een muts, veel boeken,in de wacht en ongerust

Als je dagen lang in de wacht zit, het prachtig weer is, je de kleuren van het te borduren kussen niet goed kunt zien( door zon en zonnebril) , dan zoek je iets anders... Als eerste dacht ik aan een simpel vaatdoekje, zette wat steken op en begon... Maar het staat me tegen. Zwart? Hoe zie ik dan of het vies is ( ja ik weet dat je dat ook kunt ruiken maar toch), en zoveel breiwerk en werkt zo'n doekje dan wel?
Kortom, ik las het blogje van Mama Monique en begon aan een muts. Dat ik alleen breinaalden nr. 4 had, ach ja, ik zal wel zien.
De muts is klaar. Was hartstikke leuk om te maken. Zit ietwat strak. Verzoek om een muts voor dochter is binnen. Dan in knalrood en op nld. 6. Begin er deze week nog aan. MAAR EERST.......

De muts. Met het bolletje erin op de foto, nog niet afgewerkt ( had eerst geprobeert een foto te maken van mijn eigen hoofd, onmogelijk als je niet met je gezicht in beeld wilt, maak maar eens een foto van de achterkant van je eigen hoofd). Regengeluk is een oud boek wat ik tegenkwam bij het maken van een lijst met al mijn bespaarboeken. Leuk om opnieuw te lezen.
Dit zie ik als ik door mijn huiskamerraam (schuin) naar buiten kijk. Oeps, toch groter dan ik verwachtte!
Ik beloofde een medeblogster een lijstje van al mijn consuminderboeken. En schrok een beetje van het aantal: 100 stuks! Een geliefde hobby van jaren. Helemaal geen spijt van! Maar wat een getal!
Een naald die ik bij een kringloopwinkel heb gekocht( al lang geleden), nooit gebruikt. Wat kun je ermee?
Dank zij Mama Monique weet ik het nu.
Zo wacht ik dan. In het zonnetje, telefoon op tafel, wat aanrommelen om de tijd door te komen. Twee keer opgeroepen in twee dagen. En uiteindelijk geen bevalling gezien ( al bleek later dat de ziekenhuisbevalling die 2e lijns werd door meconiumhoudend vruchtwater, zo snel ging dat de baby een half uur later geboren was, en dat terwijl het nog maar 4 cm. was toen ik weer ging). Gelukkig mocht ik later toch nog naar dit gezin. En had daar een prima week.
Poespoes, laat ons buiten onze gang gaan, en sluipt stiekem naar binnen.
De bos bloemen die ik van het gezin kreeg.
Nieuw leesvoer uit de bieb( en de spullen uit mijn uniform).
Ik had nog iets te verloten...
En de winnaar is: Teunie!
Het tijdschrift komt naar je toe ( ik heb je adres nog van het boekrondje van de no-impactman).
Komt die trouwens bijna terug? Ben jij nog aan het lezen Jente? Of is het bij de laatste lezer?

Het project ( duurzame energie) loopt prima!
Al ging manlief dit weekend twee keer met dochterlief naar de huisartspost en hielp mij door de kamer van jongste weer eens echt uit te mesten. Tienerkamers... Phoe phoe.
Hij heeft toch nog kans gezien om aan de leidingen te werken, ik zal vandaag weer foto's maken van de bijkeuken. Niet dat ik er alles van snap ( al probeert manlief het me geduldig uit te leggen), maar het ziet er indrukwekkend uit.

Dochter is drie dagen achter elkaar naar de dokter geweest. Buikpijn links onderin haar buik, flinke krampen,misselijk, koortsig en naar. Twee verschillende medicijnen, pijnstillers, en nog niet beter of duidelijk wat ze precies heeft. Als het vandaag niet beter gaat, een echo laten maken. Jongens dat was een rottige laatste examendag. Economie met zoveel buikpijn. Ze wilde het toch doen. Petje af. Nu maar hopen dat ze snel beter word en van haar vakantie kan gaan genieten.

Al met al : moet ik nodig aan het poetsen. Komen vandaag de mensen van de scouting om afspraken te maken . Is het achterhuis een ( zanderige) puinhoop. De huiskamer wel netjes maar flink stoffig, de was redelijk bij , maar de badkamer aan een poetsbeurt toe. Kan ik zo die medeblogster die een paar boeken wil lenen, lezen en er een boekverslag van schrijven, echt niet ontvangen. Kortom: Aan de slag!

groetjes, Franca.

zo veel

Te beginnen met een nacht en een dag wacht, en daarna een aflosgezin, een dag vrij en opnieuw 12 uur wacht. Waarin een oproep ( waarbij ik bijna tot het dorp kwam, toen een telefoontje kreeg met: het is nu een 2e lijns geworden, draai maar om...), heel veel leesvoer (afgeschreven tijdschriften die ik voor de wacht bewaard had), en super veel informatie.
Gelukkig vandaag weer vrij. En een man die lekker koffie met me ging drinken( op een terrasje in de stad) en me hielp al die informatie en het gerommel in mijn hoofd, weer eens netjes op een rijtje te zetten.
Bloemen van het gezin.
Leesvoer voor zoon ( dank zij een blogje leren kennen).
En leesvoer voor mij ( aangeraden door Purperpolletje).
Hooi. Om het huis.
Mooi. In de voortuin.
Geleend van de buurman ( waar we samen op de koffie gingen ( manlief en ik), het hele huis te zien kregen ( mooi!), leerde van de duurzaamheidsmarkt die hij in het dorp organiseerde. En de grote beurs ( in de Rai, in November). De koffie was lekker, het was gezellig, en weer heel leerzaam. Petje af buurman!
Zodat ik die beroemde film ook maar eens leende ( zoveel van gehoord, nog nooit gezien).
Ik wat oudere boekjes opzocht en doorlas. En daarbij een ongelooflijk grote leeslijst maakte. Zoals de infantiele consument ( hebben ze niet bij onze bieb, goede recensies gelezen op Internet).
De oude tijdschriften bleken een schat aan informatie te bevatten. Normaal lees ik nooit een tijdschrift als happinez. Ik zag het ook echt als doorbladermateriaal voor de wacht. Toch heb ik verschillende leuke artikelen gelezen. En nu dus interesse in films als : The real dirt on farmer John. en in de chocola van de keuringsdienst van waarde : Tonny's chocola. En de Film Elisabeth .

Heb ik het artikel Plantaardige power gelezen en heb nu interesse in het (kook)boek: eten tegen kanker.
Las ik: de natuur als heelmeester en wil ik meer van Walden, burgerlijke ongehoorzaamheid van Hendry D. Thoreau weten ( misschien wel de grondlegger van het consuminderen).
En keek ik tot slot in de Elle van dochterlief ( zo'n wachtdag is lang), en wil ik nu Statusangst van Ed Nissink graag lezen ( is bij de bieb besteld), en ook het vergeten gezicht van Elle van Rijn.

Ik wil, ik wil, veel te veel!
Soms zou ik meer willen zijn zoals mijn man. Hij begint ergens aan ( nadat hij er goed over nagedacht heeft, en zich er in heeft verdiept) en gaat er dan ook voor. Recht zo die gaat. Ik zie allerlei beren op de weg, zijstraatjes, en ook andere interessante paadjes.
Doe( vaak via Internet, nu via die boeken en tijdschriften) heel veel informatie op en weet soms door de bomen het bos niet meer te vinden.

Wat ga ik doen?
Nog niet als oproepkracht werken ( al hou ik het in mijn achterhoofd). Goed nadenken wat ik echt wil gaan doen als ik niet meer in vaste dienst zou zijn. Om ervoor te zorgen dat ik niet vastloop in dromen, maar echt iets begin. Waarbij we als eerste aan de pipowagen beginnen ( zodra het geld van de subsidie binnenkomt).
Waar ik rekening moet houden met het feit dat de kinderen ouder worden, en dus steeds meer hun eigen weg zullen gaan. Overigens : het klopt dat dochterlief dit jaar eindexamen heeft! Ik kan me niet herinneren dat ik dit verteld heb. Hoe weet je dat Arianne?
Ik voorlopig vooral werk aan minderen. Vooral in spullen. Maar ook minderen in aankopen. Ik kan dus wel veel boeken willen, dat betekend nog niet dat ik ze aan ga schaffen. Wat ik wel ga vermeerderen is het vrijwilligerswerk. Twee vragen gekregen, die ik best kan inpassen met mijn werk. Ik heb zoveel, fijn wat te kunnen geven, zowel in spullen als in werk!

Ik even wil laten weten dat het nieuwe wasrek geweldig is ( sindsdien de droger nog niet aangehad).
Dat mijn verjaardag zo geweldig leuk was, dat ik daarna in een ( klein) gat (gaatje) viel.
Waar ik overigens snel uitklom, met mijn nieuwe bestek de laatste stukjes taart at, dat was de rabarberdroom, die nog lekkerder bleek met een stukje ijs, en wat slagroom, dat was nog eens een verwentoetje! Het bestek is zo mooi, goed dat manlief vond dat we het gewoon elke dag moesten gebruiken, nou genieten we er echt van!
De postbode bracht overigens nog een cadeau, een vriendin stuurde nog een film die ik graag wilde zien. Hartstikke bedankt J!
Ben ik dolgelukkig dat de zon weer schijnt. Zodat het nu in ieder geval buiten lekker warm is. Binnen is het zo'n 15 graden, soms gaat de verwarming dus echt nog effe aan, moeten we dan toch wat bomen kappen, zodat de zon binnen kan schijnen? Voorlopig nog maar even niet. Eerst die badkamer afwerken. Manlief is tegels halen ( gratis van marktplaats) om op de plek te leggen waar de buizen komen. Binnen is de hele ( verschrikkelijk ingewikkelde) machinekamer ( voorheen bijkeuken) inmiddels klaar. Ik hoop snel foto's van onze bijzondere ( zeer duurzame) badkamer te kunnen laten zien.
Voor nu: Fijn weekend allemaal! In het volgende blogje zal ik laten weten wie het tijdschrift mag krijgen.
groetjes, Franca.

feestje

Wat een verjaardagsfeestje mocht ik genieten!
Heel veel lieve mensen. In de leeftijd van 9 tot 86.
Met veel taart ,veel geknutsel, gecross ,geklets ,gelach ,genieten,kortom een feestje op zijn best!
Omdat ik zo verwend ben ook een verwennerijtje voor jullie.
Maar eerst : nog even de ananascake die manlief bakte voor moederdag. Met ingekookte ananas ( die perfect lukte, en niet op de moederdag blog kwam).
Klaar voor een feestje. Met seringen uit eigen tuin.
De keuken voor het bakken.
En daarna.
De rabarberdroom van Annemiek (van de mijmeringen).
Ook een monchoutaart (zonder pakje), een aardbeientaart, een chocoladetaart . En een citroentaart, die ik niet eens op een foto heb, maar die erin ging als koek.
Geknutsel van een 9-jarige( kleindochter van oudste nicht, kwam ook mee, en wilde niet meer naar huis).
Andere 9 jarige, vond buiten spelen veel leuker, zijn grote broer cross-te vol enthousiasme door de wei.
En de handen van een 86 jarige( met alle lof voor manlief, die pa/opa mee ophaalde en daar door misverstanden met de rolstoeltaxi uren over deed. Gelukkig was het humeur van pa/opa deze keer prima, zodat het genieten was voor iedereen! Vanaf het eerste kopje koffie met taart, via oude bekende terugzien, naar dochter van vrienden weer eens zien ( en even wennen aan die piercing in haar gezicht), naar lekker veel mensen aan de dinertafel, gezamelijk aan de afwas, nog meer taart, leuke verhalen, praten over duurzame energie en goed voedsel, tot de laatste gasten uitzwaaien, nagenieten en opruimen.
Cadeau van man en kinderen ! Bestek uit het brocantiewinkeltje. Vanaf nu dagelijks in gebruik ( en het eet heerlijk).
En nog meer cadeaus. Hoezo verwend!

Zodat ik even terugkom op de eerste foto.
Ik ben zo ongelooflijk verwend op mijn verjaardag, dat ik wat weg ga geven.
Het blad : country Homes en interiors, het nieuwe meinummer.
Wie kans wil maken : laat een berichtje achter ( ik ben ook benieuwd of zich nog lurkers melden).

En verder : Was ik enorm overdonderd door zoveel cadeaus.
Heb ik daar gisteren de hele dag over gedacht.
Wat een ongelooflijk luxe ik eigenlijk heb.
Of het niet een beestje minder kan?
Ik weet nog niet helemaal hoe ik het aan ga pakken, maar ik wil hier wat mee doen.

Hebben we uiteindelijk niks meer opgehangen in de bijkeuken. Dat betekend dat ik geaccepteerd heb, dat er een tijd voorbij is ( die waarin het verwerken van de dood van mijn moeder zo'n grote plaats innam) en er een nieuwe tijd is aangebroken ( waarin ik tijd en energie in andere projecten kan en ga steken).
Dat spullen maar spullen zijn, en ik die niet nodig heb om ( met een goed gevoel) aan mijn moeder te denken! Ik kan ineens veel makkelijker spullen wegdoen en geven. Zou ik dan nu eindelijk die zolder eens leeg kunnen krijgen?

En ik helaas de dag erna een was verpestte door ( dat lichtgroene) tafelkleed met witte handdoeken te wassen ( en ik nu lichtgroene handdoeken heb). Ik nu van mijn laatste vrije dag ga genieten ( de zon schijnt al binnen) voor ik vannacht weer de wacht inga. Ik jullie allemaal alvast een heel fijn weekend toewens!
groetjes, Franca.

in de ban van...

Ten eerste : voor alle moeders en voor iedereen die moederd , een hele fijne moederdag!
Hier kreeg ik een verwen ontbijt ( niet op bed, zo lang hield ik het niet uit, krijg je als je gewend bent om om 6 uur op te staan), en leuke cadeautjes.
Lief ingepakt door dochter.
Het lieve boekje.
De fantastische dvd.
En een kookboek met goede inzichten.
Zoals deze plattelandscode.
Maar in de ban ben ik (opnieuw) van Julie en Julia.
Van het leven van de echte Julia, die laat trouwde. Met haar man in Parijs ging wonen, en daar leerde koken. Niet zomaar, maar als een meesterkok. Die doorzet ook als het leven niet meezit, liefheeft en met passie gaat voor alles! Man, vrienden, koken en het leven.
Van Julie, die bijna 30 is, en vind dat ze nu echt iets moet gaan doen. Die besluit om alle ( 524) gerechten uit het lijvige kookboek van Julia in een jaar klaar te gaan maken. En daarin niet alleen een passie voor het koken vind, maar ook voor het leven.

Wat een mensen, en wat een actrices! Merlyn Streep, die Julia zo goed neerzet ( en die tijdens deze rol zeven kilo aankwam en er anderhalf jaar over deed om die weer kwijt te raken).
Amy Adams, die speciaal voor deze rol leerde koken.
Mensen die ervoor gaan. Ik kan er veel van leren. Geneigt als ik ben om te blijven hangen in dromen en denken. Doen moet ik!

En koken wil ik!
Helaas wil ik ook mijn figuur houden. En daarvoor moet ik af en toe weer een pas op de plaats maken.
Maar wat mis ik het! Een heerlijke overschotel. Een lekker dessert. Een flinke taart.
Ze geven voor mij sjeu aan het leven.
Dinsdag, dan mag ik even. Maar dan weer terug in het regiem. Tot alle broeken weer dicht kunnen.
Tot dan is het ook lekker: sallades, goed( maar mager) vlees, heel veel verse groentes en fruit. Niet slecht hoor. Maar wat kan ik me al op vol, calorierijk, genieteten verheugen.

Ergens zie ik zo'n toekomstbeeld. Dat ik loop in ( zeer ruime) schortjurken, zoals die groene die ik maakte.
In bloemetjestofjes, eventueel rib voor de winter ( met vestjes en maillot zoals oudere Franse dames dat dragen). Nooit meer jeans of strakke jurkjes. Elke dag uitgebreid koken ( en eten) en nooit meer aan de lijn denken. Maar of ik dat ooit over mijn hart zal krijgen.....
Denk er dan nog een leuk winkeltje, een pipowagen en een vakantiehuisje en terrasje waar je koffie met zelfgebakken taart kunt gebruiken. Mensen hoe klinkt dat?
Dromen? Of aan beginnen? Of voorzichtig beginnen terwijl ik er nog bij werk? Wie geeft raad?
groetjes, Franca.

van vakantie, dromen en leuke mensen

Dagen waarin zoveel gebeurd, dat ik niet aan schrijven toekom.
Genieten van al die mensen die na het lezen van een boek, allemaal iets groots of kleins voor het milieu zijn gaan doen. Trots op mijn dochter, die zomaar uit het niets een jurkje voor haar moeder tekent. Nou maar hopen dat het voor mijn verjaardag klaar is. Zo niet dan draag ik het overslagjurkje dat ik via Marktplaats kocht.
Het stempeltje vond ik vandaag in een lief, piepklein brocantewinkeltje( voor 1 euro). Ik zag in een krantje staan dat ze open dagen hadden, en ben samen met mijn man even gaan kijken. Gezellig! De brief zat bij een boek dat gisteren aankwam ( precies op tijd voor moederdag). Dochter heeft het meteen in haar kamer gelegt, zodat ik niet alvast kan neuzen. Het boekje is van Jane Furnival. Die zulke slimme dingen doet om geld te besparen (zoals haar huis verhuren voor foto's en films zie: www.oldretorycheam.co.uk).
Haar bezuinigingsboek is zeer vlot geschreven(smart spending with Jane Furnival), op haar website www.jane-furnival.co.uk staan flink wat tips ( die ze zelf verteld op videojug/Jane Furnival).
Ik verheug me al op haar lieve boekje! Dit keer geen besparingstips, gewoon leuke verhaaltjes en plaatjes.
Dochter druk aan het werk. Op tijd klaar ? Of toch het overslagjurkje? We zullen zien.
Al zou ik een door dochter gemaakte verjaardagjurk, een supercadeau vinden!
Een treetje bloempjes gekocht t.b.v. de harmonie. Die passen vast nog ergens tussen. De gele rand is waar de boer de randen van zijn weiland gespoten heeft, gelukkig niks geraakt in de tuin.
Bloeiende brem.
Mooie witte sering.
De kastanje en bolhortensia.
Nog wat bloeiend spul.
Kijk eens wat groot de rabarber al is! Dat wordt rabarberdroom voor mijn verjaardag!
En de aardbeien bloeien ook al flink.
De viooltje zijn nog mooi, die laat ik lekker nog even zitten.
En dit is dan de rest van het pakket. Alles is ( eindelijk) binnen. Manlief kan flink aan de slag.
Als alles werkt, hopen we snel de subsidie binnen te krijgen. Dan komt mijn droom weer in zicht: de pipowagen. Ik droom nog steeds hoor, wie weet lukt het deze zomer al om nog gasten te ontvangen. Maar waarschijnlijker is volgend zomer. Er zal tenslotte nog flink geklust moeten worden.
Deze zomer krijgen we toch al flink wat gasten. Twee scoutinggroepen, beide zo'n twintig jongelui, komen hier op het erf overnachten. Een groep in Juni en een in Juli. Kunnen we al wennen aan volk op het erf.

Ik had vrije dagen opgenomen om met de meivakantie samen met de kinderen vrij te zijn( mag een vakantie buiten de grote vakantie). Het slechte weer maakt het wat minder gezellig ( zelfs met trui aan is buiten koffie drinken soms te koud), maar we rommelen maar lekker wat aan. Moederdag en mijn verjaardag vallen allebei in deze dagen. Dus bakken, opruimen en cadeautjes zoeken hoort er ook bij. Vandaag samen met mijn man mijn verjaardagcadeau gevonden, niet helemaal een verrassing dus, maar leuk! Ik ben er heel blij mee. Manlief komt even niet aan klussen toe, hij sjouwt in de tuin, wast zelfs de ramen ( aan de buitenkant) en ruimt rommel in het achterhuis op. Hij werkt nog harder in de avonduren als ik overdag! Ik bof maar!

En nu: een lekker potje thee en beitijds naar bed, morgen wordt ik vast vroeg gewekt met een moederdagontbijtje, gaan we bij oma langs, en natuurlijk ook even bij pa/opa.
Fijn weekend allemaal!
groetjes, Franca.

het valt niet mee om met mij getrouwd te zijn...

Ik moest even terugzoeken , naar 20 december 2008.
Daar staat een blogje over mijn bijkeuken. Heel gewoon, maar heel bijzonder voor mij. Omdat ik daar bijna een jaar woonde tijdens de verbouwing van de keuken. Omdat die verbouwing heel kort na het overlijden van mijn moeder was. Omdat ik daar zo'n troost vond. Gewoon tijdens koken en de was, met Gerard van Maasakkers soms heel hard aan. Omdat ik juist daar zoveel vertrouwde spulletjes ( met fijne herinneringen) van thuis had hangen.
Had ja.
Want ik vroeg mijn man ( al lang geleden) om een paar waslijntjes in de bijkeuken.
En dus besloot mijn man om dat direct goed aan te pakken.
En maakte een ( heel handig) opklapbaar wasrek, waar de hele was kan drogen. De no-impactman zou trots op hem zijn.
En dat ben ik ook hoor! Alleen... Ik mis mijn bijkeuken.
Want hoe handig, efficiënt en goed ook...
Als je bij thuiskomst ( na een dag hard werken) ineens een soort efficiënte machinekamer aantreft, in plaats van jou gezellige bijkeuken, is dat toch even slikken. Arme man,hij bedoelde het zo goed! En ik maar zeggen: nou regelt opa alles buiten en nou verander jij het zonder overleg binnen.

Het komt wel goed, we gaan vanavond maar eens kijken of we de efficiëntie met nog wat gezelligheid kunnen mengen. Maar mijn oude bijkeuken.... Ga ik toch echt wel missen.
Als afsluiting wat vrolijkers. Dochter die met een vriendin samen gitaar speelt. Ze spelen en oefenen tegenwoordig regelmatig samen, en hebben nou een eigen stukje gemaakt. Klinkt nog vrolijk en leuk ook. Die dochter van ons, daar mogen we nog heel wat gezelligs van verwachten. Als dat geen opsteker is!
groetjes, Franca.