Dat is niet gek om mee te beginnen toch?
Een appel kruimel cheesecake taart.
Gemaakt door manlief, omdat ik toen ik het recept nog eens las spontaan de moed verloor om er aan te beginnen.
Het moet niet gekker worden.
Speelgoed en lekkere dekens om op de grond te leggen, we kregen visite met kleine kindjes.
Hoe heerlijk was dat.
Lang niet gezien of gesproken, dat doet deze tijd.
Maar wat fijn om dat jonge spul weer rond te zien scharrelen.
Mijn nieuwe knijper zak, nu nog hangend aan de keukenkast.
Bijna te mooi om te gebruiken.
Gekocht ( nou ja meer gekregen zo laag was het bedrag), van de vriendin die meedeed met de plaatselijke garagesale.
Laat me er nog maar lekker even mee pronken.
Een rijtje i.p.v. een ( of twee) stapel(s).
Dochterlief zette ze op kleur.
Ieder zijn eigen talent, dochterlief heeft er ( net als haar vader) heel erg veel!
Tot mijn grote schande lees ik op het ogenblik nauwelijks op blogs ( hoe lief dat jullie hier nog wel komen lezen), maar kijk ik veel op YouTube.
Ik moet nodig mijn leeslijst van blogs ( en mijn leeftijd....ahum, zo blijf ik wel erg jong maar inmiddels toch echt 58), aanpassen.
Zal ik binnenkort doen, maar eerst weer een YouTube(er) waar ik graag mag kijken:
Wat is het heerlijk rustgevend, zo'n messy house clean with me ( oktober 2019).
Of the cleaning montage 1 jr. youtube anniversary ( augustus 2019).
Let ook even op het groene tafeltje ( 11.04 uur) ik ben er weg van!
Zo ruw, eerlijk en mooi.
Mochten jullie ergens tegenkomen of ze het zelf gemaakt heeft...wijs me alsjeblief het betreffende filmpje!
En verder...
Niet zoveel foto's dit keer, wel veel te vertellen.
Zo was ik in huis bij een 27 jarige alleenstaande moeder van twee.
Die geweldig goed zorgde, maar een ellenlange moeilijke voorgeschiedenis had met partners.
Zodat ik geen voordeur mocht openen, het kon zijn dat er eerst 112 gebeld moest worden ( waar een speciaal soort akkoord was, zodat politie binnen minuten op de stoep zou staan).
Het is niet gebeurd terwijl ik in huis was, maar wat zou ik dat meisje ( van hetzelfde geboortejaar als mijn dochter), graag een liefdevolle partner en meer rust gunnen.
Mag ik er wel bij zeggen dat ik genoten heb van hoe goed ( en liefdevol) ze voor haar kindjes zorgde.
Het tweede gezin wat ik had ( 3 uur per gezin die week):
Een jong stel wat geen Nederlands ,en een moeder die nauwelijks Engels sprak.
Moeder had helaas een lekkend epiduraal, en kreeg geen behandeling, moest dagen wachten tot de hoofdpijn verdween.
En toch slaagde ze erin om borstvoeding te geven, en met hulp van haar man om geweldig te zorgen voor het piepkleine baby'tje.
Wat zijn vrouwen toch sterk!
Het laatste gezinnetje , ( waarin ik met een leerling werkte), was een jong stel van 21 en 22 jaar.
En weer ( na de eerste dagen scherp observeren en aanzetten tot veel huidcontact en knuffelen), bleken het lieve , goede zorgzame ouders.
Wat een prachtig vak heb je dan!
Nu is het zondag.
Geen kinderen in huis , rust.
Hoezeer ik ook geniet van de maaltijden met vieren( of met zijn allen), soms is even met zijn tweeën ook fijn.
Goed dat ik tegenwoordig ook foto's van de bladzijde met het recept maak, als ik zo lang niet schrijf weet ik anders niet meer wat het was...nog even zomer heet het en het was heerlijk!
Vandaag eten we simpel, en met zijn tweeën.
Het zal steeds vaker gebeuren, en al had ik dat niet gedacht , ik vind het rustig samen eten ook heerlijk.
Alles tijd om bij te kletsen, ook over dingen die we de kinderen niet aan hun neus willen hangen...
Simpele ( nog simpeler als wannner we met een tafel vol eten) maaltijden.
Lekker snel alles opgeruimd daarna.
Kortom , hier kunnen we wel aan wennen ( al blijft een tafel vol van tijd tot tijd echt ook genieten)!
Met mijn neus op de feiten gedrukt worden, dat ervaarde ik gisteren.....
Gisteravond keken we een tv programma op omroep Brabant.
Merlijn in het spoor van Napoleon
http://www.heusdeninbeeld.nl/nassaudwarsstraat.html
Die "Marie van de Middelhaai", daar zijn manlief, dochterlief en ik geweest op Monumentendag 2008.
Hoe ik dat nog zo precies weet?
Eerlijk...omdat ik een foto tegenkwam om Marie haar site waar dochterlief en ik op staan.
Ik heb er destijds enorm van genoten, en volgens mij er ook wel eens iets over geschreven hier op het blog.
https://www.marievandemiddelhaai.nl/filmkes/
De dame leeft nog in haar huisje alsof het 1890 is.
Maar dat is niet wat ik wilde vertellen.
Haar dochter en de onze waren even oud.
Waren, haar dochter blijkt in 2017 overleden te zijn na zeven jaar tegen anorexia gevochten te hebben, ze woog nog 37 kilo....
Onze dochter is in 2017 getrouwd....
Mensen wat moeten we genieten van wat we hebben!
Onze kinderen, onze familie, lieve vrienden ( vriendinnen).
Laat we ons vandaag er eens bewust van zijn.
Fijn zondag, geniet van elkaar!!
groetjes, Franca.
Wat een mooi gezellig lang blogverhaal. Zo herkenbaar en je hebt gelijk "soms is met zijn twee-en ook fijn" het zal de leeftijd wel zijn. Groetjes Coby
BeantwoordenVerwijderenCoby, kun je op een of andere manier je adres geven?
BeantwoordenVerwijderenDan stuur ik het boekje!
Weer een gezellig verhaal, de you tube ga ik zo bekijken, Groetjes en fijne week!
BeantwoordenVerwijderen