en dan....

De eerste week van onze vakantie stierf mijn neef, de tweede week was de uitvaart, en dan heb je nog een week over.

Om de zinnen te verzetten besloten we een paar daagjes naar België te gaan, gelukkig vond manlief nog een B&B die vrij was, fijn aan zee in het plaatsje Nieuwpoort.

De eerste dag vonden we daar dat leuke winkeltje met poppenhuizen, en een dame die zelfs bezig was een compleet kasteel te maken als poppenhuis.

Deze foto wilde ik alleen als appje naar mijn vriendin sturen, maar de dame keek zo boos ( terecht ,ik maakte een ongevraagde foto), dat ik later niet meer terug durfde om het prachtige koperen pannensetje op te halen ( je kan er alleen met cash betalen, en dat hadden we in eerste instantie niet genoeg).

We hadden niet het allermooiste ( warmste) weer, maar het was heerlijk om lange strandwandelingen te maken, en we werden zelfs verwend met een prachtige grote rommelmarkt toen we er net een dag waren. 

Het stadje( of is het een dorp) bestaat eigenlijk uit twee delen, Nieuwpoort stad ( met een super leuke eettentjes,( die ook lekkere vega dingen op de kaart hebben, zoals deze vega burger) waar de markt was, en waar zelfs de nieuwe huizen in oude stijl gebouwd werden.

Echt heel erg leuk en sfeervol.

En dan de andere kant, Nieuwpoort bad, waar het strand is met een mooie boulevard, en daarachter de mooiste winkels ( gelukkig ook twee boekenwinkels, die andere zijn hoe

 leuk ook niet echt aan mij besteed). Het strand is prachtig en heel groot.

Kortom: Nieuwpoort is een absolute aanrader!

En dan kom je weer thuis...

Wat doe je als je verdrietig bent, en je echt wel weet dat je door moet?
Ik ga de keuken in.

Uit het nieuwe slowcooker kookboek met vegetarische recepten, kies ik iets uit Vietnam.
Omdat een van de kinderen daar op vakantie is.

Inmiddels is de kleine slowcooker veel vaker in gebruik dan de grote, voor twee mensen meer dan genoeg.

Het blikje minimaiskolfjes had ik niet gevonden, maar met de vervangende rode paprika was het ook heel lekker!

Op de vensterbank ik de keuken staat een foto die ik van de vrouw van mijn neef terug kreeg, haar zei het niet zoveel.
Ik ben er blij mee!
Het is niet bepaald een statige foto, maar een snapshot van de jaren 70.
Inclusief het tafel stelletje voor visite ( waarin de sigaretten voor visite altijd op tafel stonden, nu onvoorstelbaar, zeker omdat mijn ouders zelf nooit gerookt hebben).
En het lange haar wat toen in was, voor jongens.
Ongedwongen, frietjes gehaald na een lange werkdag, en daarna koffie ( of een glaasje), en dikke pret.
Drie mensen waar ik zo van hield, die mijn jeugd vormden.
Ik gedenk ze met liefde!
En aan de andere kant een foto van pas een paar jaar oud, ons gezin.
Wat kan een mens veel hebben om dankbaar voor te zijn!

Door met gewone dingen, zoals de zeeppompjes die ik vond voor 1 euro per stuk.

Lekker groot, gevuld met eigengemaakt wasmiddel, wat dus ook prima werkt om je handen mee te wassen ( of een snel tussendoor afwasje).

We blijven nog maar even in de keuken.

Het deeg kan even de koelkast in.

In het kader van...als het leven je citroenen geeft....al word dit geen limonade, maar citroentaartjes.

Als de twee citroen geraspt en uitgeperst zijn,blijft er nog genoeg van over om in de azijn te zetten, fijn om later mee schoon te maken.

Vulling is een soort van vanille/ citroenpudding.

Gelukt!

Recept uit bakken met Karin ( citroentaartjes dus), al maakte zij er uit dit recept
25 kleintjes.

 's avonds meteen geproefd samen met manlief.

De volgende dag met dochter er bij, en fijn buiten.
Ze smaakte echt heerlijk!

Bloemen op tafel uit eigen tuin.

Daar kan ik altijd weer blij van worden.
En intussen...
Intussen heb ik weer een week gewerkt, drie verschillende gezinnetjes, twee Poolse ( beide spraken geen Nederlands) en een Servies gezin.
Allemaal leuke mensen, lieve babietjes, en goed af kunnen sluiten.
Hard gewerkt, warm weer, maar fijn om de gedachte te verzetten.
Nu ben ik weer vrij.
Kon vanmorgen lekker een ontbijtje samen met manlief doen.
Ga ramen wassen en het huis weer netjes maken, maar vooral heel bewust genieten.
Want dat moeten we doen jongens, want het kan zomaar over zijn.
Niet van het grote ( dat mag natuurlijk ook), maar vooral van het kleine.
Gelukkig en dankbaar zijn, kleine dingen als samen ontbijten, iets koken of bakken of fijne heldere ramen...

Fijne dag!
groetjes, Franca.