Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

zondag 24 juni 2012

los laten

Terwijl er buiten.....
hard gewerkt word.
Geniet ik binnen van het tweede hoofdstuk. En dan moet ik het gauw inpakken, het is tenslotte voor de vakantie. Evan bijkomen, wat is het koud. Het lijkt wel herfst. Maar binnen is het goed. warme sokken aan. Nieuw boek. Wat wil een mens nog meer! Goed gedaan Geertrude!
Dochterlief heeft een jaloersmakend mooie vondst gedaan in de kringloopwinkel.
 Ze wilde iets heel speciaals geven aan een vriendinnetje wat achtien is geworden.
Ik zei het al : jaloersmakend mooi! En dat voor 3,95 euro!
Restjes opmaken, nog snel een sloppy Joe voor ze gaat.
De moestuin. En er zit geen sikkepitje werk van mij in.
Dit jaar zal ik werken tot de laatste dag voor de vakantie. Al twee keer werd het me net voor de vakantie te veel. Een keer was mijn arm ineens verlamt en een keer trok ik het echt niet meer en kon zelfs het opgegeven adres onmogelijk vinden.

Dit jaar gaat het anders: Ik ga werken, doe thuis wat absoluut noodzakelijk is. En verder rommel ik wat aan. Ik brei wat, lees wat , wandel veel en probeer alles draaiende te houden.
De kinderen doen hun eigen kamer ( of niet) en manlief helpt waar nodig.
En het werkt! Ja ik zou graag sommige dingen sneller gedaan willen hebben, het huis perfect, de boekenkast geverfd en de pipowagen en veranda klaar.

Maar nu even niet!
We genieten van het hier en nu.
De kinderen die nog even ( soms dan) thuis zijn. De tijd die we samen ( al klussend of wandelend) weer door kunnen brengen.
Ik laat los! En het gaat me steeds beter af.

Wat zag ik ooit tegen deze tijd op. De kinderen groter, ze hebben je niet meer zo nodig, gaan meestal hun eigen gang. Gek genoeg vind ik dat ook fijn. Als het ze goed gaat is het prima. Ze hoeven niet steeds hier te zijn of samen met ons iets te doen.
Ze worden groot.
En dat is goed zo!

           groetjes, Franca.

7 opmerkingen:

  1. Oh hoe herkenbaar vind ik dit... Het teveel worden vlak voor de vakantie maar ook het groter worden en daar volop van genieten van de kinderen. Nooit gedacht dat ik dat leuk zou vinden... Knap hoor hoe je de dingen los gaat laten!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik denk vaak: voor alles is een tijd. Als je jongste naar school gaat - ook weer fijn.
    Als je oudsten meer en meer hun eigen weg gaan - het is goed zo.
    Ik wil ook vaak meer dan ik kan. Moet ik het ook loslaten, soms best lastig. Dank voor dit blogje!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Tja hier hebben we ook last van laatste lootjes voor de vakantie, de laatst schoolweek is begonnen en deze week hebben we nog twee verjaardagen en het afscheid van de basisschool en we gaan op vakantie. Dus de tuin blijft zoals hij is. Na de vakantie zie ik wel weer.

    groetjes Petra

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een werelds-pracht-cadeau! Ik zou best haar vriendin willen zijn.. ;o)

    En ohhh Franca.. kun je een beetje los-laat-les aan mij geven?

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wow, dat is een mooie kringloop vondst! Nog even volhouden hè? Loslaten is zo moeilijk maar stukje bij stukje leren we het wel. Dank je wel voor je reactie op mijn blog ( op het stukj over mijn auti-zoon )

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat een herkenbaar stukje! grappig
    geschreven ook met die kleine leuke
    zinnetjes tussen haakjes ;)...
    ook heel herkenbaar!
    Ik ben ook stilaan aan het loslaten
    (voor zover het lukt natuurlijk ;)
    Het blijft mooi om zien, die jonge
    mensen die hun eigen weg beginnen
    zoeken met vallen en opstaan.
    Fantastisch die kringloopvondst!
    liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  7. En dan is het vakantie.
    En dan moet je opnieuw wennen...
    Wat is dat toch?
    Inmiddels zijn we een paar dagen verder ( met vakantie vieren) en begint het beter te lopen.
    Gek dat veranderingen ( bij mij) zo'n punt kunnen zijn.
    Nog een goed over na denken!

    BeantwoordenVerwijderen