wachten, schrikken en de natuur

Een gezin onder voorbehoud zeiden ze...dus wachten tot 11.00 uur ( toen was het half zeven). Om 11.00 uur was er nog niks bekent....
Om 14.00 uur bleek dat ze vandaag niet meer naar huis kwamen.
Wil je dan de wacht in of wacht je of ze morgen thuis komen en neem je dan nu een vrije dag.
Dat laatste deed ik ( wat dan telt als gewoon een vrije dag...), maar ja, het was zondag, dochter was hier, manlief thuis, ik heb er geen spijt van!

De volgende dag zat ik weer te wachten ( daar zijn deze foto's van), en opnieuw om 11.00 uur niks bekent.
Maar om 15.00 uur ( ik had mijn klaargemaakte lunch om mee te nemen al lang op), kwam het telefoontje: ze zijn om 15.30 thuis.
Dus werkte ik die dag nog 1,5 uur en de dag erop 8 uur.
's Avonds kwam een telefoontje van het kraamcentrum: er is toch iets uit de urinetest gekomen bij de baby, het kindje moet morgen voor een dagopname naar het ziekenhuis, moeder mag mee. Blijf jij in de wacht ,dan kun je langs gaan als ze weer thuis zijn.
Ja zeg, natuurlijk ging ik direct terug naar het gezinnetje ( na een telefoontje of ze dat fijn zouden vinden) om te vragen wat er gaande was.
Er bleek een virus aangetroffen (wat als de moeder het krijgt tijdens haar zwangerschap, kan het zeer ernstige gevolgen kan hebben voor de baby) .
Om een lang verhaal kort te maken: het lijkt er op dat ze erg weinig van het virus bij zich droeg, tot nu toe zijn de uitslagen goed, maar het kindje blijft tot na het zesde jaar onder controle.

Boom naast ons huis.
Later mee hier over.

Dezelfde avond kreeg ik een appje van een hele lieve vriendin, of ik zo snel mogelijk langs wilde komen....
Haar kleinkindje van net een jaar bleek een syndroom te hebben, waardoor het kindje zeer ernstige beschadigingen op zou lopen aan de hersentjes, met alle gevolgen van dien...
Een kindje wat gezond geboren is ( leek te zijn), en nu nog vrolijk, vief en actief is.
Er zijn toch echt van die dagen die je liever had overgeslagen.
Ik kan alleen maar luisteren, er voor haar proberen te zijn.
En natuurlijk ( hoe stom dat sommige van jullie misschien ook in de oren klinkt) een kaarsje opsteken.
Genezing is niet mogelijk, maar vragen om veel kracht en sterkte voor de jonge ouders en de grootouders, dat kan wel....

En blij zijn met je thuisfront, zoals manlief die dit dan 's avonds op tafel zet.

Na de "tussendag"werkte ik nog vijf dagen in het gezinnetje.
Wat een geweldige , lieve mensen.
De oudste drie kinderen waren niet alleen prachtig, maar ook goed opgevoed zonder te braaf te zijn. Snappen jullie wat ik bedoel?
Vader heeft zelfs een aantal dagen het badje zowel gevuld als leeg gemaakt, je weet niet wat je mee maakt, dat gebeurt eigenlijk bijna nooit meer ( voor mij minstens drie jaar geleden).
Het babietje was ienie minie ( daarom ging de kinderarts ook testen), maar gelukkig wel netjes aan het groeien toen ik vertrok, zat alweer ( net) boven de 2400 gram.
Moeder was compleet verliefd op haar kleine humpie, en het hele gezin met haar.
En dan krijg je bij vertrek ook nog dit super lieve cadeau, je zou er verlegen van worden!
Dan verdwijnt het idee van stoppen, heel ver naar de achtergrond ( het idee van oproepkracht  worden echter niet).

Dan kan het zomaar gebeuren dat mijn eetkamertafel er zo uit ziet.
Seringen uit de tuin ( wit en paars), lieve poppenhuis meubeltjes die dochterlief op de vrijmarkt vond,en het cadeau pakket van het gezin.
Wat een rijkdom.

Met dit op de keukentafel:
Indiase groente curry.
https://10xgezonder.nl/indiase-groente-curry/

 En een paar leuke bieb boeken onder handbereik, mag ik zeker niet mopperen.

De boeken zijn vooral fijn tijdens de wacht.
Hoewel dit boekje heel leuk  is, heb ik me toch maar gewoon aan mijn sjaal en een vaatdoekje gehouden. Simpel breiwerk kan zo fijn zijn.

En de foto van de boom?
Aan één kant van het huis staat dus die enorme boom ( een beuk), aan de andere kant ( langs het tuinpad) een hele ( dubbele) rij Lindebomen.
In deze tijd van het jaar geven ze veel "rotzooi", namelijk zaadjes.
Als je spullen naar binnen haalt , zoals de tuinkussens of wasgoed, komt dat binnen.
En ook een dakraam open zetten ( badkamer) geeft veel rommel.
Maar het is droog spul, zo weg met veger of stofzuiger!
Ik schrik ervan dat veel mensen ( deze week nog gehoord) boos worden op elkaar, om zoiets.
Dat ze willen dat bomen omgedaan worden, wegens alle rotzooi.
Mensen het is geen rotzooi, het is gewoon natuur.
Iets wat we heel hard nodig hebben!
Zitten we straks soms allemaal met een tuin die vol ligt met tegels en geen gras, groen of boom meer in de buurt omdat dat rotzooi geeft?
Het is niet te hopen.
Denk alsjeblief nog even na voor je voor een kapvergunning gaat!

Nu ben ik vrij, ga ik een dagje op stap met die vriendin om bij te kletsen en ook om het hoofd even op andere gedachten te krijgen, malen helpt helaas niet.

Ben ik nog dankbaarder dat wij onze kinderen gezond groot mochten krijgen.
En steek ik een kaarsje aan voor alle mensen die dat geluk niet hebben, om ze veel kracht, moed en wijsheid te geven.

Lieve groetjes,
 Franca.

van alles wat

Fijn leesvoer om in het zonnetje in de tuin te lezen.
Niks hoogdravends, gewoon fijn leesvoer.

Recept tegen komen in een oud tijdschrift, en meteen maken.
(Of ik niet genoeg recepten in alle kookboeken heb staan).

Na de zomerse ovenschotel, nu de chipsschotel van MME Zsazsa ( uit Honger).
Bij het recept staat: na het eten knoopje van de broeksband los en achterover leunen ( nou dat klopt wel, komt omdat het te lekker is en je gewoon te veel opschept).

 Het gras is inmiddels ingezaaid, maar kijk die struiken, wat een bloesem.

Blijft toch een mooi plaatje.

Bijna, nog even geduld.
Krijg spontaan zin in rabarbertaart.

Dit boek moet je lezen als je ( zoals ik) nog steeds moeite hebt om dingen weg te doen waar herinneringen aan zitten.
Deze man heeft er een leven lang over gedaan, om uiteindelijk ( sorry als ik te veel verraad) tot de conclusie te komen dat je leven ten volle leven het alle belangrijkste is.
En zeker belangrijker dan spullen ( ook spullen met herinneringen).
Echte aanrader!

Eerste aardbeien van het jaar.
Nog ( lang) niet uit eigen tuin, maar wat zijn ze heerlijk zoet, genieten!

Vroeger kreeg ik met mijn verjaardag altijd dit soort seringen van mijn moeder, uit eigen tuin.
Een aardige dame die dit hoorde, gaf me deze voor mijn verjaardag, jaren geleden.
Ook deze dame bewaarde ( te veel) herinneringen.
Inmiddels geen contact meer, maar ik wens haar alle goeds.

 Een vriendin dacht aan mij tijdens een rommelmarkt bezoek.
Kijk toch eens wat leuk, voor in het poppenhuis.

Het kacheltje blijkt eigenlijk gewoon een puntenslijper te zijn.
Ik vind 'm leuk!

En kijk hier.
Dit bracht onze postbode netje tot in de tuin ( paste niet in de brievenbus).
Een super lief cadeautje van Jezebelle.
Schrijft ze ook nog of ik niet boos ben.
Nee natuurlijk niet Jezebelle!
Ik krijg een super mooi cadeau, hoe zou ik boos kunnen zijn.
Lieve Jezebelle, super bedankt!
Ik laat nog ( per post) van me horen.
En wie weet kom ik deze zomer eindelijk eens bij je langs ( dochter bood spontaan aan te rijden, dus wie weet).

En verder:
Schrijf ik dit in een enorm tempo, omdat ik ook in de wacht zit, en geen idee heb hoe ik dit op moet slaan als ik intussen gebeld ga worden.
Nog even tempo dus.

Was er een afscheid van een lieve collega ( de derde in een maand of zo, uit een team van 11), waar ik echt moeite mee had.
Gelukkig houden we contact, en zullen we nog vaker bijkletsen bij haar kacheltje of in haar prachtige tuin.

Heb ik alle ramen , deuren en luiken schoongemaakt met ragebol en soeplepel.
Blijft een heerlijk karweitje met water gooien.
Beide zonen waren in de buurt om af en toe de bovenste ramen met een trekker en doek na te werken ( zij zijn zo groot, dat ze daar geen trap bij nodig hebben).

En jongste ging ( met de motor) zelfs even mijn aangevraagde boeken ophalen bij de bieb.
Want dat stuk fietsen dat durf ik nog niet.
Maar het komt goed, ik voel me steeds beter.

Fijne zondag!
groetjes, Franca.

alleen voor de liefhebbers...héél lang....

Ja, ik weet het: buiten zijn ze ook mooi ( en is het een stuk minder werk als de blaadjes gaan vallen), maar wat geniet ik er binnen toch van!

Weekend kost.
Je gooit het een en ander op een bakplaat,voegt wat kruiden en zo toe..

Schep op je bord met wat lekkere kaas en voila!

En als je dit de volgende dag in de koelkast aantreft...

 Is het niet zo moeilijk te bepalen wat je lunch gaat worden.

Karel en oudste.

Mooi om te zien.

Nog een van de Green Kitchen at home , tenminste gedeeltelijk.
Want hoe gezond en vast heel lekker de beschreven bodem ook zal zijn, hier maak ik ze voorlopig nog en blijste met gewoon bladerdeeg.

Het is de voorste ( overgebleven deeg erbovenop, ik zei al dat ze gek zijn van bladerdeeg).
En ook de lekkerste.

En omdat de andere ( de minst lekkere maar zeker niet slecht) overbleef, besloot ik er een pittig soepje bij te maken de andere dag.

Recept komt hier vandaan:
http://villalies.blogspot.nl/2016/02/linzencurrysoep.html
En is een aanrader.

Dat smaakt prima samen met de broccolietaart.

Dat recept had ik trouwens hier vandaan.

Ik was op zoek naar een tekening van de prinses op de erwt ( later vertel ik nog wel waarom) en kwam in mijn eigen oude sprookjesboek dit tegen.
Altijd het mooiste plaatje uit het boek gevonden, ook toen ik nog heel klein was.
Dan zat het er al dat ik ooit de kraam in zou gaan toch?
Of in ieder geval dat ik ooit enorm zou genieten van het gezinsleven met kleine kindjes.
Wat ben ik een boffer, dat beide dromen uit mochten komen!

Gelukkig mens!

Als het voor de pop kan, kan het ook wat kleiner voor het poppenhuis.
Een voor mijn vriendin en een voor mij, leuk om zo te prutsen en iets grappigs te kunnen geven.
Vriendin geeft zo vaak een klein cadeautje, dit keer kon ik iets geven.

Over dat poppenhuis gesproken...

Even onthouden hoe het ook alweer stond...

Want het moet leeg.

Zodat ik de buitenkant kan verven. Niet heel goed te zien misschien, maar het is een groenig kleurtje ( waar ik altijd weer voor schijn te gaan), een gelukkige vondst bij de kringloop. Jongste gaat ( wegens tijdgebrek door verbouwing van manlief), voor mijn de elektra aansluiten. In zijn straatje in het groot ( vakgebied), nu kijken of het kleine geduldwerk hem ook zal passen.

Tot slot: Als je al een baan van 40 uur hebt, en nu wegens grote drukte vaak een uurtje eerder moet starten, en je toch dagelijks iets gezonds op tafel zet, verdien je iets lekkers ( bij voorkeur pittig zo ken ik dochterlief) als je weer een keertje bij pa en ma eet.

Pittig en toch best gezond? Rijst met vegetarische groene currysaus ( en een beetje kokosroom erbij omdat we iets misten , toen was het perfect). Fijn om direct na je ( ook op zaterdag werken) baan aan te treffen en je zo kunt aanvallen!

Overigens had manlief een pan met stukjes kip gebakken, zodat alleen ik de vegetarische versie had en de rest met kip.

Het is goed uitrusten, na een hele dag buiten ravotten.

En verder...onder invloed van drie ( drie!!) collega's die afscheid nemen.

Gedeeltelijk door pensioen, maar ook door de niet altijd even fijne arbeidsvoorwaarden, ging ( en ben ik nog steeds) aan het twijfelen.

Wil ik dit zo nog wel?

Maar ja, het is een baan die ik (nog) niet kan missen. Hoe leuk ik thuis prutsen ook vind, en vrijwel dagelijks iets nieuws op tafel zetten als ik thuis ben ( ode aan manlief en jongelui , die dit zonder morren toch maar allemaal uitproberen), alleen thuis is nog een stap te ver.

Wel denk ik nog steeds na of flex ( als oproepkracht) werken iets voor mij is.

Omdat ik dan veel minder moet ( zoals terugbellen).

Kans is dan wel dat ik vaak nee ga zeggen, en daardoor veel minder werk.

Ik weet het dus nog niet, en denk ( al rommelend) nog maar even rustig er over na.

Wens jullie allemaal een heel fijn rommelweekend met lekker ( en toch makkelijk) eten en vooral veel mensen om je heen om het mee op te eten!

Geniet van het zonnetje!

groetjes, Franca.

van troostvoer, een fijn boek en een popje breien

Tja....het ging al snel weer prima met mij na de griep, dat zei ik nog..
En toen...sloeg de griep opnieuw toe ( of was het dezelfde die nog even een staartje had), hoe dan ook opnieuw ziek.
Met alle griep perikelen, hoesten tot je spierpijn hebt, benauwd ( kreeg manlief voor het eerst in ons bijna 28 jarige huwelijk een snurkende vrouw), en algemene malaise.

Het advies van de huisarts was simpel: en nu wel goed uitzieken!
En dus moest ik ( met lood in mijn schoenen) ziekteverlof aanvragen.
De vorige keer was het maar één dag, omdat ik daarna vrije dagen en vakantiedagen had.
Maar nu viel het aan het begin van een kraambed.
En dus sliep ik ( nachten van twaalf uur, wat eten en terug ),  man en kinderen wisten niet wat hen overkwam.
At ik gezond ( nog gezonder als normaal), en veel fruit.
Een appeltjes, sinaasappel en banaan in de blender , en langzaam opsnoepen.
Een keer aan de beterende hand kon ik het niet laten: het oude fruithapje waar mijn moeder me mee verwende als ik ziek was ( geweest).
Jongste vond het er maar onsmakelijk uit zien, en dat is natuurlijk ook zo ( al moest hij na een hapje proeven toegeven dat het zo slecht nog niet was).
Het is meer het psychologische denk ik voor mij: het ultieme troostvoer!

Simpel leesvoer uit de bieb.
Fijn als je wat beter aan het worden bent.

En daarna deze..
Jongens wat heb ik er weer van genoten!
Net als destijds van the notebook en van de bruiloft.
Iets weet deze schrijver bij mij te raken.
Grappig is dat ook een heel jong meisje als het vriendinnetje van jongste , zijn boeken heel graag leest.
Het is een dikke pil, maar heel fijn leesvoer.

Tja, en dan zit je daar.
Het is je verboden om iets in huis te doen.
Echt uitzieken zei de dokter.
Met dank aan manlief die zaterdag de douche , het stofzuigen en de was voor zijn rekening nam!
Breien aan die sjaal...echt geen zin in.
Zal ik...
Dat patroontje van die gebreide pop.
Ik heb nog wel garen.

Van start ( in het patroon stond ribbelsteek, vandaar de dikke voetjes), met wel ander garen als ik dacht.
Er lag nog een leuk pakket garen voor een gehaakte tas ( K..ui..vat aanbieding een tijdje terug).

Het boekje kocht ik ooit voor minder dan vijf euro in een witte boekenmarkt ( en laatst nog één voor een vriendin, toen was de prijs trouwens helemaal belachelijk laag, wegens opruiming). Het leek me zo leuk voor haar om een popje voor haar kleindochter te maken.

Het is zo'n heerlijk simpel werkje.
En zo klein dat je meteen resultaat ziet.

Helaas lukte het gezichtje niet zo mooi, maar ach, ik heb er met plezier aan gewerkt.
Inmiddels hebben de breinaaldjes kleine hartjesknoopjes als knopje.
En wil ik nog een kralenketting aan het dametje geven.
Wat een heerlijk werkje.
Zo simpel, zoveel plezier.

Net als dit:
Midden-Oosterse wrap met zoete aardappel.
Uit: The green Kitchen at Home.

Perfect als gezond eten een must is, maar lang in de keuken staan nog geen optie.
Het enige echte koken was de zoete aardappels met kruiden roosteren in de oven.
En een paar eitjes koken.
Wat dingen snijden en in bakjes doen, en er daarna een lekkere wrap van maken.

Lekker is die absoluut!
Verrassend met de combinatie van smaken.
Als je het dan ook nog lekker buiten op kunt eten..

En ( let niet op manlief zijn schoen), dochterlief ook gezellig aanschuift, dan mag je je zomaar heel gelukkig prijzen!
En nu?
Langzaam aan proberen mijn conditie wat te verbeteren.
Ik ben uit het ziekteverlof ( al zou ik nog niet kunnen werken), maar aansterken kan prima in mijn vrije dagen.
Gisteren voor het eerst met manlief en dochter weer een rondje gelopen, vandaag weer een stukje verder proberen.
Conditie moet ik weer krijgen.
Gelukkig zit het weer mee.

Woensdag op de koffie bij een vriendin, dat heb ik al heel lang niet meer gedaan, en ik heb er ongelooflijk veel zin in!

Voor iedereen: geniet van het fijne weer en zorg dat de griep je niet te pakken krijgt!
Want dan ben je er misschien net als ik mooi klaar mee.
Fijne week!
groetjes, Franca.