Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

woensdag 2 mei 2018

wachten, schrikken en de natuur


Een gezin onder voorbehoud zeiden ze...dus wachten tot 11.00 uur ( toen was het half zeven). Om 11.00 uur was er nog niks bekent....
Om 14.00 uur bleek dat ze vandaag niet meer naar huis kwamen.
Wil je dan de wacht in of wacht je of ze morgen thuis komen en neem je dan nu een vrije dag.
Dat laatste deed ik ( wat dan telt als gewoon een vrije dag...), maar ja, het was zondag, dochter was hier, manlief thuis, ik heb er geen spijt van!
De volgende dag zat ik weer te wachten ( daar zijn deze foto's van), en opnieuw om 11.00 uur niks bekent.
Maar om 15.00 uur ( ik had mijn klaargemaakte lunch om mee te nemen al lang op), kwam het telefoontje: ze zijn om 15.30 thuis.
Dus werkte ik die dag nog 1,5 uur en de dag erop 8 uur.
's Avonds kwam een telefoontje van het kraamcentrum: er is toch iets uit de urinetest gekomen bij de baby, het kindje moet morgen voor een dagopname naar het ziekenhuis, moeder mag mee. Blijf jij in de wacht ,dan kun je langs gaan als ze weer thuis zijn.
Ja zeg, natuurlijk ging ik direct terug naar het gezinnetje ( na een telefoontje of ze dat fijn zouden vinden) om te vragen wat er gaande was.
Er bleek een virus aangetroffen (wat als de moeder het krijgt tijdens haar zwangerschap, kan het zeer ernstige gevolgen kan hebben voor de baby) .
Om een lang verhaal kort te maken: het lijkt er op dat ze erg weinig van het virus bij zich droeg, tot nu toe zijn de uitslagen goed, maar het kindje blijft tot na het zesde jaar onder controle.

Boom naast ons huis.
Later mee hier over.

Dezelfde avond kreeg ik een appje van een hele lieve vriendin, of ik zo snel mogelijk langs wilde komen....
Haar kleinkindje van net een jaar bleek een syndroom te hebben, waardoor het kindje zeer ernstige beschadigingen op zou lopen aan de hersentjes, met alle gevolgen van dien...
Een kindje wat gezond geboren is ( leek te zijn), en nu nog vrolijk, vief en actief is.
Er zijn toch echt van die dagen die je liever had overgeslagen.
Ik kan alleen maar luisteren, er voor haar proberen te zijn.
En natuurlijk ( hoe stom dat sommige van jullie misschien ook in de oren klinkt) een kaarsje opsteken.
Genezing is niet mogelijk, maar vragen om veel kracht en sterkte voor de jonge ouders en de grootouders, dat kan wel....
En blij zijn met je thuisfront, zoals manlief die dit dan 's avonds op tafel zet.
Na de "tussendag"werkte ik nog vijf dagen in het gezinnetje.
Wat een geweldige , lieve mensen.
De oudste drie kinderen waren niet alleen prachtig, maar ook goed opgevoed zonder te braaf te zijn. Snappen jullie wat ik bedoel?
Vader heeft zelfs een aantal dagen het badje zowel gevuld als leeg gemaakt, je weet niet wat je mee maakt, dat gebeurt eigenlijk bijna nooit meer ( voor mij minstens drie jaar geleden).
Het babietje was ienie minie ( daarom ging de kinderarts ook testen), maar gelukkig wel netjes aan het groeien toen ik vertrok, zat alweer ( net) boven de 2400 gram.
Moeder was compleet verliefd op haar kleine humpie, en het hele gezin met haar.
En dan krijg je bij vertrek ook nog dit super lieve cadeau, je zou er verlegen van worden!
Dan verdwijnt het idee van stoppen, heel ver naar de achtergrond ( het idee van oproepkracht  worden echter niet).
Dan kan het zomaar gebeuren dat mijn eetkamertafel er zo uit ziet.
Seringen uit de tuin ( wit en paars), lieve poppenhuis meubeltjes die dochterlief op de vrijmarkt vond,en het cadeau pakket van het gezin.
Wat een rijkdom.
Met dit op de keukentafel:
Indiase groente curry.
https://10xgezonder.nl/indiase-groente-curry/
 En een paar leuke bieb boeken onder handbereik, mag ik zeker niet mopperen.
De boeken zijn vooral fijn tijdens de wacht.
Hoewel dit boekje heel leuk  is, heb ik me toch maar gewoon aan mijn sjaal en een vaatdoekje gehouden. Simpel breiwerk kan zo fijn zijn.

En de foto van de boom?
Aan één kant van het huis staat dus die enorme boom ( een beuk), aan de andere kant ( langs het tuinpad) een hele ( dubbele) rij Lindebomen.
In deze tijd van het jaar geven ze veel "rotzooi", namelijk zaadjes.
Als je spullen naar binnen haalt , zoals de tuinkussens of wasgoed, komt dat binnen.
En ook een dakraam open zetten ( badkamer) geeft veel rommel.
Maar het is droog spul, zo weg met veger of stofzuiger!
Ik schrik ervan dat veel mensen ( deze week nog gehoord) boos worden op elkaar, om zoiets.
Dat ze willen dat bomen omgedaan worden, wegens alle rotzooi.
Mensen het is geen rotzooi, het is gewoon natuur.
Iets wat we heel hard nodig hebben!
Zitten we straks soms allemaal met een tuin die vol ligt met tegels en geen gras, groen of boom meer in de buurt omdat dat rotzooi geeft?
Het is niet te hopen.
Denk alsjeblief nog even na voor je voor een kapvergunning gaat!

Nu ben ik vrij, ga ik een dagje op stap met die vriendin om bij te kletsen en ook om het hoofd even op andere gedachten te krijgen, malen helpt helaas niet.

Ben ik nog dankbaarder dat wij onze kinderen gezond groot mochten krijgen.
En steek ik een kaarsje aan voor alle mensen die dat geluk niet hebben, om ze veel kracht, moed en wijsheid te geven.

Lieve groetjes,
 Franca.


8 opmerkingen:

  1. Krijg net een appje binnen: nummer vier van ons team van 11 ( inmiddels dus eens stuk kleiner), stopt per 31 mei...
    Wegens onregelmatigheid die niet in haar leven te passen is....
    Het valt niet mee die kraam.
    Blijft ( voor mij) de liefde voor het vak, al moet die inmiddels wel erg groot zijn om in dit vak te blijven!
    groetjes, Franca.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat zwaar voor jullie en jammer dat stoppen (of op een andere manier gaan werken) onvermijdelijk kan zijn.
    Wat erg voor het kleinkind van je vriendin, wat een vreselijk verdriet!
    Ik geniet van je verhalen. Je boeken staan ook op mijn verlanglijstje. Wel herkenbaar, dat je mooie handwerkboeken bekijkt, maar toch liever kiest voor een simpel handwerkje. :-)
    Groetjes, Marijke

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Een gezond kindje mogen krijgen, wat ook gezond blijft, is een grote zegen. Hoop dat je vriendin en de ouders van het kindje de kracht kunnen vinden om met dit grote verdriet om te gaan. Verbaas mij ook vaker waar mensen al niet om kunnen zeuren, de natuur is belangrijk voor ons voortbestaan en zeg nu zelf, wat betekent een beetje bladeren opvegen nu bij alle, echt erge dingen, die een mens kan overkomen in zijn of haar leven. Maria

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat raar dat mensen mopperen over wat zaadjes uit de natuur. Zeker na het verhaal van het kleinkind van je vriendin! Wat een enorm verdriet zullen (groot)ouders van het kindje hebben, en allen die hen dierbaar zijn. Ik steek in gedachten een kaarsje voor ze op (helpt niets, heb er ook geen eentje bij de hand, maar in gedachten bij iemand zijn is het minste wat je kunt doen). Veel sterkte voor allemaal!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Sterkte bij het nemen van de/je juiste beslissing.
    Het krijgen van een gezond kindje is helaas niet altijd vanzelfsprekend. Bij maand oud kleinzoontje van kennissen is nog niet bekend of het manneke een hersenstoornis heeft. Er worden heel wat kaarsjes gebrand ....

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Begrijp ik nu goed dat je eerst van 6.30 tot 11.00u moet wachten op een eventuele oproep en als die niet komt dat je dan een vrij dag kunt opnemen? Die uren die je wacht krijg je dan niks betaald? Als dat zo is dan kan ik me voorstellen dat er mensen vertrekken. Je hebt dan 4 1/2 uur huisarrest en krijgt dan geen compensatie.
    Ik hoop voor jou dat ik het verkeerd begrepen heb en dat je toch betaald krijgt in die uren.
    loesje

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Heel herkenbaar mensen die zeuren over bomen. Onze bomen staan er al meer dan 30 jaar. Onze buren hebben een 5tal jaren geleden gebouwd naast ons . Dus de bomen stonden er al voor ze hun huis bouwde. Echte stadsmensen die nu op het platteland wonen. En ja een kind kan er gezond uitzien maar toch "iets" hebben. Ook zo herkenbaar!!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Dank je wel voor alle reacties.
    We zijn zo blij als we horen:" Uw kindje is gezond", als het net geboren is.
    Ook wij kregen later te dat er iets was met een van onze kinderen.
    Maar in geen verhouding tot wat dit kindje heeft .
    Het doet je enorm beseffen, hoe gelukkig je mag zijn met gezondheid!
    Dank voor kaarsjes en meeleven, zeker omdat jullie het kindje en zijn ouders en grootouders niet kennen.
    Super lief!

    Die natuur, dat gaat echt een probleem worden, in combinatie met een soort wens/eis tot perfectie, van huis en tuin. Met daarbij een wel hele kleine tolerantie ten opzichte van elkaar ( en wat zaadjes in huis).
    In vrijwel alle jonge gezinnetjes waar ik werk, ze ik een volledig dicht getegelde tuin, waar geen "vuiltje" te bekennen is.
    Dat vind ik bijna eng.

    Anoniem: het is nog iets erger: ik werd de eerste keer om 6.30 gebeld, daarna om 11.00 uur, maar kreeg om 14.00 uur pas uitsluitsel dat het gezinnetje niet naar huis kwam.
    Omdat ik een gezin "onder voorbehoud" had, had ik geen wacht.
    Toen het gezinnetje toch niet naar huis kwam, vroegen ze of ik alsnog de wacht in wilde, of toch vrij.
    Ik koos ( omdat mijn dochter er was, manlief vrij had, en ik nu graag naar dit gezinnetje wilde), voor vrij.
    Dan word zo'n hele dag als vrij in je portal gezet.
    En ja, ik snap collega's dus helemaal.
    Maar het was ( gedeeltelijk) dus ook mijn keuze.

    groetjes, Franca.

    BeantwoordenVerwijderen