tja, wat een dagen....

Laten we er maar een simpel handwerkje bij pakken, en een kopje koffie.
Als dat nog kan tenminste , ik kreeg gisteren bij het afscheid in een gezin een blik koffie, de laatste die nog in het schap stonden bij de AH.
Ik hoop dat dat alleen in dat filiaal zo is.
Eerlijk gezegd begrijp ik het ook prima.
Dat je in deze onzekere tijden, wat zekerheid zoekt door flink in te slaan, zodat je dat in ieder geval kunt doen voor je gezin.
Ik heb het niet gedaan, maar dat is vooral omdat mijn man me er van probeert te overtuigen dat het wel los gaat lopen.
Dus ja, ik begrijp het wel ( al is het niet erg aardig naar anderen, die dan mis gaan grijpen).

Het leven zo vrolijk en kleurrijk laten blijven.
Als eerste zei ik het handwerkavondje af, omdat de man van de dame waar we dat handwerkavondje houden, in behandeling is met zware kuren.
Toen wilde ze nog overleggen, en vonden het wat overdreven, inmiddels is de ernst meer ingedaald.

In het werk , zijn er ook wat maatregelen genomen ( geen huisbezoeken meer van verloskundige, zo nodig wel een beeldtelefoontje).
Geen viste als de kraamverzorgster in huis is ( vervolgens kwamen opa, oma en een broer en zus van de kraamvrouw, samen de oudste kindje thuisbrengen, en bleven een paar uur, zet ze dan maar buiten....) zucht...
Natuurlijk letten we extra op hygiëne, maar dat de kraamvrouw een droge hoest had, daar kon ik niks mee ( en we hebben nog te weinig materiaal om onszelf goed te beschermen), dus voorzichtig zijn en er het beste van hopen.
Wel was de kraamvrouw in een andere kamer toen de dame van de hielprik kwam.

En die kleur?
We hebben gewoon gewerkt, mensen zijn wel ongerust, maar ook heel gelukkig met hun kindje, daar leggen we ( naast de extra hygiëne) de nadruk op.
Omdat ik toch in meerdere gezinnen kwam, heb ik verder behalve mijn gezin geen sociale meer contacten, we moeten wel na blijven denken.
De kleur en gezelligheid, en wel blijven lachen, doe ik op in mijn gezin en het gezin waar ik werk.

Taart.
Vandaag is mijn dochter jarig, en zoals ze zelf zei, is dit de vreemdste verjaardag ooit.
Ze wil niet dat opa komt ( degene uit ons gezin die met veel mensen in aanraking komen en nog buitenshuis werken, blijven even weg bij opa om hem te beschermen).
Vrienden zijn gelukkig zelf wel wijzer, zeker gezien er een dame bij is die op de I.C. van een ziekenhuis werkt.
Als er iemand taart verdiend!!
Petje af voor alle mensen die in de verpleging werken!
Of dat in ziekenhuizen, bij ouderen thuis of waar dan ook is.

Dochterlief werkt in de mode, en dat is even helemaal niet belangrijk ,en dus heeft het bedrijf,( ook wegens een enorm percentage zieken) besloten om per dit weekend de zaak te sluiten.
Dochter werkt nog twee dagen om alles goed mee af te sluiten, en is dan ook thuis.
Spannend voor de financiële gevolgen ( zeker als je net een huis gekocht hebt), maar gezondheid voor alles!!

Het kippendoekje.
Ik kan het niet meer zien.
Het wil niet en ik zou het het liefst aan de kant gooien.
Maar dat is de makkelijke weg.
Dus ga ik er gewoon weer mee aan de slag.
Als een soort: het valt misschien niet mee, maar doorzetten en hoop houden.
Dat moeten we deze dagen voor ogen houden.

Gewoon goed eten.
Probeer je afweer systeem wat te helpen door gezond te eten,gezond te leven, en je aan maatregelen te houden die voorgeschreven zijn.
Kom je tot de ontdekking dat ( goed luchten van je huis is er een die we in de kraamzorg extra hanteren) er dus huizen zijn waar beneden niet één raam open kan....dan maar even de buitendeur open.

Alle tijd voor knutselprojecten.
Nou ja, eerlijk gezegd heb ik nogal veel gewerkt, en ben ik nu pas weer vrij) en wacht me dus nogal wat huishoudelijk werk), maar voor de mensen die niet naar hun werk kunnen, hoop ik dat ze iets creatief kunnen bedenken, en niet alleen naar de tv kijken, want dat helpt niet bepaald om positief te blijven.
Knutselen mensen.
En geniet van elkaar!
Wat hoor ik veel ouders klagen over het feit dat hun kinderen zo lang thuis zijn.
Ik begrijp helemaal dat het moeilijk is om thuis te werken, en tevens op te passen ( had zelf een verloskundige aan de lijn die telefonische controles deed terwijl haar vijf kinderen en de kinderen van collega's nogal luidruchtig op de achtergrond aanwezig waren).
Maar anders....wat is het moeilijk voor de ouders van nu om lang hun kinderen om zich heen te hebben.
Terwijl ik daar zo van genoten heb.
Het is een andere tijd, en zeker heel andere omstandigheden, die flink wat stress met zich meebrengen, allemaal waar.
Maar geniet van je kinderen, en laat wat gaan, het hoeft allemaal niet perfect!

 90 jaar en ( excuseer mijn taalgebruik) stronteigenwijs.
Voor hem is het allemaal flauwekul.
Hij gaat gewoon zelf boodschappen doen.
En "viert" de verjaardag van zijn overleden vrouw ( ze zou anders 90 geworden zijn), met bezoek en taart ( en handen schudden en kussen).
Of ik kwaad was, woest is een betere omschrijving!
Gelukkig heb ik geen echt contact met hem ( om hem te beschermen weet je wel), anders ben ik bang dat ik hem even het een en ander verteld had.
Manlief zorgt voor hem, brengt hem zijn eten wat wij koken en doet wat verzorging in de avond.
Zijn verhalen en uitleg aan opa, maken geen enkele indruk.
Terwijl wij zo ons best doen om hem te beschermen.
Niet boos worden , zegt mijn man,  dat is gewoon energie verspillen.
Ik doen mijn best.
Maar wat vind ik het moeilijk, zeker gezien wat zoveel mensen nu doormaken, die ernstig ziek zijn en ouderen die weinig kans hebben om het te overleven .
We blijven uitleggen en inmiddels heeft hij belooft in ieder geval niet meer in de auto te stappen voorlopig.
We doen ons best!

Nog een taartje.
Voor jullie allemaal.
Omdat het echt niet mee valt, maar we het samen moeten doen.
Hou goede moed, doe je best en hou je aan de maatregelen die gegeven zijn.
En probeer er het beste van te maken.
Lieve, lieve groetjes,
Franca.