een beetje familie geworden).

 De middag was rustig ( alleen mijn beste vriendin op de koffie), de avond druk en vol.
En toen...kreeg een dame een telefoontje....en bleek dat mijn petekind en zijn vrouw zojuist een gezonde dochter hadden gekregen!
Over mooie cadeautjes gesproken, dit is toch het allermooiste wat je je in kunt denken!

En dan komt het nagenieten.

 Van de lieve cadeautjes.

Mooie bloemen, en herinnering aan een super gezellige dag.
Helemaal omdat ik nog een vrij weekend er achter aan had.

Met fijn leesvoer van de bieb.

En me kon verheugen op een fietstocht met lunch ( gekregen aan zelfgehaakte bloemetjes in miniformaat voor het poppenhuis).
Laatst hadden we samen al een fietstocht met koffie ( met toen de heerlijke spelt- speculaaskoekjes uit het pakket wat ik van het gezin kreeg).
Flink stuk fietsen, stoppen bij een fijne picknick bank en meegebrachte koffie, boterhammen, koekjes en fruit verorberen . Om daarna de rest van de toch ( zo'n kilometer of 30 ) te gaan doen.
En dit keer zorgt deze vriendin dan voor de lunch, ik verheug me er nu al op!

Cadeautje van vriendin ( die wil dat ik nu eindelijk eens werk van het poppenhuis ga maken, maar er is nog zoveel meer wat eerst moet).

Het weiland is gemaaid.

Prachtig, met dat ochtendzonnetje er op.

Er moest snel gepoetst worden ( wegens toilet gebruikt door stukadoor, zodat hij niet met zijn witte schoenen het hele huis door hoefde).
Omdat er onverwacht gasten kwamen.

Het kwam voor elkaar, en ze waren zo enthousiast en tevreden, dat ik toch maar eens met die pipowagen en gasten aan de slag moet gaan.
Nu die werktijden nog...

Lief!

Hoewel ik zou werken met Pinksteren...
Bleek ik steeds te wachten ( één keer een paar uur in de veronderstelling dat ik wacht had, bleek dat ik de nieuwe portal niet goed gelezen had en was ik "gewoon" vrij) , en doorgeschoven te worden.

Ik was dus vrij ( maar met elke dag opnieuw afwachten en 's morgens wel om 7 uur klaar staan omdat we nu wachten vanaf zeven uur hebben).
De tweede dag vond ik het mooi, en bakte eens super makkelijke taart.

En als dochterlief met haar man dan ook nog langs komt, heb je een onverwacht vrije, heerlijk zonnige Pinksterdag in de de tuin ( met citroen ricotta-taart).
En later fijne wandelingen en gingen manlief en dochter ook nog lekker zwemmen in de nabij gelegen pas ( terwijl schone zoon en jongste de moter namen voor een lange tocht).
Mooie dagen!

Ik wens jullie allemaal hele mooie dagen!
groetjes, Franca.

ps ik heb even de reacties uitgezet, omdat ik wat bang ben voor die nieuwe privacy wet .
Reageren kan via e-mail voor nu, ik ga het nog beter uit puzzelen.
 keukenraam@mail.com


groetjes, Franca.

wachten, schrikken en de natuur

Een gezin onder voorbehoud zeiden ze...dus wachten tot 11.00 uur ( toen was het half zeven). Om 11.00 uur was er nog niks bekent....
Om 14.00 uur bleek dat ze vandaag niet meer naar huis kwamen.
Wil je dan de wacht in of wacht je of ze morgen thuis komen en neem je dan nu een vrije dag.
Dat laatste deed ik ( wat dan telt als gewoon een vrije dag...), maar ja, het was zondag, dochter was hier, manlief thuis, ik heb er geen spijt van!

De volgende dag zat ik weer te wachten ( daar zijn deze foto's van), en opnieuw om 11.00 uur niks bekent.
Maar om 15.00 uur ( ik had mijn klaargemaakte lunch om mee te nemen al lang op), kwam het telefoontje: ze zijn om 15.30 thuis.
Dus werkte ik die dag nog 1,5 uur en de dag erop 8 uur.
's Avonds kwam een telefoontje van het kraamcentrum: er is toch iets uit de urinetest gekomen bij de baby, het kindje moet morgen voor een dagopname naar het ziekenhuis, moeder mag mee. Blijf jij in de wacht ,dan kun je langs gaan als ze weer thuis zijn.
Ja zeg, natuurlijk ging ik direct terug naar het gezinnetje ( na een telefoontje of ze dat fijn zouden vinden) om te vragen wat er gaande was.
Er bleek een virus aangetroffen (wat als de moeder het krijgt tijdens haar zwangerschap, kan het zeer ernstige gevolgen kan hebben voor de baby) .
Om een lang verhaal kort te maken: het lijkt er op dat ze erg weinig van het virus bij zich droeg, tot nu toe zijn de uitslagen goed, maar het kindje blijft tot na het zesde jaar onder controle.

Boom naast ons huis.
Later mee hier over.

Dezelfde avond kreeg ik een appje van een hele lieve vriendin, of ik zo snel mogelijk langs wilde komen....
Haar kleinkindje van net een jaar bleek een syndroom te hebben, waardoor het kindje zeer ernstige beschadigingen op zou lopen aan de hersentjes, met alle gevolgen van dien...
Een kindje wat gezond geboren is ( leek te zijn), en nu nog vrolijk, vief en actief is.
Er zijn toch echt van die dagen die je liever had overgeslagen.
Ik kan alleen maar luisteren, er voor haar proberen te zijn.
En natuurlijk ( hoe stom dat sommige van jullie misschien ook in de oren klinkt) een kaarsje opsteken.
Genezing is niet mogelijk, maar vragen om veel kracht en sterkte voor de jonge ouders en de grootouders, dat kan wel....

En blij zijn met je thuisfront, zoals manlief die dit dan 's avonds op tafel zet.

Na de "tussendag"werkte ik nog vijf dagen in het gezinnetje.
Wat een geweldige , lieve mensen.
De oudste drie kinderen waren niet alleen prachtig, maar ook goed opgevoed zonder te braaf te zijn. Snappen jullie wat ik bedoel?
Vader heeft zelfs een aantal dagen het badje zowel gevuld als leeg gemaakt, je weet niet wat je mee maakt, dat gebeurt eigenlijk bijna nooit meer ( voor mij minstens drie jaar geleden).
Het babietje was ienie minie ( daarom ging de kinderarts ook testen), maar gelukkig wel netjes aan het groeien toen ik vertrok, zat alweer ( net) boven de 2400 gram.
Moeder was compleet verliefd op haar kleine humpie, en het hele gezin met haar.
En dan krijg je bij vertrek ook nog dit super lieve cadeau, je zou er verlegen van worden!
Dan verdwijnt het idee van stoppen, heel ver naar de achtergrond ( het idee van oproepkracht  worden echter niet).

Dan kan het zomaar gebeuren dat mijn eetkamertafel er zo uit ziet.
Seringen uit de tuin ( wit en paars), lieve poppenhuis meubeltjes die dochterlief op de vrijmarkt vond,en het cadeau pakket van het gezin.
Wat een rijkdom.

Met dit op de keukentafel:
Indiase groente curry.
https://10xgezonder.nl/indiase-groente-curry/

 En een paar leuke bieb boeken onder handbereik, mag ik zeker niet mopperen.

De boeken zijn vooral fijn tijdens de wacht.
Hoewel dit boekje heel leuk  is, heb ik me toch maar gewoon aan mijn sjaal en een vaatdoekje gehouden. Simpel breiwerk kan zo fijn zijn.

En de foto van de boom?
Aan één kant van het huis staat dus die enorme boom ( een beuk), aan de andere kant ( langs het tuinpad) een hele ( dubbele) rij Lindebomen.
In deze tijd van het jaar geven ze veel "rotzooi", namelijk zaadjes.
Als je spullen naar binnen haalt , zoals de tuinkussens of wasgoed, komt dat binnen.
En ook een dakraam open zetten ( badkamer) geeft veel rommel.
Maar het is droog spul, zo weg met veger of stofzuiger!
Ik schrik ervan dat veel mensen ( deze week nog gehoord) boos worden op elkaar, om zoiets.
Dat ze willen dat bomen omgedaan worden, wegens alle rotzooi.
Mensen het is geen rotzooi, het is gewoon natuur.
Iets wat we heel hard nodig hebben!
Zitten we straks soms allemaal met een tuin die vol ligt met tegels en geen gras, groen of boom meer in de buurt omdat dat rotzooi geeft?
Het is niet te hopen.
Denk alsjeblief nog even na voor je voor een kapvergunning gaat!

Nu ben ik vrij, ga ik een dagje op stap met die vriendin om bij te kletsen en ook om het hoofd even op andere gedachten te krijgen, malen helpt helaas niet.

Ben ik nog dankbaarder dat wij onze kinderen gezond groot mochten krijgen.
En steek ik een kaarsje aan voor alle mensen die dat geluk niet hebben, om ze veel kracht, moed en wijsheid te geven.

Lieve groetjes,
 Franca.

van alles wat

Fijn leesvoer om in het zonnetje in de tuin te lezen.
Niks hoogdravends, gewoon fijn leesvoer.

Recept tegen komen in een oud tijdschrift, en meteen maken.
(Of ik niet genoeg recepten in alle kookboeken heb staan).

Na de zomerse ovenschotel, nu de chipsschotel van MME Zsazsa ( uit Honger).
Bij het recept staat: na het eten knoopje van de broeksband los en achterover leunen ( nou dat klopt wel, komt omdat het te lekker is en je gewoon te veel opschept).

 Het gras is inmiddels ingezaaid, maar kijk die struiken, wat een bloesem.

Blijft toch een mooi plaatje.

Bijna, nog even geduld.
Krijg spontaan zin in rabarbertaart.

Dit boek moet je lezen als je ( zoals ik) nog steeds moeite hebt om dingen weg te doen waar herinneringen aan zitten.
Deze man heeft er een leven lang over gedaan, om uiteindelijk ( sorry als ik te veel verraad) tot de conclusie te komen dat je leven ten volle leven het alle belangrijkste is.
En zeker belangrijker dan spullen ( ook spullen met herinneringen).
Echte aanrader!

Eerste aardbeien van het jaar.
Nog ( lang) niet uit eigen tuin, maar wat zijn ze heerlijk zoet, genieten!

Vroeger kreeg ik met mijn verjaardag altijd dit soort seringen van mijn moeder, uit eigen tuin.
Een aardige dame die dit hoorde, gaf me deze voor mijn verjaardag, jaren geleden.
Ook deze dame bewaarde ( te veel) herinneringen.
Inmiddels geen contact meer, maar ik wens haar alle goeds.

 Een vriendin dacht aan mij tijdens een rommelmarkt bezoek.
Kijk toch eens wat leuk, voor in het poppenhuis.

Het kacheltje blijkt eigenlijk gewoon een puntenslijper te zijn.
Ik vind 'm leuk!

En kijk hier.
Dit bracht onze postbode netje tot in de tuin ( paste niet in de brievenbus).
Een super lief cadeautje van Jezebelle.
Schrijft ze ook nog of ik niet boos ben.
Nee natuurlijk niet Jezebelle!
Ik krijg een super mooi cadeau, hoe zou ik boos kunnen zijn.
Lieve Jezebelle, super bedankt!
Ik laat nog ( per post) van me horen.
En wie weet kom ik deze zomer eindelijk eens bij je langs ( dochter bood spontaan aan te rijden, dus wie weet).

En verder:
Schrijf ik dit in een enorm tempo, omdat ik ook in de wacht zit, en geen idee heb hoe ik dit op moet slaan als ik intussen gebeld ga worden.
Nog even tempo dus.

Was er een afscheid van een lieve collega ( de derde in een maand of zo, uit een team van 11), waar ik echt moeite mee had.
Gelukkig houden we contact, en zullen we nog vaker bijkletsen bij haar kacheltje of in haar prachtige tuin.

Heb ik alle ramen , deuren en luiken schoongemaakt met ragebol en soeplepel.
Blijft een heerlijk karweitje met water gooien.
Beide zonen waren in de buurt om af en toe de bovenste ramen met een trekker en doek na te werken ( zij zijn zo groot, dat ze daar geen trap bij nodig hebben).

En jongste ging ( met de motor) zelfs even mijn aangevraagde boeken ophalen bij de bieb.
Want dat stuk fietsen dat durf ik nog niet.
Maar het komt goed, ik voel me steeds beter.

Fijne zondag!
groetjes, Franca.