een wondertje en een hele dankbare.....oma

 Mag ik even voorstellen: onze prachtige kleindochter!

Waarvan ik nog even met mijn dochter zal overleggen of ik haar voornaam mag noemen.

Geboren op 18 mei 2023.

Met een prachtig gewicht van iets meer dan 3700 gram.

Haar mama heeft zich kranig gehouden bij de bevalling en haar papa heeft haar mama geweldig bijgestaan.

Vandaag een week oud.

Die niet alleen onze dochter en schoonzoon heel gelukkig maakt, maar ook haar opa en oma, ooms, tantes en overgrootvader en heel zeker ook de familie aan de kant van schoonzoon.

Ofwel: heel veel mensen.

Die de liefste, zorgzame, meest ontspannen ouders heeft die je je maar kunt voorstellen.

Of het daardoor komt weet ik niet, maar dit meisje is heerlijk ontspannen, gaat na de voedingen weer heerlijk slapen, maakt al lange nachten en groeit als kool, door mama's voeding.

Om overdag haar mooie wakkere ogenblikken te hebben en die al hele "gesprekken" met haar papa heeft.

Hem aankijkend of ze precies begrijpt waar hij het over heeft.

Dezelfde papa die vrolijk midden in de nacht opstaat om haar te verschonen, omdat je niks een probleem vind als je dat gezichtje ziet ( zijn woorden).

Zo mooi om de samenwerking tussen dochterlief en haar man te zien in de verzorging van hun dochtertje.

En helemaal het stralende gezicht van dochterlief, die zo gelukkig is en echt op een roze wolk zit.

Waarom het hier zo stil was?

Omdat mijn dochter had gevraagd nog even niks te zeggen hier, maar daar ben ik niet zo goed in.

Bovendien was ik volop bezig met van alles rondom dit a.s. wondertje.

Dus dat kon ik dan ook niet laten zien of erover vertellen.

Uiteindelijk besloot ik dan maar "even" niet te schrijven, wat stiekem best even werd.

 

 

 Begon ik al met een dekentje omdat ik dacht dat te kunnen doen zonder dat mensen door hadden waar ik mee bezig was.

 Begon ik in december met echt iets voor de baby.

Toen ik nog geen idee had of het een jongetje of een meisje zou worden.

 

En met kerst maakte ik een kinderhoekje, omdat ik zo blij was met het kleine humpie wat op komst was.

 Toen we gehoord hadden dat ons toekomstige kleinkind een meisje zou worden,

kocht ik op marktplaats een heel mooi setje babykleertjes voor heel weinig.

Hoe leuk om nu babykleertjes te wassen en strijken voor het dochtertje van mijn dochter.

Bofte ik ook nog eens en vond in een kringloopwinkel hele mooie dingen.

Van lief tot stoer.

Die ik mocht wassen en strijken.

Waar ik pas na het wassen tot de ontdekking kwam dat ik het ( bleek nog nieuw te zijn) kaartje had laten zitten.

Gingen we samen naar een mooie babyzaak ( waar we bofte omdat er net een sale was en we dus veel kochten voor 50% van de echte prijs), en vonden hele mooie kleertjes, dekentjes en andere handige babyspulletjes ( waar ik dus geen foto van heb).

Zo leuk om dat samen met je dochter te mogen doen.

Dochterlief vond sommige dingen tweedehands, andere splinternieuw en maakte ook de prachtigste dingen zelf, opa verfde de babykamer en de a.s. papa haalde de spulletjes op die de a.s. mama op internet vond, geen enkel probleem als het best een stukje rijden was.

Dochterlief waste de nieuwe spulletjes en richtte het kamertje en de kasten in, al dromend van het kleine meisje wat op komst was.

Wat een mooi kamertje heeft dit kleine meisje nu, met de oude commode waar haar moeder nog op verschoont is, iets wat ik erg leuk vind dat ze die wilde gebruiken.

Deze oma breid nog gezellig verder.

Bijna klaar...

Stelde voor het jonge gezinnetje een bak met handigheidjes samen.

Een voordeel als je zelf kraamverzorgster bent, dan weet je precies waar de jonge vaders vaak voor op pad gestuurd worden.

Zocht ik makkelijke ovenrecepten om voor het kraamgezin te maken.

Thuis maken, en weg brengen ( en natuurlijk hopen dat ik dan ook even naar het kleine meisje kon kijken).

Voor schoonzoon op een briefje schrijven op welke stand en hoe lang het gerecht in de oven moet.

Omdat ze wel iets anders aan hun hoofd hebben dan koken, ik dat ( met liefde ) voor ze kan doen en omdat gezond eten ( met lekker veel groenten) belangrijk is voor het herstel van dochterlief.

En nu?

Nu is dit kleine meisje een week oud.

Straalt het hele huis feest uit ( met o.a. een slinger die ik van een lieve vriendin kreeg voor mijn verjaardag).

Maken de jonge ouders al weer wandelingetjes met hun minimeisje in de kinderwagen.

Heb ik er bewust voor gekozen om de jonge ouders alle kans te geven om zelf ( zonder bemoeienis van moeder/schoonmoeder), alles te leren in de eerste week.

Om dit met een vreemde kraamverzorgster mee te maken.

Wat een goede keuze!

 

Nou bofte ze ook enorm met de kraamverzorgster, een lieve dame die dochterlief meehielp de borstvoeding op gang te krijgen, schoonzoon alle zelfvertrouwen gaf die een jonge papa zo kan gebruiken en tot slot zelfs een lief kaartje voor mij achterliet om te vertellen met hoeveel plezier ze in dit gezinnetje gewerkt had en dat het jonge ouderpaar het geweldig deed.

Iets wat ik volledig kan beamen!

 

Ik was wel vrij, en mocht op de achtergrond mee helpen.

Met simpele dingen, iets ophalen, eten brengen en vooral heel veel genieten als oma.

Daar heb ik alle kans voor gekregen!

Niet alleen door mijn dochter, maar ook door mijn schoonzoon.

Ik ben een enorm dankbaar mens!

Groetjes, Franca.

van opruimen en simpel koken.

 De vloer is leeg, nou ja...

Die ene doos nog, met dingen die we inpakte toen mijn vader van het bejaardenhuis ( dat heette toen nog zo) naar het verpleeghuis ging.

In dit geval delfts blauwe bordjes.

Die vroeger bij ons thuis op de schouw stonden , later in het bejaardenhuis op een bordenrek.

Weg? Nee! Bordenrek ophangen?

Waar?

Dit blijft nog even een dilemma.

Al de foto's in lijstjes die ik tegenkom.

In een fotoboek plakken?

Een fotowand maken?

Waar?

De oude foto's zijn van mijn opa en oma van moeders kant.

Moet je weten dat mijn moeder van 1923 was, dus dit jaar honderd zou worden, echt oude foto's dus.

De 26ste was het al 19 jaar geleden dat mijn moeder stierf, hoe ongelooflijk lief is het dan dat je beste vriendin even binnen komt lopen met een bloemetje en een kaartje "voor deze dag"!

 

 Dat ruimen vraagt veel van mijn energie.

En dan klaag ik niet hoor!

Moet je mijn man zien sjouwen terwijl hij aan het verbouwen is!

Toch is mijn energie een reden om alles er om heen even simpel te houden.

Ook het koken.

Dit boekje is dan geweldig.

Dit maakte ik gisteren ( wel dubbele hoeveelheden).

Zo zag het er bij ons uit ( schaal teruggevonden tijdens opruimen).

Koffie, dat is nu mijn redding als ik het even gehad heb met opruimen.

Samen met een super simpel boek ,ik weet nog niet helemaal wat ik er van vinden moet, te simpel?

Leest in ieder geval makkelijk weg.

Verder ging ik naar een rommelmarkt...

Ja, midden in het opruimen.

Dochterlief vroeg mij mee, en hoewel ik weg moet doen en niet bij moet kopen, kocht ik dit radiootje.

Simpel ( blijven we toch even bij het simpele), en overal in huis mee naar toe te nemen.

Fijn tijdens het opruimen.

Ik kocht het voor 5 euro, het blijkt een radiootje van de Action te zijn wat destijds  nieuw 15 euro was.

Dat zag ik allemaal later toen ik het opzocht op Google, ik vind het gewoon een leuke en handige radio .

Overigens was dit ( en een theetje voor ons beide) alles wat ik kocht.

Best netjes toch?

Koken voor het opruimen begon....

 

Een recept wat twee bladzijdes heeft.

Maat dat moet gezegd...heel erg lekker is!

 Dat witte broodje is omdat manlief altijd witte broodjes eet in het weekend, maar als ze over zijn neemt hij ze niet mee naar zijn werk.

Zolang jongste nog thuis is , eet die ze vaak, en anders gebruik ik ze in een recept.

De overgebleven relish ( super lekker) ging de volgende dag op mijn boterham met kaas.

Geen straf.

Die mannen van Bosh kunnen koken ( en recepten maken)!

Hier staat het recept ook:

 https://www.foodandfriends.nl/recepten/vegan-burger-met-aardappel-schijfjes/

 En hier maken ze de burger:

https://www.facebook.com/watch/?v=4374619219218004

Schrik niet  van de prijs van het boek in het artikel, inmiddels is het voor ongeveer een tientje te koop bij bol.

 Hier nog een paar gerechten om jullie lekker te maken.

Ultieme vegan taco's

Die laatste lijkt vlees, maar is jackfruit.

Jerk jackfruit salad 'n' beans , om precies te zijn.

Al had ik het bord natuurlijk heel anders op moeten maken.

 

Zodra we weer een stuk op weg zijn met opruimen ( nog wat dozen te gaan in de grote voorkamer) en verbouwen ( volgende keer foto's van de verbouwing), dan ga ik verder met dit boek:

Healthy Vegan Bosh!

Omdat het schijnbaar gezond is maar vooral super lekker! 

 

En verder: 

Dachten we even dat opa een beroerte had gekregen ( manlief kwam mij halen), waarna bleek dat hij heel erg sterke slaappillen gekregen had ( na zijn uitdrukkelijke klagen over slaapgebrek en hij had al pammetjes).

Dit zijn nog sterkere ( zolpidem).

Hij nam het in in de huiskamer terwijl mijn man een afwasje deed in de keuken, toen hij met de kopjes terug kwam lag opa raar schuin in zijn stoel en kon niet meer normaal praten.

Inmiddels ( wij wisten dus niet dat hij zulke sterke pilletjes had) weten we dat het door het medicijn kwam, dat het bij hem ( oude zwakke man) maar tien minuutjes duurt voor hij helemaal out gaat.

We hebben hem uitgekleed ( gelukkig waren we met zijn tweeën), en manlief bedacht dat we hem op de rollator wel richting slaapkamer konden krijgen.

Dat lukte en hem in bed krijgen ook.

Helaas wil hij absoluut het pilletje in de huiskamer innemen ( en zegt de verpleging dat dat kan als hij maar vlug loopt haha), en dus kleed manlief hem elke avond uit en legt hem in bed om te voorkomen dat hij ( spier slapte is ook een reactie) onderweg naar zijn slaapkamer zou vallen.

We weten dat zijn hart erg slecht is ( hij is inmiddels ook al 93), maar sterven op een koude vloer in je eentje willen we echt voorkomen!!

 

En werk?

Ik heb al zoveel hartstikke leuke gezinnetjes gehad de laatste tijd! 

Ik zou het bijna afkloppen.

Het laatste baby'tje, was ini-mini  ( minder dan 5 pond) en viel de eerste dag ook nog 6,5 % af.

Het was spannend, maar dankzij een super inzet van moeder ( borstvoeding met hindernissen en ondertussen ook nog een verblijfskatheter, wegens te weinig plassen , de verloskundige die ik belde kwam, en deed een katheterisatie en er kwam 1,5 liter direct na het plassen), ging de baby na drie dagen hetzelfde gewicht toch aan het groeien!

Door die luie blaas had de moeder ook ruim bloedverlies, dat verklaart dan ook weer de langzame groei van de baby, maar de inzet van beide ouders was super!

Papa deed enorm zijn best met bijvoeding ( fingerfeeding) , verschonen en kruikjes maken ( en toen hij eindelijk even rustig met zijn kindje zat, vond schoonzus dat zij aan de beurt was omdat ze ver weg woonde ( uurtje rijden).

Daar was deze kraamverzorgster het dus niet mee eens!

Gelukkig sloot ik af met een prachtig, alert, baby'tje wat nog maar 2 % van haar geboortegewicht af was.

Wat wel even een ding is de laatste tijd is warmte.

Door de hoge energieprijzen is het kouder in huis en dat heeft ook een effect op de groei van een baby.

Daardoor kost het een baby veel meer energie om zich warm te houden en groeit hij/zij minder snel.

En nu?

Koffie , net zo eentje als hier boven, en dan naar de bieb omdat mijn aangevraagde boek er is:

Kickstart je vaderschap , waarvan ik weer iets op hoop te steken voor de papa's in mijn gezinnetjes.

En dan ga ik de boekenkast in de hal aanpakken ( puin in een kruiwagen gooien die in de hal staat terwijl de boeken in de boekenkast niet afgedekt zijn, blijkt niet handig).

Daarna even niks ( behalve iets simpels koken), omdat ik nog maar één dag vrij ben en dan weer start.

Maar buiten schijnt het zonnetje en daar ga ik nu direct ( met koffie) even heerlijk van genieten!

Groetjes, Franca.

 

de zolder

Waar ik ben?

Op zolder.

Nou ja daar was ik, inmiddels heeft mijn probleem zich verplaatst.

Het begon met een hoognodige verbouwing.

Om te zorgen dat we gewoon door konden leven ( achteraf dus onmogelijk), besloten we van de zolder en de oude kamer van oudste een ruime slaapkamer te maken, zodat we gewoon in onze oude slaapkamer konden blijven slapen.

Die nieuwe slaapkamer moest goed geïsoleerd,ruim ( dus niet vol spullen), simpel en vooral heerlijk comfortabel zijn.

Onze slaapkamer nu is dat allemaal niet.

Gemiddelde temperatuur in de winter is 10 graden.

Natuurlijk kan de verwarming aan maar dat is in deze tijd nogal kostbaar.

De slaapkamer was nog door mijn schoonvader gemaakt als logeerkamer voor tante zuster ( kloosterzuster) en haar medezuster.

Die kwamen dus af en toe logeren, waren weinig gewend en daarvoor diende het zijn doel.

De eenvoudige houten schrootjeswand was in de loop der jaren verkleurd en dus verfde ik die met een goedkope bouwmarkt verf een leuke tint groen, even voorlopig, tot de verbouwing....

Dat is inmiddels ruim 20 jaar geleden.

Die nieuwe slaapkamer .

Op zolder stonden veel spullen.

Als enig kind heb ik veel weggedaan toen mijn ouders naar het bejaardenhuis gingen, maar ook enorm veel bewaard.

Je zou het ooit nog nodig kunnen hebben...of het is een herinnering...of je weet nooit of het nog eens van pas komt.

Dan de kamer van oudste.

Leeg toen hij de deur uit ging, alleen een lege oude kast stond er nog.

Maar....de hobbykamer stond te vol en er was nu toch een kamer leeg...

Nu moesten beide leeg en manlief en ik bedachten wat we gingen doen.

Nou bewaard manlief niks, heeft ook bijna niks nodig, leeft eenvoudig, dus de spullen zijn van mij ( en bewaarde dingen van ouders en kinderen, maar die beslissing lag bij mij en dus zijn ze van mij).

Manlief maakte een ruimte leeg in de schuur en ging dragen.

Simpelweg van de zolder naar de hal.

En daar ging ik uitzoeken.

 

Ik dacht dat ik gek werd.

Jongens wat een spullen!

En dat en dat en...

Inmiddels staat de ruimte in de schuur vol.

Zijn er al aanhangers vol weggegaan.

 

De eerste babyschoentjes vroeg ik over de app: geen interesse! 

Voor ieder een doosje met oude schoolspulletjes: geen interesse!

Kleertjes die ik maakte of kocht voor speciale gelegenheden zoals doop, 1e communie: geen interesse!

Nu staat de voorkamer ( die hobbykamer weet je nog) vol met dozen waar ik nog geen raad mee weet.

De kleine voorkamer die vast zit aan de huiskamer, moet er vandaag aan geloven, leeg zal die.

Beetje voor beetje ga ik richting de schuur, om de spullen die daar maar even opgeslagen zijn nog eens door te kijken, weg moet het.

Soms gaat het goed, en soms voel ik mij volledig overweldigd en komt er totaal niks uit mijn handen.

Hulp vragen?

Nog niet.

Al twijfel ik soms.

Voor vandaag die kleine voorkamer. 

Morgen weer een blogje, hopelijk met foto van een lege kamer.

Wens me sterkte.

Groetjes, Franca.

 

eieren na pasen of zachtjes na kersten....

 Ja ik ben nog iemand die het leuk vind om kerstkaarten te sturen en te krijgen.

Zeker als het een zelfgemaakte is, of zoals in dit geval, een zelf getekende.

Door oudste, voor elk gezinslid een eigen persoonlijk iets verwerkt tot kerstboom, of iets eigens in de kerstboom.

Met als extraatje een minikerstboompje  wat gezaaid kan worden ( vast niet tot kerstboom, maar wat wel is een verrassing).

Als het kaartje dan ook nog persoonlijk afgegeven word en ze gezellig blijven theedrinken, is het helemaal top!

Snel even gemaakt, en toch altijd gezellig een kerstkrans op de deur.

Voor mij geeft het een welkom gevoel.

Als je dan toch buiten bent ( om de meest geziene erg vieze ramen snel even schoon te maken), is het leuk om even binnen te gluren...

Om je huiskamer eens vanaf een andere kant te zien.

Net om het hoekje kijken...

Terug naar binnen, waar het kerstcadeautje van beste vriendin staat , afgegeven terwijl dochterlief en ik nog volop in de rommel zaten de dag voor kerst.

Hoe doen anderen dat toch?

Bij die vriendin was alles perfect netjes.

Met wat puzzelen, gebruik makend van het bankje en een makkelijke stoel ) met kussens en plaid) voor opa best met negen mensen aan tafel passen. Twee op het bankje, opa op de witte stoel en zes op de andere stoelen ( waarvan ze toch klagen dat ze niet lekker zitten, daar denk ik nog wel even over na).

We natuurlijk ook nog even de kleertjes van de kerstman bekijken ( en ik het nog steeds super leuk vind dat ik een bijna compleet lijntje kleertjes voor een lieve vriendin gevonden heb).

De tafel dekken.

Maar met wat?

Geen idee wat het voorgerecht, tussengerechtje en nagerecht gaat worden, omdat de kinderen dat voor hun rekening nemen.

Hier staat de houten bak met bestek nog op tafel, en later pas zag ik op de foto's dat die daar is blijven staan.

Nou ja, dat geeft wel de ongedwongenheid van de avond aan.

En zo ( met de servieskast naast de tafel en de bestekbak er op), hadden we zo de benodigde spullen op tafel per gerecht.

Tot zover is alles klaar voor de gasten.

 

 

Een paar halve foto's ( wegens geen gezichten op het blog).

 

Het hoofdgerecht.

Een aantal ovenschalen met geroosterde groenten, zalm ( gewoon uit de diepvries hoor), en krieltjes.

Natuurlijk met stoofpeertjes en appelmoes, de door dochter zo geliefde spruitjes zaten in de ovenschotel.

En wat de kinderen maakte?

- zelfgemaakte champignon ragout  in bladerdeeg.

- een mosterdsoepje met kaasstengels.

en als kunst/klapstuk:

Citroen cheesecake met yoghurtijs.

Waar we natuurlijk lekkere koffie bij dronken.
 

Onnodig te zeggen dat we lekker gegeten hebben.

Wat kan ik genieten van die grote kinderen aan tafel, van hun partners die net als de kinderen zelf allemaal totaal verschillend zijn, maar wat belangrijker is, dat alles goed met elkaar door één deur kan.

Opa zat erbij en heeft gezellig gekletst en van de kinderen en het eten genoten.

De dag erna waren alle kinderen naar hun schoonfamilies, zelfs opa was naar familie voor nog een kerstdinertje. 

Wij waren gewoon met zijn tweetjes thuis, deden nog een afwasje ( die grotendeels al de avond ervoor gedaan was hoor), zette het serviesgoed weg, maakte een lange wandeling ( hoe heerlijk na zoveel eten) en aten 's avonds de restjes van het hoofdgerecht.

Heerlijk!

 

En nu.

Nu zitten we "ineens" in een grote verbouwing.

Niet echt ineens natuurlijk.

Tijdens de laatste ( gelukkig korte) kouperiode bleek onze slaapkamer zelfs met verwarming ( zachtjes) aan niet boven de tien graden te komen.

En dat opa ooit de spanten uit het huis haalde ( nog steeds ongelooflijk maar helaas maar al te waar), om een ruime open zolder te krijgen, begint nu zijn sporen na te laten.

Hoewel manlief met verbindingsstukjes van ijzer en spankabels het nog lang redelijk goed heeft weten te houden, zien we nu scheuren en verzakking ontstaan.

 Dus is manlief aan de zolder begonnen.

Er moeten nieuwe spanten, dan gaan alle plafonds weg en kunnen we meteen alles goed isoleren .

Straks is het mooi zei jongste.

Dat geloof ik helemaal.

Maar nu moet ik spullen opslaan ( en ik wil bij mijn wolletjes en knutselspulletje kunnen, gezien het waarschijnlijk wel eens lang zou kunnen duren voor de verbouwing klaar is).

En heel eerlijk: ik ben zo slecht in weggooien, mijn stofjes, en tafelkleden, en en en, heel veel spulletjes, voor anderen waarschijnlijk rotzooi. Met de vraag of de kinderen nog wel iets van de zuinig bewaarde babyspulletjes willen hebben, en of ik die kleuterwerkjes niet beter meteen weg kan gooien.

Ik doen mijn best en probeer wat uit te zoeken wat weg kan.

Dus hoewel het in de huiskamer nog gezellig is met de kerstboom en kerstspulletjes, boven is het open, en koud en stoffig.

Voor mij niet te snappen hoe het nog goed komt.

 

We zijn weer begonnen, het komt goed, het is straks mooi, stevig, comfortabel en warm en ik heb helemaal niks te klagen.

Dus dat ga ik dan ook maar niet doen.

Laat ik maar eens goed bekijken waar ik alles neerzet, zodat ik mijn hobbyspullen en breigaren nog terug vind.

Beneden natuurlijk, waar ooit de hobbykamer was, dus kijk daar voorlopig maar even niet naar binnen...

Ik wens jullie een goed, gezellig en gezond 2023!

Groetjes, Franca.