daar gaat ze...

Daar gaat ze....

Een geliefd liedje van mij van Clouseau, maar nu vind ik het niet zo leuk.
Mijn kleine meisje, een lief, makkelijk en schattig baby'tje .
Een nog steeds lief, gezellig en vrolijk schoolkind.
En dan een geweldige giechelende, vrolijke, van feestjes houdende puber.
Die ineens op hakjes ging lopen en een modeopleiding ging doen.
Die toen zomaar een modeshow aan elkaar sprak, op een groot podium.
Waarna een stage in Amsterdam er voor zorgde dat ze al 9 maanden op kamers ging, vervolgens ging ze studeren in Rotterdam,

waar ze haar grote liefde ontmoette.
Gelukkig kwamen ze samen terug naar Brabant, gingen in een oude kazerne wonen,
waar ze in de muziekkiosk op hetzelfde terrein elkaar het jawoord gaven.


En toen...toen had haar vader een idee, als ze eens een tijdje bij ons kwamen wonen...
Twee kamers werden zo verbouwd dat het leuk was voor een jong stel, en ik was een blije moeder.
Wat een geluk, mijn hele gezin nog even bij elkaar.
Heel bewust genoot ik er van, wetende dat het echt maar tijdelijk was, en dat ze snel hun eigen weg zouden gaan.
Maar wat een feest!
Als we toch een flinke pan gekookt hadden, en iedereen aanschoof.
Of als schoonzoon lang moest werken of op cursus, en dochterlief weer "gewoon" met het gezin mee at.
Ochtenden , vooral op zondag, dat ze even een kopje koffie kwam drinken met mijn man en mij.
Of middagen dat ze vrij was van haar werk, en al appte of ik zin had om even langs een kringloopwinkel te gaan.
En ik ging, liet me geen kans voorbij gaan!


En nu.
Het corona virus slaat toe, hoewel we de eerste week nog best geholpen hebben, werd het daarna stil rond het huis.
Zelf werkte ze gestaag door, en haar naaimachine vond al een plaatsje op haar nieuwe zolder.
Daarna werd de vloer beneden nog geschuurd en behandeld, en gisteren konden er meubels op staan.
Die gingen op een avond richting het huisje, gewoon op een aanhanger.
Ze kunnen nu even geen nieuwe meubels gaan kopen, doen het gewoon met de oude spulletjes die ze hebben.
De dag erop laadde haar broers, dingen als de wasmachine en de tuinspullen in de Caddy van jongste,

en bracht dochterlief ook nog een paar keer een volle mini met spulletjes weg.
Die avond ging er nog een lading, met o.a. hun bed.....en daar ging ze.
Ja, ik kreeg foto's van hoe gezellig het geworden was,
En nee, ik moet niet zeuren, want vanmiddag komt ze al weer koffiedrinken heeft ze beloofd...
Maar lieve mensen wat ga ik dit geweldige kind wat ik mijn dochter mag noemen missen!


Ik wens ze alle geluk van de wereld .
Hoop dat ze ( vooral in deze tijd) gezond mogen blijven en gelukkig zijn worden in hun nieuwe huisje.
Ik weet hoeveel ze zich verheugen, hoe hard ze gewerkt en gespaard hebben hiervoor.
En het is goed zo, kinderen moeten hun eigen weg gaan.


Ik ben zo blij met deze extra tijd die ik met mijn gezin heb gekregen met mijn schoonzoon als extra bonus.
Dus geniet lieve dame en maak er iets moois van!
lieve groetjes,


    XXXXXXXXXXXXXXX     je Mama.