van kringlopen, brocante ,een houten trap en.....een vliegend avontuur in de slaapkamer....

Ik ben een echte kringloper.
Vind daar vaak de leukste dingen,voor een klein prijsje.

En inmiddels heb ik besloten dat dat prima is.
Dat het bij ons voller staat als in het gemiddelde huis, maar dat het ons huis is en dat het gewoon mag.

 Ook gebruiksvoorwerpen koop ik daar gerust, zoals deze fijne braadpan.

 Vol, kleine spulletjes en gezellig, niks mis mee....

En nu ontdekte ik iets nieuws ( voor mij dan want het is er al lang), hele mooie brocante tijdschriften.
Waar ik uren in kan neuzen , en heerlijk kan kijken naar mensen die ook een ander interieur als gebruikelijk hebben, vaak meer dan vol ( daarbij valt het bij ons nog wel mee).
En ik vind het leuk!
Ik verbaas me erover dat ik dan lees: " drie jaar geleden had ik nog nooit van brocante gehoord".
Om dan vervolgens een interieur wat totaal brocante is te laten zien.
Hier doen we dat dus duidelijk niet!
Wat ik wel doe?
Gewoon door gaan zoals ik het gewend ben.
Met af en toe ik iets leuks erbij ( meestal van de kringloopwinkel), en als het te vol gaat worden weer even goed opruimen.
Maar op mijn verlanglijstje staan nu wel mooie brocante tijdschriften.
De oude natuurlijk, dus mocht er iemand nog een brocante blog magazine nr. 2 van 2017 hebben...ik hou me aanbevolen!

Taderetaa...
De nieuwe deuren die manlief zelf maakte ( en plaatste) in de hal.
Met daarvoor de trap.
Dezelfde ( alleen veel viezer),als die ik vroeger van mijn moeder uit het ouderlijk huis mee kreeg.
Helaas hebben we hier alleen een gezamenlijke grote schuur, dus toen opa ( al jaren geleden hoor) een stuk trap nodig had, besloot hij de mijne in stukken te zagen en te gebruiken.
Ik heb er destijds warempel een potje bij staan huilen.
De trap waar ons mam altijd zo zuinig op was geweest.
Waar ze elk jaar opnieuw op stond om de hele keuken te witten ( toen ging dat nog met witkalk, iets totaal anders dan de latex van nu).
Waar ze zo vaak op stond om alle kleine ruitjes van het huis te wassen.
En die elke keer zorgvuldig schoongemaakt werd, er mocht geen spatje op zitten, want het was de goeie trap.
Later kocht ik een aluminium trap, waar ik dan weer heel zuinig op was.
Tot die bij de laatste verbouwing als sneeuw voor de zon verdween....
En dus kocht ik dit keer een oude houten trap.
Op marktplaats, voor een habbekrats.
Wat ga je er mee doen, vroeg de verkoper.
Nou gebruiken.
Maar eerst eens flink poetsen, schrobben en schuren!
Ik ben blij met mijn oude, nieuwe trap, en ramen zemen gaat vast weer een stuk gemakkelijker.

Karel kan zo mooi maar de vogeltjes loeren.

Een nieuwe hortensia in huis.
Veel goedkoper dan het simpelste boeketje en van de vorige heb ik maanden plezier gehad ( en daarna ging die naar de tuin).

En dan heb ik even geen foto, maar moet je je verbeelding maar even laten spreken...
Ik lag in bed, en voelde ( en hoorde) iets over me heen scheren...
Lamp aan...een vleermuis?
Nee, dat zag ik vast niet goed, maar intussen scheerde dat beest wel mooi over me heen!
Ik dook onder het dekbed, en gluurde langs de zijkant naar buiten.
Verhip, het was wel degelijk een vleermuis!
En een grote ook nog.
Roepen had geen gevolg ( tussen oudste en onze overloop is een extra deur en zijn slaapkamer deur was ook dicht, en mijn man was, zoals elke avond, nog even bij zijn vader gaan kijken).

Ik heb even moed lopen verzamelen, maar toen ik die niet vond ( best eng hoor, als je in je bed ligt en je hoort en ziet zo'n beest, toch heel anders dan ze buiten te zien), besloot ik om met het dekbed over mijn hoofd, laagblijvend het kamer uit te rennen.
Zie je het voor je?
Tja daar sta je dan op de overloop, en nu?
Oudste gehaald en die ging zonder vrees onze kamer in.
Ja mam ,een vleesmuis, en een grote...tja, toch ook manlief maar even opgehaald ( in nachthemd over de dam, tussen ons en opa gerend).
Oudste had inmiddels al een raam open, maar dat snapte het beest in eerste instantie niet,dus vroeg hij om een paar leren handschoenen.
Uiteindelijk werd, na goed bekeken te zijn), het beestje keurig naar buiten gewerkt.
Met grote dank aan mijn beide galante ridders ( redders) in nood!
Maar direct in slaap vallen daarna...dat zat er toch even niet in.

 Ik ga even een trap poetsen, en daarna een ( best volle) huiskamer.

 Vergeet niet je badkamerraam dicht te maken 's avonds, want voor je het weet...vliegt er een vleermuis door je slaapkamer!

Groetjes, Franca.

troostend rommelen

Schandalig jongens, hoe weinig ik jullie mee laat gluren in mijn leventje op het ogenblik.
Het is niet dat ik het niet wil, maar de ( kortere i.v.m. vakantietijd) vrije dagen zijn steeds zo om.
Hier nog wat foto's van alweer de vorige vrije periode, toen ik besloot nou toch eens de ramen buiten te gaan wassen.

Zoals je ziet een hele onderneming, gezien mijn trap kwijt is sinds de laatste verbouwing en er nog steeds geen ( we zijn pas dertig jaar getrouwd) randje stenen ligt, zodat de trap stevig kan staan.
Manlief schoot te hulp en legde een plank voor me neer.
Samen met zijn ladder ( gevouwen als trap) is het toch gelukt.

En als ik dan ( door mijn inmiddels weer schone ramen), naar binnen gluur, word ik altijd weer blij.

Niks bijzonders, maar gewoon ons fijne huis.

En binnen liggen....oude vertrouwde boeken, opgezocht toen ik het moeilijk had.
Hebben jullie dat ook? Dat die oude boeken je dan zo'n troost kunnen geven?

Hetzelfde simpele patroontje om te breien...

Een pittige ( vandaar de Griekse yoghurt er op) kom soep als lunch.

De was buiten aan de lijn.

Oud patroontje kopiëren voor vriendin, en een "nieuw" katoentje uit de kringloopwinkel.

Met een bakkie koffie erbij, is dat zo weer een nieuw vaatdoekje.

Die moeten op.

En dus...

Maak ik gezonde toetjes...

Die iedereen op zijn eigen manier mag eten.
Met slagroom en verse aardbeien...

 Of met fruit uit de vriezer...

De laatste bananen gaan in een bananenbrood.

Wat ik de volgende dagen ( als ik weer werk), vanzelf zie verdwijnen..

En verder...kreeg ik een superlief cadeautje.
Zomaar..van mijn beste vriendin.
Die ik schandalig verwaarloos, omdat ik gewoon thuis wil zijn en bang ben dat ze over moeilijke dingen begint, die nog te zeer doen om er over te praten....
Laat mij maar even rustig rommelen....

Of lekker anoniem naar een kringloopwinkel gaan, en daar deze schatten tegen komen.
Bloempotten voor 2,50 per stuk. Tijdschriften 1 euro.
Een mens mag zichzelf toch wel eens verwennen?

Deze week heb ik weer flink wat afspraken staan, omdat ik iedereen zo verwaarloosd heb.
Maar deze rommeltijd had ik echt even nodig!
Niet naar buiten, maar even ( door schone ramen) naar binnen kijken....

Ik wens jullie mooie dagen, of je nu naar binnen of naar buiten kijkt!

groetjes, Franca.

en dan....

De eerste week van onze vakantie stierf mijn neef, de tweede week was de uitvaart, en dan heb je nog een week over.

Om de zinnen te verzetten besloten we een paar daagjes naar België te gaan, gelukkig vond manlief nog een B&B die vrij was, fijn aan zee in het plaatsje Nieuwpoort.

De eerste dag vonden we daar dat leuke winkeltje met poppenhuizen, en een dame die zelfs bezig was een compleet kasteel te maken als poppenhuis.

Deze foto wilde ik alleen als appje naar mijn vriendin sturen, maar de dame keek zo boos ( terecht ,ik maakte een ongevraagde foto), dat ik later niet meer terug durfde om het prachtige koperen pannensetje op te halen ( je kan er alleen met cash betalen, en dat hadden we in eerste instantie niet genoeg).

We hadden niet het allermooiste ( warmste) weer, maar het was heerlijk om lange strandwandelingen te maken, en we werden zelfs verwend met een prachtige grote rommelmarkt toen we er net een dag waren. 

Het stadje( of is het een dorp) bestaat eigenlijk uit twee delen, Nieuwpoort stad ( met een super leuke eettentjes,( die ook lekkere vega dingen op de kaart hebben, zoals deze vega burger) waar de markt was, en waar zelfs de nieuwe huizen in oude stijl gebouwd werden.

Echt heel erg leuk en sfeervol.

En dan de andere kant, Nieuwpoort bad, waar het strand is met een mooie boulevard, en daarachter de mooiste winkels ( gelukkig ook twee boekenwinkels, die andere zijn hoe

 leuk ook niet echt aan mij besteed). Het strand is prachtig en heel groot.

Kortom: Nieuwpoort is een absolute aanrader!

En dan kom je weer thuis...

Wat doe je als je verdrietig bent, en je echt wel weet dat je door moet?
Ik ga de keuken in.

Uit het nieuwe slowcooker kookboek met vegetarische recepten, kies ik iets uit Vietnam.
Omdat een van de kinderen daar op vakantie is.

Inmiddels is de kleine slowcooker veel vaker in gebruik dan de grote, voor twee mensen meer dan genoeg.

Het blikje minimaiskolfjes had ik niet gevonden, maar met de vervangende rode paprika was het ook heel lekker!

Op de vensterbank ik de keuken staat een foto die ik van de vrouw van mijn neef terug kreeg, haar zei het niet zoveel.
Ik ben er blij mee!
Het is niet bepaald een statige foto, maar een snapshot van de jaren 70.
Inclusief het tafel stelletje voor visite ( waarin de sigaretten voor visite altijd op tafel stonden, nu onvoorstelbaar, zeker omdat mijn ouders zelf nooit gerookt hebben).
En het lange haar wat toen in was, voor jongens.
Ongedwongen, frietjes gehaald na een lange werkdag, en daarna koffie ( of een glaasje), en dikke pret.
Drie mensen waar ik zo van hield, die mijn jeugd vormden.
Ik gedenk ze met liefde!
En aan de andere kant een foto van pas een paar jaar oud, ons gezin.
Wat kan een mens veel hebben om dankbaar voor te zijn!

Door met gewone dingen, zoals de zeeppompjes die ik vond voor 1 euro per stuk.

Lekker groot, gevuld met eigengemaakt wasmiddel, wat dus ook prima werkt om je handen mee te wassen ( of een snel tussendoor afwasje).

We blijven nog maar even in de keuken.

Het deeg kan even de koelkast in.

In het kader van...als het leven je citroenen geeft....al word dit geen limonade, maar citroentaartjes.

Als de twee citroen geraspt en uitgeperst zijn,blijft er nog genoeg van over om in de azijn te zetten, fijn om later mee schoon te maken.

Vulling is een soort van vanille/ citroenpudding.

Gelukt!

Recept uit bakken met Karin ( citroentaartjes dus), al maakte zij er uit dit recept
25 kleintjes.

 's avonds meteen geproefd samen met manlief.

De volgende dag met dochter er bij, en fijn buiten.
Ze smaakte echt heerlijk!

Bloemen op tafel uit eigen tuin.

Daar kan ik altijd weer blij van worden.
En intussen...
Intussen heb ik weer een week gewerkt, drie verschillende gezinnetjes, twee Poolse ( beide spraken geen Nederlands) en een Servies gezin.
Allemaal leuke mensen, lieve babietjes, en goed af kunnen sluiten.
Hard gewerkt, warm weer, maar fijn om de gedachte te verzetten.
Nu ben ik weer vrij.
Kon vanmorgen lekker een ontbijtje samen met manlief doen.
Ga ramen wassen en het huis weer netjes maken, maar vooral heel bewust genieten.
Want dat moeten we doen jongens, want het kan zomaar over zijn.
Niet van het grote ( dat mag natuurlijk ook), maar vooral van het kleine.
Gelukkig en dankbaar zijn, kleine dingen als samen ontbijten, iets koken of bakken of fijne heldere ramen...

Fijne dag!
groetjes, Franca.