alleen geschikte voor katten liefhebbers

Ik had het me echt voorgenomen.
Nog een dag flink werken, ruimen en poetsen, want morgen ga ik weer aan de slag....

Maar ja, toen hoorde oudste iets piepen achter de schuur...zomaar buiten....
En daar zaten drie kittens.
Drijfnat, duidelijk heel hongerig en wat erger was...hadden vliegen al eitjes in hun vachtjes gelegd .
Wat doe je dan?
Ik belde dochterlief,die meteen ( recht uit bed) hier naar toe kwam.

Dochter belde...naar de ene dierenambulance, toen naar een andere, daarna nog zeker drie adressen...maar nergens was plaats voor deze jonkies.
Maar dan ken je onze dochter nog niet, die hield aan.
En tenslotte vond ze een dame die wel kittens opvangt, maar helemaal vol zat, toch was die bereid om verder te gaan zoeken.
 Of dochter wilde proberen om de beestjes één dag in leven te houden, dan ging zij zoeken....

Dochter droogde de katjes (eerst met handdoeken, maar één katje "deed" het niet meer zo best, dus besloot ze de föhn te gebruiken, daar knapte het beestje aardig van op.
Maar die eitjes...wat een held is die dochterlief, ik had het niet gedurfd, maar zij haalde alle eitjes uit de vachtjes van die kleintjes.
Het vieste wat ik ooit gedaan heb , zei ze, en dat geloof ik graag!

Intussen haalde ik babyvoeding ( dat werkte tenslotte zoveel jaar geleden ook bij Poespoes), en een spuitje met puntje er op.
Heel voorzichtig kregen de kleintjes wat te eten en daarna probeerde we ze te laten plassen.
In de doos op een warme kruik en nu maar hopen dat ze het zouden redden.

Telefoon!
Een plaatsje voor de katjes in...Rotterdam!
Dat is een uur rijden, voor de dame die ze zou komen halen.
Dochter besloot de helft voor haar rekening te nemen
En zo reden wij naar een parkeerplaats bij een hotel een half uur hier vandaan, om daar de aardige dame te ontmoeten die de kittens van ons overnam, ze kregen direct een flesje ( speciale voeding die ze al warm meegenomen had in een thermoskan), en ze met een flesje te eten gaf.
In de mand lag speciaal warm matje en een beertje met hart geluiden.
Zo kwam het wel goed!

Ze had nog wel een vraag.....
Of we in de gaten wilde houden of we toch de moeder nog konden vinden, dan kon ze die bij de kittens plaatsen.
Nou dachten wij, dat die er niet meer was, omdat ze die kleintjes zo in de steek had gelaten ( ze bleken al echt een tijdje niet gegeten te hebben).
Toch vond dochter het beestje in de vroege avond, en wist ze haar in een mandje te lokken ( met een bakje voer van Karel).
Maar ja, dochter moest gaan sporten...lieve ,lieve schoonzoon, jij arme jongen.
Hartstikke allergisch voor katten, ging je ( met een anti-allergie pilletje en de ramen wijd open) een uur lang rijden om moederpoes bij haar kleintjes te krijgen.
Als dat geen liefde is.
Voor dochter dan hè.

Om vervolgens een paar dagen later te horen: moeder wil niks van de kleintjes weten!
Maar ze doen het prima op flesjes en moeder gaat gesteriliseerd worden en kan waarschijnlijk ook geplaatst worden.
Jongens, drie hoeraatjes voor iedereen die zich zo ingezet heeft.
Met name de kittenmand uit Tilburg ( de dame die uiteindelijk een adres voor ons vond , waar nog plaats was), en stichting kittenopvang in Rotterdam!
Wat een aardige mensen, en wat een inzet!
Petje af mensen.
De kittens gered en de moeder hoeft niet te zwerven ( en zeker niet steeds maar nieuwe nestjes kittens te krijgen).

En mijn vrije dag?
Die was ( net als die van dochterlief) om voor we het in de gaten hadden, maar och, wel besteed zullen we maar denken.
Spijt hebben we in ieder geval zeker niet!

En werk kwam er ook , maar liefst negen dagen achter elkaar!
Acht daarvan bij de zoon van een planner van ons.
Wat een eer om uitgekozen te worden!
En wat een leuk jong gezinnetje, met een geboren moedertje en een super trotse vader.

En nu?
Tijd voor bezoekjes, en het gewone ruimen en poetsen, maar ook....
Morgen meer!
groetjes, Franca.