huis , tuin en keuken dingetjes

 Nog nooit liet ik zo lang niet van me horen op het blog.

Er was gewoon niet het gevoel dat ik iets van betekenis te vertellen had.

Dat is ( in verhouding wat er in het land en de wereld gebeurd) nog steeds zo.

Aan de andere kant is het gewone, thuis, het huiselijke misschien wel nooit zo belangrijk geweest.

Dus toch maar weer een simpel huis, tuin en keuken blogje .

En koken deed ik!

Want als er zoveel niet kan of mag ( en daar hou ik me als braafste meisje van de klas echt aan), dan is koken voor mij een grote troost.

Gelukkig heb ik hier in huis al drie grote dankbare eters.

Dus de bovenste foto is van huisgemaakte kapsalon ( een schaal met en een zonder vlees).

de tweede is een grote pan chili, met allerlei lekkers er bij.

Vorige week mocht ik ook een paar dagen koken voor mijn nichtje, die samen met haar man corona kreeg.

Haar man belande op de IC , maar gelukkig liep het goed af en is hij inmiddels weer thuis.

Mooi om te zien hoe mensen dan de zorg oppikken en eten of medicatie op de stoep zetten.

Contact hadden we via app of een belletje, want het blijft een gemeen virus wat je echt niet op wil lopen.

Het hartige taart is met spinazie en brie.

Vrijdag maakte ik van wat er nog in huis was een feestelijk borrelplank.

Direct afgekeken van eigen huis en tuin.

De borrelplank op zich tenminste, wat er op kwam was geheel eigen bedenksel.

Zo was er nog een gevuld tomatensoepje van de dag ervoor over ( maar niet zo veel), en nog een halve hartige taart, de rest kwam uit koelkast en voorraad ( met het stokbrood en wat kaas die niet gebruikt waren op manlief zijn verjaardag), een leuk begin van het weekend!

Inmiddels is ook sinterklaas langs geweest, wat we op afstand vierde, gek maar leuk voor een keertje ( geef mij toch maar het echte feest).

De pakjes en het gevoel van er is zo over nagedacht, waren er niet minder om.

De stal had ik toen zelfs al staan ( al waren de lichtjes toe even niet aan), omdat het mij zo'n fijn gevoel geeft, en het staat niemand in de weg toch?

En sinds afgelopen weekend staat er ook een boom en wat kersterige versiersels.

, 

Zo werd dit oude kerstbakje..., een grappige hanger voor de haldeur.

niets bijzonders, maar ik kijk er elke dag met plezier naar.

Onze Karel vond die reuring in de bijkeuken wel gezellig.

Vooruit, doen we de boom ook nog.

Met de vermelding dat jongste die voor me kocht!

Ik wilde dit jaar zo graag een echte, maar och, ik heb een nepper, dus het hoeft niet...

Komt er een belletje van jongste....wil jij een boom?

Eeh ja.

Hij schoof wat later aan tafel met de woorden hij staat in de schuur.

Hij maakte er weinig woorden aan vuil , maar lief!

Ik ga jullie niet vervelen met alles wat ik bakte en kokte in tussentijd, dan zou dit blogje pas echt lang worden! Hoewel dit heerlijk was, dat maak ik nog een keertje en geef ik het recept wel.

Ik bakte een minitaartje met een bodem van pepernoten ...

dat smaakte heel lekker, net als de cake met pepernoten van gisteren.

Toch te veel pepernoten ingekocht, maar zo komen ze prima op.

Ik heb zelfs een boekje met speciale recepten, maar daar kwamen nogal bijzondere ingrediënten in voor, zoals mascarpone, iets wat ik niet standaard in huis heb.

Roomkaas en kwark wel!

Tot slot een kaartje wat ik maanden geleden in een kerk kocht.

Het lijkt niet bemoedigend, en toch is het dat wel.

Gekke tijden, het blijft onwezenlijk, mensen die ziek worden, mondkapjes, kraamgezinnen die toch bezoek ontvangen als ik er ben, oma die mee luncht , want gezellig toch?

Ik doe mijn best, bezoek geen extra winkels, al ga ik inmiddels soms wel zelf naar de supermarkt, gek genoeg mis je dat ook, wandel met vriendinnen op afstand, en alleen dochter komt hier langs.

We zijn er nog lang niet, en als je hoort van een docent van jongste van 63 die door corona overleden is , besef ik maar al te goed hoe veel geluk we tot nu toe hebben.

Dat niet samen kerst of sinterklaas vieren niks is vergeleken met het verdriet wat er in veel gezinnen is.

We blijven maar gewoon ons best doen, met alle foutjes die daar bij horen, en liefst zonder daar bij anderen op te reageren.

We zijn tenslotte allemaal maar mensen, en gewend aan gezelschap en knuffels.

Ik rommel zo maar door, met de gewone huis tuin en keuken dingen.

Vooral de keukendingen, dus er komen nog wel wat kook en bak blogjes aan.

Veel sterkte voor degene die midden in moeilijke tijde zitten en voor iedereen: houd moed!

Er komt weer een tijd van gezelligheid en heel veel knuffels!

groetjes, Franca.