van de aanloop naar Kerst en zo.....

 Nog steeds loop ik wat achter.

Tegen de tijd dat manlief mij gewezen had hoe ik nu een blogje schrijven kan ( zonder zijn hulp bij het opstarten),was het te laat in de avond om nog een blogje te schrijven.

Dus te laat voor goede kerstwensen.

Maar altijd op tijd om te hopen dat jullie allemaal fijne dagen hadden, ieder op zijn eigen manier!

Ooit kocht ik ( in een totaal andere tijd van het jaar) een boekje om van alles te maken met pepernoten ( of eigenlijk kruidnoten).

Nu ik ( en ja dat is weken geleden ik kom wel weer bij het nu) zoveel pepernoten over had, nam ik een kijkje in het boekje.

Helaas had ik voor veel dingen die er heel erg lekker uit zagen , zoals een super lekker toetje , allerlei bijzondere ingrediënten nodig, die ik niet zomaar in huis had.

De ingrediënten voor de hobbelcake had ik wel.

Wat vreemd , met kwark i.p.v. boter waarschuwde ik iedereen die een plakje lustte.

Geen probleem, de cake was snel weg.

Het laatste handje pepernoten was geen probleem, die kwam zo wel op.

Als begin van mijn werkweek had ik wacht., die ik al breiend en lezend door kwam.

Het is (en blijft ) niet mijn hobby dat wachten.

Om vijf uur in de avond kon ik starten in een leuk, jong gezinnetje.

Met zoveel tijd ( zeven uur in de wacht gezeten),stond er in ieder geval wat eten klaar voor de mannen.

Hoewel oudste op zichzelf woont in een stuk van ons huis ( met tussendeur die we nooit gebruiken), is hij nu de eerste lock-down bij ons mee gaan eten.

Dat omdat hij toen heel lang thuis was, wegens werk in de horeca.

Nu de tweede lock-down kwam heeft hij een nieuwe baan gezocht ( en gevonden), in goed overleg met zijn oude baas ( en goede vriend), die zelf al enorm worstelt om het hoofd boven water te houden.

Dus eten we al maanden weer met zijn vieren.

Druk aan het werk dacht ik even niet aan Kerst, hoewel ik wist dat ik de dag ervoor vrij zou zijn.

Al werkend ga ik zo op in hoe het in een gezinnetje gaat, dat er weinig anders meer voor mij bestaat.

Achteraf is er natuurlijk niks meer Kerst dan de start van een jong gezinnetje.

Een kindje wat drie weken te vroeg kwam, en heel klein was, wat best wat af viel en heel veel voedingen nodig had om weer wat te gaan groeien.

Met de liefste , zorgzaamste ouders die een kraamverzorgster zich maar wensen kan!

Die luisterende naar mijn tips en goede raad ,( en geloof me dat is echt niet heel gewoon meer helaas).

Waarvan de jonge papa een aantal nachten op de bank sliep, omdat hij wist dat de baby daar op temperatuur bleef, en hij de stap naar hun slaapkamer nog niet aan durfde ,maar het kleine humpie ook niet alleen wilde laten.

Waar de jonge mama, meer voedingen gaf als je je voor kunt stellen ( veel kleine voedingen werkte het beste).

Uiteindelijk ging ik weg bij heel tevreden mensen, met een baby'tje wat het goed deed ( al vond ik het niet zo leuk dat hij net die dag niet goed gegroeid was, en we over gingen op lang voeden). 

Gelukkig kon ik het loslaten, omdat een collega het nog twee dagen van me overnam, dag zeven en acht, en kon ik van mijn vrije kerstdagen gaan genieten. En sloot zij het gezinnetje prima af.

Kon ik gaan afwassen.

Het laatste beetje van het servies ( steeds met beetjes gekocht via marktplaats), kwam namelijk nog binnen toen ik aan het werk was.

Ik wilde zo graag ( na meer dan dertig jaar) een keer iets anders dan het Marjolein Bastin servies , wat ik natuurlijk nog wel heb en zeker ga gebruiken, maar soms wil een mens eens iets anders.

Ik zocht op Engels rood servies, kocht al twee keer een kleine hoeveelheid dicht in de buurt ( met mondkapje op, netjes opgehaald).

Deze keer was het verder weg, en was ophalen geen optie, omdat het meer als een uur rijden was.

Ik heb het maar gewaagd om het op te laten sturen.

En hoewel ik het bijna niet aan durfde om de doos te openen, kwam echt alles er heelhuids uit!

Het is nog geen compleet servies , en dat hoeft ook niet.

We sparen wel verder, maar sjieke schalen of zo dat is niet echt nodig.

Wel hebben we intussen genoeg borden om veel mensen mee te laten eten, en dat vond ik belangrijk!

Nu kan het even niet, maar ik hoop van harte dat er weer tijden komen dat we een hele grote volle tafel met mensen en lekkere gerechten hebben, we hebben nu borden genoeg!

Het MB servies heeft maar 6 stuks, dus zette we steeds ergens een wit bordje ( of de onderschaal van de fruittest) er bij.

Nu hebben we alles in rood wit, en juist het feit dat er verschillende plaatjes zijn, vind ik heel leuk!

Twee mensen er eten met kerst, mijn dochter en schoonzoon ( waarvan ik mijn dochter steeds ben blijven zien, ook nadat ze verhuisd is).

Opa kwam in de ochtend op de koffie en daar was de afstand belangrijk.

Hij kreeg 's avonds wel het zelfde eten ( wat manlief steeds even bracht), maar ik durfde het niet aan om hem mee aan tafel te laten zitten.

Tenslotte werken wij allemaal, en hoe voorzichtig ook, we komen allemaal met veel mensen in contact.

Het is echt de allereerste keer, dat het goed was dat we een kleine familie hebben.

Geen van beide broers of zussen, geen nichtjes of neefjes voor de kinderen, is normaal een groot gemis.

Nu we hoefde niemand teleur te stellen.

Dat opa de tweede kerstdag gewoon naar mensen toe ging en daar ( geen afstand ) het kerstdiner had, daar kan ik niks aan doen.

Net als dat hij ( met de taxibus) nog steeds drie a vier keer per week ergens op de koffie gaat.

Tot nu toe gaat het goed.

Veel mensen zeggen ook: laat hem maar, hij is toch al oud en anders is het zo eenzaam.

Of ik het daar mee eens ben?

Niet helemaal, tenslotte zorgt mijn man en de dames van de thuiszorg voor hem en doen zij er alles aan om niet besmet te raken.

Och we doen allemaal maar ons best, om zo goed mogelijk deze tijd door te komen.

Lieve mensen, ik wens jullie allemaal nog fijne dagen.

Rustig aan, geniet van het kleine en laten we hopen op tijden waarin we elkaar niet alleen weer gewoon kunnen zien, maar ook een dikke knuffel kunnen geven!

lieve groetjes, Franca.