Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

maandag 25 februari 2013

stap 1

Nog flink wat van die mooie zachte wol over na de truitjes.
Dus zoek ik naar kleine, lieve zachte dingen om te maken voor het kleine achternichtje en neefje.
Op het plaatje lijkt het zo handig en lief. We zullen zien...

Helemaal zat was ik het en nu heb ik de kou het nakijken gegeven. De kachel is aan in de huiskamer. Dan verder maar extra koud! Na elk karweitje even opwarmen in de huiskamer. En lekker warm dat het daar is!

En dat telefoontje?
Dat deed ik!
Morgenvroeg om 10.00 uur op de koffie. Alleen, zonder achter de rug van die zo makkelijk kletsende collega te kunnen schuilen.
Ik deed het zelf, me aanmelden voor het lief en leed voor ons team. Omdat het me zo goed deed dat er bij de begrafenis van mijn vader, zomaar een collega was. En nu moet ik wel. Weer een stapje ( of eigenlijk een flinke stap voor mij).
Niet makkelijk kletsen over baby's dat kan ik wel. Maar over echte dingen, en toch niet te zwaar.
Ik ga mijn best doen! Zodat ik weer een ding af kan strepen. Voor die 50 zal ik mijn "dingen " aangepakt hebben!
Daarna lekker koken.
Kijk dat kan ik.
Daar geniet ik van.
En van mijn schaal, of moet ik bak zeggen?
Zaterdag kocht ik bijna een prachtige groene schaal. Omdat ik een grotere en vooral diepere ovenschaal zocht.
Maar bijna bij de kassa ging ik twijfelen,twintig euro? Dat is toch wel veel geld. En er staat niet eens op dat "hij" oven bestendig is.
Terug ermee.
En dan valt Maandagochtend je blik op die schaal. De schaal die je ooit kocht in de kringloopwinkel. Waar je gewoon de uien in bewaard.
Ha! En daar staat mijn " nieuwe", mooie , lekker diepe ovenschaal. Als deze helemaal vol is, is het echt onmogelijk dat er nog mensen met honger van tafel komen!
Gek he, al lang in huis en zo blij met een" nieuwe" vondst !
 Jongste en manlief hadden nog soep van Zondag en iedereen nog een klein stukje vlees. Dus is er nog wat van de ovenschotel over. Mooi! Dan kan ik me vandaag wagen aan de tuinbonenschotel . Ik kreeg het recept al een tijdje terug, maar er zijn een paar tuinbonen haters hier.

En verder: ga ik winkelen voor beddengoed voor jongste . Moet ik nu de keuken op gaan ruimen ( nadat oudste pannenkoeken bakte voor ontbijt) en heeft de badkamer een grondige reiniging nodig. En ergens, ergens pikt ik even nog een paar naalden van het lieve , simpele hesje/cape-je .

         Fijne dag! groetjes, Franca.


twee

Twee kindjes.
Geen tweeling.
Twee kleinkindjes in een week. Wat zeg ik? In twee dagen.
Maandag werd ze oma van een prachtige kleinzoon, Dinsdag werd haar popperige kleindochter geboren.
Als je dan weet dat haar man vrijwel helemaal hersteld is van een hersenbloeding die hij nog maar anderhalve maand geleden kreeg...
Dan kun je misschien een heel klein beetje indenken hoe gelukkig ze nu is.
Proficiat nichtje!
De truitjes komen eraan!
Zal ik het doen?
Dat bijna 50 verhaal.
Dit is het , dit lijf, dit leven, daar ga ik hoop ik 50 mee worden.
Als ik het anders wil, zal ik daar zelf aan moeten werken.
En niet zeuren! Zeuren heeft geen zin.
Vanaf nu, elke Maandag een foto. Een foto van mij of van iets wat ik fijn vind of juist liever anders zie.
Wennen zal ik!
Nu bellen. Voor mij ( die schrijven hier geen punt vind) hartstikke moeilijk.
Bellen naar die collega, die op 45 jarige leeftijd een hartinfarct kreeg, die nu moet gaan accepteren. Wat zeur ik nou.
Hup, bellen! En dan op bezoek. Geen gezeur van ik ken haar niet echt. Nu!

        groetjes, Franca.

zondag 24 februari 2013

zoeken

Jullie hebben natuurlijk helemaal gelijk.
Het is al fijn dat ik 50 mag worden!
En toch...
Ik weet het niet. Is het die lange winter?
Is het het accepteren dat het lijf toch echt niet meer is wat het was.
Is het zo duidelijk een nieuwe levensfase, of is het gewoon het nummertje 5?
Feit is dat ik er mee en over loop te tobben.
Maar gisteren even niet!
Manlief en dochter ( die mijn getob waarschijnlijk meer dan zat waren) hebben me meegenomen naar die winkel met een schuur naam.
Loods ... (met daarna datzelfde nummer wat mij dwars zit).
En we hebben het erg naar ons zin gehad.

Heerlijk rond struinen, ideeën op doen. Genieten van de oude spulletjes die daar boven staan. Wat een sfeer!
Samen rustig lunchen met een grote kom soep.
Uiteindelijk ( na twee keer terug lopen en iets terug zetten)  hebben we een fijne leeslamp voor bij mijn bed ( je wordt ouder mama, ik kon niet meer lezen bij het lampje wat boven het bed hangt) en een cadeautje voor een jarige vriendin gekocht. Dezelfde lamp overigens nog een keer voor dochterlief. Voor een bedrag van 10 euro per lamp!
Een fijn uitje, nu weer over tot de orde van de dag.

Dat eetverhaal voor eens en altijd eens duidelijk krijgen voor mezelf!
Het lieve baby truitje afmaken en afgeven voor het te klein is.
En deze week taarten bakken ( hoezo gezond leven) voor het uitje met collega's.
En dat 50 worden verhaal?
Ik kom er nog op terug.
Voor nu: Fijn weekend allemaal!

         groetjes, Franca.

vrijdag 22 februari 2013

van babies, kleurtjes en zo meer

Tja, soms wil een mens te veel.
Fijn als je dan zomaar onverwacht op kraamvisite mag. Bij een supervers babietje van nauwelijks  twee dagen oud.
Als een blije gub, zat ik daarna op de fiets naar huis. Ja ik zie heel veel pasgeboren kindjes, maar zomaar op kraamvisite, alleen omdat ik zoveel adviezen had gegeven via mail.
Wat een heerlijke onverwachte eer!
Grappig om te zien dat het zelfgemaakte bosvruchten/yoghurtijsje zowat dezelfde kleur heeft, als het truitje wat ik voor die kleine dame aan het breien ben.

Gezond eten heeft een extra groot aandachtspunt gekregen de laatste tijd.
De boeken met allerlei voedings-inzichten liggen hier in stapels in huis. Soms zijn ze het helemaal met elkaar eens, soms spreken ze elkaar tegen.
Wel vlees? Geen vlees?
Voedingstoffen combineren of juist niet?
Aardappels met mate of niet?
Soms zie ik door de bomen het bos niet meer.
Komt bij dat we zoveel verschillende belangen hebben.
Manlief heeft een te hoge bloeddruk en problemen met een snelwerkende schildklier, de zonen fietsen echt heel ver naar school en stage en hebben en stevige pot eten nodig. Dochterlief is herstellende van een flinke klap ( auto stopte plotseling, ze kon niet meer remmen en botste op de auto met fietsendrager) , en ik zou graag weer mijn voorwinterse gewicht ergens terug vinden.
Dochters been , een paar dagen na de klap.
Inmiddels kleurt het langzaam bij. Een week of zes kon het duren volgens de huisarts. Een steunkous, een pittige dame, maar stiekem ( vooral aan het eind van de dag) ook best wat pijn. Neemt niet weg dat ze gisteren vijf groepen ( middelbare scholieren) verteld heeft over haar opleiding, prachtig gekleed in stijlvol jurkje met blazer ( en een dikke zwarte panty ) gewoon meeging naar de kuntsthallen met school, en nog geen dag haar school verzuimd heeft.
Een bikkel die dame van ons!
Ach het zonnetje schijnt hier ook gewoon binnen hoor. Genoeg om dankbaar voor te zijn. Dat manlief zich zoveel beter voelt, dat jongste eindelijk een stageplaats heeft, dat we " gewoon" nog een baan hebben, dat dochterlief het er nog heel goed afgebracht heeft.
Helaas is oudste voor een belangrijke stap voor school gezakt, de mondelinge toedracht was niet goed. Hoe begrijpelijk voor dit kind. We gaan er aan werken, het zal uiteindelijk hoop ik allemaal wel goed komen.

En intussen zoek ik, kook ik en probeer daarmee mijn steentje bij te dragen.
En langzaam, vooral heel langzaam, probeer ik aan het idee te wennen dat ik vijftig ga worden dit jaar.
Ik heb steeds die foto voor ogen waar ik met mijn moeder poseer bij haar Abraham ( een pop die volgens goed Brabants gebruik gemaakt word voor iemand die vijftig word).  
Ze staat er prachtig op, blozende wangen, een prachtige kop met ( ongeverfde maar pikzwarte) krullen. Ik was een meisje van net tien, en nu is het al bijna zover dat ik zelf vijftig ga worden.

Ik heb veel om blij mee te zijn. Maar vijftig!
Ik moet nog even wennen!

    groetjes, Franca.


zondag 3 februari 2013

tja ,hoe moet dat allemaal?

Gezond, dat is het sleutelwoord op het ogenblik.
Gezond eten, meer bewegen, en minder stress. Nou is dat een moeilijke, hoeveel stress heb je nou eenmaal niet altijd zelf in de hand. Hoe je ermee om gaat wel. Daar gaan we nu maar eens aan werken.
Een bloemetje, met kaartje : als dank voor jou professionele handelen en snelle optreden! Ik kan niet eens uitleggen waarom, maar ik ben er zo gelukkig mee.
Broodpudding, wegens per ongeluk gekocht witbrood. Verrassend lekker! Recept : Appel-broodpudding van Rob's budget menu's. Met als kleine toevoeging rasp van een biologische sinaasappel door de boter ( waarmee je het brood besmeerd) roeren.
Je moet het even de tijd geven om in te trekken, het gaat best lang in de oven, maar ik vond het heel erg lekker , en verrassend luchtig.
Manlief en ik gingen samen kringloopwinkelen in Best.
Gevonden: een lamp voor de veranda ( 7,50 euro) en mooie boeken, wat een geweldig aanbod daar.

Soms heb je net even dat duwtje nodig. Eerder schreef lieveheersbeestje al dat ze haar recepten vaak uit tijdschriften van de winkel en kringloopkookboeken haalde. Laatst schreef er weer iemand dat ze mappen maakte. En wat ik voor het werk kan, kan ik ook voor mezelf.

Nu heb ik dus drie mappen. Een voor het werk ( al staan er ook genoeg dingen in die ik thuis maak). Met gezonde, snelle en verwen-recepten. Veelal gevonden op Medic Info.
Een voor thuis met bijzondere recepten ( ook wat moeilijkere, dingen die ik eerder maakte en nu niet mee zo moeilijk hoef op te zoeken. En ook veel recepten van Annemiek ( weet je nog die geweldige rabarbertaart). Wat er nu nog moet komen is een lijst met recepten die ik  of de kinderen lekker vinden, maar die al in een van mijn kookboeken staan. Zodat ik ook die makkelijk kan vinden.

En tot slot is er een taart en koekboek. Met zowel wat moeilijke als ook " alleen maar kloppen" taarten. Een flink karwei maar wat heerlijk om zo voor elkaar te hebben.

En verder: moeten we weer even schakelen, meer bewegen zeg je zo makkelijk, maar het kost bijvoorbeeld veel tijd, er moeten andere schema's gevonden worden. Koken is anders, (nog) meer rauwkost, vaak soep, vaker vegetarisch. We moeten er weer even in komen.
Verder schreef ik zowat een boekwerk aan tips voor de kraamtijd die met veel plezier ontvangen werden. werk ik met een collega aan een gezellige avond met ons team , en is de grote schoonmaak hier inmiddels begonnen. De huiskamervloer staat weer in de was ( au au mijn arm), en jongste zoon krijgt ( eindelijk ) zijn nieuwe kamer.

Las ik over een blogster : green Evelien , en heb ik vol bewondering zowat haar hele blog gelezen. Wat een inzet, wat gaat ze ver. Voor mij nog iets te. Maar ik bewonder haar mateloos.

Voor handwerk is er even niet veel tijd, en ik mis het. Toch maar gewoon elke dag een paar naalden doen?
We zullen het allemaal wel weer een plekje kunnen geven, nu op naar het ziekenhuis met oma. Eerst jongste uit bed, dan mag hij oma even begeleiden terwijl ik de auto weg zet. We gaan het samen wel weer redden.

 fijne dag!
        groetjes, Franca.

p.s : recept rijstepap kom later, net als nog een paar antwoorden op jullie vragen. groetjes...