Hij kan zo gezellig zijn, binnen is hij dat altijd.
Maar een keer buiten komen denk ik zijn jagersinstincten boven, en kan hij je been zomaar ineens een tik geven.
Heeft iemand een idee wat dat is en wat we kunnen doen?
Al je ergens iets gezelligs neer zet, lijkt het of er ineens meer van hetzelfde op je pad komt..
En zo ontstaat dus een verzameling.
Het gaat nooit leeg of rustig worden bij jou, zei mijn beste vriendin.
En als iemand mij ( al meer dan 45 jaar) kent is zij het.
En ze heeft natuurlijk helemaal gelijk.
Hoe vaak ik ook opruim, er komt net zo vaak weer iets anders leuks op mijn pad.
Ik hing een wasje op en zag dat ik mij moest schamen!
Hoezo manlief heeft geen tijd?
Ik ben nu toch best wat dagen vrij?
We hadden al wat bloemen in bakken gedaan.
Maar verder was alles wild en vol onkruid, kortom een rommeltje.
De zorg voor opa word voorlopig niet minder.
Gisteravond heeft manlief zijn medicijnenlijstje precies opgeschreven en dubbel uitgeprint.
Eén voor de verzorging en één voor mijn man.
Medicatie zelf nemen was niet meer te doen, ondanks een pillendoosje met de dagen van de week, ging hij "winkelen"in andere dagen.
Nu zijn er twee kistjes die op slot kunnen en een lijst wie wat geeft.
Langzaam raakt opa meer van het padje.
Moeilijk voor hem omdat hij nog beseft wat er gebeurd.
Dat hij soms dingen ziet en zegt die niet kloppen.
We hopen dat hij nog bij ons kan blijven wonen, maar houden goed in de gaten ( samen met de verzorging) of het voor hem nog wel te doen is.
Hoewel ik regelmatig binnenloop, en zijn huisje poets, een paar boterhammen smeer en zorg dat hij wat warm eten neemt, is mijn man degene die de verzorging van opa op zich heeft genomen.
Hij kleed hem 's avonds uit, geeft medicatie en legt hem in bed, om vervolgens nog een paar keer te gaan kijken.
En rondom zorg, verzorging, huisarts, ziekenhuis en zo nog meer is er heel veel op zijn pad gekomen.
En dus ( sorry voor het lange verhaal), doe ik de tuin!
Gisteren de paden netjes gemaakt, veel onkruid weg ( lekker makkelijk nu het zo droog is) en vandaag ga ik de border in!
Manlief heeft het druk,maar ik kan dit best.
Het was te proberen, die goedkope bloemen uit de supermarkt.
Vorige keer is het gelukt, dit keer had ik pech.
Ze wilde niet open gaan.
En dan kunnen ze zo mooi zijn..die pioenrozen.
Als je niet van boeken, sentiment of nostalgie houd, sla dit stuk dan over!
Dit boek staat op de standaard, omdat ik het een mooi boek ( en mooie dvd ) vind.
En natuurlijk omdat ons huis ook een huis uit de jaren 40 is.
Het boekje over goede manieren ( zou zo op het witte kastje bij de verzameling kunnen) , had ik vroeger om goede manieren met mijn kinderen te bespreken.
Gebeurd dat nog?
Vast wel in de meeste gezinnen.
Kleine beer was niet alleen een voorleesboekje voor onze kinderen, maar is voor mij echt sentiment omdat op de babykamer van de oudste destijds de grote poster die bij het boekje hoorde ingelijst een ereplaatsje had.
En tenslotte het "egelboekje"zoals ik het altijd noemde.
Waarin kinderen verteld word dat ze nee mogen zeggen.
Mijn lijf is mijn lijf!
En zo is het!
Ik leerde de kinderen destijds dat ze familie ( bijvoorbeeld opa's en oma's ) altijd netjes gedag moesten zeggen, maar als ze geen zin hadden om een kus te geven is dat prima, een hand is ook netjes.
Zo leerde ze meteen dat ze altijd een keus hadden.
Wat mij betreft was dit de grondregel.
En zo staat het dus op het boekenkastje.
Tot slot ging ik zondag met mijn beste vriendin naar een brocantemarkt.
Ik denk dat daar ook een stukje inspiratie vandaan kwam om de tuin in te gaan.
Wat een prachtige tuin hadden die mensen!
En wat hebben wij genoten van alle mooie dingen die te koop waren, van de fijne sfeer, van de lekkere koffie met appeltaart in de serre ( wat wij wel aan durfde ondanks de warmte en we daardoor heel rustig alleen daar zaten).
Ik kocht: een klein schaaltje en een klein kopje ( in rood/wit natuurlijk).
En een oud jampotje met bloemetjes.
Toch nog mooie bloemen op tafel!
En nu?
Nu ga ik ontbijten met mijn man en daarna boodschappen en bieb voor het te warm gaat worden.
En inmiddels kan ik niet wachten: dan weer de tuin in.
Groetjes, Franca.
Je bent een ster in het gezellig maken van een huis. Ik hou er wel van en prefereer het boven die zgn stijlrijke woningen die er allemaal hetzelfde uit zien. Heerlijk al dat rood/wit.
BeantwoordenVerwijderenwat leuk die Peter Rabbit verzameling, het staat zo gezellig zo'n hoekje.
BeantwoordenVerwijderenEn je tuin, nou die ziet er heerlijk, natuurlijk uit!
Sterkte met de zorg voor en rond opa, maar fijn dat jullie het nog kunnen doen.
Schattige boekjes. Toen ik zwanger was ben ik begonnen met 2 grotere en 4 kleinere Beatrix Potter figuren te borduren. Uiteindelijk waren ze klaar toen dochter 10 was! en hebben ze nog jaren leuk langs de trap gehangen. Na mijn verhuizing zijn ze naar haar gegaan.
BeantwoordenVerwijderenIk heb een heel leuk boek over BP haar huizen, mooie foto's en uitleggende tekst
Wat gezellig om weer regelmatig een blog te lezen en de altijd sfeervolle en mooie foto;s te zien van binnen en buiten, zoveel leuker dan al die strakke interieurs. Hartelijke gelukwensen met het kleinkind en lieve groeten vanuit West Brabant.
BeantwoordenVerwijderenSchreef het al vaker, maar ik word altijd blij van jouw blog. Je verzamelingen, hoe je altijd het mooie weer ziet. In spullen, maar ook in mensen. Heel fijn om te lezen en te kijken.
BeantwoordenVerwijderenDie plek waar steeds meer dingen bij komen is wat Flylady een 'hot spot' noemt. Maar bij zou vind ik het er heel gezellig uitzien : )
BeantwoordenVerwijderen