met de billen bloot

Wat ik vaak niet vertel...

Normaal schrijf ik een stukje.
Plaats een paar foto's en dat is het dan.
Maar nu bedacht ik me dat ik beter eens met de billen bloot kon gaan.
Omdat ook bij mij de dingen niet altijd zo goed gaan als het van buiten lijkt.


-Want die kledingkast die moest wel opgeruimd, omdat het bankje wat er tegenover staat, steeds voller kwam te liggen ( met kleding die niet meer in de kast paste).

-En die site van life after money...
Ik vind het super dat ze zo kan leven, maar ja..ik ben een koukleum, en hoewel onze verwarming alleen boven de 18 graden komt als er bezoek is, is die 18 graden ook wel heel fijn.
Geen kachel ( zoals Ilona lang had) , dan val ik stil en kan helemaal niks meer.

-Afgeprijsde voeding?
Ik doe het weleens, een artikel kopen met 35 % korting, als ik zeker weet dat het dezelfde dag nog op gaat.
Maar ik ga zeker niet op zoek naar alleen maar afgeprijsde artikelen, zoals Ilona.
En dat wandelen, jongens ik zou willen dat ik zo actief was.
Dat ik de moed had om gewoon op pad te gaan, ook met minder mooi weer en in de regen.

- In sommige dingen ben ik best zuinig, ik denk na voor ik iets aanschaf, maar toch...als ik rond kijk in huis , vind ik het in totaal best luxe.
Alles wat ik wil, is er, en of je dat nog zuinig zijn kunt noemen....

Eten, daar geef ik best wat aan uit.
Niet dat er duur vlees (voor mij dus helemaal geen vlees) in huis gehaald word, of hele luxe ingrediënten.Maar er is altijd een volle koelkast , en volop verse groenten en fruit..

- Handwerken, laatst maakte ik een paar dingen voor mijn vriendin.
Die maak ik direct, maak ik ook snel helemaal af.
Maar voor mezelf...het blijft vaak lang liggen, soms zo lang dat ik het helemaal beu ben en iets nieuws begin. Om me vervolgens schuldig te voelen omdat ik zoveel onder handen heb.....

-Op tijd op het werk zijn...is voor mij vaak erg vroeg aanwezig zijn. Zo vroeg dat ik vaak nog even in de auto wacht ( meer als 10 minuten te vroeg kan echt niet vind ik), en dat alleen omdat ik bang ben te laat te komen.
Of ik nog meer op te biechten heb?

- Ik vind het lastig om tijdschriften weg te doen.
Nu staan er weer twee dozen klaar, en eerlijk...er kunnen er nog minstens twee weg.

- Ik heb mezelf verboden om nog bij een kringloopwinkel te komen, waar ze een mooie boekenhoek hebben.
Omdat je daar voor 1 euro echt mooie boeken kunt kopen.
Maar ja...ik heb al een paar kasten vol, en een paar stapels liggen die er niet eens meer in kunnen.
Dus voorlopig eerst lezen, dan boeken naar de boekenmarkt, en pas als ik weer wat ruimte heb, dan mag ik weer .

- Ik bof met een echt lieve, leuke schoondochter, en toch...pas een paar weken terug heb ik haar dat ( via mail) ook verteld.
Waarom doe ik dat toch niet zomaar face to face?
Mensen vertellen hoe blij ik met ze ben, ik zou het vaker moeten doen.

- Nu mijn neef in de laatste fase van zijn leven is, realiseer ik me dat maar al te goed.
Hoewel ik weet dat er tussen ons niks meer gezegd hoeft te worden.
Die man is goed, altijd geweest.
Niet altijd heeft hij door anderen de erkenning gekregen die ik vind dat hij verdiend .
Maar zijn goede humeur, grapjes, keiharde werk voor zijn gezin, en echte oprechtheid, die staat vast.
En hij weet wel hoe ik daarover denk!

- Hoewel ik een week thuis was , heb ik nauwelijks gewandeld of  gefietst ( wel een keertje naar het dorp en een keer naar de stad, maar zeker niet dagelijks een stukje).
Er zijn mensen die het doen, altijd gezond eten, altijd goed bewegen.
Ik ben soms keurig bezig, en soms helemaal niet.
Als het me niet lekker in mijn vel zit ga ik aan de chocola ( en ik weet best dat dat niet helpt).

-Waarom dit stukje?
Omdat ik een tegenwicht wil geven aan al die prachtige stukjes op internet.
Op de perfecte interieurs op instagram.
Op de perfecte dames , met perfecte lichamen die elke dag in de sportschool staan.

Omdat ik wil schrijven over het gewone leven, mooi en minder mooi.
Daar we ons best doen iets moois van te maken, maar perfect? Verre van!

groetjes, Franca.

z'n gangetje

Hulpje van sinterklaas.
Idee uit een van de oude tijdschriften die ik bij de brocante dame kocht.

Vijf stuks, met foto's erin, en juist daardoor kan ik ze niet helemaal laten zien.

Koffie met iets lekkers ( zelfgemaakte kwarttaartjes) erbij, en dan nog even door.

Nog twee kleurrijke schuursponsjes erbij ( en niet op de foto, maar natuurlijk ook nog een zelfgebreid  vaatdoekje).
Ik maakte een sint pakketje voor beste vriendin.
Geen minispulletjes voor het poppenhuis dit keer, maar wel een leuk boek, wat eigengemaakte spulletjes en het hertje van de grootgrutter ( wat ik vorig jaar na kerst kocht, en wat vriendin zo leuk vond),een beeldje wat ze gezien had bij die brocante verkoop ( en toen niet kocht, zodat ik er voor terug ging) nog wat sint snoep en een leuk gedicht en we hadden zomaar een heel gezellige middag!

Dit was het pakketje wat ik van haar kreeg.

Het stond op de site van de Genoeg: meedoen aan een win actie ....win ik toch zomaar...
Nu nog even goed kijken hoe het allemaal werkt.
Ik maak normaal wel zelf schoonmaakmiddel of gebruik een natuurlijk middel ( wat zij ook verkopen) met sinaasappel, maar dit is weer wat anders, ik ga het proberen.
En nu niet meteen in de verleiding komen om zowat alles uit de bijgeleverde folder te kopen!

We hadden even niet helemaal de zin om sinterklaas groots aan te pakken.
Komt bij dat de kinderen weinig te wensen hadden...fijn, maar wat dan?

We hebben maar een etentje gedaan, met opa erbij, wat gezellig was met veel verhalen en lekker eten, en veel hulp en plezier!
Menu: Kippensoep of wortelsoep.
tortilla taart of hutspot ( met gewone of vegetarische rookworst) en een bord met allerlei lekkere toetjes.
Voor ieder een chocolade letter met een bedragje, prima.
En toch...volgende keer toch iets meer sinterklaasfeest, vind ik.
We zullen zien..
En dat plekje op mijn hart...ik hoop dat het goed komt, en dat ziet er nu naar uit...het zou me echt heel blij maken.
Maar sommige dingen vragen een grote inzet, ik ga heel hard hopen!

 Net achter de keukendeur, is nu een klein ( maar fijn) halletje gekomen.

Wat lastig om foto's te maken in zo'n kleine ruimte, maar dit is het idee.

Met een glazen deur richting bijkeuken ( zodat Kareltje niet hier komt en er wel genoeg licht is).

Eten, lekker en simpel.
Lunch in dit geval.

En een super lekkere minestrone soep.
Soms kan kijken wat er nog in de diepvries is en dat gebruiken, wel heel erg lekker uitvallen!

 En hier komt het volgende project...maar dat komt later wel aan bod.

Voor nu:
Ik had een leuk gezinnetje, een huisarts en haar man, die een tweede kindje kregen.
Wat een lieve, eerlijke oprechte dame!
En wat een heerlijk mannetje die oudste, en een super helder en wakker mannetje die tweede.
Soms bof je dat je ergens werken mag.

Ik had een week vrij ( heel gewoon als je in ons vak 50% werkt), en besloot om veel bij huis te blijven.
Manlief was aan het verbouwen en in huis waren wel wat plaatsen die een flinke schoonmaak/opruimbeurt konden gebruiken.
En dus is nu de huiskamer keurig aan kant, mijn kledingkast opgeruimd en netjes ( en dat was ernstig nodig), en de slaapkamer fris en fruitig, met zelfs een nieuw hip dekbedovertrek.
Vierde ik ook nog de verjaardag van collega/vriendin ( die nu dus met pensioen is), en nam afscheid van een lieve leidinggevende ( die niet helemaal meer kon werken met het nieuwe beleid).
Had een team overleg en ging ook nog even bij de kringloop langs ( en dan zeg ik dat ik bij huis bleef).

Verder neusde ik bij life after money, en hoewel ik zo niet zou willen leven, heb ik veel bewondering voor deze dame!
En we hadden ook een tijdelijk netflix abonnement, zodat ik een paar hele mooie documentaires gezien heb.
Alleen het bewegen, dat zat een beetje in het slop, dat krijg je dan hè, knutselen, netflixen en bezoekjes en verder thuis rommelen, dat is niet bepaald erg actief bezig zijn.
Morgen in een nieuw gezinnetje aan de slag,( waar de ouderslaapkamer op zolder is), dus dat bewegen komt wel weer goed!

Ik wens jullie fijne Sinterklaas dagen!
groetjes, Franca.

plekje op mijn hart

Zaterdagnamiddag.
Manlief en ik zitten samen aan tafel.
Daarop een lekker maaltje ( recept van Jamie, al deed die er drie groenten bij en hielden wij het voor het gemak iets simpeler).

 Het was een wat rare dag.
De ochtend was prima!
Beste vriendin nam me mee naar een dame die een brocante verkoop aan huis hield.
Waar ik vertrok met ( nog meer ja) wat oude woontijdschriften en zin om thuis weer aan de slag te gaan.
De foto? Nog net op tijd een foto van de Amaryllis.
Al weken genoten van de knop die langzaam in een bloem veranderde , maar ik was bijna te laat om er een foto van te maken.

De plant die ik weken geleden in een gezin kreeg, doet het ook nog prima.
Tja, die middag kwam ik thuis en vertelde manlief me wat.
En dan moet je even schakelen.
Even laten bezinken.

Dan zet je een cd op van Lampje ( gesproken kinderboek), en ga je aan het rommelen in de huiskamer.
Die huiskamer die langzamerhand natuurlijk weer veel te vol komt te staan.
Hoezeer je het ook waardeert als je het leest ( op internet en in boeken), het minimalisme is niet voor mij gemaakt.
Steeds weer begin ik met een keurig lege kamer ( na grote schoonmaak of verbouwing) en een of twee jaar later, blijkt het toch weer knap vol te staan.
Maar ja, dat ben ik.
Zo leef ik.

 Kijk maar naar het witte kastje.
Zo mooi leeg stond het eerst te zijn..
Nu staat het weer propvol.
Met vooraan een heerlijk ruikend cadeautje ( wat ik in mijn laatste gezinnetje mocht krijgen).
Wat een fijn gezinnetje had ik.
Het begon al toen ik googelde voor het adres en  een lief klein huisje zag op de foto.
Daarin bleken ook nog eens hele lieve mensen te wonen.
In een oud huisje midden in een dorpje.
En omdat de kraamheer in dat dorp een bekende (semi medische) rol had, kwamen er dagelijks kaartjes op de mat, die mensen even binnen gooide en werden er prachtige bossen bloemen afgegeven aan de deur.
Er was een tuinkamer waar tijdelijk een eenpersoonsbed stond voor de kraamvrouw, en een wiegje voor het kleine hummeltje.
Daar bracht ik deze week veel uren door.
Het ging niet allemaal zoals gehoopt in eerste instantie, maar na verlenging van twee dagen, super inzet van kraamvrouw en kraamheer, een bezoekje van een lactatiekundige en een lieve oma die een paar dagen kwam koken, mocht ik het kraambed vrijdag afsluiten met een baby boven geboortegewicht, en een papa en mama die het ( al werd het nog wat twijfelend gezegd) best weer zelf aan kunnen.
Dat maakt het harde werken ( en een nachtje weinig slapen), weer helemaal goed!

Vol.
Veel te vol.
Maar met zoveel dingen waar ik blij van word.

Een van de oude tijdschriften die ik gisteren kocht, met een lief versje wat beste vriendin me deze week stuurde ( wat is het toch leuk om een echt kaartje per post te ontvangen), en een bakkie koffie.
Zo simpel kan het zijn .

Tja...wat manlief vertelde...
Niet alles hoeft of mag hier gezegd worden, omdat het ook anderen aan gaat.
Maar er is een klein ruw stukje op mijn hart.
En is wat missen en wat meevoelen..
En ja, we merkten wel dat er wat was, maar toch...

Met rommelen in huis, en met de tijd zal alles wel op zijn plaats vallen...

Deze week ben ik vrij, en ga ik vol aan de bak.
De hal moet leeg ( die met alle kookboeken en fijne braadpannen, met een kast vol keukenspullen en met  heel vaak ,nog een mand was die nog gestreken moet worden).
Er staat weer een verbouwing voor de deur.
Na de vorige hadden we heel lang geen toilet beneden.
Dat ging prima voor ons, maar ik vind het niet fijn om bezoek naar boven te moeten sturen.
Nu krijgen we weer een toilet beneden, en dat zal fijn zijn.





Ik wens jullie veel verzachtende dingen toe!

Lieve groetjes, Franca.

het mag nog steeds wat minder

Ik krijg best wat gedaan op een dag hoor ( als ik maar bij de computer vandaan blijf).
Op een of andere manier blijf ik daar steeds steken.
Nog een leuke blog en o, die heeft ook instagram...

 Als ik maar de keuken in ga, dan komt het goed.
Zo maakte ik een bananenbrood.

Een bewerkelijke maar hele lekkere vegetarische lasagne.

Appel plaattaart.

Kijk de bordjes zijn in gebruik!

Makkelijke en lekkere falafel ( die eerst in de oven gebakken word en daarna in de pan).

Met vlees erbij voor de mannen.
Gegeven in een wrap.
Feest aan tafel!

En dat omdat ik "niks" in huis had.
De wrap van jongste.

Die ook voor mij de lampjes in het poppenhuis maakte!
Het is niet af hoor.
Nog steeds maar twee kamertjes gedaan.
Maar alvast wat spulletjes er in zetten is zo leuk!

Ging naar een poppenhuisbeurs en kocht minispulletje.
Meest budget hoor, want als je wilt kun je jezelf arm kopen daar.
Het kast ( nog geen vier euro), de boekjes ( 20 cent per stuk), het meubel setje 11 euro ( van die lieve oude man die ze zelf maakt), de rugzak was duur ( 3 euro nog wat , maar wat een waar handwerk meesterwerkje),kortom: bij elkaar nog heel wat.
Het gaat zomaar snel als je daar rond wandelt.
Om mezelf te beschermen ,besloot ik voorlopig niet meer te gaan.
Voor nu heb ik genoeg en anders maak ik het wel bij.
Want hoe mooi het spul ook allemaal is, het moet wel leuk blijven!
Wel knutselde vriendin en ik nog een mooi wandkastje ( en dat van een tongspatel en wat houten roerstokjes) , en een minidoosje met een aankleedpopje van papier ( merk ik meteen dat mijn ogen niet meer zo jong zijn....).

Natuurlijk poetste ik ook.
De keuken, huiskamer en badkamer altijd.
Maar de slaapkamer ( hebben jullie dat ook) word nogal eens vlug , vlug gedaan.
Ben maar even op de flylady manier te werk gegaan ( 15 minuten en dan stoppen), om uiteindelijk toch een fijne schone kamer te krijgen.

En verder:

Stierf er een oude man uit de buurt.
Op het kerkboekje stond:

Voor wie leeft in eenvoud,
Is het leven eenvoudig.

Bijna 90 mocht hij worden, woonde op dezelfde plaats waar hij geboren is ( nu in een klein huisje naast de boerderij), zijn zoon woonde naast hem, een andere werkte op het bedrijf daar.

Tevredenheid.

Een man waar wij nog heel veel van kunnen leren!

Wat tobben we vaak.
Hebben keuzestress over van alles en nog wat.
Zitten uren achter de computer ( schuldig) of voor de tv met netflix.
Willen alles zien, alles meemaken, het liefst grote reizen maken en veel beleven.

Deze man had een boerderij, tot 1980 nog bewerkte hij zijn land met paard en wagen.

Eenvoud en tevredenheid.
Dat siert een mens pas echt!

Zelf wil ik ook vaak veel te veel.
Dat leuke breiwerk, die vriendinnen bezoeken, langsgaan bij mensen die het nodig hebben, het huis ( redelijk) netjes houden, tijd voor manlief ( deze week maakte we zelfs een uitstapje, omdat hij toch vrij was wegens de uitvaart van die oude man, de middag was voor ons).
Natuurlijk alles vers koken, knutselen, wat sporten en bewegen , denken aan het milieu en dus groene schoonmaakmiddelen gebruiken ( soms maken).

En nog heel veel meer.
Nog steeds veel te veel.
Het mag wat minder....
Ik ga het proberen deze week.

groetjes, Franca.

te veel en te snel

Laten we simpel beginnen.
Met een muis ( vandaag ga ik de goede kleur garen halen), en twee stuks poppenhuismeubeltjes.
Waarschijnlijk met heel veel liefde door iemand zelf gemaakt.
Terechtgekomen in een kringloopwinkel.
Waarvandaan ik het heel gelukkig weer mee mocht nemen.

Het patroontje van de muis is van atelier Grethilde.
Waar je zeker eens moet gaan kijken.
Nog beter: kijk op haar blog, waar ze met van alles wat ze maakt en verkoopt, de mooiste tafereeltjes neer zet.

Ik zal maar weer de keukentafel laten zien.
Om een beetje weer te geven wat er hier allemaal speelt.

Het muisje en de meubeltjes noemde ik al.
Ik kwam een oude libelle tegen met een breigids ( ook in de nieuwe van deze week zit een breigids trouwens), met daarin een super makkelijke recht toe recht aan trui.
Dat is iets voor dochterlief dacht ik, en ging aan de slag.

Dochter besloot om onze breimachine uit te gaan proberen, maar ja, nog niet te moeilijk...
Dus zette ik ook alvast de steken op voor een mouw en berekende we de precieze maten van de trui.
En na een paar uurtjes oefenen,had ze in een avond zowel het voor als achterpand af....tja, daar kan ik natuurlijk niet tegen op!

De plant is van een superlief gezinnetje.
Ik was er maar drie dagen, maar wat was ik onder de indruk van deze jonge mensen die al zoveel meemaakte en toch zo lief en positief bleven!
Ik ging weg met toch wat zorg ( wat ik keurig aangaf voor mijn collega in de portal), en besloot het daarna los te laten.
Maar ja, ik heb mezelf ook niet gemaakt...
Gelukkig was de collega zo lief om even te laten weten hoe het verder was gegaan: goed!
En toen konden de onbezorgde vrije dagen beginnen ( dacht ik).

De boeken zijn zo mooi!
En alle drie voor een euro.
Wat voel ik me toch rijk als ik naar de kringlooopwinkel geweest ben.

Ik bestelde ook een poster met een mooi patroon van een deken.
Met het idee om die voor een lief iemand te gaan breien die net te horen kreeg dat hij ziek is.
Maar soms loopt het anders....ik zal niet meer de tijd hebben om dit deken voor hem te breien...
Mijn lieve neef, voor een groot gedeelte bij ons thuis opgegroeid, ik mocht de peettante zijn van zijn zoon.
Hij tobde in de loop der jaren met zijn gezondheid, maar dit zagen we niet aankomen.
En hoe positief ik hier ook altijd wil zijn.
Hier kan ik niks goeds over bedenken.

Ik had van alles te vertellen, van wat ik deed, kookte, rommelde.
Maar ik laat het nu maar even hier bij.

Niet omdat ik niet positief wil zijn.
Maar omdat er even niks belangrijk lijkt van mijn gerommel en geknutsel.
Om meteen erbij te zeggen dat ik zeker wil proberen om deze tijd zo mooi mogelijk voor hem te maken.
Voor zover dat ik mijn macht ligt natuurlijk.
Nu ga ik fietsen.
Richting stad.
Om mijn bestelde boek bij de bieb op te halen, en borduurgaren in het handwerkwinkeltje.
Om mijn hoofd leeg te laten waaien en mijn lijf even flink moe te maken.

tot snel!
groetjes, Franca.
( geniet van elkaar lieve mensen, het kan zomaar heel snel over zijn).

vooral heel veel eten....

We beginnen maar weer eens aan de keukentafel.
Daar speelt zich tenslotte ook een groot deel van mijn leven af.
Ik haalde palmkool uit de tuin en wilde het pastarecept van MME Zsazsa gaan maken: kool met pit en pasta.

Maar ja, ik had daags ervoor zo'n mooie quiche schaal gevonden, dus een recept uit een boek wat we uit  Engeland meegebracht hebben deze zomer leek ook wel wat.

Pure bof dat ik hier tegenaan liep!
Samen met dochterlief loop je soms een andere winkel binnen dan ik normaal zou doen.
En deze aanbieding ( dezelfde schaal als we op vakantie in Frankrijk ooit kochten, maar dan een maat groter) kon ik niet laten liggen.
De glazen vorm is zoveel fijner dan de stenen ( waar ik er al drie van heb weten stuk te bakken).

Soms is een recept verrassend makkelijk.

En de uitkomst heerlijk!

 Verder kwam ik ook deze foto tegen.
Waarvan ik nog weet dat die echt heel lekker was, maar help ....welk recept heb ik daar ook alweer voor gebruikt?
Ik probeer het te achterhalen.

 Gevonden!
Carmelized onion and feta tart.
Ook uit ditzelfde Engelse kookboek.

Dat komt er nou van als ik zo weinig blogjes schrijf, dan kan ik zoiets niet even terug zoeken.

Ook van deze curry, moet ik jullie het recept even schuldig blijven ( al weet ik nog wel dat het lekker was).
Maar ik zal het na proberen te zoeken.

 Vond dochterlief dit mooie meubel setje voor me voor een euro in de kringloopwinkel.
Heb ik heerlijk al breiend bij haar aan de buitentafel gezeten terwijl ze ( met het appel snijdertje wat ze van me leende) een emmer vol appels verwerkte tot appelmoes.
Dochter heeft geweckt!
Iets wat ik zelf nog nooit echt aandurfde. Sterker nog...ze heeft ook wijn gemaakt van de druiven die tegen onze achtergevel aan groeide.
We hopen een dezer dagen het eerste glaasje te kunnen proeven.
Als je dan weet dat ze ook een volle baan van 40 uur ( met overuren in de drukke tijd van een nieuwe collectie ) heeft, dan neem ik echt mijn petje voor haar af!

Deze mooie bloemen kreeg ik van een heel bijzonder gezinnetje!
Ik had de eer te mogen kramen bij een tweede generatie.
De moeder van dit ( prachtige, warme en liefdevolle) gezinnetje, was eerder de peuter in een gezin waar ik 28 jaar geleden kraamde.
Destijds bij haar jongste broertje.
Volgen jullie het nog?
Het was spannend ( zijn hun verwachtingen niet te hoog, lijkt iets wat zolang geleden was niet te mooi, kan ik de verwachtingen wel waar maken).
Het kwam helemaal goed.
Wat een leuk gezin, een leuke vlotte vrolijke kraamvrouw, met een man die haar op handen draagt en twee lieve prachtige kindjes.
Het was een eer om hier een weekje te mogen komen zorgen!

Lunch.
Met fijn leesboek ( niet mindful, lezen bij de lunch, maar ik vind het zo wel genieten).
En alvast een recept voor straks.

Hier hopelijk leesbaar.

Het blijkt een flinke pan vol te worden, moet ik erbij zeggen dat ik een curry zonder groenten wat saai vind, dus bakte ik een pan vol met wat er nog in de groentenla van de koelkast lag, en deed die vervolgens bij de curry.
Iedereen blij!

Ik nam nog een ultieme burger ( uit het vegan smaak souvenirs boek) en pikte ook wat van het groente mengsel en de zelfgemaakte bbq saus.

De eerste keer at ik de burger met een broodje, maar dit was ook lekker.

Voor mij volgende keer weer curry ( deze was met vlees).

Altijd een lekkere klassieker : groente uit de oven.
Dit keer nog met pompoen uit de vriezer, inmiddels hebben we weer volop verse pompoenen in de tuin.

Zo simpel en zo lekker.
Net als die bbq saus trouwens, ik zie dat ik die hier alweer erbij had....

Tja, en als je dan toch nog vrij bent...en schoonzoon kom terug van een buitenlands karwei...en hij was dinsdag jarig maar toen dus niet thuis...
Dan bak je een taart.

Zodat er iets te vieren is als hij vrijdagavond thuis komt ( en dochterlief nog tot negen uur moet werken en dan nog bijna een uur moet rijden om thuis te komen).
De versiering bovenop had ik niet in huis, maar daar smaakte de taart niet minder om.

Tot slot de keukentafel van vandaag.
Nog steeds lees ik de boeken van Marcia Willett.
Ik herontdekte ze een tijdje terug, en er bleken heel veel titels te zijn.
Ik heb er al verschillende gevonden in kringloopwinkels.
Ik zoek er nog een paar , maar die kom ik vast nog een keertje tegen.

Verder ging ik gisteren op mijn eerste vrije dag ( ook een van dochters vrije dagen) samen met dochterlief naar de kringloop.
Ik heb even staan twijfelen maar besloot toch deze borden te kopen.
Van hotelporselein dus lekker sterk.
Ik zoek al weer een tijdje nieuwe borden van hotelporselein , maar vond die niet.
Deze zijn wat druk, en bruin, maar ik heb ze toch gekocht.
Inmiddels zijn ze afgewassen en gaan ze vandaag de kast in.
Meteen een reden om die ( en de hele keuken ) eens flink aan te pakken!

En als je dan kunt ontbijten met zulke mooie tijdschriften, een lekker crackertje met kaas en jam ( kersen met glühwein) en koffie, dan bof je echt.
De smaak van de jam brengt me al een beetje in kerstsfeer, net als een van de oude tijdschriften.
Nog even wachten!
Eerst nog een flinke schoonmaak ( wegens veel werken ,weinig vrij is dat wel nodig), wie weet haal ik nog tips uit het grote boek wat ik ook tegen kwam.

Verder heeft jongste de lampjes in het poppenhuis gemaakt en kan ik dus daarmee heerlijk aan de slag.
Hij haalde trouwens weer een prachtig diploma en is inmiddels met zijn H.B.O. opleiding gestart.
Ook petje af voor deze jongen. Hij doet het toch maar allemaal naast een volle baan ( en al acht jaar ook nog een zaterdagbaantje op de boerderij).
Echt, drie kinderen om trots op te zijn, en een man als de mijne....dan mag je je een boffer noemen!

Nu nog even puzzelen hoe en vooral wanneer we manlief zijn verjaardag gaan vieren.
Met zoveel verschillende roosters is dat soms een flinke puzzel.
Maar we komen er wel uit!

Genieten van wat je hebt lieve mensen, en vooral van de mensen om je heen!
Deze dagen wachten we op een uitslag van testen van een heel dierbaar familielid, en het ziet er niet zo goed uit.
Laten we dus vooral genieten van elkaar zolang het kan!

En nu: aan de slag!
Ik wens jullie een fijne week, met lieve mensen om jullie heen!

groetjes,
 Franca.

ps in alle drukte nog steeds de genoeg tijdschriften niet verstuurd, schandalig!
Vandaag gaan ze nog op de post!
groetjes!!