over nostalgie, koffie , zeefjes en oude romantici

Boffen!

Als je dit als ontbijt eet.

Maar ook het boek.

Eerst vond ik het tweede deel in deze serie.

Gekocht in zo'n goedkope boekenwinkel, willekeurig uit een stapel waarop stond: twee boeken voor 5 euro.

Toen ik las dat het eigenlijk een tweede deel uit een serie was, ging ik terug.

Helaas vond ik het eerste deel niet.

De vriendelijke verkoopster , dacht dat ze er nog wel een op voorraad had, maar waarschuwde me dat het wel eens een uit een stapel van honderden ( onder een tafel), zou kunnen zijn en het was echt niet te doen om ze allemaal door te zoeken....

Net toen ik het al opgegeven had, en zij bijna...vond ze het toch!

Complimenten voor die dame!

En nu heb ik heerlijk vakantie leesvoer.

Over een dame die een ander leven begint in Frankrijk .

Na een rijk leven ( in geld) in Nederland, nu een bestaan met vallen en opstaan, waarin ze een

Chambre d'hote begint in Frankrijk.

Als dat geen fijn leesvoer voor de vakantie is.

Zeker nu we zelf niet op vakantie gaan ( maar wel uitstapjes maken).

Tja, waar is het zeefje?

Dat schreef ik zomaar ( niet zo aardig misschien) op het leitje in de keuken.

En dan bedoel ik het koperen zeefje wat in de gootsteen hoort.

Een van de weinig dingen waar ik altijd geïrriteerd van word.

Manlief haalt het namelijk weg.

Terwijl ik dan bang ben dat er iets verdwijnt in het dan best grote gat van de gootsteen..

De avond ervoor had manlief de vaat gedaan.

Ik had gedeeltelijk gekookt, maar manlief had de salade voor zijn rekening genomen.

En dat was flink spoelen omdat de groenten uit eigen tuin kwamen.

Waarschijnlijk had hij dus weer het zeefje uit de gootsteen gehaald, en het later samen met het groenteafval op de composthoop gegooid. 

Wat baalde ik !

Flink zoeken ( in de regen) , op de composthoop leverde niks op....

Wat nu?

Nou toen bleek manlief nog veel handiger te zijn dan ik al dacht en wist!

Kijk toch!

Nou ja, niet naar het ongepoetste en inmiddels wat gehavende putje

Maar wel naar het zeefje!

Die avond ging ik ( voor het eerst en op afstand) de dames van het handwerk clubje weer zien.

Nog niet om te handwerken, wel om buiten even bij te kletsen.

En bij thuiskomst....lag er gewoon een nieuw zelfgemaakt zeefje in de gootsteen.

Nou ja zeg.

Het steeltje is wat aan de korte kant, maar dat zeg ik niet tegen mijn man.

Wat een zeurpiet ben ik dan. En manlief kennende maakt hij dan meteen een nieuwe.

Nergens voor nodig.

Even wennen en vooral heel blij zijn met zo'n man!

En het oude zeefje?

Nog steeds hoop ik dat het terecht komt.Misschien bij het omzetten van de composthoop?

We zullen zien, maar ik kan met een gerust hart aan de aanrecht werken, zonder bang te zijn dat er iets in het gat valt.

En ...ik ben nog trotser om mijn man als ik al was!

Na een flinke wandeling in een natuurgebied wilde we wel even gaan neuzen in een kringloopwinkel.
Laat ik daar nou twee dezelfde boeken ( voor een euro per stuk) vinden.

Over poppenhuizen.

Kan ik mijn vriendin ook blij maken!

Ik ben een liefhebber van koffie.
Niet met sloten tegelijk maar een kopje of drie vier op een dag vind ik heerlijk!
Soms vind ik de koffie uit onze sjieke koffiemachine te sterk, zeker 's morgens vroeg.
En als je dan op zolder ( wat hebben we al geruimd) het oude D E koffiezetapparaat uit je jeugd tegen komt....
Ik heb een prima "nieuwe" ( inmiddels ook wel bijna 20 jaar oud), maar die heeft een dubbele functie en is heel eg groot.
Vandaar dat die meestal in de kast staat.
Waar die uitgehaald word voor feestjes en als mijn beste vriendin komt , die zo graag filterkoffie drinkt.

Deze is klein genoeg om op het aanrecht te laten staan, en ook heerlijk ouderwets.
Dus nu zet ik 's morgens weer een potje koffie.
En geniet hier echt van.
Het is niet zo snel.
Maar wel lekker!
Het vleugje nostalgie maakt het nog lekkerder.

Jarenlang zette ik ( als enige dochter) meestal de koffie thuis.
Vroeger in een heel oud, klein koffiepotje.
Eerst koffie malen, dan in het ( met heet water omgespoelde) potje kieperen.
Gekookt water er op gieten, dan met het koffiezeefje zachtjes tegen de tuit aan tikken, en heel voorzichtig gaan gieten ( anders kwam het boven uit als het tuitje verstop zat).
Super lekker koffie!

Toen kwam de moderne tijd, en "kocht" mijn moeder , helemaal op de bonnen ( en dan had je er veel nodig) een koffiezetapparaat.
Toen mijn vader eens koffie zette voor gasten omdat mijn moeder en ik niet thuis waren, gooide hij kokend water in het reservoir.....nog jaren zette we koffie met dat zelfde ( ietwat gesmolten) apparaat.
Tot er genoeg bonnen waren voor een nieuwe.
En die staat nu dus weer te pronken op mijn ( ook al nostalgische) nieuwe aanrecht met....een hartstikke nieuw zeefje in het putje....
Wat een gezemel, maar ook wat een gezellige nostalgie.

Besluit voor die dag.
Naar dat gezellige stadje, waar dat fijne piepkleine strandje bij is.

Dan besluit ik om "even"een hapje te maken, wat we daar op het strandje op kunnen eten.
Oude romanticus die ik ben...

Maar ja, als je de humus eerst zelf maakt...
Dan is de  gietijzeren grill pan weg ( zelfs als manlief de hele kast voor je leeg haalt is hij niet te vinden).
Waarschijnlijk heeft oudste ( die inmiddels achter woont), de pan geleend.
We hebben toch nog ( ooit in Engeland gekocht) zo'n...

Maar ja dan duurt het wel even, voor alle plakjes gegrild zijn.
Veel later dan gepland gingen we van huis, voor een uitstapje wat echt heerlijk was.
Maar daarover een andere keer.
En de hapjes?
Die gingen ongebruikt mee naar huis.
Want de lunch waar manlief me op trakteerde ( het is tenslotte vakantie), bleek zo overvloedig dat de hapjes in de auto bleven...
Het strandje deden we wel aan, en we hebben heerlijk gezeten, boten gekeken en genoten.

Die avond was ik in ieder geval snel klaar met koken.
Een lekkere salade, aardappeltjes uit eigen tuin en ...de hapjes.
En ze smaakte gelukkig nog heerlijk!
Volgende keer over het uitje, nu hebben jullie al genoeg aan moeten horen.
Over nostalgie, koffie en zeefjes , en oude romantici....

groetjes, Franca.
 

niks te klagen

Zomaar een morgen.
Vrij.
Even een kopje koffie onder de boom.
Net buiten.
Heerlijk

Ik ben al vrij, manlief zijn vakantie begint over een paar dagen.
We gaan niet op vakantie.
Opa word paniekerig ( en benauwd van het hyperventileren),
als hij bedenkt dat we op vakantie gaan.
Dus blijven we thuis.

Of dat eerlijk is?
Misschien niet als je bedenkt dat hij zo'n 25 jaar lang meerdere keren per jaar op vakantie ging.
Maar wel als je bedenkt dat hij 90 is.
We maken er wel wat van.

Zo ging ik zaterdag met jongste naar de kledingzaak waar dochterlief werkt.
Onderweg kletste we bij.
Genieten!
Een keer daar nam dochter een uur vrij om ons te assisteren en adviseren.
We hebben allebei wat gekocht waar we heel blij mee zijn.
Natuurlijk uit het uitverkoop gedeelte.
Al vind ik de prijs dan nog steeds niet mis.
Maar dat krijg je ervan als je meestal je kleding tweedehands koopt....
Daarna samen koffie gedronken.
Rijkdom!

Ik het weekend gerommeld in huis en tuin ,
want echt genieten doe je in een gezellig en opgeruimd huis.
En thuiskomen en een fijne tuin zien ( of er met mooi weer in zitten), is ook genieten.
Zondag samen met manlief een leuke stadswandeling gemaakt.
Vandaag staat een uitje met oudste en dochterlief op het program.
En mochten we niet op tijd thuis zijn, verzorgd jongste de maaltijd voor opa.
Rijkdom!
En dus helemaal niks te klagen.
Deze man en kinderen, daar kan geen luxe vakantie tegenop!
groetjes, Franca.

leerzaam leesvoer

Denk je alles wel te weten over financiën, blijkt er toch nog een leerpuntje in te staan....
Geweldig nieuw boek van Erica en Marieke.
Die al van verre aan zagen komen dat die corona crisis ook wel eens voor een financiële crisis zou kunnen gaan zorgen.
Leuke samenwerking en natuurlijk zijn het allebei kanjers op hun gebied.
Waarbij ik dan ook nog een echt Marieke fan ben.
Fijn en leerzaam leesvoer!

groetjes, Franca.

dat geeft de burger moed....

Wat doe je als het even allemaal niet mee valt.
En je bij het opruimen van de zolder, oude boekjes tegenkomt.
Mee naar beneden, en er af en toe stukjes uit lezen.
Heerlijk.
Inmiddels heb ik ook een plukboeketje afgegeven bij mijn beste vriendin.
Wat fijn om haar eindelijk weer eens te zien.
Ze is erg bang, en ongerust.
Hoog tijd om snel ( buiten en op afstand) samen koffie te drinken.
Dat plannen we zodra ik dit komende kraambed achter de rug heb.

Intussen kwam dochterlief met een prachtidee:
Samen ontbijten /brunchen op zondag, met het hele gezin.
Dus maakte ik de inmiddels beroemde kokos-wortelsoep.
En een lekker toetje.
Manlief een bewerkelijke citroentaart, en bracht dochterlief heerlijke broodjes en croissantjes mee.
Het toetjes recept op de foto is de hoeveelheid ( volgens hen) voor 2 personen.
Ik maakte er zes van.

Misschien iets minder vol, maar meer dan genoeg omdat het zo machtig is.
Als extraatje wel een beetje citroen marmelade ( zonder de stukjes)
door het cheesecake mengsel gedaan.
Dat frisse maakt het net wat lekkerder, vind ik.

Van de soep zijn er nu wel genoeg foto's, maar dit was de taart.
Een heerlijke combinatie van zoet en zuur.

Na het eten een fijne wandeling, en daarna was er wel weer plaats voor koffie en taart.

We zijn er nog lang niet, nog steeds best wat gedoe met opa.
En intern een verhuizing, en veel gerommel.
Maar zo'n gezamenlijke maaltijd, met alle ruimte en tijd om even bij te kletsen,
doet een mens een wereld van goed!

Vanavond werkoverleg bij een collega in de tuin .
Het mag nog niet binnen met zoveel personen, dus nu maar hopen op goed weer.
Morgen weer starten met werken.
Ik ben benieuwd waar ik weer terecht kom.

Volgende keer een foto van de kippen.
Die zijn inmiddels opgehaald, en sterker nog....
inmiddels leggen ze al!
Hartstikke gezellig die beestjes.

Fijne dag!
Met hopelijk ook voor jullie ,mensen die je even moed geven door zo'n gezellige actie!

groetjes, Franca.

zorgen

Wat gebeurde er hier toen dat nare virus ons in zijn greep kreeg?
Laten we eerlijk zijn, het was zeker in het begin best eng.
Wat konden we verwachten, wie van onze dierbare ( of wij zelf) zouden getroffen kunnen worden?
En wat was het risico van onbeschermd werken in de kraamzorg?
Jongste moest gewoon onderhoud gaan doen in andere provincies en de 1,5 meter werd zeker niet overal serieus genomen.
Houd oudste zijn baan?
En hoe moet het met opa?

Dan val ik terug op oude gewoontes.
Die mij zekerheid ( voor zover mogelijk) en afleiding geven.
Dus pakte ik mijn oude bezuinigingsboeken en Genoegs.

 Bakte brood.

Snuffelde in kookboeken.

En vond heerlijk recepten.

Fietste met tassen vol richting dorp, waar ik bij een goede vriendin dingen op de stoep zetten, waarna zij de leukste dingen terugbracht.
Wat een gezellig lichtpuntje.

Appeltjes die niet veel meer zijn, maken wel een verrukkelijk toetje.
Want boodschappen doen is een eenmalig wekelijks ding, en op is op.

Wat soms hele verrassende ( en lekkere )taarten oplevert.
Worteltaart met brie.

En nog een hartige taart:
Hartige taart met appel ( uit het kookboek lekker en simpel,1xkopen,5x koken).
De broodsalade is uit: 200 hoofdgerechten, lekker en simpel.
Wel een wat aangepaste versie, wegens : niet alles in huis, en geen extra boodschappen doen.
Iets wat ik trouwens erg waardeer.
Niet zomaar bijhalen, maar gebruiken wat er is.
Ik heb veel gekookt uit vegetarisch voor een prikkie.
Ook wat recepten via Google vertaald van de blog van de schrijfster:


 https://undertian.com/juni-2020/


Klein probleem: opa.
Die gaat dus echt niks anders eten dan groente ( sommige), aardappels en vlees ( en wil dan eigenlijk alleen rundvlees).
Hij had de maaltijd service opgezegd, en bleek toen te gaan leven op cup a soep en pap.
Met gelukkig als extraatje soms luxe maaltijden van de slager ( traiteur) .
Maar dat ging nu niet meer.
Wij zijn voor hem gaan koken, maar in eerste instantie aten we dus alle dagen groente, aardappelen en vlees ( met vleesvervanger voor mij).
Inmiddels hebben we een ritme gevonden.
Krijgt hij de ene dag gewone pot met ons mee, zorgen we een stukje vlees over te hebben en maken de rest er voor hem bij, terwijl wij een heel andere maaltijd eten.
Dit gaat goed, ook brengt manlief al en toe een kant en klaar maaltijd mee ( vooral die met rundvlees), die we hier op een bord warm maken ( anders eet hij het niet).
Nu eet hij het met smaak , en geeft het ons wat lucht om iets anders te maken ( zoals de gerechten uit vegetarisch voor een prikkie, want iets met bonen eet hij echt niet).

                            Of iets in velletjes gewikkeld .

Het huis heeft een grote schoonmaakbeurt gekregen.
Alles van de kant, alles extra goed gepoetst.
Echt het hele huis glom ervan.
Er is veel weggedaan, wat een fijn gevoel geeft, maar wat vind ik het moeilijk keuzes te maken.
Waar nog veel meer is weggegaan is bij opa.
De dame die normaal bij hem eens in de week schoon probeert ( opa had de touwtjes strak in handen) te maken, kwam niet i.v.m ...je snap het wel.
Hij wilde eerst niet dat we kwamen poetsen, maar na een tijdje moest het wel.
Samen met manlief ( ik ga echt niet alleen), poetsen we nu regelmatig een uurtje of anderhalf.
Met een paar keer per week, houden we het huisje best netjes.
Inmiddels heeft hij een magnetron, minikoelkast, Senseo, en waterkoker in de huiskamer.
Halen we ook dagelijks de afwas op .
Vegen even de vloer, en kijken gewoon hoe het gaat.

Nu klinkt het alsof hij zijn kamer niet uit komt, maar dat is zeker niet zo!
Hij wandelde eerst hier in de buurt, besloot dat hij op de koffie wilde en werd zo boos op de taxicentrale die vertelde dat dat  niet mocht, dat ze hem toch weg brachten en ophaalde.
De betreffende dame had gezegd: maar mijnheer u maakt zich zo boos op deze leeftijd, ik ga maar niet met u in conclaaf ( dat vertelde opa later zelf).
Ik had het busje gezien en hoorde hoe de chauffeur uit alle macht probeerde om opa niet mee te nemen, maar opa heeft eens sterke wil....hij ging mee.

Inmiddels heeft hij toch ook ingezien dat autorijden niet zo slim meer is: een pak van mijn hart!
Maar nu heeft hij een scootmobiel georganiseerd...
En dus gaat hij onverminderd bij ander oude mensen ( die niet in een verpleeghuis wonen), op de koffie, en sinds een paar dagen heeft hij besloten dat hij gewoon zelf de boodschappen doet.
We hebben geprobeerd hem tegen te houden, veel gepraat, uitgelegd, en jongste heeft ook nog aangeboden om voor hem te gaan, maar opa luistert niet meer.
Handen wassen, ontsmetten, afstand houden....niet echt.
Niet dat hij het zou accepteren als hij ziek word ( ik wil 91 worden, dan heb ik iedereen overleeft ).
Ofwel dan is hij ouder geworden als zijn ouders en grootouders.
Ik heb het maar opgegeven met opa.
Hij doet precies wat hij wil.
En dat is dan maar zo...
Wat niet wil zeggen dat ik me geen zorgen meer maak....

En nu:
Manlief en jongste hebben "gewoon" doorgewerkt, ik werk ( nog steeds totaal onbeschermd) ook door.
En heb ik daar wel even aan getwijfeld.
De financiën zijn nog eens onder de loep genomen ( we gaan zeer waarschijnlijk nog een financiële crisis krijgen),  het huis ( en het huisje van opa) is netjes en schoon.
Oudste is ( gedeeltelijk) ook weer aan het werk.

Ik bracht het eerst plukboeketje uit de tuin naar de vriendin in het dorp.
En zag haar ( keurig op afstand, weer voor het eerst).

Ik begrijp de kraamvrouw uit het laatste gezin volkomen als ze toch besluit dat haar ouders en schoonouders de baby vast mogen houden.
Zo vertelde zij:
In deze week hebben zeven mensen mijn baby vast gehouden.
Verloskundige, kraamverzorgster bij de bevalling, twee kraamverzorgsters in de kraamkliniek waar ze een nachtje bleef, de 1e kraamverzorgster thuis, de verloskundige ( die nu weer een keer per kraambed langs mogen komen) en jij ( ik was de 2e kraamverzorgster).
En hoe weet ik of iedereen gezond is?
En dan mogen onze ouders de baby niet vasthouden?
Ik begrijp het helemaal.
Het is minder veilig voor ons ( er mag eigenlijk maar een persoon per kraambed langs komen), maar ze had ze al uitgenodigd de avond er voor, ik was dus niet in huis.
De dag er voor kwam de moeder van de kraamvrouw langs, en had ik de baby vast ( wegens darmkrampjes).
Staat daar een volledig vreemde vrouw met de baby van je dochter tegen haar schouder, en jij mag die dan niet vast houden....
Ik voelde me gewoon schuldig!

Ik ben wel heel blij dat de verloskundige ( als is het maar een keer) weer langs mag komen.
Dat geeft mij meer rust, anders vind ik de verantwoording best groot.
Ik ben nou eenmaal een bezorgd mens.

Tot nu toe mochten we gezond blijven, en dat is een groot goed.
Of er nog een tweede golf komt?
Het zou best kunnen, en het virus is natuurlijk ook nog niet weg, al houd het zich nu even een stuk rustiger.
In het begin dacht ik dat mensen zouden veranderen.
Dat ze meer zouden beseffen hou belangrijk je familie en je gezondheid is.
Dat luxe niet alleen gelukkig maakt.
Inmiddels besef ik dat mensen weer gewoon door willen,
op vakantie in het buitenland, vliegen, genieten in de zon op het strand.

Nog even werken en dan hebben wij vakantie.
Natuurlijk gaan we niet naar het buitenland.
We blijven thuis.
Ik hoop dat af en toe een uitje tegen die tijd gewoon kan.
Wat ik vooral wil is even pas op de plaats, beseffen hoe gelukkig we zijn.
Ik hoop dat we nog een tijdje voor opa mogen zorgen, al is dat niet altijd makkelijk.

Waar ik zelf duidelijk aan moet werken is rust en ontspanning.
Ik zie wat opa doet, maar kan er niks aan doen.
Ik vind de verantwoording in de gezinnen groter, maar het is nu eenmaal zo.
Ik maak me zorgen om het werk van mijn kinderen en wanneer ze helemaal zelfstandig kunnen zijn.
Dat willen ze graag, maar het moet financieel wel te doen zijn.
Zorgen.
Dat moet ik dus leren, me iets minder zorgen maken!
Iemand nog tips?

Fijne ( zonnige ) dag!
groetjes Franca.

heel even

Alles is oké hier.
De moestuin groeit.

Een lieve vriendin kwam picknicken op het gazon voor ( met afstand), omdat ze  mij nu echt wel weer eens wilde zien.
Met een andere vriendin had ik een hele leuke "ik zet wel iets op de stoep" band.
Wat ging van een bloemetje of groente uit de tuin, tot alle ingrediënten van een lievelingsrecept ( met het recept uiteraard), en boeken die vrolijk en gezellig zijn voor moeilijke tijden.
En van haar kant de lekkerste zelfgebakken koekjes, leuke kaarten, bemoedigende woorden en zelfgemaakte ( gebreide) dingen.
Ik heb er enorm van genoten, en we hebben elkaar niet een keer gezien.
Mijn beste vriendin heb ik ook nog steeds niet gezien, die is extra voorzichtig omdat ze een kleinkind met gezondheidsklachten heeft.
We houden het voor nu dus maar bij apptjes en mailtjes. maar jongens wat mis ik haar!

Later een langer blogje.
Nu naar mijn werk, straks weer koken en zorgen voor opa, dat word er niet makkelijker op, maar we doen ons best.


Fijn weekend!
groetjes, Franca.

gerommel in en rond het huis

Wat over is van de maaltijd, daar kun je ook je boterham nog mee versieren...
En toch weer eens teruggepakt, dit oude genoeg tijdschriften .Het blijft fijn leesvoer.

Wat bloemetjes uit eigen tuin.

 Ik had nog een portie chili gehakt gemaakt, omdat er van de rest nog genoeg over was ( voor een persoon).Dus ( geen foto daarvan), had ik nog een keer de stay cheap taco's ( met de laatste twee pitabroodjes.
Op de foto: nog wat restverwerking bij de lunch.

Toen was er de dag daarna alleen chili gehakt over....het laatste kleine flespompoentje, was daar perfect voor.
En daarna was het echt op.

De rest van het gezin at voor het eerst uit eigen tuin.
Raapstelen stamppot ( of zoals ze hier zeggen, kelenstamp).

De moestuin, waar je alles met de dag ziet groeien.
Door oudste aangelegd, hij kan nu niet werken ( werkt in de horeca), maar heeft intussen thuis al heel wat werk verzet!

De rabarber.

De aardperen deze keer in bakken, omdat die gewoon aan de wandel gaan.

 En kijk daar!
Oudste is een kippenhok aan het maken.

Het word echt een mooi hok.

Manlief had het hout besteld ( als je toch iets maakt, maak dan iets moois), maar oudste heeft het zomaar uit zijn hoofd ( geen bouwtekening of zo) in een paar dagen gemaakt.
Weer een kerel die heel handig blijkt te zijn!
Ik bof!

Ik heb trouwens een beetje gejokt zie ik nu aan de foto's.

In de salsa zat namelijk ook nog ananas uit blik, en die moest ook nog op.
Dus wat kwark mengen met wat Griekse yoghurt.
Beetje lime jam ( die toch nog in de koelkast stond) en wat geraspte citroen ( ook uit een potje uit de koelkast, die ik normaal voor cake gebruik).
Op de lime jam staat: British limoengeleimarmelade, ik denk dat die bij de lidl vandaan komt, maar dat weet ik niet zeker.
Toch wat zuur, dus een klein beetje poedersuiker erbij.
Onderin de glaasjes wat speculaas verkruimelen ( drie stuks voor vier glaasjes), dan een schep kwark yoghurt mengsel, vervolgens wat stukjes ananas, daarop weer een lepeltje kwarkmengsel en tot slot een paar stukjes ananas en wat verkruimelde stukjes walnoot.
Smullen!
En alles was in huis.

De kersenbloesem direct voor mijn slaapkamerraam.
Wat een prachtig uitzicht.

Karel die het heerlijk vind om oudste te "helpen".
Jammer dat hij ook steeds beter aan het worden is in vogeltjes vangen, en hij heeft nog wel twee belletjes om.
Als ik het in de gaten heb , gaat hij even naar binnen, maar soms is hij mij te vlug af.

Bloemen die manlief kreeg ( iedereen bij hen op de zaak die nu deze tijd doorwerkt).

De rest.
Bij elkaar wel vijf bossen tulpen.

Als we dan toch bloemkool eten...dan geroosterd!
Jammer dat we geen foto meer gemaakt hebben toen we gingen eten.
Met die kruiden erop veel lekkerder als gewoon gekookt.

Recept uit het kookboek van Albert Hein : vol smaak.

En dit is Linzensoep met zoete aardappel en wortel.
Opnieuw een lekkere soep uit:vegetarisch voor een prikkie!

De salade is van Fairylandcottage ( met heerlijk rustgevende filmpjes op youtube), de rainbow salad.
Ik zag het filmpje, heb er even pen en papier bij gepakt en snel de ingrediënten opgeschreven.
Ik heb niet zo'n mooie rasp machine, maar met de mandoline ( let op je vingers) en de gewone rasp ging het ook prima.

De hartige taart was ontstaan omdat de champignons op moesten.
Met wat minder spinazie ( die had ik gedeeltelijk al voor iets anders gebruikt, maar daarom niet minder lekker.
Het is de vegetarische quiche met spinazie uit:het boekje gezonde weekmenu's van voedzaam en snel.

Bij elkaar een stevige en best gezonde hap.

Ik ga nog even buiten zitten, waar het nu nog een beetje kaal is.
Maar straks, als het gras weer ingezaaid is en we zomaar zonder natte voeten richting terras kunnen lopen, word het genieten.
Dankzij manlief, die eindeloos gezocht heeft naar stenen die paste bij de stenen die er al liggen.
Hij vond ze , nog wel gratis af te halen, dat hij daar best een aantal keren voor op en neer moest ( en ze zelf nog eruit moest halen), dat had hij er graag voor over.
Gelukkig was het wel in het dorp naast het onze, dat scheelde kilometers.
En natuurlijk moet ik vooral blij zijn dat hij het ook nog kan, zelf een mooi stoepje leggen.
Die mannen van ons ( jongste maaide vandaag het gras, en dat is een heel stuk, en oudste knipte de heggen), daar mag ik echt blij mee en trots op zijn.
En dat ben ik ook zeker!

Tot slot nog een foto vanuit de huiskamer, die ik nog tegen kwam.
In het najaar hebben dochterlief en ik heel veel bollen geplant.
En wat hebben we daar al een plezier van gehad.
Ik wil nu niet naar een tuincentrum gaan, maar heb zo toch veel kleur in de tuin.
En bovendien de herinnering aan een heerlijk middag in de tuin werken , samen met dochterlief.
Ik hoop dat jullie je ook allemaal nog een beetje vermaken, zo in en om het huis.
Of dat met koken, in de tuin werken of andere hobby's is, als er maar iets is wat je met plezier thuis kunt doen.

Veel thuis gerommel plezier!
groetjes, Franca.