van popje en zo...

 

Toen ik hoorde dat dochterlief zwanger was, las ik het boek : De montessori-baby.

Van daar uit ging ik op zoek naar speelgoed en kleertjes voor de baby.

Ik vond veel leuke dingen zowel nieuw als gebruikt, om een mooie 10 dagen mand mee te maken.

Uiteraard inclusief zelf gemaakte en gebreide dingen.

 Ik deed de pakjes in een ( op internet gevonden , maar in eigen dorp gekochte) tweedehands poppenwagentje.

Natuurlijk wilde ik dat ook graag aankleden, dus ging er een matrasje, en een zelfgebreid dekentje in,

Graag wilde ik dan ook nog een pop.

Dat werd een lappenpop van een heel bekend merk, waar dochterlief gek op is, het heeft mooie zoete kleurtjes en is ( zoals ik in de kraamgezinnetjes zie) enorm populair.

De tien dagen "mand"( poppenwagen) , ging naar het jonge kraamgezinnetje en dat was dat.

Regelmatig zie ik inmiddels dingen gebruikt worden , zo is het mooie zwart wit boekje op het ogenblik favoriet in de box.

 Het heet: baby ziet.

En is letterlijk een kijkboekje met ook een spiegeltje, waar speciale patronen is staan waar ook erg jonge baby's al goed naar kunnen kijken.

 

Maar die pop,,,die zat me toch niet erg lekker...

Maanden eerder ( toen ik net van de zwangerschap wist), had ik al een flinke hoop oude poppenkleertjes gevonden in de kringloopwinkel, hoe leuk zou het zijn als onze kleindochter een pop had die die kleertjes aan kon....

Al zoekende naar een een echt mooie pop, kwam ik het zonnekindpopje tegen...

Hoe mooi, wat een goed idee, zou ik die kunnen maken?

Helaas ( hoewel ik het nog steeds ooit wil gaan doen) ontbrak mij door allerlei omstandigheden de tijd en vond ik het ook te spannend.

Zo'n pop moet aan allerlei eigen voldoen, en kan ik dat wel?

Ik ging dus maar op zoek op internet en schrok mij wezenloos van de prijzen! 

Niet dat ik het niet terecht vond.

Tenslotte is er heel veel werk aan zo'n pop en omdat er allemaal natuurlijk materialen gebruikt worden zal dat ook een flinke prijs veroorzaken.

Maar toch...

En ineens was ze daar: popje!

Voor slecht 3,50 mocht ik haar ophalen , en wat is het een schatje!

Haar lipje heeft een los draadje, dat moet nog even vastgezet worden, maar verder is ze zo mooi.

Bij het zoeken naar een zonnepopje , lette ik heel erg op de gezichtsuitdrukking ( er mag eigenlijk niet veel gezichtsuitdrukking zijn, het liefst niet een neusje.

Popje heeft iets liefs ( ook iets waar ik bang voor ben als ik er zelf een zou maken, krijg ik wel een lief gezichtje er op).

Tot slot kocht ik via internet een mooie poppen-kleding-setje wat de dame zelf gemaakt had.

En zo heeft popje ook een zondags kleding setje.

Dit verhaal heeft nog een vervolg, maar dat is voor een ander keer...

 

Intussen breidde ik met dik katoenen garen een set pannenlappen voor een nichtje ( haar verjaardagswens).

Fijn om iets simpels op de pennen te hebben, want drie dagen ( en mijn man zelfs maar een dag, die werkt geen weekenden) na de uitvaart hadden we vakantie .

Niks gepland, omdat de zorg voor opa de laatste tijd groot was.

 Het weer was prachtig, zodat manlief besloot een buitenkarwei aan te pakken en een stoep te leggen bij de achterdeur.

Zodra die helemaal klaar is komt er een foto.

Zelf was ik heel tevreden met wasje draaien en drogen en mijn simpele breiwerkje.

Tenslotte komt er na zo'n uitvaart nog heel wat werk in de vorm van administratie ( door manlief gedaan hoor) en versturen van bedankkaartjes en gedachtenisprentjes voor degene die niet aanwezig konden zijn ( een karweitje voor mij).

 

 

 

Ik had alle tijd om leuke gerechtjes te maken...

Die erg lekker waren.

 

Zelfs het ontbijt werd erg feestelijk.

Smullen !

 Ging manlief ook regelmatig in de keuken aan de slag...

En maakte deze lekkere en gezonde groentetaart.

We deden ons best maar bleven erg hangen in de sfeer van de uitvaart, ook omdat we nu ineens thuis  waren, de hele dag langs opa's huisje liepen ( wat was het daar ineens stil en leeg) en nog veel te regelen hadden.

En dus besloten we een paar dagen naar een B&B in de Belgische Ardennen te gaan.

Een paar dagen en ze deden een wereld van goed!

Inmiddels is de vakantie voorbij, hebben we al weer gewerkt, en zijn we aan het wennen aan ons veranderde leventje.

Grote hulp hierbij is onze kleindochter!

We mochten al een avondje oppassen.

 Dochter en schoonzoon gingen uit eten omdat ze 6 jaar getrouwd zijn,6 jaar alweer!

En dus liepen wij ons eerste onwennige maar trotse rondje met de kinderwagen .

Hoe heerlijk is dat.

Ze doet het zo goed die kleine dame, inmiddels "kletst" ze flink en lacht zelfs al hardop.

Gaat dagelijks flink aan de wandel met haar mama en bij een overmatige ( nog steeds ,de borstvoeding loopt nog goed) poepbroek vind papa het niet erg om snel een badje te vullen zodat ze weer een heerlijk frisse baby hebben.

Ik ben trots op die twee ( op alle drie natuurlijk , ook op de kleine dame), wat doet het jonge ouderpaar het goed.

En wat fijn om dat als oma te mogen meemaken!

Zelf ben ik weer even terug bij het simpele breiwerk, hier in grijs voor de moeder van mijn beste vriendin ( toen ik daar op bezoek was en van de pannenlappen voor het nichtje vertelde, vroegen zij ook nieuwe, de oude hadden iets te dicht bij het vuur gelegen...).

Heb ik wat leuke boeken bij de bieb geleend om nog speelgoed voor de kleindochter uit te gaan maken.

Hoop ik ooit genoeg lef te hebben om een echt zonnepopkindje zelf te gaan maken.

Heb ik intussen al best wat kasten uitgezocht en opgeruimd, hoe fijn is dat om steeds even te gaan gluren hoe netjes het is.

 Maakte ik een leuk cadeaumandje voor iemand die een grote operatie gehad heeft en door de katten in huis geen bloemetje wilde. Het werd een onverwacht leuk cadeautje( helaas geen foto).

Zal ik manlief vragen of hij wat foto's van België op mijn laptop wil zetten, dan laat ik die een andere keer zien, en vertel ik ook van ons onverwachte avontuur daar....

Hoe leuk is het om in je werktas een stiekem ingestopte bedankkaart aan te treffen!

Maar nu, nog twee dagen vrij en dan weer aan de slag.

Mocht er iemand zijn die er ooit over gedacht heeft om kraamverzorgster te worden...dit is je kans!

We hebben echt een schreeuwend tekort.

De gezinnen krijgen maar zes dagen zorg en dan nog maar drie uur per dag, niet omdat we niet meer willen geven, maar omdat het echt niet kan.

Dus mocht je zin hebben, meld je aan!

Ik wens iedereen een fijn weekend en hopelijk volgende keer een sneller ( en korter) blogje.

Groetjes, Franca.